สำนึก ถึง
ในวันเกิด
14 เมษา
วันครอบครัว
รักและคิดถึงแม่ตลอดมา
แม่เป็นผู้หญิงแกร่ง
พ่อกับแม่ เป็นพระในใจลูกคนนี้ตลอดมา
แม่ทำงานเหนื่อย ไม่ย่อท้อแม้จะลำบาก
แม่ไม่เคยเอ่ยปากบ่น แม่ต้องการให้ลูกๆ ของแม่สบาย
ถึงพ่อกับแม่จะเป็นชาวนา
เรียนจบป.4
แต่พ่อแม่ก็ทำงานหนักเพื่อส่งให้ลูกแม่เรียนจบปริญญาทั้งสี่คน
ลูกคนนี้ขอให้พ่อกับแม่มีความสุข มีสุขภาพแข็งแรงตลอดไป
ถึงจะไม่ค่อยได้มีเวลาได้ดูแล
แต่สัญญาว่าจะเป็นคนดีของสังคม
เหมือนที่พ่อกับแม่เคยสั่งสอนตลอดไปค่ะ
| งานวันเกิด" ยิ่งใหญ่ใครคนนั้น ฉลองกันในกลุ่มผู้ลุ่มหลง หลงลาภยศสรรเสริญเพลินทะนง วันเกิดส่งชีพสั้นเร่งวันตาย |
| อีกมุมหนึ่งซึ่งเหงาน่าเศร้าแท้ หญิงแก่ ๆ นั่งหงอยและคอยหาย โอ้วันนั้นเป็นวัน อันตราย แม่คลอดสายโลหิตแทบปลิดชนม์ |
| วันเกิดลูก เกือบคล้ายวันตายแม่ เจ็บท้องแท้เท่าไหร่มิได้บ่น กว่าอุ้มท้องกว่าจะคลอดรอดเป็นคน เติบโตจนบัดนี้นี่เพราะใคร |
| แม่เจ็บเจียนขาดใจในวันนั้น กลับเป็นวันลูกฉลองกันผ่องใส ได้ชีวิตแล้วก็หลงระเริงใจ ลืมผู้ให้ชีวิต อนิจจา! |
| ไฉนจึงเรียกกันว่า "วันเกิด" วันผู้ให้กำเนิดจะถูกกว่า คำอวยพรที่เขียนควรเปลี่ยนมา ให้มารดาคุณเป็นสุขจึงถูกแท้ |
| เลิกจัดงานวันเกิดกันเถิดนะ ควรที่จะคุกเข่ากราบเท้าแม่ ระลึกถึงพระคุณอบอุ่นแด่ อย่ามัวแต่จัดงานประจานตัว |
(พล.ร.ต.ฉัตรชัย
พึ่งโพธิ์)
แม่พระ พ่อพระในใจลูก
ลูกๆ หลานๆ ทุกคน รักแม่ รักย่า รักยาย ค่ะ
โดยเฉพาะ ตัวแสบสองคนนี้ หลานรักสุดๆ
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย ดอกหญ้า ใน บันทึกจาก...ดอกหญ้าธรรมดาดอกหนึ่ง
คำสำคัญ (Tags)#uncategorized
หมายเลขบันทึก: 23832, เขียน: 14 Apr 2006 @ 06:30 (), แก้ไข: 06 Sep 2013 @ 17:20 (), สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการ, ความเห็น: 8, อ่าน: คลิก
หญิงแก่ ๆ นั่งหงอยและคอยหาย
โอ้วันนั้นเป็นวัน อันตราย
แม่คลอดสายโลหิตแทบปลิดชนม์
เจ็บท้องแท้เท่าไหร่มิได้บ่น
กว่าอุ้มท้องกว่าจะคลอดรอดเป็นคน
เติบโตจนบัดนี้นี่เพราะใคร
แม่เจ็บเจียนขาดใจในวันนั้น
กลับเป็นวันลูกฉลองกันผ่องใส
ได้ชีวิตแล้วก็หลงระเริงใจ
ลืมผู้ให้ชีวิต อนิจจา!
แม่จ๋า
หนูรักแม่ค่ะ คิดถึงแม่มากเลย