ตำนานผีล้านนาตอนผีหม้อนะฮกหนีบวช
จู่ๆมีพระหน้อย(สามเณรน้อย)เกิดอาการหลุๆฮากๆ(ท้องร่วงและราก)ถั่งเอาของเสียอาหารออกทั้งทางก้นและทางปากทางผู้คนล้านนาเรียกอาการนี้ว่า " โรคขี้ฮากสองกอง"หมายความว่ามันถ่ายอุจจาระออกทางหนึ่งพร้อมๆกับรากคายอาหารออกมาอีกทางหนึ่งรวมเป็นสอง(กอง)ทางนั่นเอง แต่ทางภาษาทั่วๆไปเรียกกันว่าอหิวาห์ตกโรค
ด้วยเณรตัวน้อยเป็นผู้อยู่ในครอบครัวยากจนแต่มีหัวสมองดีเรียนอะไรก็ได้ทั้งนั้นเป็นที่รักใคร่ของครูบาอาจารย์ เมื่อจบชั้นสูงสุดของโรงเรียนประถมครูจึงนำไปฝากอยู่กับวัดเพื่อเรียนให้สูงขึ้นพร้อมๆกับศึกษาพระพุทธศาสนาไปด้วย จู่ๆเมื่อสามเณรมีอาการขี้ฮากสองกองพ่อแม่ผู้ปกครองก็ร้อนใจ
ส่วนตุ๊เจ้าหลวงของวัด(เจ้าอาวาส)ซึ่งเป็นครูบาชั้นสูงมีบารมีแก่กล้าในฌาณ เป็นที่นับถือทั่วไปในเขตล้านนาหากเอ่ยชื่อวัดนี้ทุกคนไม่ว่าคนไทยและต่างประเทศก็จะรู้จักกันดี อยู่บนยอดดอยไม่สูงนักหากไปจากเชียงใหม่สู่เมืองลี้ก็จะเห็นชัด เอกลักษณ์ของวัดนี้คือรอยผ้าปรากฏอยู่ตามแผ่นหิน
เมื่อครูบา(หลวงปู่)เห็นอาการสามเณรผู้เก่งด้วยปัญญาจะมาเสียชีวิตเพราะโรคขี้ฮากสองกองจึงเสียดายอย่างยิ่งเมื่อสู่กลางดึกท่านได้เข้าฌาณตามปกติ เผอิญคืนวันนั้นในโลกของวิญญาณขณะที่อยู่ในฌาณมีผู้คนหลายคนมาหาท่านและถามหาสามเณรน้อย
"หมู่เฮามาจากเมืองหม้อนะฮก มาตวยเอาผีหม้อนะฮกมันหนีมาเกิดแล้วบวชอยู่วัดนี้" (พวกเรามาจากเมืองนรก มาตามเอาผีที่หนีมาบวชในวัดนี้)
"เออ...มันเป๋นไผจาหา.."(เออมันเป็นใครกันละ)ครูบาท่านถามบรรดาพวกยมบาล
" เออ..พระหน้อย.....(ขอปิดนาม)นะก้ะ มันหนีมาแล้วมันมาบวชถึงเวลาที่เฮาจะเอามันปิ๊กไปแล้ว มันกำลังหลุ้ต๊องนั่นและ"
"ท่านตังหลายเฮาขอบิณฑบาตรจีวิตเขาเต๊อะ... เขาเป๋นคนตุ๊กและได้เข้าสู่พระพุทธศาสนาพร้อมได้ดูแลผ่อกอยพ่อแม่ เขาเป๋นคนกตัญญู ขอเต๊อะ..ขอเต๊อะ ..ขอไว้เหียคนเต๊อะ" (ท่านทั้งหลายเราขอบิณฑบาตรชีวิตเขาเถอะ เขาเป็นคนจนและได้เข้าสู่พระพุทธศาสนาพร้อมได้ดูแลพ่อแม่ เขาเป็นคนกตัญญู ขอเถอะ..ขอเถอะขอไว้สักคนเถอะ)
จบคำพูดของครูบา บรรดาชายฉกรรจ์ทั้งหลายก็หายวับไป ท่านครูบาได้เข้าสู่ฌาณจนใกล้รุ่งและได้ให้เด็กวัดไปดูอาการของสามเณรน้อย ปรากฏว่าสามเณรได้ตื่นขึ้นเป็นปกติอาการขี้ฮากสองกองหายไป เมื่อรุ่งแจ้งแสงสว่างเปล่งเส้งเหม้ง(แจ้งจางปาง)สามเณรน้อยวิ่งไปบ้านไปกราบพ่อแม่ แต่ในส่วนตัวแล้วสามเณรไม่ทราบหรอกว่าท่าครูบาขอชีวิตท่านไว้
ส่วนครูบาเห็นอาการสามเณรน้อยดีขึ้นจริงก็ดีใจที่ได้ขอชีวิตสามเณรไว้ ต่อมาสามเณรน้อยด้วยความที่เก่งเรียนเก่งในทางเชาว์ปัญญาแทบทุกอย่างเมื่อเจริญเติบโตจึงได้เรียนจบปริญญาในร่มผ้าเหลืองถึงเวลาที่ครูบาได้มรณภาพลง จึงได้ลาสิกขาออกมาใช้ชีวิตอย่างชาวบ้านทั่วไปและสอบได้ไปอยู่เมืองนอกเปลี่ยนสัญชาติไปอยู่ต่างประเทศมหาอำนาจประเทศหนึ่งและรับราชการเป็นสายลับจนปัจจุบัน
เห็นไหมละ ?ผีอยู่นรกแท้ๆยังศรัทธาพระพุทธศาสนา หากไม่เก่งจริงก็คงไม่แหกนรกมาได้ เมื่อมาเกิดเป็นคนดันมาเกิดในครอบครัวยากจน แต่ด้วยความเก่งที่ติดตัวมาจึงใช้สติปัญญาให้คุ้มค่า และก็ต้องเปลี่ยนสัญชาติเพื่อหนีนรกไปอีกทอดหนึ่งจนได้ดิบได้ดีอยู่ในประเทศมหาอำนาจโน่น แต่ขณะเดียวกันก็ต้องทำงานอยู่กับความลึกลับ...ก็สายลับชั้นยอดที่สุดของโลกนั่นแหละนายเฮย
ความเห็น (13)
ข้าเจ้าก้าหามาหัน..แปลกดีเจ้า..มีหลายผีอยู่ก้าเจ้า..ขอนุญาตเตวมาแอ่วผ่อหมั่นหน๊อยเน้อเจ้า..ขอบคุณเจ้า..
ยินดีต้อนฮับครับ..อาจารย์สมกมลครับ
ขอบคุณที่เข้ามาแว่อ่านครับ...
ผมจะเอาเรื่องผี...ผีๆๆๆๆๆๆๆมาลงเรื่อยๆครับ
แต่ต้องถอดองค์ความฮู้เอาคนเดียวครับ
ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน..พรหมมา
ท่านอาจารย์ครับ คำว่า "หนาน" ในภาษาเหนือนี่หมายถึง ทิดสึกใหม่รึเปล่าครับ เพราะ "หนาน" หรือ "ขนัน" ในภาษาอีสานหมายถึง พระสงฆ์ ขอความเมตตาให้ความรู้ด้วยนะครับ
สวัสดีค่ะ
* มาส่งความสุขปีใหม่ค่ะ
- สวัสดีเจ้า พ่อลุงหนานพรหมมา..
ขนาดผียังศรัทธาในตุ๊ในเจ้าเลยนะเจ้า ^^
ไหว้สาครับคุณพิมล..
หนานในภาษาล้านนาเรียกคนที่เป็นพระสงฆ์สึกออกมาว่า "หนาน" หากเป็นเณรสึกออกมาเรียกกันว่า"น้อย"ครับ
มีบางครั้งที่คนทั่วไปมีความรู้และมีจริตกิริยาเหมือนทิดสึกใหม่หรือทำอะไรเชื่องช้าอาจมีคนเรียกกันเป็นชื่อเล่นๆว่าบ่ะหนานก็มีแต่เป็นการเรียกกันเล่นๆเท่านั้นครับ อย่างเช่นว่า ทำอะไรช้าอย่างหนาน เป็นต้นครับ
แต่บางครั้งก็เป็นนามปากกา..แสดงถึงความรู้ความสามารถในเรื่องของศาสนาพิธีกรรมต่างๆของคนทั่วไปที่มีความรู้อย่างผู้ที่เป็นหนานหรือทิดครับ
ขอบคุณท่านอาจารย์พรรณามากครับที่อวยพรขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์อวยพรให้อาจารย์อยู่เป็นสุข เช่นกันครับ
ส่วนหลานเนปาลียังติดตามลุงเช่นเคยเน้าะ....ยินดีนักๆเจ้า..
ด้วยคามปรารถนาดีจากลุงหนาน...พรหมมา
สวัสดีปีใหม่ครับ ป้อหมอผี เอ้ย ป้อครู ตำนานผีมันตึงบ่อเซี้ยงน่อ อ่านม่วนแต้ๆ จะจ๋าเอาไปเล่าหื้อหละอ่อนฟังเน้อครับ
ไหว้สาครูเก่าครับ..
ขอบคุณที่ข้ามาอ่านครับ..
ตำนานผีล้านนามีมากมายครับแต่เราจะต้องถอดองค์ความรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ควรนำมาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันและหรืออะไรได้ให้ข้อคิดแก่เราครับ
ขอบคุณอีกครั้งครับ ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน..พรหมมา
ละอ่อนชุมพร
อ่านม่วนดีนะครับได้ความฮู้เรืองภาษากำเมืองตวยแล้วจะเข้ามาอ่านบ่อยๆๆๆๆนะครับ
เกิดมาลุย
สวัสดีครับหมู่เฮาทุกคนครับ...
ขอบคุณที่มาแว่อ่านครับ...
อ่านแล้วหากได้ข้อคิดก็จะดีเน้อครับ...
ด้วยความปรารถนาดีจาก..ลุงหนานพรหมมา
หน้อยใจ๋หวาน
หนาน ได้มีต้นกำเนิดมาจาก เมื่อก่อนสมัยพระเจ้าติโลกราช แห่งเวียงเชียงใหม่ ได้มีครูบาญาณรังสี เปิ้นหันว่า ลัทธิป่าแดง หรือว่า นิกายของพระสุมะนะแห่งสุโขทัย ที่เปิ้นได้เอาพระธาตุ มาตวยและบรรจุอยู่ที่วัด พระธาตุดอยสุเทพและวัดสวนดอก ครูบาญาณรังสีเปิ้นก็ได้ไปเมืองลังก๋า ได้เฮียนและรับเอาการบวชแบบ นทีสีมา คือเปิ้นว่า บริสุทธิ์ที่สุด เพราะอยู่ก๋างน้ำ นกหนู ต้นไม้ บ่สามารถทำให้ สีมา นั้นวิบัติ ได้ การบวชนั้น เป็นการบวชที่ใหญ่ที่สุด ในล้านนา บ้านเฮา ผมบ่แน่ ใจ๋ ว่า 1200 คน ก่ที่บวชแต่ถึงปันคนแน่นอน โดยรองลงมาคือ เมืองเชียงแสน 500 คน การบวชคือ มีแพ ของพระอุปัชฌาย์อยู่กล๋างน้ำ และมีแพ เเหมลำหนึ่งของคนที่จะบวช (บวชได้ที่ละ2คน)โดยให้แพนั้นลอยมาขนานกับแพของพระอุปัชฌาย์ และทำการบวช โดยเรียกคนที่บวชด้วยวิธี นทีสีมา ว่า พระที่บวชด้วยแพขนาน สึก มาแล้ว ก็เรียกคนที่บวชด้วยแพขนาน เรียกสั้นๆๆ มา ขนาน พอเวลาผ่านไป นานเข้านานเข้า ก็เพี้ยน เป็น หนาน เต๊าปัจจุบัน แต่ปัจจุบันก็ไม่ได้มีการบวชแบบนที สีมา แต่ก็ยังเรียกคนที่เป็ก แล้วสึก ว่าหนาน อยู่
ตามประวัติศาสตร์ ในการบันทึก หนานติ๊บจ๊าง นั้นก็เขียนว่า ขนานติ๊บจ๊าง เช่นกัน
สรี...สวัสดีมายังน้อยใจ๋หวานคนฮู้แก่นแก๊ก...
ขอบอกว่าที่ท่านอู้มานั้นเป๋นของแต๊ๆครับ..
ก๋ารบวชลอยในแพขนานก็ต้องการหื้อบริสุทธิ์บ่หื้อมีแม่ญิงหรือตั๋วแม่(กิ๊ก)ของผู้จะบวชมาหยื้อผ่อจะเป๋นสิ่งเงื่อนไขหื้อผู้ที่จะบวชเป๊กข์เกิดถอดใจ๋บ่ได้บวชต่อไป..จะเสียพิธีก๋ำ
เป๋นผะหญาปั๋ญญาของบรรพบุรุษแต๊ๆครับ...
ปัจจุบันก็ยังมีคนว่า"ขนาน"อยู่ครับแต่เป๋นกำอู้ในหมู่คนใกล้ชิด หมู่ลุงเขาก็ไจ๊กั๋นอยู่ครับ
ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน...พรหมมา