ไปแจก..ยาใจ..
บ่ายวันนี้..นั่งซ้อนมอเตอร์ไซด์ไปกับน้องปูน้อย..พนักงานเยี่ยมบ้าน..พร้อมกับกระเป๋าโดเรมอน(กล่องสี่เหลี่ยมสีดำ มีเครื่องหมาย กากบาทแดง อยู่ด้านหน้ากระเป๋า)ออกจากสถานีอนามัยประมาณบ่ายโมงครึ่ง..ปลายทาง คือ..บ้านโปร่ง หมู่ที่ 7 ห่างจาก สอ. ประมาณ 2.5 กิโลเมตร ไปตามถนนชยางกูร ช่วงธาตุพนม - มุกดาหาร ได้รับการ O.K. จากน้องปูใหญ่(สอ.เรามี 2 ปู ค่ะ!) พยาบาลอีก 1 คนที่ไปเยี่ยมชุมชนนี้เมื่อวานว่า..เจอผู้ป่วยที่เป็น เบาหวาน+ความดันโลหิตสูง+ไตวาย..ใช้ยาไม่สม่ำเสมอ..ขาบวมมาก ประมาณ 3+ นัดให้มาพบแพทย์เช้าวันนี้..แล้วเค้าไม่มา..ก็เลยต้องไปหาอีกรอบเพื่อสอบถามข้อมูล..สาเหตุอันใดหรือ..ที่ทำให้เค้ามาไม่ได้..
ทางเข้าบ้านผู้ป่วยรายนี้ แยกจากถนนหลัก เป็นซอยเล็กๆและแคบ ลึกประมาณ 500 เมตร มีบ้านประปราย สลับป่า..กว้างประมาณ 1.50 เมตร เป็นถนนคอนกรีต งบประมาณ อบต. ด้านขวาของถนนติดกำแพงวัดค่ะ..ขณะนั่งมอเตอร์ไซด์เข้าไปรู้สึก..เงียบ..วังเวง..เย็นๆ..เหงาๆ..บ้านเค้าอยู่สุดซอยเลยล่ะ..เป็นบ้านหลังเล็กๆมีห้องเดียว..ครัวอยู่นอกบ้านต่อหลังชั่วคราว ตั้งชื่อว่า"กระท่อมทำใจ" มีเพื่อนบ้านใกล้เคียง 3 ครอบครัว..ผู้ป่วยกำลังนั่งฟังเพลงจากวิทยุที่เตียงหน้าบ้านคนเดียว มีรถมอเตอร์ไซด์จอดอยู่คันนึง..ถัด..จากตัวผู้ป่วยมีผู้ชายนอนหลับตา..แต่บ่นพรึมพรำ..จับใจความไม่ได้.. ทราบว่าเป็นสามีผู้ป่วยเอง..เมาตั้งแต่เมื่อวาน..ถึงบ่ายวันนี้เลยเชียว!!!
ผู้ป่วยบอกว่า..ที่ไม่ได้ไปตามนัดเพราะว่า..เช้านี้มัวไปตามสามีอยู่..เมาไม่กลับ(ไม่ใช่เมาไม่ขับ..นะคะ!!)แถมเอามอเตอร์ไซด์ไปจำนำอีกด้วย..เค้าต้องไปไถ่เอารถกลับมาใช้..ลูกสาวไปโรงเรียน..
เราก็เลยถามไถ่อาการทางกาย..การฉีดอินสุลิน ..ยาที่กินประจำ..ตรวจดูขา..เท้า..เค้าเคยมีแผลที่เท้าซ้ายโดนตัดไป 3 นิ้ว เมื่อ 2 ปีที่แล้ว
ผู้ป่วยบอกว่า..เมื่อเช้ากินยาแล้ว ฉีดยาแล้ว..ลูกสาวจัดให้..ยาฉีดเก็บไว้ที่บ้านคนรู้จักกันอีกหลังหนึ่งห่างกันประมาณ 50 เมตร เพราะบ้านเค้าไม่มีตู้เย็น ขาที่เราทักว่าบวมมากๆนั้น..จริงๆมันบวมลดลงมากแล้วนะ..ผู้ป่วยบอก
เราก็ขอให้เค้าทานยาต่อ..และขอตรวจน้ำตาลก่อนอาหาร ที่สอ. พรุ่งนี้ เพื่อให้แพทย์ดูอาการผู้ป่วยให้ด้วย..ตกลงเค้ารับปากว่าไปแน่นอน..
จากนั้นก็ออกไปบ้าน อสม. เพื่อให้นำทางไปบ้านผู้ป่วยกลุ่มเป้าหมายหลักก่อน คือ เบาหวาน ความดันโลหิตสูง..มีผู้ป่วยความดันโลหิตสูงรายนึง ไม่ได้กินยา ตั้งแต่ กันยายน 2551 ..เค้าไม่กล้าไปโรงพยาบาล..เพราะกลัวพยาบาลดุหรือต่อว่า...น้องปูน้อยบอกว่า..ขอวัดความดันหน่อย..เค้าดีใจมาก..แต่เครื่องวัดความดันอัตโนมัติแบบพกพา..อ่านค่าไม่ได้..ก็เลยนัดไป ..สอ. พรุ่งนี้เช้า..เพื่อวัดใหม่..และพบแพทย์รับยาด้วย
สรุปแล้ววันนี้ ได้เยี่ยมตั้ง 12 คนนะคะ เป็นผู้ป่วยที่หายไปจากระบบนัดไม่ได้ทานยาเลย 2 ราย นอกนั้นก็รับยาจากโรงพยาบาลต่อเนื่อง อาการปกติ..กลับบ้าน 4 โมงกว่าๆ..ได้เสียมน้อย 2 อัน แบ่งกับน้องปูน้อยคนละอัน..ไว้จิ้มวัชพืชในแปลงต้นหอมของคุณยาย..บ๊าย..บาย..ซำบายดี..เด้อ..ค่ะ
ความเห็น (2)
น่ารักมากครับ ทำให้เภสัชอายเลย เยี่ยมมากครับ การดูแลด้วยใจ มันเป็นแบบนี้กระมัง นะพี่ต้วม ไม่ต้องยิ่งใหญ่ แต่อิ่มใจจัง
ครั้งต่อไป ติดกล้องถ่ายรูป ไปเก็บภาพไว้ด้วย เวลาเล่าจะยิ่ง มันส์ ครับ พี่สาว
เภสัชกรเอนก ที่ระลึกถึงเสมอ..พี่ต้วมได้มาทำงานตรงนี้..ณ เวลา นี้..จึงรู้สึกว่า..จริงๆแล้วตัวเรา มีพลัง มีความรัก ความปรารถนาดี ต่อผู้อื่นเสมอ..แต่ต้องอยู่ในบริบทที่เหมาะสม จึงจะส่งผลที่มีความหมาย มีคุณค่าต่อการทำงาน..ขอขอบคุณหลักสูตรพยาบาลเฉพาะทางเวชปฏิบัติ ที่ทำให้เราได้ทำในสิ่งที่ทำในบทบาทที่ควรจะเป็นเรา..วันนี้..มีความสุขกับการทำงานทุกวัน..มีภาพการทำงานเยอะมากค่ะ..ไว้จะทะยอยลงให้ร่วมเป็นกำลังใจนะคะ