อันเนื่องจาก ..... เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45 (1)

รวบรวมบทความต่อเนื่อง 11 บทความ อดทนอ่านต่อเนื่องกันหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ

เข้าเลือกอ่านบทความต่อเนื่อง

"เชื่อพี่สักครั้ง ไปนั่งวิปัสสนา"
นั่นเป็นคำเตือนแกมขอร้องและแกมบังคับกรายๆ ด้วยสายตาจริงจังของพี่ในแวดวงคนหนึ่ง
และใช่นั่นคือความต้องการของตัวเองอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดี เพราะรู้สึกว่าวัดในกรุงเทพฯ ช่างเป็นเชิงพาณิชย์เหลือเกิน ไม่เห็นมีสถานที่ไหนที่สงบพอจะนั่งได้เลย "โดยไม่ต้องปรุงแต่งกายภายนอกว่าขณะนี้ฉันกำลังจะไปวิปัสสนา หรือ ขณะนี้ฉันเป็นคนสนใจธรรมะแล้วนะ ซึ่งดูได้จากการพยายามสวมใส่เสื้อผ้า ยอมรับค่ะว่าอคติมากสำหรับการนั่งปฏิบัติฯ ในกรุงเทพฯ

ซึ่งคงเปลี่ยนความคิดในข้อนี้ไม่ได้เสียด้วย .... ชักจะไกลแล้วแฮะ

แต่ ณ สถานที่แห่งนี้ที่ได้รับคำแนะนำ นับว่าได้ผลทีเดียว เพราะไม่ต้องปรุงแต่งกายภายนอกเลย เพียงแต่คุณปรุงแต่งกายภายในให้พร้อมและลุยได้เลย

เหตุที่เกิดกรณีนี้นะมันเกิดมาในแต่ละวันๆ ตั้งแต่วันแรก เลยค่ะ เอาเป็นว่าตั้งแต่เริ่มเดินทางดีกว่ามั๊ยค่ะ

เริ่มจากพี่ธรรมบริกร ของมูลนิธิส่งเสริมวิปัสสนากรรมฐาน ในกรุงเทพฯ โทรศัพท์มาแจ้งในวันอังคารที่ 24 ก.ย. '45 ว่า
"น้องแตงพรุ่งนี้ (พุธ 25 ก.ย.'45) รถออกจากวัดพระศรีฯ บ่ายโมง นะคะ"
"OK ค่ะพี่ หนูทราบเพราะหนูตั้งใจไว้แล้ว"

แต่วันนั้นแตงสติหลุดกระจาย เพราะวันจันทร์ 23 ก.ย.'45 เพิ่งไปเผาศพเพื่อนร่วมห้องเรียนนาฏศิลป์ ซึ่งเป็นอาจารย์ที่ภาคนาฏศิลป์ ว.ค.สวนสุนันทา เสียชีวิตเสาร์ 21 ก.ย.'45 ตั้งสวดเพียง 3 วัน พระราชทานเพลิงศพ จันทร์ 23 ก.ย.'45 แต่พวกแตงทราบอาการป่วยของเพื่อน 1 อาทิตย์มาแล้ว และตั้งใจจะไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล มาทราบข่าวอีกทีไปวัดแล้ว พวกเราทำใจกันไม่ได้เพราะ 2 คนแล้วในรุ่นที่ไปกระทันหัน และกะเทยทั้งคู่ พวกเราในกลุ่มร้องไห้กันตาบวม

พอวันรุ่งขึ้น ในช่วงบ่ายแตงก็ไปรำให้ที่เสมฯ และวันนั้นแตงก็ดันลืมมือถือทิ้งที่ร้านเน็ตแถวบ้าน ต้องย้อนกลับไปเอาอีก ทั้งที่ไปเกือบถึงเสมฯ แล้ว กลายเป็นว่าไปถึงเขาทำพิธีเปิดอาคารไปแล้ว

ช่วงนั่งรอเวลาก็เอามือถือมาเล่นเกมเพื่อดึงสติตัวเอง จนพี่จริง (ผจก.โกมลฯ) เดินมาแซวว่า อย่าบอกนะว่ากำลังเล่นเกมส์...

ใช่ค่ะพี่...หนูเล่นเกมส์...แฮ่ะ แฮ่ะ...
และไม่พูดกับใครต่ออีกเลย ได้แต่ยิ้มเพราะไม่รู้จะพูดอะไร พูดไม่ออก

แต่ก็ได้รำนะ พยายามเรียกสติกลับคืนมาสุดๆ รำเสร็จก็อยู่ต่อสักครู่
แล้วไปลาอ.สุลักษณ์ เพื่อขอลากลับ เพราะดึงสติตัวเองให้สนใจงานของเสมฯ ไม่ได้เลย

แนะนำบันทึกเพิ่มเติม
หลังจากกลับจากวิปัสสนา "ธรรมกมลา" ปี ๒๕๕๒

เขียนใน GotoKnow โดย แตงไทย
ใน FeelGood

คำสำคัญ (Tags): #ธรรมกมลา#วิปัสสนากรรมฐาน#โคเอ็นก้า

หมายเลขบันทึก: 238816เขียนเมื่อ 31 มกราคม 2009 17:37 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:14 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (2)

พระปลัด

เขียนเมื่อ 31 มกราคม 2009 17:42 น. ()

เจริญพร โยมแตง

การเริ่มวิปัสสนานั้น สถานที่มีความสำคัญมาก

และต้องสงบพอสมควร ไม่มีสิ่งให้ปรุงแต่งมากนัก

เจริญพร

แตงไทย

เขียนเมื่อ 31 มกราคม 2009 18:00 น. ()

กราบนมัสการค่ะ พระคุณท่าน

"การเริ่มวิปัสสนานั้น สถานที่มีความสำคัญมาก
และต้องสงบพอสมควร ไม่มีสิ่งให้ปรุงแต่งมากนัก"

เป็นจริงอย่างที่พระคุณท่านว่ามาค่ะ
เพราะแตงเจอสิ่งนั้นจากที่นี่ค่ะ

และเหมือนเป็นขั้นต้นที่ทำให้ตนเองสามารถหาที่สงบได้จากสถานที่ที่ไม่สงบค่ะ ... งง ไหมคะ

กราบขอบพระคุณมากค่ะ
รักษาสุขภาพมากๆ นะคะ

ยังไม่จบนะคะ กำลังทะยอยนำมาลงมีทั้งหมด 11 บทความต่อเนื่องค่ะ และงานเขียนนี้เขียนมาหลายปีแล้วค่ะ ... ลองอ่านดูนะคะ