บันทึกจากพ่อถึงลูก บทที่สอง-สาม
(มาต่อบทที่สอง)
เรื่องที่มาของชื่อลูก กว่าจะตั้งชื่อลูกได้นั้น พ่อกับแม่เลือกกันมาเป็นเกือบร้อยชื่อก็หาข้อสรุปไม่ได้ จนแม่เขาอ่านเจอนิทานเรื่องของ Winnie De Pooh
แม่เขาชอบใจมาก จึงตัดสินใจเลือกเอาคำว่า”ภู” เป็นชื่อจริง ชื่อเล่นของลูกคือ “Winnie De Pooh”
ลูกคงเป็นเด็กคนเดียวที่ชื่อเล่นยาวกว่าชื่อจริง นะ พ่อไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน ฮา
สำหรับการพัฒนาการของลูกนั้น คำออกเสียง คำแรก ๆ ของลูก(ที่เปล่งได้ตั้งแต่วันแรก ๆ ของชีวิต) ก็คือ คำว่า คูล ล ล ล ……..(ลองลากเสียงคล้าย ๆ เสียงอักษร L ยาว ๆ แบบเด็ก ให้มีเอ็คโค อยู่ในลำคอ) ราวกับลูกรู้ความหมายเชียวนะ ว่า มัน..”เจ๋ง” มาก.ก..(ขอใช้คำวัยรุ่นหน่อย)
ลูกคงจะลืมแล้วว่า พ่อชอบจับให้ลูกเต้น”ซิมๆโบ๊ะ” หรือเล่นปิด-เปิดสวิทซ์ตอนลูกอายุได้เพียงสองสามเดือน ลูกจะสะบัดแขนและขาไปมา เวลาพ่อ กดตรงสะดือ ซึ่งสมมุติว่าเป็นปุ่ม ปิด-เปิดสวิทซ์
และเล่นอีกอย่างคือ จับลูกมาแต่งตัวแบบ “เสี่ยวอื้อ”
แต่ออกเสียงล้อเลียนลูกว่า
“ซิ้มมาเซ ซิ้มมาเซ้”
เล่นแบบนี้ทีไร แม่เขาหัวเราะไม่หยุด หัวเราะท้องคัดท้องแข็ง ว่างั้นเถอะ
แม่เขาประทับใจการเล่นของเรามาก ถ่ายไว้ทั้งวิดีโอ และ รูปภาพ
อ้อ ลูกเป็นเด็กหน้าตาท่าทาง เอาเรื่อง เชียวล่ะ
ใคร ๆ เขาว่าอย่างนั้น
บทที่ 3 เรื่องของลูก
(ลูกเมื่อช่วงแรกเกิด จนถึงสองขวบ)
ถ้าจะให้เล่าเรื่องของลูกทั้งหมด คงต้องใช้กระดาษบันทึกกันหลายรีม แต่ถ้าจะนำวีรกรรมเด่นๆ ที่ทำให้คนเขาหัวเราะ ก็คงจะเล่าให้ฟังได้บ้างดังนี้
เริ่มจากเรื่องราวสุดซ่าส์ของลูก เมื่อลูกไปงานกงเต็กของอากง ตอนลูกอายุขวบเศษ ๆ
ลูกได้โชว์ลีลาเท้าไฟตามจังหวะตีกลอง ซึ่งปกติในช่วงนี้คนเขากำลังโศกเศร้ากัน แต่เมื่อทุกคนเห็นลีลาการเต้นเข้าจังหวะของลูก ญาติหลาย ๆ คนอดหัวเราะไม่ได้ เพราะลูกเดี่ยวเท้าไฟอยู่นานเกือบจบพิธี เป็นการเต้นที่แม้แต่ “อาม่า”เองยังต้องชมลูกเป็นภาษาจีนว่า “กั่ยซิง หนับ ๆ หนึ้งๆ” แม่ช่วยแปลว่า “เต้นได้อ่อนช้อยและเข้าจังหวะจะโคน”
นอกจากนั้น ลูกพูดเป็นเร็วมาก เรียกคำว่า "แม่"คำแรกได้เมื่อ อายุครบเจ็ดเดือนพอดิบพอดี โตกว่านั้น ลูกยังพูดเก่ง พูดตามผู้ใหญ่เกือบทุกเรื่อง จนอาอ้อมเคยพูดว่า "น้องภู เป็นผู้ใหญ่ในร่างเด็กหรือเปล่า เนี่ย"
ลูกชอบพูดเลียนเสียงผู้ใหญ่ทุกคำพูด โดยเฉพาะคำยาวๆ เช่น คอมพิวเตอร์, ไตรเซอราท็อป, บรรษัทข้ามชาติ(พ่อเขียนวิทยานิพนธ์ตอนเรียนโท..น่ะ) และชอบถามเป็นที่สุด นี้อะไร, นั้นอะไร, ใคร...กำลังทำอะไร
คนที่ขยันตอบลูกที่สุด ก็ได้แก่ แม่นั่นแหละ
*แต่โปรดระวัง บางครั้งคำตอบของแม่..บุ๋ม บุ๋ม บุ๋ม ฮาอีกสักที
บางครั้งลูกก็ทำเสียงขู่คนอื่นว่า “มังกร!!!”
นับว่าตอนเด็กเล็กทารก ถึงวัยก่อนเรียน ลูกเป็นเด็กอารมณ์ดีมาก ชอบทำตลกให้คนดูเสมอ พ่อ-แม่คิดเสมอว่าลูกเป็น Entertainer ซึ่งแปลว่าผู้ให้ความบันเทิง
*(ค่อยมาต่อครับผม)
<3 <3 <3
ความเห็น (5)
รออ่านต่อด้วยใจจดจ่อนะคะ...มีความสุขนะคะ
- น่ารักจังค่ะ พ่อแม่ลูกเล่นกัน (แบบนี้สงสัยเมื่อเด็กๆ ดึกดื่นแค่ไหนก็ไม่ยอมนอน ส่วนพ่อแม่ง่วงแล้วน๊ะน้องภู...)
- ชื่อเล่นน้องภู คงจะยาวที่สุด(ในโลก) เลยค่ะ
เพิ่งรู้ว่า ชื่อเล่น น้องภู มีความเป็นมาอย่างไร น่ารักจริงค่ะ เข้าใจคิด เข้าใจตั้งชื่อนะคะ
ขอบคุณค่ะ ไง ๆ ฝากเด็กใหม่ด้วยน่ะค่ะ
ค่ะ พ่อลูกน่ะเล่นกันดึก ๆ จนถึงสมัยนี้แหละค่ะ
พี่คะ จะนอนอยู่แล้ว เพิ่งมาเห็นรูปนี้ คงเผลอไปหน่อยค่ะ
ลูกหมี น่ารักมาก ๆ
ฮิ ฮิ บ่อยครั้งที่ชอบเอาลูกเราเองมากอดแล้วบอกว่า น่าจะตัวเล็กขนาดกลับเข้าไปในท้องแม่ได้..เน้อ