บทเรียนจากเกาะยาว
เมื่อวันที่ 3 และ 4 เมษายนที่ผ่านมา ได้มีโอกาสไปเยี่ยมเพื่อให้คำแนะนำแก่โรงพยาบาลเกาะยาว จ.พังงา ร่วมกับ รศ.นพ.รณชัย อธิสุข โดยโรงพยาบาลมีขนาด 10 เตียง ตั้งอยู่บนเกาะระหว่างภูเก็ตกับกระบี่ โดยห่างจากภูเก็ตประมาณ 1 ชั่วโมง และในการเยี่ยมครั้งนี้ ห่างจากการเยี่ยมครั้งที่แล้ว 1 ปีเต็มๆ
ความห่างหายดังกล่าว ไม่ได้ทำให้การพัฒนาคุณภาพของ รพ. หยุดชะงักไปแม้แต่น้อย ภายใต้การนำของท่ายนผู้อำนวยการ นพ. มนทิต พูลสงวน ซึ่งเป็นหมอหนุ่มที่อยู่มานานหลายปี (และไม่มีท่าทีว่าจะย้ายขึ้นฝั่ง) ด้วยความเข้าใจของท่าน ทำให้ทีมงานมีการทบทวนเหตุการณ์สำคัญต่างๆที่เกิดขึ้น พร้อมทั้งนำบทเรียนเหล่านั้นมาปรับปรุงแก้ไข จนทำให้เกิดการพัฒนาทั่วทั้งองค์กร
เหตุการณ์หนึ่งซึ่งเป็นที่น่าเศร้าสลดและน่าจดจำ ก็คือ เหตุการณ์เรือโดยสารระหว่างเกาะยาวและเกาะภูเก็ตอับปาง เป็นเหตุให้มีผู้เสียชีวิตหลายราย โดยในหลายรายนั้น บางรายยังไม่สมควรเสียชีวิตด้วยซ้ำ หากมีการช่วยชีวิตเบื้องต้นได้อย่างถูกต้อง เรือที่ออกไปช่วย เป็นเพียงไปขน/บรรทุกร่างของผู้ที่เสียชีวิตและเกือบเสียชีวิตมายังโรงพยาบาลเท่านั้น ไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้
ทางทีมงานได้เล็งเห็นถึงปัญหาดังกล่าว จึงได้จัดโครงการ "การช่วยชีวิตเบื้องต้น" ให้กับชาวเรือทุกคน โดยมีทีมของโรงพยาบาลเป็นผู้สอนและฝึกหัดให้ งานนี้ได้รับความร่วมมือจากชุมชนเป็นอย่างดี เพราะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับชีวิตของพวกเขาและญาติมิตร การจัดตั้ง "หน่วยกู้ภัยทางทะเล" เป็นโครงการที่กำลังดำเนินการอยู่เพื่อให้การช่วยเหลือดังกล่าว เป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ
หากโครงการนี้สำเร็จ ชีวิตของผู้คนที่สัญจรไปมาระหว่างเกาะ น่าจะได้รับความปลอดภัยมากยิ่งขึ้น (รวมทั้งที่ปรึกษาอย่างนู๋นกด้วย) และนี่คือหนึ่งตัวอย่างที่มีการจัดการกับความเสี่ยงเฉพาะของตนได้อย่างดีเยี่ยม และถ้าใครยังไม่เคยไปเยือนเกาะยาว นู๋นกขอแนะนำเลยนะคะ เพราะธรรมชาติยังสวยสดงดงามและอยู่ไม่ไกลด้วยค่ะ ถ้าไม่เชื่อดูภาพนี้ไปก่อนนะคะ
ภาพพระอาทิตย์ขึ้นที่เกาะยาว (ถ่ายภาพโดย NuNok)
ความเห็น (4)
กระผมเป็นคนเกาะยาวคนหนึ่ง ที่มีโอกาสรับรู้เหตุการณ์เรือล่มในครั้งนั้น หลังจากที่เรือล่ม มีคนที่ไม่น่าจะเสียชีวิต 10 คน หลายโครงการ ที่จะจัดให้เกิดขึ้นเพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัยให้ปลอดภัย ได้รับการช่วยเหลืออย่างทันท่วงทีและถูกวิธี การช่วยเหลือฟื้นคืนชีพ หน่วยกู้ภัยทางทะเล ณ วันนี้ ทุกอย่างกลับคืนสู่สภาพเดิม ในเรือโดยสารไม่มีและไม่สวมเสื้อชูชีพ ไม่มีเจ้าหน้าที่คอยดูแลเรือโดยสาร(เจ้าท่าฯ) บรรทุกน้ำหนักเกิน และในตอนเช้า นักเรียนจากเกาะยาวใหญ่นั่งเรือหางยาวข้ามมาเรียนที่เกาะยาวน้อย นั่งมาแน่นลำมาก แต่ ไม่มีเสื้อชูชีพในเรือ เหตุการทุกอย่างกลับคืนเป็นปกติ จนกว่าจะมีเรือล่ม ..อีกครั้งหนึ่ง
..... เรื่องจริงครับ......
ลูกแม่ ปรียาภรณ์ ภู่ทอง
เป็นอันว่าตัวผมเองก็งง
ชื่อก็เหมือนแม่ นามสกุลก็เหมือนแม่ผมเลย
งง
งง งง มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หุหุ งง..!!
ยังไงก็แอดมานะคร้าบบ
อยากรู้จังว่าเป็น"แม่"ผมหรือปล่าว