อันเนื่องจาก ….. เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45 (3)

ต่อเนื่องจาก "อันเนื่องจาก ….. เริ่มวิปัสสนาครั้งแรกของชีวิตในปี '45 (1,2)"

ขอรายงานข่าว...คืออย่างนี้ค่ะคุณขา... พอวันที่สอง เอาแล้ว ระฆังปลุกตั้งแต่ ตี 4 ให้เวลาอาบน้ำครึ่งชั่วโมง....
จะอาบน้ำทันมั๊ยเนี่ย ไหนจะแปรงฟัน .... และไหนจะอาบน้ำสระผมอีก ....
แต่ก็ทันนะ...ฉิวเฉียดเต็มทน ....
พอมานั่งก็นั่งได้บ้าง หลับไปบ้าง
วันนี้ก็ยังให้พิจารณาโพรงจมูกแต่แคบลงคือ
จากมุมปากบนทั้งสองลากไปจนถึงสันจมูกระหว่างดวงตา ....
ไอ้นี่ก็ยังทำได้ ไม่เห็นน่าตื่นเต้นเลย ...
นั่งไปก็หลับไป นั่งพิจารณาอย่างนี้แหล่ะค่ะ ตลอดทั้งวัน
แต่วันนี้เกิดอาการอัตตา...ฉันทนไม่ได้กับ...อาการกริยาที่ส่งเสียงไม่เกรงใจคนนั่งรอบข้าง...

คนที่นั่งถัดไปทางด้านซ้ายมือของอิฉัน เป็นชีค่ะ
หน้าเธอสวยงามมาก และดูอายุคงรุ่นแตงแหล่ะ
เพราะนั่งติดกัน มารู้ทีหลังว่า เธอมาจากสถิตย์เสถียรธรรมาค่ะ...
ไอ้นี่สำคัญ ทำให้ถึงบางอ้อว่า ทำไมเธอจึงมั่นใจกับการแสดงกริยาอย่างนั้นของเธอซะมากมายเหลือเกิน ...
พึงสังเกตได้ว่าอิฉันเกิดอาการหมั่นไส้ & อคติ นิดๆ ....
คิดตามไปแล้วกัน นั่งไป เรอไปอยู่นั่นแหล่ะ
ช่วงเช้าไม่เป็นไร ออ..เธอคงไม่สบาย เดี๋ยวเธอคงจะไปกินยาและช่วงก่อนเที่ยงคงดีขึ้น ....
แต่ไม่ค่ะ เกิดอาการให้บทเรียนทดสอบจิตอิฉันอีกบทเรียนหนึ่งคือ
เธอ...สะอึก & ผสมเรอ ....
เอ้า...ไม่เป็นไร ปล่อยไปเดี๋ยวช่วงบ่ายเธอคงดีขึ้นหน่ะ...
แต่สะอึกทีแตงก็สะดุ้งที และไอ้เวลาที่จิตเราเผลอและมีคนอยู่สะอึกขึ้นมา เวลาสะดุ้งแล้วมันสะดุ้งสุดตัวนะว่ามั๊ย
ครั้งแรกก็ยังไม่เป็นไรมันมีแต่ขำตัวเองนะ ...
แต่เอ๊ะ...ชีนี่ชักบ่อยแฮะ...
สังเกตนะตอนนั้นจิตมันเริ่มโกรธแล้วซิ ... ในใจคิดว่าคอยดูนะช่วงบ่ายไม่ดีขึ้นชั้นจะจัดการให้ดู
(แตงนี่ช่างหาเรื่องวุ่นวายนะว่ามั๊ย... ได้ยินเสียงตอบว่า ออ จริงของแก ....5555 ) .......
แล้วบ่ายก็เป็นจริงๆ เสียด้วย ..... สะดุ้งเพราะสะอึกของชีอีกแล้ว ...
ในใจตอนนั้นคิดว่า.....ทำไมเธอไม่รู้จักจัดการตัวเองนะ ถ้ารู้ว่าตัวเองสะอึกบ่อย และเรอมากขนาดนี้ ก็เดินออกไปทานน้ำเสียซิ แล้วจึงค่อยกลับมานั่งต่อ ทำไมไม่นึกถึงใจคนอื่นบ้างนะ
และแตงเองก็อยากนั่งฝึกวิปัสสนาด้วยซิ เพราะวันที่สองเริ่มทำได้และจิตเริ่มนิ่งมากขึ้น
.... ในใจนะคิดว่าถ้าอีกครั้งนะ แล้วพี่ธรรมบริกรไม่เข้ามาจัดการ ชั้นจะจัดการเอง
.....ทันใดนั้น...เธอสะอึกค่ะ...เอาเลย ไม่คิดถึงผลที่ตามมาอะไรทั้งสิ้น
แตงเดินลงไปรินน้ำที่เขาจัดเอาไว้หน้าห้องน้ำเดินมาประเคนให้ชีถึงในห้องปฏิบัติฯเลยค่ะ
.....ยอมค่ะ ยอมผิดกฎเอง เพราะตอนนั้นคิดแต่เพียงว่า ถ้าทำอย่างนี้แล้วเธอไม่รู้ว่ากำลังสร้างความรบกวนคนอื่นเขา .....
เธอก็ดีนะยอมดื่ม .... แต่ไม่หายค่ะ ทีนี้เรอมากขึ้น .....
ไอ้โกรธก็โกรธนะ ... กลายเป็นโกรธตัวเองที่เปลี่ยนเธอไม่ได้แล้วแน่ .....
เอาหล่ะสงบจิตนะแตง ..... ปล่อยเธอไป อย่าสนใจ คิดว่าใครทำกรรมอะไรเอาไว้ก็เป็นอย่างนั้นเอง
ในจิตคิดถึงชาติที่แล้วเลยนะ
ว่าชาติก่อนเธอคงจะโดนทำโทษกรอกยาพิษแน่ ถึงได้สะอึกมาก และ เรอมากขนาดนั้น (เวรกรรมนะ...ว่าชี)
ทีนี้สบายใจค่ะ เธอจะเรอหรือ ช่างเธอฉันไม่สนใจ จะขยุกขยิกผ้าห่มเสียดสีเสียงดังกันอย่างไรก็ช่างเธอไม่สนใจแล้ว
ที่นี้จิตนิ่งไปเยอะค่ะ ปฏิบัติฯในช่วงเย็นก่อนนอนก็เลยทำได้ค่อนข้างดี

แนะนำบันทึกเพิ่มเติม
หลังจากกลับจากวิปัสสนา "ธรรมกมลา" ปี ๒๕๕๒

เขียนใน GotoKnow โดย แตงไทย
ใน FeelGood

คำสำคัญ (Tags): #ธรรมกมลา#วิปัสสนากรรมฐาน#โคเอ็นก้า

หมายเลขบันทึก: 238819เขียนเมื่อ 31 มกราคม 2009 17:51 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2014 11:06 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (2)

ธ.วั ช ชั ย

เขียนเมื่อ 31 มกราคม 2009 18:04 น. ()

สวัสดีครับ

เล่าละเอียดดีจัง อิๆ แอบขำ สนุกดี

น่าสนใจนะครับ จะลองปฏิบัติตามดู

แต่ว่าโยคะไม่เป็นเลย

รออ่านต่อครับ

แตงไทย

เขียนเมื่อ 31 มกราคม 2009 18:59 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณ ธ.วัชชัย

ขอบพระคุณมากค่ะ ... ที่ติดตามอ่าน
ดีใจจังมีคนชอบอ่าน (นั่งยิ้มอยู่นะคะเนี่ย)

ส่วนการปฏิบัติโยคะอาสนะ แตงก็ปฏิบัติในแนวทางกรรมฐานนี่แหล่ะค่ะ พิจารณาที่ละขั้นที่ละตอนที่ปฏิบัติไปแต่ละส่วนของแต่ละท่า แล้วก็จะเจอความสงบจากการเคลื่อนไหวค่ะ

ลองอ่านบทความนี้ดูนะคะ แตงเขียนหลังจากแตงปฏิบัติโยคะอาสนะ ตอนที่อบรมครูโยคะของสถาบันโยคะวิชาการค่ะ
"เคลื่อนกายอย่างมีสติด้วย Yoga Asana ของฉัน" (ที่นี่ค่ะ)

... ไม่รู้ว่าอ่านหรือยัง...แต่ภูมิใจนำเสนอค่ะ

ระลึกถึงค่ะ
ดูแลสุขภาพมากๆ นะคะ