ท่องไป กับGotoknow ....๓๔๑ บันทึก ในเวลา ๒ ปี ของTantirapan
๒๖ มกราคม ๒๕๕๒
เป็นวันครบรอบ การเข้ามาเป็นสมาชิกในGotoknow แบบผู้พลัดหลง ผู้เขียนเข้ามาอยู่ ณ พื้นที่แห่งนี้ ด้วยการตามหาเพื่อนคนหนึ่ง โดยใส่ชื่อค้นหาใน Google แล้วก็พบว่า เขาอยู่ใน Gotoknow นับตั้งแต่วันนั้น ผู้เขียนก็เวียนเข้า เวียนออก อ่านๆๆๆและอ่าน บันทึกมากมายในนี้ ชอบที่มีการคอมเมนท์ เหมือนคนคุยกัน ดูคนเขียนก็ตั้งอกตั้งใจ คนอ่านก็ยินดีอยากสนทนาแบบมิตรไมตรีด้วย ทำให้จินตนาการ เหมือนคนนั่งเล่าเรื่องแล้วมีคนมาล้อมฟัง อย่างสนุกสนาน หรือบางครั้ง ก็โศกเศร้าเคล้าน้ำตา เรื่องราวต่างๆ ต่างหมุนเวียนเปลี่ยนไปในแต่ละวัน
ไม่เคยเข้าอบรมการเขียนบล็อก ไม่มีใครชักชวน เป็นสมาชิกแบบงูๆปลาๆ ลงภาพก็ไม่เป็น ทำหนังสือตัวใหญ่ใส่สีก็ไม่เป็น เขียนอะไรก็อายๆ กลัวคนอ่านจะหัวเราะสำนวนเชยๆ เขียนเหมือนคำบอกเล่า แต่แปลก ไม่มีบันทึกไหนเลย ที่ไม่มีคนเข้ามาทักทาย แรกๆเขาทักแล้วยังไม่ตอบอีก ก็คิดว่าเขาคงอ่านแล้วอ่านเลยไม่หวนกลับ
แต่ต่อมาผู้เขียนได้เรียนรู้ว่า ทุกย่างก้าวของคนที่นี่ มีผู้สนใจเสมอ มีจังหวะเมื่อไหร่ ก็จะมีคนคอยแนะนำ ให้กำลังใจ และสุดท้าย ถึงกับทำให้ผู้เขียน อยากไปร่วมพบปะกับเขาด้วย และก็ได้ไปพบจริงๆ
พื้นที่แห่งนี้พิเศษกว่าที่ผู้เขียนคิด เหมือนเป็นชุมชนประเทศ มีสังคม มีการช่วยเหลือเกื้อกูลกันได้จริง และที่สำคัญ ไม่มีคำร้ายที่นำมาใช้เพื่อทำลายกันเลย
ถ้าสองปีในชีวิตของคนที่เติบโตมา ก็คงอยู่ในวัย ที่เริ่มเดินเตาะแตะ ยังไม่สามารถท่องโลกไกลได้ตามลำพัง ยังต้องเป็นภาระแก่ผู้ปกครอง และยากยิ่งสำหรับจะเป็นผู้ดูแลใครได้
แต่สองปีของชีวิตที่ผู้เขียนอยู่ ณ ที่แห่งนี้
ผู้เขียนเติบโต และไปไกลกว่าที่จะนึกถึง
มีประสบการณ์ ไปเป็นอาสาสมัครในต่างแดน ที่อินเดีย ตามลำพัง โดยเริ่มต้นจากการมีแรงบันดาลใจ ในGotoknow แห่งนี้ มีโอกาสได้ทำงานระหว่างประเทศ โดยการส่งผ้าไตรจีวร ไปยังวัดพุทธ ในบังกลาเทศ เป็นกำลังใจให้แก่กัน ในวันที่เพื่อนต่างแดนมีทุกข์ และรับฝากเยี่ยมไข้คนที่ไม่เคยเห็นหน้ากัน จนไข้หายปกติ
เป็นนักเล่าประสบการณ์ ที่ตนเองได้ปฏิบัติงาน ได้พบความสำเร็จและล้มเหลว แสดงความเป็นตัวตน ผ่านบันทึกได้ อย่างไม่ต้องรู้สึกว่าต้องปกปิด เป็นคนชอบคิดจินตนาการ กับสิ่งรอบข้างและเหตุการณ์ที่ผ่านมา ให้ได้เก็บสาระกับการรู้จักมองโลก ได้หลายแง่มุม และที่สุด ผู้เขียนก็กลายเป็นคน ที่มีความมุ่งมั่นตั้งใจ ที่จะทำสิ่งต่างให้สำเร็จ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
ขอบคุณGotoknow สำหรับวันนี้ ขอบคุณวันเวลาที่ผ่านพ้นไป ได้นำโอกาสดีๆ มาฝากผู้เขียนด้วย ขอบคุณความรู้สึกดีๆ ที่มีอยู่ในพื้นที่แห่งนี้ ตลอดเวลา
ขอมอบ ๓๔๑ บันทึก ไว้ในโลกไร้พรมแดนแห่งนี้ ฝากไว้เป็นความทรงจำสำหรับตนเอง และผู้เกี่ยวข้องในเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา และอาจเป็นจดหมายเหตุสำหรับชีวิต ของบล็อกเกอร์คนหนึ่งอย่างมีหลักฐาน ก่อนที่การลับลาจะมาถึง
ภาพนี้ไม่ได้สื่อความหมายอะไร
แต่เป็นภาพการเรียนรู้ ที่นำภาพลงเป็นครั้งแรกได้สำเร็จ
โดยการแนะนำของ อาจารย์ขจิต ฝอยทองค่ะ
ความเห็น (18)
ขออนุโมทนาบุญที่พี่ ตันติราพันธ์ ได้รับด้วยกุศลจิต ครับ :)
ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ ... ๓๔๑ บันทึก แน่ะ
Moon smiles on Venus&Jupiter
สวัสดีปีใหม่ตรุษจีนคะ คุณตันติราพันธ์ ^o^
ขอให้มีความสุข สมปรารถนา ตลอดไปค่ะ
คุณตันติราพันธ์ เป็นผู้มีความคิดสร้างสรรค์ และจิตใจละเอียดอ่อน...
ขอแสดงความยินดีกับความสำเร็จ พร้อมกับบันทึกที่น่าสนใจมากมาย ค่ะ 
ยินดีด้วยค่ะ พี่รุ่ง ดีใจที่ได้รู้จักพี่สาวที่น่ารักนะคะ...หว้าก็อยู่มาสองปีกว่าๆค่ะ
- ยินดีด้วยค่ะ หมอรุ่ง ครูอ้อยอยู่ที่นี่มา 2 ปี 7 เดือนค่ะ
- มีความอบอุ่น จริงใจ มา จะ 3 ช่วงคนที่นี่แล้ว
- รู้ เข้าใจ จิตใจของคนมากๆค่ะ...แบบฝึกหัดที่ดีเยี่ยมค่ะ
ขอบคุณในไมตรีจิตที่มีมาเสมอค่ะ
สวัสดีครับ พี่ตันติราพันธ์
ผมพึ่งได้เข้ามาเรียนรู้ชีวิตใน
G2K Academy Fantasia
ได้ไม่ถึงเดือนครับ
โชคดีที่ได้มาอ่านบันทึกที่ 341 ของพี่ แต่เป็นบันทึกแรกที่ผมได้อ่านจากพี่
ทำให้ผมทราบว่า
พี่ไปไกลมากจริงๆ ครับ
เพราะพี่ส่ง "ความปรารถนาดี"
ไปทั่ว "อนันตจักรวาล"
ส่วนผมอย่างมากบางครั้งบางคราว
ก็ได้แค่วนเวียนอยู่ในโลกนี้เท่านั้น
วันหน้าคงต้องขอติดตามเรื่องราวดีๆ
เผื่อจะได้มีโอกาสไปเที่ยว
จักรวาลอื่นๆ เหมือนคุณพี่บ้างครับ
:-)
สวัสดีค่ะคุณWasawat Deemarn
เทพเจ้าที่มวลมนุษย์หนีไม่พ้น
ขอบคุณมากค่ะ ที่หลายครั้งคุณWasawat Deemarn
ได้เข้ามาให้กำลังใจ และแวะเยี่ยมเยียน
การเขียนบันทึกนี้แม้จะรู้ว่าคือการเขียนเรื่องเล่าให้ตัวเองฟัง
แต่ก็ดีใจทุกครั้งที่เห็นตัวเลขผู้เข้าชม
รวมทั้งพบการเข้ามทักทาย
ในส่วนของสิ่งท่ได้กระทำและได้รับผลดี
ก็ยินดีแบ่งปัน กับการอนุโมทนาบุญค่ะ
ให้มีความชื่นใจไปด้วยกันค่ะ
สวัสดีค่ะคุณMoon smiles on Venus&Jupiter
ความสำคัญในวันมงคล ตรุษจีน
คือการให้พรแก่กัน
เป็นความตั้งใจที่ดีต่อกัน
และขอมอบพรที่ประเสริฐทุกพร ให้คุณMoon smiles on Venus&Jupiter
ที่จริงดิฉันเขียนบันทึกได้น้อยนะคะ
บางท่านสามารถบันทึกได้มากมายน่าสนใจมาก
ดิฉันบันทึกเรื่องราวที่รู้สึกประทับใจ
หรือไม่ก็มีแรงบันดาลใจ
ไม่เช่นนั้นเขียนไม่ค่อยออก
บางครั้งกลับไปอ่านอีกครั้ง
ก็รู้สึกเตือนความจำได้ดี
และระลึกถึงความรู้สึกขณะที่เขียนด้วยค่ะ
ขอบคุณที่Gotoknow ทำให้เราพบกันค่ะ
สวัสดีค่ะอ.ลูกหว้า
เป็นของขวัยที่ได้รับจากGotoknow
คือการมีน้องที่น่ารักอย่างอาจารย์ลูกหว้า
จำได้ว่าแทบจะไม่มีบุญไหนเลย
ที่เราจะไม่ได้ร่วมกันทำในGotoknow
แปลกนะคะ
รู้จักกันมาสองปี แต่เหมือนรู้จักกันเป็นสิบๆปี
สนิทกันราวกับญาติ
มีคิดถึงมีห่วงใย ในยามที่ห่างหายกันไป
แวะกลับมาเขียนบันทึกในGotoknowบ้างนะคะ
คิดถึง
สวัสดีค่ะคุณครูอ้อย แซ่เฮ
ผู้รังสรรต์ผลงานนับพัน
กับเวลาที่ไล่เรี่ยกัน
คุณครูอ้อยช่างมีเรื่องราวน่าสนใจ
และเป็นนักเขียนโดยแท้จริง
ไม่ว่าจะคิดเรื่องสนุกอะไรขึ้นมา
พวกเราก็สนุกสนานไปด้วย
ได้พบกันครั้งเดียว
และยังไม่มีโอกาสพบกันอีก
คิดถึงเสมอ
ขอให้คุณครูอ้อยมีกำลังในการได้ทำในสิ่งที่ตนชอบ
ให้ได้บรรลุตามความปรารถนาที่ตั้งใจไว้นะคะ
สวัสดีค่ะคุณณภัทร๙
คงเป็นไปตามอำนาจแห่งพลัง
ที่คุณณภัทร๙ ให้ความสนใจละมังคะ
ไม่มีการพบใดๆในโลกนี้
ที่เป็นความบังเอิญ
ทุกอย่างจะพบกันได้ตามกระแสดึงดูด
ที่ได้เคยสร้างร่วมกันไว้
บางครั้งก็เป็นเรื่องดีๆ
หรืออาจไม่ใช่
แต่ก็ทำมาด้วยกันแล้ว
ยินดีที่รู้จักค่ะ บันทึกของคุณณภัทร๙
น่าสนใจมากเช่นกันค่ะ
ความปรารถนาดี ก็เป็นพลังที่ส่งไปได้สุดประมาณค่ะ
สวัสดีค่ะ
- ตามมาเป็นแฟนพันธุ์แท้ค่ะ
- ขอบคุณบันทึกดี ๆ ที่ทำให้ได้เรียนรู้และประสบการณ์ใหม่ ๆ เสมอค่ะ
สวัสดีค่ะคุณเพชรน้อย
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
ดิฉันเองก็รู้สึกคุ้นเคย
และดีใจทุกครั้งที่เห็นคุณเพชรน้อย
เข้ามาให้คำทักทาย แนะนำ พูดคุย
แปลกดีนะคะ เป็นเพื่อนกันโดยไม่เคยพบกัน
จะตั้งใจเขียนบันทึกทุกบันทึกต่อไป
พร้อมทั้งจะได้พัฒนาตัวเอง
...ขอบคุณคุณเพชรน้อย ที่บอกว่าเป็นแฟนพันธุ์แท้
ได้ยินแล้วปลื้มจังค่ะ...
สวัสดีค่ะ พี่รุ่ง ครบสองปีแล้ว ยินดีด้วยค่ะ สองปีสำหรับโกทูโนว์นี่ถือว่ารุ่นบุกเบิกเลยมั้งคะ ของอักษรจะครบหนึ่งปีเร็ว ๆนี้แหล่ะค่ะ แต่หยุดไปหลายเดือน แล้วกลับมาใหม่ แต่ดูแล้วพี่รุ่งค่อนข้างสม่ำเสมอนะคะ
สวัสดีค่ะคุณพี่อักษร ทับแก้ว
ก็เกือบจะรุ่นแรกๆค่ะ
แต่ก็เขียนไปเงียบๆ เรื่อยๆ
มีช่วงที่Gotoknow หมดสัญญากับทาง สสส.
กลัวจะไม่มีงบในการดำเนินการ
ก็ช่วยกันบริจาค และจัดกฐิน online ด้วยค่ะ
แต่เดี่๋ยวนี้ มีผู้สนับสนุนแล้ว
คงไม่ต้องระดมทุน
คุณพี่อักษร ทับแก้ว ก็เขียนบันทึก ด้วยสำนวนเข้าใจง่าย
ใช้คำน่ารักๆดีค่ะ ชอบอ่านเช่นกัน
แล้วจะแวะไปเรียนภาษาอังกฤษด้วยนะคะ
เจริญพร โยมหมอ
อาตมาจำได้ว่าคุณโยมได้ให้กำลังใจในการแนะนำตัว
ครั้งแรกของอาตมาในบล็อกแห่งนี้
อาตมาก็ไม่ค่อยกล้าเขียนอย่างที่คุณโยมบอกนั่นแหละ
เพราะทักษะทางด้านนี้มีน้อยและไม่ค่อยเข้าใจระบบอินเทอร์เน็ต
แต่อาศัยอ่านจากบันทึกเรื่องต่างๆจากคุณโยมสมาชิกทั้งหลายและ
ถามน้องๆที่เก่งคอมฯทำให้ได้รู้อะไรหลายอย่าง แต่ทั้งนี้ส่วนใหญ่
อาตมาจะลองผิดลองถูกเอง เพื่อให้ได้มีประสบการณ์ตรง
ขอขอบใจคุณโยมสมาชิกทุกท่่านไว้ณ ที่นี้ด้วย
เจริญพร
กราบนมัสการเจ้าค่ะท่านพระปลัด
โยมจำได้เจ้าค่ะ
และเขียนใจความสำคัญไปว่า
" การใช้เครื่องมือ หากไม่ทราบจริงๆ โยมปาวารณาช่วย เท่าที่จะช่วยได้เจ้าค่ะ"
แต่พระคุณเจ้า ก็เรียนรู้ด้วยตนเองมาตลอด
และมีกัลยาณมิตรเพิ่มมากขึ้นทุกวัน
บทความก็น่าสนใจ และมีคติธรรมเสมอ
โยมเองก็ดีใจที่มีเพื่อนมากมายในบล็อก
บางครั้งยังได้ชวนกันทำสิ่งดีงามต่างๆได้อีก
มันน่าอัศจรรย์จริงค่ะ
เป็นเวลาสองปีของโยม ที่มีคุณค่ามากเจ้าค่ะ
กราบขอบพระคุณที่พระคุรเจ้า
เข้ามาแสดงธรรมให้อยู่เนืองๆ
- ขอบพระคุณสำหรับสิ่งดี ๆ สำหรับสิ่งที่คุณพี่ตันติราพันธ์ได้สร้างสรรค์ไว้ค่ะ
- ภาพที่ลงครั้งแรกสื่อความรู้สึกมากเลยนะค่ะ ศิลารู้สึกว่าเป็นภาพธรรมชาติแห่งการเรียนรู้ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ Sila Phu-Chaya
ขอบคุณคุณศิลาเช่นกัน
การเรียนรู้ มีคุณค่ามาก ในชีวิตของพี่เอง
กับGotoknow ทำให้ได้มีโอกาสเขียน บอกเล่า
ได้สื่อสาร ได้รู้จัก และการรักษาวัฒนธรรมไทยๆ
มารยาท และน้ำใจด้วยค่ะ
ภาพไร่อ้อยนี้ อาจารย์ขจิต พยายามสอน และถามอยู่นั่นแล้ว
จนทำได้สำเร็จ ความรู้สึกนั้น
ไม่มีคำบรรยายค่ะ
ภูมิใจมากๆและไม่เคยลืมวิธีการลงภาพอีกเลย
คงเป็นคนในอินเตอร์เน็ตต่อไปค่ะ