ครูแป๋มทิ้งท้ายลูกคนสุดท้องเอาไว้ว่า ได้ทราบสาเหตุที่ทำให้เด็กหญิงที่เป็นลูกคนสุดท้องของครอบครัวที่มีพี่เป็นผู้ชายถึง 2 คน ต้องทนทุกข์ด้วยเป็นที่คาดหวังของคนในครอบครัว
ที่มา ssgifted5432.14.forumer.com
จากการสืบทราบด้วยกลวิธีสารพัดที่งัดมาใช้ ทำให้แน่ใจว่าหลังจากที่ผิดหวังจากพี่ชายทั้งสองที่ไม่สามารถสานฝันพ่อกับแม่ อยากให้ลูกสักคนเป็นหมอ แต่ทั้งคู่ที่เคยหัวอ่อนว่านอนสอนง่าย ได้ขัดคำสั่งเดินตามรอยฝันของตัวเขาเอง พี่ชายคนแรกไปเป็นเชพอยู่อิตาลี ขณะที่พี่คนที่ 2 เอนซ์ทรานส์ใหม่จากวิทยาการคอมพิวเตอร์ มาสู่สายวิศวกรรมแทน ทำให้น้องสาวคนสุดท้องต้องถูกคุมเข้มจากพ่อแม่ทุกวัน โดยที่พี่ชายทั้งคู่ไม่มารู้ด้วยเลย ชีวิตประจำวันถูกพ่อแม่ที่ต่างเป็นครูทั้งคู่จัดตารางชีวิต ตั้งแต่เวลาตื่นนอน จนกระทั่งได้เวลานอนทุกวัน โอ้..เด็กน้อย อยู่แค่ชั้นม.2 เป็นวัยที่สดใสงดงาม แต่เจ้านั้นกลับตรงข้ามมีใบหน้าหม่นหมอง นัยน์ตาเหม่อลอยและปราศจากรอยยิ้มมองเหล่าผองเพื่อนต่างวิ่งเล่นสนุกสนาน โดยไม่อินังขังขอบกับอะไรรอบข้างแม้แต่นิดเดียว.
ค่ะน่าสงสารมาก เป็นความรับผิดชอบเกินวัยของเด็ก สำหรับครูแป๋มความสุข เสียงหัวเราะของเด็ก เป็นลมหายใจที่ดีที่สุดของคนที่มีอาชีพครูอย่างแป๋มค่ะ
ผมก็เป็นลูกคนสุดท้องครับ คนที่ ๙ เสียด้วยสิ
แล้วอาจารย์ฤทธิชัยเคยถูกคาดหวังแบบนี้ไหมคะ
...แหม..พี่น้องเยอะแยะแบบนี้คงสนุกน่าดูชมเลย..
เป็นลูกคนกลางก็ถูกคาดหวังเหมือนกันค่ะ..อิอิ
เรียนท่านadd
ค่ะ เป็นเช่นนั้น เพราะวันนี้มีนักเรียนมาปรึกษาแป๋มสดๆร้อนๆเลยค่ะ..ก็ทำหน้าที่ปลอบใจ ให้กำลังใจ รวมทั้งแนะนำมุมมองที่เด็กอาจยังมองไม่เห็นค่ะ
ความหวังของพ่อแม่ส่วนลึกแล้วขอให้ลูกเป็นคนดีก็พอแล้ว อย่าคิดมากหลายเดอคุณครูแป๋มครับ
คุณครูธนิตย์คะ
ในโลกแห่งวัตถุนิยมที่วัดค่าของคนด้วยเงินตรา และความมีหน้ามีตาในสังคม
ทุกสิ่งที่กล่าวเป็นเรื่องจริง และมีมากมายกระจายไปทั่วสังคมจนแทบไม่อาจทานได้แล้ว เศร้าจังค่ะ
เรียนท่าน HS3QBC
ครูแป๋มเห็นด้วยกับท่านค่ะ แต่ที่เป็นปัญหานี้ก็คือการสื่อสารกันระหว่างครอบครัว ที่จะทำให้เด็กม.ต้น รู้ได้เข้าถึงถึงจิตใจส่วนลึกของพ่อแม่ต่างหากล่ะคะ เรื่องนี้สำหรับเด็กที่เกิดมาเพียงสิบกว่าปีถือเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเขามากๆๆๆค่ะ ครูแป๋มได้เข้าไปสัมผัสกับครอบครัวของเด็กแล้ว น่าจะตรงกับที่คุณครูธนิตย์พิจารณานั่นเอง ดังนั้นจึงขออนญาตท่านคิดมากไว้ก่อนนะคะ
สวัสดีครับอาจารย์ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเยียนจำได้ว่า เคยเข้ามาเยี่ยมอาจารย์ครั้งหนึ่ง ในบันทึก เสียดาย ตอนปลายปี รู้สึกว่าเป็นเรื่องอุบัติเหตุหรืออะไรนี่แหละ ในฐานะที่เป็นพ่อยอมรับเลยว่ามีประสบการณ์เหมือนในบันทึกนี้ ความหวังดีแต่ขาดความเข้าใจในตัวลูกโดยไม่ได้พูดคุยในเข้าใจกัน ผมเองเกือบไป แต่โชคดีไปราชการสนามไม่ได้อยู่กับลูก.. ทำให้เขาได้เดินตามเส้นทางที่เขาต้องการก็ถือได้ว่าเขาประสบความสำเร็จพอสมควร เอ..แต่ว่าไม่รู้ว่าผมเม้นคนละเรื่องเดียวกันหรือเปล่า นะครับ ขอบคุณ
สวัสดีค่ะคุณหนุ่ม
ดีใจที่ลูกของคุณได้เดินตามทางที่เขาต้องการ หน้าที่ของพ่อแม่รวมและครู ควรแนะนำให้แง่คิดสุดท้ายเขานั่นแหละจะเป็นผู้เลือกทางชีวิตของเขาเอง ขอบคุณที่แวะมานะคะ
ลูกคนสุดท้องนะ ลำบาคมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆแต่ความรักที่ไดรับเต็มเปรี่ยม จากทุกๆคน มันเป็นกำลังใจที่ดีสำหรับลูกคนสุดท้องอย่างหนู
สวัสดีจ้า น้องแบร์
ดีจังแต่บางคนก็ลำบากนะคะ ดีใจด้วยที่น้องได้รับความรักจากทุกคนเต็มเปี่ยม ครูแป๋มบอกแล้วว่ากำลังใจที่ดีจะนำพาทุกสิ่งให้ผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ.