อันเนื่องจาก ….. เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45 (4)

ต่อเนื่องจาก "อันเนื่องจาก ….. เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45 (1,2,3)"

พอเช้าวันที่สาม..สิ .... มันเกิดอะไรกับจิตปรุงแต่งของแตงอีกแล้ว ....
คือใกล้รุ่ง เกือบตี 4 แล้วหล่ะ ยังไม่ทันได้ยินเสียงตีระฆังปลุก .....
จิตคิดว่าเห็นเพื่อนกะเทยที่เพิ่งเผาไปมาหา .....
เพราะเห็นเพื่อนมายืนอยู่ใกล้ประตูมุ้งเลย และไม่เคยเห็นวิญญาณด้วยตาเนื้อมาก่อนเลย ....
เพราะที่ผ่านมาเห็นแต่ในสภาวะสะลึมสะลือ หรือไม่ก็คิดว่าตัวเองเคลิ้มฝัน ....
แตงนอนร้องไห้จนถึงเวลาตีระฆังปลุก และเดินลงไปขอพี่ธรรมบริกรออกไปทำบุญให้กับเพื่อนที่วัดละแวกนั้น
แต่เขาไม่ให้ออกไป และให้เหตุผลว่าที่นี่ก็คือสถานปฏิบัติเช่นกัน
แล้วจะทำอย่างไรหล่ะจึงจะทำบุญให้เพื่อนได้
นั่งปฏิบัติฯไปก็คิดถึงเพื่อนตลอดทั้งวันเลย
พอมื้อเย็นไอ้อารามที่กลัวว่าคืนนี้เข้านอนแล้วจะเห็นเพื่อนมายืนข้างมุ้งอีก
แล้วชั้นจะทำอย่างไรดี เพราะไม่อยากเห็นอีกแล้ว....
ท่านทั้งหลายคงคิดไม่ถึงหล่ะซิ ...ไอ้แตงคนนี้คนที่ไม่เคยกลัวผีเลย เพราะเจอมาตั้งแต่เล็กจนโต
และเวลากินข้าวไม่เคยเลยที่จะเผื่อแผ่ถึงสรรพสิ่งทั้งหลายที่มักจะมาปรากฏให้ตัวเองเจอะเจอ ....
ไอ้แตงคนนี้ค่ะ...มันยกมือไหว้ระลึกถึงเพื่อนก่อนตักข้าวเข้าปากค่ะ อุทิศส่วนบุญ และอาหารมื้อเย็นนั้นให้เพื่อนค่ะ
ในใจก็บอกไปว่า "ป๊อกเอ้ย...อาหารมื้อนี้ชั้นยกให้แกนะ ชั้นไม่รู้ว่าอาจารย์และเพื่อนๆ ทำบุญให้แกแล้วหรือยังเพราะวันที่ 3 แล้ว คืนนี้แกอย่ามาให้ฉันเห็นอีกนะ ... 55555 ....
แตงได้ยินเสียงท่านทั้งหลายหัวเราะ ... เพราะแตงยังขำตัวเองเลย พอกินข้าวเสร็จก็กรวดน้ำให้เพื่อนอีกค่ะ ....
ท่องบทกรวดน้ำแผ่เมตตาไม่เป็นหรอกนะ...แต่จะทำอย่างไรให้ถึงเพื่อนได้หล่ะ....
ก็ใช้วิธีนึกถึงหน้าเพื่อนนี่แหล่ะ จิตคงส่งถึงกันแหล่ะหน่า
และบอกให้เพื่อนรวมทั้งบอกเจ้ากรรมนายเวร
ญาติมิตรรวมทั้งสัตว์ทั้งหลายที่เสียชีวิตไปแล้วมารับส่วนบุญไปด้วย ....
ดูนะหาเรื่องถ้าคิดถึงเพื่อนคนเดียวก็น่าจะพอ ...
ต่อมาทุกวันแตงก็กรวดน้ำให้กับเพื่อนและสรรพสัตว์ทั้งหลายหลังอาหารทุกมื้อ ...
ทีนี้แหล่ะค่ะในแต่ละวันของแต่ละช่วงการปฏิบัติฯ มันเกิดอะไรขึ้นกับจิตของแตงก็ไม่รู้ซิ...
บางวันก็เห็นอะไรแว๊บเข้าในจิตอยู่ตลอด ...
บางคืนก็ฝันถึงทั้งญาติและสัตว์ที่เสียชีวิตไปแล้ว ....
บางวันขณะที่นั่งปฏิบัติฯ ก็เห็นสภาพห้องที่นั่งปฏิบัติฯ อยู่เปลี่ยนไปและเห็นเด็กวิ่งเล่นเต็มไปหมด
เห็นแม้แต่ว่า มีเด็กประมาณ 4 - 5 คนมานั่งล้อมวงรอบตัวแตง และชวนให้แตงลุกขึ้นไปเล่นกับเขา และเด็กบางคนก็มานั่งบนขาที่นั่งขัดสมาธิ
และขณะนั้นรับรู้ด้วยจิตด้วยนะคะว่าเด็กเหล่านั้นคือวิญญาณ ....
บางวันก็เห็นเป็นสรรพเวสี แขนขายาวมาปรากฏให้เห็น....
บางทีก็รู้สึกว่ามีคนมายืนใกล้และลูบหัวจนถึงหลังตัวเอง ตอนนั้นคิดว่ามีคนมายืนใกล้พอลืมตาไม่เห็นมีใคร ....
ดูเถอะค่ะจิตคิดปรุงแต่งมากมายจนเห็นเหมือนภาพจริงขนาดนั้น ....
แตงพยายามหาเหตุผลมาแก้ต่างสิ่งที่ตัวเองเห็น...รู้สึก...ทุกครั้ง
แตงไม่กลัวภาพเหล่านั้นหรอกนะคะ เพราะอย่างที่บอกว่าเห็นมาตลอดจนชิน
ให้เหตุผลกับตัวเองว่าอาจจะเป็นเพราะตัวเองชอบเรื่องโบร่ำโบราณก็ได้จิตเลยสร้างมโนภาพเป็นตุเป็นตะ

และวันนี้เป็นวันที่พิจารณาลมหายใจให้แคบลงมาอีกคือ
จากมุมปากบนทั้งสองลากขึ้นเป็นสามเหลี่ยมเล็กลงจรดจนถึงปลายจมูก ...
แต่จิตมันไม่อยู่กับการพิจารณาลมหายใจเลยค่ะ เพราะคิดถึงแต่เพื่อนๆ และอาจารย์ตลอด
... และคิดว่าวันนี้ทุกคนคงอยู่ครบยกเว้นแตงที่ไม่ได้ทำบุญให้เพื่อน เขาถึงได้มาปรากฏตัวให้เห็น ....
ด้วยเหตุนี้แหล่ะค่ะเมื่ออาจารย์เรียกเข้าไปถามว่ารู้สึกอย่างไรบ้าง รับรู้ถึงลมหายใจที่กระทบเหนือริมฝีปากหรือไม่ ...
แตงไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่รับรู้แม้แต่ว่ามีลมมากระทบเหนือริมฝีปาก .... หรือแม้แต่อาการอะไรทั้งสิ้น ณ บริเวณนั้น
แต่ดันจับความรู้สึกได้เมื่อหายใจเข้าแล้วไปรวมกันที่หน้าผากระหว่างดวงตา ซึ่งไม่ใช่จุดประสงค์ที่จะให้จิตไปพิจารณา ...
แต่นั่นแหล่ะพอปฏิบัติฯช่วงหลังมื้อเย็น พยายามตั้งจิตให้นิ่งและพิจารณาให้มากขึ้น ก็เลยรับรู้ความรู้สึกของลมหายใจมากระทบริมฝีปาก
และเริ่มสนุกแล้วซิ เพราะเริ่มจับความรู้สึกเล็กๆ ได้ ....
แต่นั่นแหล่ะยังคงลุกเข้าลุกออกห้องปฏิบัติฯเพื่อเข้าห้องน้ำอยู่เช่นเดิม
เพราะวันนี้ดันกินกาแฟดำเข้าไปทั้งมื้อเช้าและเที่ยง ...ลูกๆทั้งหลายก็เรียกร้องจะออกมาสู่โลกภายนอก....ฮิ..ฮิ..

แนะนำบันทึกเพิ่มเติม
หลังจากกลับจากวิปัสสนา "ธรรมกมลา" ปี ๒๕๕๒

เขียนใน GotoKnow โดย แตงไทย
ใน FeelGood

คำสำคัญ (Tags): #ธรรมกมลา#วิปัสสนากรรมฐาน#โคเอ็นก้า

หมายเลขบันทึก: 238822เขียนเมื่อ 31 มกราคม 2009 18:06 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2014 11:11 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น