๒๖.ไม่เป็นไรจ๊ะ...
วันนี้ในชั่วโมงติวตอนเช้า ครูแป๋มได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่ติวเพิ่มเติมความรอบรู้ และรู้รอบให้กับนักเรียนชั้นม.2/9 ซึ่งเป็นห้องที่ครูแป๋มเคยได้ยินประวัติและวีรกรรม(เวร)ที่ไม่ธรรมดาเลย หลังจากที่ได้ทำการติวเนื้อหาเรียบร้อยแล้ว ท้ายชั่วโมงเหลือประมาณ 10 นาที จะหมดเวลาสอน ครูแป๋มได้เติมแนวคิดการสอนคุณธรรมให้กับเด็กๆ โดยได้กล่าวถึงความกตัญญูรู้คุณต่อบุพการี และบูรพาจารย์โดยไม่มีข้อแม้ แต่เพียงพริบตาเดียวไม่รู้ว่าหน้าครูแป๋มไปโดนอะไร ถึงได้มึนงงและแสบชานัยน์ตาขนาดนี้ มารู้อีกทีตอนที่นักเรียนคนอื่นๆตกใจ รีบมาประคองครูแป๋มให้มานั่งที่ม้านั่งหน้าชั้นเรียน โดยมีนักเรียนชายคนหนึ่ง ซึ่งภายหลังทราบว่าเป็น"ตัวแสบ" ประจำห้อง ผู้ซึ่งไม่เคยก้มหัวให้ใครแม้แต่แม่และครูที่ปรึกษา (เถียงคำไม่ตกฟาก) เขาได้กราบและกล่าวคำขอโทษครูแป๋ม ผู้ซึ่งคนอื่นๆบอกว่า "ไม่น่าเป็นไปได้" เขามาสารภาพว่าแค่คิดจะเอาหนังยางแกล้งทำเป็นยิงเพื่อน แต่เพื่อนปัดมือเขาเสียก่อน เขาไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ครูเจ็บเลย เขาเสียใจ....ครูแป๋มจึงบอกไม่เป็นไรหรอกลูก มันเป็นอุบัติเหตุแต่ไม่สมควรที่ลูกจะนำเอาสิ่งนี้มาแกล้งเพื่อนๆเลย (ครูแป๋มคิดในใจว่า บางทีการเจ็บตาครั้งนี้แลกกับการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีของเด็ก"ตัวแสบ" แม้จะเป็นแค่เสี้ยวเวลาหนึ่งก็ยังดีค่ะ)......บาดแผลและความเจ็บปวดเดี๋ยวก็หาย แต่การร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการปรับพฤติกรรมนักเรียนที่ไม่น่ารักของคนอื่น ช่างเป็นอะไรที่ชื่นใจดีแท้จ้า....โอย...ตาบวมด้วยค่ะ โชคดีที่แค่เฉี่ยวๆ...เฮ้อ
ความเห็น (3)
เป็นการกระทำที่น่ายกย่องและให้กำลังใจจริงๆ
1. ปริม
ขอบคุณค่ะคนทำดีน่าส่งเสริม..
p'pink
แป๋มต้องขอบคุณ คุณปริมที่มาเยี่ยมนะคะ
และ ขอบคุณพี่พิ๊งด้วยค่ะ ที่ช่วยต้อนรับแขกให้...