อันเนื่องจาก ….. เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45 (2)

ต่อเนื่องจากบทความ "อันเนื่องจาก ….. เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45 (1)"

เข้าเลือกอ่านบทความต่อเนื่อง 1.) เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45(1) 2.) เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45(2) 3.) เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45(3) 4.) เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45(4) 5.) เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45(5) 6.) เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45(6) 7.) เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45(7) 8.) เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45(8) 9.) เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45(9) 10.) เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45(10) 11.) เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45(11)

วันแรกไปถึง ประทับใจสุดๆ กับบรรยากาศสถานที่ ร่มรื่นดีมาก 
วันแรกของการเดินทาง ไปทันเวลารถออกนะคะ ได้ที่นั่งหลังสุด
และนั่งไปก็ทนร้อนไปตลอดทาง อาการง่วงก็เกิดขึ้นเช่นเดิม
หลับไปก็สะดุ้งไปกับอาการที่คนนั่งข้างหลังชอบกระทุ้งที่นั่ง
จนทนไม่ได้จนต้องบอกขอโทษเขาและให้ระวังหน่อยเพราะอยากพักผ่อน
และไม่พูดไม่จาอยากทำความรู้จักกับคนที่นั่งข้างๆ เลยนะคะ
เพราะไหนจะหงุดหงิดกับความร้อนในรถ ไหนจะหงุดหงิดกับอาการขยุกขยิกของคนนั่งข้างหลัง และพูดกันตลอดทาง
ก็เลยพยายามข่มตาหลับตลอดทางจนถึงศูนย์ธรรมกมลา ที่ปราจีนบุรี

ไปถึงก็ลงทะเบียนเพื่อรับเลขที่ห้องพัก และก็ไปอาบน้ำ แล้วกลับมาทานข้าว

บ่ายวันนั้นก็นั่งกำหนดลมหายใจเลย ให้นั่งพิจารณาเฉพาะในโพรงจมูก....
ตอนนั้นก็คิดว่ามันทำได้แล้วหน่ะ ไม่เห็นมีอะไรแปลกใหม่เลย แล้วจะให้ทำอะไรซ้ำๆ อยู่นั่นแหล่ะ ...
เอาหล่ะซิ....แตงก็เริ่มนั่งขยุกขยิก
และท่านั่งขัดสมาธิ ก็กดทับจนเหน็บชา นั่งตัวตรงก็แล้ว นั่งผ่อนลมหายใจก็แล้ว
ถึงแม้ทางศูนย์ฯ จะมีฟูกให้รองนั่งชนิดไม่อั้นทั้งเล็กทั้งใหญ่ก็เถอะ
แต่นั่นแหล่ะก็ใจมันไม่นิ่งนี่ก็ยังขยุกขยิก
และเปลี่ยนท่านั่งเพราะเมื่อยอยู่นั่นแหล่ะ
ดีนะที่วิชานาฏศิลป์ช่วยให้นั่งให้นานหน่อย และใช้การผ่อนลมหายใจของโยคะมาช่วยบรรเทาบ้าง
ซึ่งมารู้ทีหลังว่า ทางนี้เขาห้ามเลยค่ะสำหรับการผ่อนลมหายใจอย่างนั้น
พอเมื่อยจากท่าขัดสมาธิก็เปลี่ยนไปนั่งพับเพียบก็ปวดข้อ
เพราะดันถนัดนั่งพับเพียบเรียบเปร้อย่างที่เคยฝึกมาตั้งแต่เล็กๆ ...
คือนั่งเก็บปลายเท้าทั้งคู่ และลำตัวตรงแหน่ว...มือทั้งสองก็ประสานกันหน้าตัก ....ลองทำท่าประกอบการนั่งของแตงไปด้วยนะ....
แตงเปลี่ยนอริยาบทกลับไปกลับมาบ่อยมาก
พอ ระฆังหมดยกให้เลิกเพื่อไปกินข้าวเย็น แตงรีบเผ่นเป็นคนแรกเลยเกือบจะว่าได้ เพราะได้ที่นั่งใกล้ประตู รีบไปอาบน้ำก่อนเลยค่ะ เพราะกลัวว่าจะแย่งห้องน้ำไม่ทัน แล้วจึงจะไปสวาปามซะเต็มคราบ เพราะกลัวหิวตอนกลางคืน และวันนั้นเป็นเพียงมื้อเดียวที่ได้กินอาหารเย็นอย่างเต็มที่ แล้วจึงจะกลับไปนั่งต่อ ตั้งแต่ทุ่มถึง 3 ทุ่ม .....

เอาอีกแล้วค่ะ... พิจารณาแบบเดิมอีกแล้ว แตงก็มีอาการแบบเดิมอีก
พอได้ยินเสียงระฆังให้พัก 5 นาที ในช่วง 1 ชั่วโมงแรก แตงเผ่นคนแรกเลย แต่ต้องกลับมานั่งต่อให้ถึง 3 ทุ่มครึ่ง
ทีนี้แหล่ะค่ะพอระฆังตีให้กลับพักผ่อนได้
น่าจะเดาออกนะคะว่าแตงเป็นอย่างไร
ใช่แล้วค่ะ แตงก็มีกริยาเหมือนเดิมคือเผ่นเลยค่ะเพราะอยากนอนมาก

 

บทความต่อเนื่อง
เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45 (1) (ที่นี่)
เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45 (2) (ที่นี่)
เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45 (3) (ที่นี่)
เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45 (4) (ที่นี่)
เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45 (5) (ที่นี่)
เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45 (6) (ที่นี่)
เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45 (7) (ที่นี่)
เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45 (8) (ที่นี่)
เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45 (9) (ที่นี่)
เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิต ในปี '45 (10) (ที่นี่)
เนื่องจาก...เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิต ในปี '45 (11) (ที่นี่)

 

แนะนำบันทึกเพิ่มเติม 
หลังจากกลับจากวิปัสสนา "ธรรมกมลา" ปี ๒๕๕๒

• เส้นทางการเดินทางอีกครั้ง (๑) ... แข่งขัน 
• เส้นทางการเดินทางอีกครั้ง (๒) ... อุปสรรค 
• เส้นทางการเดินทางอีกครั้ง (๓) ...แตกดับ