สวัสดิการนักเรียน

 

                          สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่เคารพทุกท่าน

                      วันนี้ผมขอเขียนเรื่อง ฟรี สักหน่อย เพราะฟรีกับเด็กก่อนอันดันแรกคือเด็กทุกคน

ที่เกิดมาในประเทศของเราจะต้องได้รับสิทธิฟรีทั้งประเทศ เพราะเด็กหากินเองไม่ได้ ต้องได้รับ

การช่วยเหลือจากพ่อและแม่ เพื่อให้ปัญหานี้ลดลงไม่ให้สังคมตกต่ำต้องให้รัฐยื่นมือเข้าช่วย

ทุกรูปแบบ อันดับแรก ให้เครื่องนุ่งห่ม การและศึกษาอย่างเต็มที่ เพราะเด็กเหล่านี้จะต้องเป็น

พลเมืองที่มีคุณภาพของประเทศ นักเรียนต้องให้ได้เรียนฟรีถึงระดับปริญญาตรีทุกคน เพราะจะ

ได้มีวิชาความรู้ความสามารถไปประกอบอาชีพและพัฒนาคุณภาพชีวิตให้ดีขึ้น และการศึกษา

ต้องให้ดูความเหมาะสมกับภูมิภาคนั้นๆด้วยเพราะแต่ละจังหวัดการประกอบอาชีพแต่ละท้องถิ่น

ไม่เหมือนกัน ต้องให้เรียนตรงกับอาชีพในท้องถิ่นนั้น ไม่ใช่การศึกษาต้องหลักสูตรเดียวกันใช้

เหมือนกันทั้งประเทศไม่สอดคล้องกับความเป็นจริงในแต่ละชุมชน และในขณะที่เรียนอยู่เกิดมี

ความรักแต่งงานอยู่กินก็สามารถเข้ามาเรียนต่อให้จบปริญญาตรีได้ไม่จำกัดระยะเวลาในการ

เรียน เพราะปัญหานี้ได้เกิดขึ้นแล้วแต่ไม่มาเรียนต่อเพราะไม่มีโอกาส จึงไม่มาเรียนต่อให้จบ เรื่อง

นักเรียนเรียนฟรีผมได้พูดมานานแล้วตั้งแต่ปี พศ.2543 แล้วแต่ก็ยังไม่มีใครได้ทำให้เต็มที่อย่าง

ที่ผมได้เคยพูดไว้ไม่ มีแต่เรียนแค่ ...ม 6 เท่านั้น การเรียนไม่ต้องกู้เงินเรียนทุกคนได้เรียนฟรี

หมดทุกคน และอีกเรื่องหนึ่งที่รวมกันคือ ชุดการเรียนของนักเรียนต้องตั้งราคาให้ถูกที่สุด เช่น

กระดาษ หนังสือ รองเท้า เสื้อผ้า ปากกาดินสอและอีกมาก ควรเป็นการลงทุนที่ให้เปล่าของรัฐ ถ้า

จะถามว่างบประมาณจำนวนมหาศาลจะเอาที่ไหนมาจัดการเรื่องนี้ได้พอกับนักเรียนต้องขึ้นภาษี

ที่ไม่ใช่ ปัจจัยสี่ ทั้งหมดให้สูงขึ้น ไม่ขึ้นเงินเดือนข้าราชการ เพราะตอนที่เข้ามารับราชการก็รู้

แล้วว่าได้เงินเดือนเท่าไร ก็ต้องพอใจในเงินเดือนตรงนั้น ลดการดูงานต่างประเทศ สถานที่

ราชการห้ามนำงบประมาณมาใช้จ่ายการดูงานในต่างจังหวัด เหตุผล ได้ผลไม่คุ้ม ส่วนมากไป

เที่ยวกันมากกว่า  ที่ผมเขียนมานี้เป็นความจำเป็นมากของคนส่วนรวม เพราะประเทศของเรายัง

มีรายจ่ายรออยู่อีกมาก ผู้ที่ด้อยโอกาสก็ยังรอการให้ของรัฐอีกมากนับไม่ถ้วน เราจะเห็นและ

ได้ยินข่าวเป็นประจำ  ผมก็หวังว่าข้อเขียนของผมนี้ต้องไปกระทบใจของท่านผู้อ่านบางท่านที่รับ

ราชการด้วย ว่าผมเขียนไม่ถูกต้องแต่ถ้าท่านเปิดใจให้กว้าง มองที่ตัวท่านก่อนอันดับแรก เพราะ

ข้าราชการก็ได้รับเงินเดือน สวัสดิการอีกมาก มีน่าตา เป็นที่เคารพของคนทั่วไปมีเครดิตกับตัว

เอง มีหลักการทำงานที่มั่นคง ดีกว่าคนที่ต้องหาเช้ากินค่ำ ซึ่งไม่มีหลักประกันอะไรเลยในชีวิต

ต้องหากินเลี้ยงชีพเท่านั้นเพราะไม่มีเงินเดือน ผมหวังว่าการเขียนของผมคงทำให้ท่านผู้อ่านที่

รับราชการคงเข้าใจผมด้วยนะครับ จงให้โอกาสคนในสังคมก่อน เมื่อสังคมของเรามีความสุข เรา

เป็นส่วนหนึ่งของสังคมก็มีความสุขด้วย เพราะสังคมของเรามีความสุข แล้วเราจะให้อะไรกับ

สังคมได้บ้าง เราให้โอกาสกับคนในสังคม พวก ขโมย ผู้ร้าย งัดแงะฉกชิงวิ่งราว คนเลวไม่มีแน่

นอน ถ้ามีก็น้อยมาก สังคมส่วนใหญ่ของเรายังยากจนอีกมากครับ

                     สำหรับวันนี้ผมขอจบแค่นี้ครับ

              สุดท้ายนี้ผมขอให้ทุกท่านอยู่อย่างมีความสุขนะครับจะหวังทำสิ่งใดในทางที่ดีๆก็ขอ

ให้ประสพความสำเร็จในสิ่งที่หวังไว้ด้วย ขอให้คุณพระคุ้มครองครับ

สวัสดีครับ

จากแก้ว สาริกา   

[คุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน]

• 

ธรรมะ