๔๐. ขอคารวะสายัณห์ เด๋อ ปู และเพื่อนๆตลก

เมื่อวานผมนั่งน้ำตาซึมไปกับข่าวสายัณห์ถึงแก่กรรม ด้วยนึกในใจว่าโอ้หนอคนเรา คนบางคนที่ให้ความงดงามแก่ผู้คนและสังคม ทว่า ทำไมถึงได้โชคร้ายและประสบเคราะห์กรรมมากมายนัก สายัณห์เกิดมาก็ไม่เหมือนคนอื่นเขา แล้วก็มาประสบกับความเจ็บไข้  ที่คนหนึ่งแสนคนจะมีโอกาสเป็นได้เพียงสองคน คือไข้กาฬหลังแอ่นกระทั่งถึงแก่กรรม ในขณะที่ชีวิตกำลังรุ่งเรืองและให้การเรียนรู้แก่สังคมต่อการอยู่ร่วมกันด้วยดีของผู้คนที่แตกต่างหลากหลายและมีโอกาสในชีวิตไม่เท่ากัน

ผมอยากเขียนถึงและให้เวลาในการน้อมคารวะต่อสายัณห์ ซึ่งอันที่จริงก็ไม่เพียงแต่สายัณห์เท่านั้น ทว่า รวมไปจนถึงเด๋อ  ดอกสะเดา คุณปู และเพื่อนๆ ชาวคณะตลกของเขาด้วย

หลายปีมาแล้ว ที่ได้เห็นสายัณห์และวิถีปฏิบัติของเด๋อ ดอกสะเดา ปูและเพื่อนๆตลก ที่พัฒนาการเล่นจำอวด ตลก โชว์ และทำหนัง ที่มีที่ว่างให้กับสายัณห์ ผมเคยคุยกับน้องๆเพื่อนร่วมงาน รวมทั้งญาติพี่น้องคนใกล้ชิดและเพื่อนๆว่าเด๋อและคณะกับสายัณห์นั้น สำหรับผมแล้ว พวกเขาไม่เพียงจะเป็นคณะตลกและให้ความบันเทิงแก่สาธารณชนเท่านั้น ทว่า นับว่าเป็นผู้ให้ทรรศนะต่อชีวิต รวมทั้งให้คุณค่าและความหมายที่เปิดกว้างมากอย่างยิ่ง ต่อการที่จะเห็นผู้ซึ่งมีพัฒนาการต่างจากคนทั่วไปดังเช่นสายัณห์ ว่าเป็นส่วนหนึ่งของสังคม ซึ่งไม่เพียงจะทำให้ผู้คนเกิดความรู้สึกแตกต่างต่อกันน้อยลงหรือไม่มีเลยเท่านั้น แต่กลับทำให้คนซึ่งโดยทั่วไปแล้วน่าจะมีโอกาสในชีวิตน้อยอย่างสายัณห์กลายเป็นคนที่อยู่ในใจของคนมากมายอีกด้วย สายัณห์ เด๋อ ปู และคณะได้สร้างการเรียนรู้นี้ให้แก่สังคมผ่านการแสดงตลกและให้ความบันเทิงใจ

จะว่าไปแล้วเมื่อหลายปีก่อน สายัณห์และครอบครัวของเด๋อ เป็นแรงบันดาลใจให้ผมต้องขอเรียนรู้และเข้าใจให้มากๆขึ้นไปอีกกับกลุ่มคนเล่นตลก ซึ่งทำให้ผมซื้อเทปและซีดีตลก มาดูและมาฟัง เรียกว่าหมดเกลี้ยงทุกคณะและแทบจะทุกชุด ผมดูอย่างจริงๆจัง ซึ่งทำให้ได้ความตลกกับตนเองอย่างมากไปด้วย เพราะผมตลุยดูตลกอย่างเคร่งเครียด

ไม่ใช่เพียงตามดูตลกหรอกครับ แต่ชีวิตของสายัณห์และเด๋อ รวมทั้งปูและคณะนั่นเองที่ทำให้ผมอยากรู้จักและอยากเห็นชีวิตจิตใจที่อยู่ภายใต้การเล่นตลกและให้ความบันเทิงใจแก่ผู้คน ที่สร้างความงดงามอย่างนี้ออกมา

ซึ่งก็ไม่ผิดหวังครับ เพราะไม่เพียงได้ความสนุกสนาน ทว่า ได้ความนับถืออย่างยิ่งต่อคุณเด๋อ คุณปู และคณะ มากเป็นที่สุด เรื่องนี้ผมมักออกปากกับเพื่อนๆอยู่เสมอว่า พวกเขาให้ทรรศนะที่ดีแก่สังคมโดยทางอ้อม ในความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กันของคนทั่วไปกับคนพิการ 

ผมเคยเสนอกับเพื่อนๆที่ทำงานว่า หากมีเวทีเรียนรู้จากการสนทนากับผู้คนอีก ผมอยากเชิญคุณเด๋อ ครอบครัว และสายัณห์ มาคุยให้พวกเราฟัง เพราะนี่เป็นตัวแบบหนึ่งที่งดงามเป็นที่สุดของการดูแลและฟื้นฟูสภาพตนเองทางสุขภาพและการพัฒนาคุณภาพชีวิตในวิถีครอบครัวและการดำเนินชีวิตร่วมกันเป็นกลุ่มก้อน 

และที่สำคัญ จิตใจอันงดงามของเด๋อ ปู และหมู่เพื่อน ซึ่งสำหรับกรณีของสายัณห์นี้ ช่างงดงามและสื่อถึงความสูงส่งในจิตใจ ขอรำลึก ร่วมไว้อาลัย และคารวะอย่างยิ่ง.

[ทรัพย์มาดี]

เสียใจด้วยกับตลกผู้ยิ่งใหญ่..ให้ความสุขแก่คนทั่วไป แต่บุญน้อยไปหน่อย เป็นน้ำใจที่ดีครับ..สำหรับหมู่คณะที่ช่วยกันดูแล..สังคมดี เพราะคนดี..ครับ

[วิรัตน์ คำศรีจันทร์]

กรณีของสายัณห์ กับเด๋อและคณะ บังเอิญว่าก่อเกิดและดำเนินไปตามธรรมชาติอย่างนั้นของเขา แต่ก็เรียนรู้และได้อนุสติจากการครูพักลักจำไปด้วยมากเลยว่า เรื่องของความมีน้ำใจต่อเพื่อนมนุษย์ และการเรียนรู้ที่จะเอื้อเฟื้อเกื้อกูล ดูแลกันได้ในสังคมนี่ เป็นองค์กรการเรียนรู้เพื่อดำเนินชีวิตที่ดีมากๆ และผมว่ามีอยู่มากโขในสังคมของเรานะครับ การมีตัวอย่างที่สร้างสรรค์ ต่างไปจากการทำเพียงให้เป็นความนิยมของกระแสสังคมในกลุ่มคนวงการสื่อสารบันเทิง การเรียนรู้ของสังคม และสื่อมวลชนนี่ เป็นทางหนึ่งที่จะช่วยให้สังคมเห็นตนเองในด้านที่มีพลังเชิงบวก เลยเป็นคนตัวเล็กๆ ที่น่าคารวะในความยิ่งใหญ่ในวิถีแห่งคุณธรรมชีวิต

[พระมหาแล ขำสุข (อาสโย)]

เจริญพรโยมอาจารย์วิรัตน์

• ประมาณปี ๒๕๓๑-๓๒ ครั้งหนึ่งเป็นวันปาฏิโมกข์พระสงฆ์ต้องลงฟังการสวดทบทวนพระวินัยซึ่งเป็นสังฆกรรมอย่างหนึ่งเดือนละ ๒ ครั้ง
• อาตมากับหลวงพ่อเจ้าสำนักสงฆ์บ้านพารา อ.ถลาง จ.ภูเก็ต เดินทางมาลงปาฏิโมกข์ที่วัดวิชิตสังฆาราม อ.เมือภูเก็ตระยะทางประมาณ ๓๐ กิโลเมตร
• ตอนเดินทางกลับมารอรถที่หน้าโรงเรียนภูเก็ตวิทยาลัย(รร.ชายประจำจังหวัด)มีหนุ่มสาวคู่หนึ่งมาถามหลวงพ่อด้วยกิริยาอ่อนน้อมว่าจะไปไหน
• เมื่อเธอทั้งสองทราบว่าไปอำเภอถลาง เธอก็ตอบนึกว่าหลวงพ่อจะไปอำเภอกะทู้ที่เดียวกันกับผม ๆ จะได้ไปส่งที่วัด
• หลวงพ่อก็ตอบขอบใจว่าไม่เป็นไรหรอกเดี๊ยวมีรถโดยสารประจำทางไปถึงอำเภอถลาง
• อ.กะทู้ กับ อ.ถลาง อยู่กันคนละทิศ เหตุการณ์นี้เกิดเมื่อเกือบยี่สิบปี แต่ก็ยังจำได้ถึงทุกวันนี้ ก็ขอแสดงความรำลึกถึงและขอบคุณอนุโมทนาหนุ่มสาวคู่หนึ่งที่มีน้ำใจแห่งเมืองไข่มุกอันดามัน(ภูเก็ต)ด้วย
• การมีน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ยิ่งใหญ่มาก ๆ ต่อผู้คนในสังคมต่อการดำเนินชีวิต ซึ่งคนก็มักละเลยมองข้ามทอดทิ้งจนไม่มีอะไรเหลือให้ได้รำลึกถึงกันในทางที่ชื่นใจเบิกบานแจ่มใสและเป็นมิตรภาพแห่งความทรงจำ
• รู้ไม่สำคัญเท่ากับมี(การปฏิบัติ).

                                                           ขอเจริญพร

                                                 พระมหาแล ขำสุข(อาสโย)