เพื่อนผมรักเด็กครับ
(แต่เขาไม่ได้เป็นนางสาวไทย...นะครับ :-P)
เขามีเรื่องเกี่ยวกับเด็กมาเล่าเพียบ
ลองฟังดูสัก 3-4 เรื่อง สิครับ
(หน้า 93)
ถาม - หนูชอบกินอะไรมากที่สุด
ตอบ - ไก่งวง
ถาม - ชอบส่วนไหน
ตอบ - ส่วนไหนก็ได้ ที่มีเนื้อติด
(หน้า 94)
ถาม - หนู 3 คนนี่ทำอะไรเด่นๆ ในโรงเรียนบ้าง
คนที่ 1 - ผมสอบอังกฤษได้ที่ 1
คนที่ 2 - ผมสอบประวัติศาสตร์ได้ที่ 1
คนที่ 3 - ผมเป็นคนที่ 1 ที่ออกจากห้อง เมื่อตีระฆังเลิกเรียน!
(หน้า 202)
ถาม - เราจะรู้ได้อย่างไรว่า ใครเป็นเด็ก ใครเป็นคนมีอายุ และใครเป็นคนแก่
ตอบ - เด็กเป็นคนเคี้ยวหมากฝรั่ง
คนมีอายุเป็นคนคอยทำความสะอาดสิ่งที่มีหมากฝรั่งติด
และคนแก่คือคนที่เคี้ยวหมากฝรั่งไม่ได้......
ลูกกวาดสะอาดแล้ว (หน้า 147)
เด็ก 5 ขวบพูดกับแม่ที่อยู่คนละห้อง…
“แม่จ๋า หนูกินลูกกวาดที่ตกอยู่กับพื้นได้ไหม”
“ไม่ได้ มีเชื้อโรค”
....หยุดไปครู่หนึ่ง....
“แม่จ๋า หนูกินลูกกวาดได้หรือยัง ตอนนี้หนูเลียเชื้อโรคออกแล้ว”
ลืมบอกไปว่าเขาโอนสัญชาติจากอเมริกัน...มาเป็นไทยครับ
ชื่อเดิมเขาคือ คิดส์ เซย์ เดอะ ดาร์นเดสท์ ธิงก์ส์
ส่วนชื่อไทยคือ ลูกฝรั่งช่างพูด
ถ้าอยากรู้จักเขาเพิ่มเติม ก็ตามไปฟังเขาคุยต่อได้ที่นี่เลย
หนังสือ : ลูกฝรั่งช่างพูด
แปลโดย : อาจินต์ ปัญจพรรค์
จัดพิมพ์โดย : สนพ. บรรณกิจ
หนังสือเล่มนี้ฉันได้แต่ใดมา? : ซื้อเองเมื่อวันที่ 30 พ.ค. 2530 (หา!...กว่า 21 ปีเชียวรึนี่!)
ลูกกวาดสะอาดแล้ว (หน้า 147) เด็ก 5 ขวบพูดกับแม่ที่อยู่คนละห้อง… “แม่จ๋า หนูกินลูกกวาดที่ตกอยู่กับพื้นได้ไหม” “ไม่ได้ มีเชื้อโรค” ....หยุดไปครู่หนึ่ง.... “แม่จ๋า หนูกินลูกกวาดได้หรือยัง ตอนนี้หนูเลียเชื้อโรคออกแล้ว”
ชอบอันนี้มากๆ เลย
Tag : Hosting, Web Hosting, เว็บไซต์สำเร็จรูป, เว็บสำเร็จรูป
ผมก็ชอบ 'ลูกกวาดสะอาดแล้ว' เหมือนกันครับ ^__^
เดี๋ยวไปย้ายมาไว้ตรงนี้ดีกว่า ;-)
หนังสือเล่มนี้เก่ามาก พี่เคยเห็นในตู้หนังสือเก่าๆ ที่บ้านด้วย ที่บ้านคุณป้าที่ กทม ก็เคยเห็น พี่ชายของพี่ติดการ์ตูนสนูปปี้ สงสัยซื้อเพราะหน้าปกมีส่วนตัดสินใจด้วยนะคะ
แล้วเล่มนี้ก็มีคุณหมอท่านหนึ่งเคยหยิบมาเขียนล้อ(เลียน) เด็กโฮงยาสวนดอกว่าช่างจ้อด้วยค่ะ มีเรื่องเด็กในบ้านพี่ด้วย เล่าให้ฟังตรงนี้นะคะ
ตอนนั้นน้องชายพี่อายุซักสี่ขวบ คุยกับแม่ของเค้าในงานปาร์ตี้ครั้งหนึ่ง (เค้าบอกว่ามีงานอะไรในโฮงยา ไม่ว่าจะเป็นงานของผู้ใหญ่ ก็ถือว่าเด็กในคอนโทรลก็ได้รับเชิญด้วยนะค่ะ)
ไม่รู้ขำตรงไหนค่ะ...
หนูมีอีกเล่มอยู่ไหนก็ไม่รู้ คล้ายๆ แบบนี้ แต่เป็นเกี่ยวกับการอธิษฐานของเด็กกับพระเจ้า อย่างฮาค่ะ มีจำได้อันนึงเลาๆ ว่า "พระเจ้าขา แม่บอกว่าพระเยซูก็เป็นบุตรของพระองค์ และเราทุกคนก็เป็นลูกพระเจ้าเหมือนกัน แล้วพระเยซูดื้อมากเหรอคะถึงโดนตรึงกางเขน เวลาหนูดื้อมากๆ แม่แค่ทำโทษไม่ให้กินขนมเอง หนูสัญญาว่าจะเป็นเด็กดี อย่าตรึงกางเขนหนูนะคะ อาเมน"
สวัสดีครับ พี่ดาว
555 ผมว่าอาจจะขำตรงที่ต้องมานึกว่า "ขำตรงไหน" ก็ได้ครับ ;-) จะว่าไปแล้ว อาจจะเป็นการล้อผู้ใหญ่ที่เอาแต่ร้องเพลงหรือเปล่า?
ดูเหมือนหนังสือเล่มนี้จะมีกันหลายคนทีเดียว
สวัสดีครับ ซูซาน
คิดแบบ Kid นี่น่ารักดีจัง แต่เป็นเพราะเด็กเล็กๆ เชื่อง่ายๆ หรือเปล่า ผู้ใหญ่ก็เลยชอบ (แกล้ง) หลอกเป็นประจำ
ขอยืมอ่านได้ไม๊คะ อยากอ่านมากๆ เลยหุยพาฝรั่งไปทัวร์ เอามุข ขำ ขำ ใน blog ตัวเองไปเล่า ที่คิดว่าแปลรู้เรื่องด้วยนะ ฮ่าๆ เลือกเรื่องที่คิดว่า ฝรั่งต้องขำ..(โดยเฉพาะมุขของพวกสรีระใต้สะดือ มันช่างเป็นเรื่องสากลมากๆ ไปอยู่ด้วยกัน 3-4 วัน อีก 2 วัน เสาร์-ทิตย์ที่ผ่านมา หามุขเล่าได้ทุกวันๆ ละ 2-3 เรื่อง ลูกค้าหัวเราะย่อยอาหารทุกวัน เลยโดนถีบ (tip) ค่าขนมหลายอัฐ ตามไปอ่านบันทึกพาทัวร์ปีใหม่ได้ที่ เที่ยวทั่วไทย) แวะมาหาพี่สงสัยจะได้อีกหลายมุข แบ่งหนูอ่านมั่งดิ...จะเอาไปหากิน...ฮ่าๆๆ
อ่านเรื่องลูกกวาด ที่คุณบี และพี่ชิว ชอบ...คิดถึงรุ่นน้องคนนึงค่ะ เรื่องทำของกินตกพื้น..ไม่รู้เคยเล่าหรือยัง เล่าอีกรอบละกัน...สมัยสาวๆๆ ไปกางเต๊นท์นอนป่ากัน หุงข้าว ทอดไข่ ต้มมาม่า สนุกกันไปเรื่อย นั่งกินกันท่ามกลางหมู่ดาวเต็มฟ้านี่แหละ....ทีนี้มีคนทำหมูตกพื้นชิ้นนึง น้องแกเก็บมา มองๆ แล้วก็กินต่อ..
หุย : เห้ย..ไม่กลัวสกปรกเหรอ..
น้อง : มองหน้าแล้วถามว่า..เจ๊ๆๆ เวลาของตกใส่หัว..เจ๊หลบปะ..
หุย : ก็บอกว่าหลบดิ...
น้อง : อะ..ถ้างั้นไอ้หมูชิ้นมะกี้ มันตกใส่เชื้อโรค เชื้อโรคง่ะ หลบเป็นเหมือนกัลล์...
....คิดตามมันแทบไม่ทัน ง่ะ....
พี่ชิว .... หุยยังยืนยัน...ขอยืมอ่านหนังสือเล่มนี้ ...นะคะ ได้โปรด...แลกกับส่งรูปเมฆ เป็นระยะๆ...(มีข้อแลกเปลี่ยนอีกแหะ)
สวัสดีครับ หุย
ส่งที่อยู่ส่งไปรษณีย์มาเลย ส่งทาง e-mail ก็แล้วกันนะ
เล่มนี้กระดาษมันออกจะกรอบๆ แล้ว พี่ว่าเอาไป xerox ก่อนน่าจะดีกว่า