จิระศาสตร์วิทยา เรามาร่วมจิตคิดพัฒนา
ปฐมบทจิระศาสตร์ร่วมจิต
“จิระศาสตร์วิทยา เรามาร่วมจิตคิดพัฒนา
เพื่อความก้าวหน้า พัฒนาไปให้ไกล จิระศาสตร์สดใสสมดังใจจริงเอย
เพราะพวกเราทำดี จึงได้มีคนศรัทธา เราได้ชื่อว่าโรงเรียนพระราชทาน
ชื่อเสียงโด่งดังไปนาน ผู้บริหารรับรางวัลคุรุสภา เรายังก้าวหน้าได้มาตรฐานโลกเอย
ชาวจิระศาสตร์เอย อย่าละเลยหรือท้อใจ จงทำดีไปเพื่อเด็กไทยของเรา
สุขใดไป่เหมือนที่ได้มีเพื่อนดังเช่นพวกเรา จิระศาสตร์คงไม่อับเฉาเพราะมีพวกเราช่วยพัฒนาเอย”
บทเพลงที่ร้อยเรียงอย่างไพเราะ ได้กลั่นจากออกมาจากใจของท่าน ดร.จิระพันธุ์ พิมพ์พันธุ์
ผู้รับใบอนุญาตและประธานคณะกรรมการบริหารโรงเรียนจิระศาสตร์วิทยา ที่ยกมาข้างต้นยังคงก้องอยู่ในหูของผู้ที่อยู่ในรั้ว “ชมพูขาว ชาวจิระศาสตร์”
นับตั้งแต่โรงเรียนจิระศาสตร์วิทยา ได้ก่อตั้งมาตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๐๒ จากวันนั้นถึงวันนี้ (ปี ๒๕๕๒) เป็นระยะเวลายาวนานถึง ๕๐ ปี เริ่มต้นจากเลขศูนย์และได้พยายามพัฒนา ฟันฝ่าปัญหาอุปสรรค มาด้วยอุดมการณ์อันแน่วแน่ในการจัดการศึกษาเพื่อเสริมสร้างภูมิปัญญาความรู้ควบคู่คุณธรรมจริยธรรม ให้กับเด็กและเยาวชนรุ่นแล้วรุ่นเล่า จนกระทั่งเจริญเติบโตก้าวหน้ามาอย่างต่อเนื่อง
กว่าจะมาเป็นโรงเรียนจิระศาสตร์วิทยา
กว่าจะมาเป็นจิระศาสตร์วิทยาในวันนี้ ดร.จิระพันธุ์ พิมพ์พันธุ์ ผู้ก่อตั้งโรงเรียนยังระลึกอยู่เสมอว่าท่าน พ.ต.อ.เนื่อง รายะนาค อดีตผู้ว่าราชการจังหวัดพระนครศรีอยุธยา เป็นผู้ทีมีความเตตาให้ความอนุเคราะห์และสนับสนุนในการก่อตั้งโรงเรียนนี้ โดยให้สถานที่บางส่วนข้างจวนผู้ว่าราชการจังหวัดพร้อมทั้งส่งคนงานและให้รถแทร็กเตอร์มาปรับที่ดิน จากสภาพเดิมที่เคยเป็นป่าละเมาะ สภาพพื้นที่ลุ่มๆดอนๆ กลายมาเป็นพื้นที่ราบเรียบกว้างขวางเกือบ ๑๐ ไร่ จากนั้นก็ได้เริ่มยกเสาเอกก่อสร้างอาคารเรียนหลังแรก ป็นอาคาร ๒ ชั้น หลังคามุงสังกะสี ๔ ห้องเรียน ๑ หลัง และโรงอาหารเล็ก ๑ หลัง โดยได้ซื้อไม้เก่าผ่อนส่งของโรงเลื่อยจักรติมเงี๊ยบเส็ง แม้จะมีอาคารสถานที่ไม่ใหญ่โตนักแต่ก็น่าอยู่และเอื้อต่อการเรียนการสอน ซึ่งในระยะเริ่มต้นเปิดสอนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ ๑-๕ มีนักเรียนทั้งหมด ๑๓๐ คน ครู ๘ คน “นี่คือจุดเริ่มต้นของโรงเรียนจิระศาสตร์วิทยา” เมื่อ ๕๐ ปีก่อน
หากนับย้อนหลังตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๔๙๙ อาจารย์จิระพันธุ์ พิมพ์พันธุ์ ได้รับราชการตำแหน่ง
ครูผู้สอนและเคยเป็นหัวหน้าฝ่ายวิชาการ โรงเรียนประจำจังหวัดสมุทรปราการ จนถึงปี ๒๕๐๒ จึงได้ย้ายมาสอนที่โรงเรียนอยุธยาวิทยาลัย ซึ่งเป็นโรงเรียนประจำจังหวัด (ชาย) สังกัดกรมสามัญศึกษา ตั้งแต่ปี ๒๕๐๒-๒๕๑๒ ในระหว่างนั้นดร.จิระพันธุ์ ดร.จิระพันธุ์ ได้มีโอกาสเดินทางไปศึกษาต่อระดับปริญญาโทด้านบริหารการศึกษาที่มหาวิทยาลัยอลาบามา (Alabama University) ประเทศสหรัฐอเมริกา เป็นเวลา ๒ ปี ขณะเดียวกันเมื่อเรียนจบปริญญาโทก็ได้ลงทะเบียนศึกษาต่อระดับปริญญาเอก ๓๐ หน่วยกิต แต่ยังเรียนไม่สำเร็จเพราะสมัยนั้นอธิบดีกรมสามัญศึกษาคือ ท่านอาจารย์ดร.ก่อ สวัสดิพาณิชย์ เรียกตัวกลับเสียก่อน อาจารย์จิระพันธุ์ จึงได้กลับมาทำหน้าที่สอนหนังสือต่อและได้ดำรงตำแหน่งผู้ช่วยอาจารย์ใหญ่โรงเรียนอยุธยาวิทยาลัย จนกระทั่ง ปี ๒๕๑๒ จึงลาออกมาบริหารงานโรงเรียนเอกชนที่โรงเรียนจิระศาสตร์วิทยา ซึ่งอาจารย์จิระพันธุ์เป็นผู้รับใบอนุญาต ก่อตั้งเมื่อ พ.ศ. ๒๕๐๒ โดยระยะแรกได้ให้ญาติเข้ามาดำเนินการเป็นครูใหญ่ เมื่ออาจารย์จิระพันธุ์ลาออกจากราชการจึงได้มาบริหารงานโรงเรียนเต็มตัว ปี พ.ศ. ๒๕๑๓ ได้เปิดสอนระดับอนุบาล ถึงมัธยมศึกษาปีที่ ๓ และได้ก่อสร้างอาคารเรียน อาคารประกอบเพิ่มขึ้น ปัจจุบัน (ปี ๒๕๕๒) มีอาคารเรียน และอาคารประกอบ ๙ หลัง มีนักเรียน ทั้งหมด ๔๖๓๕ คน ครูอาจารย์ ๒๗๕ คน พนักงานขับรถ ๓๖ คน คนงาน ภารโรง ๓๔ คน รถรับส่งนักเรียน ๓๔ คัน
ในระยะเริ่มแรกเมื่อลาออกจากราชการมาทำหน้าที่บริหารงานโรงเรียนเอกชนนั้น อาจารย์จิระพันธุ์ ได้กล่าวว่า ในสมัยนั้นตนเองใช้การบริหารงานระบบราชการ โดยมีการสั่งงานในลักษณะรวมศูนย์อำนาจอยู่ที่ผู้บริหารตามที่เคยมีประสบการณ์มาเพียงคนเดียว เพราะคิดว่าเคยประสบความสำเร็จในโรงเรียนภาครัฐมาแล้วสามารถนำมาใช้กับโรงเรียนเอกชนได้ ปรากฏว่าการทำงานล้มเหลวโดยสิ้นเชิง จำนวนนักเรียนค่อยๆลดลงๆ ทำให้กลุ้มใจมาก นอนไม่หลับต้องกินยานอนหลับหลายขนาน จากนั้นท่านอาจารย์พยายามตั้งหลักวิเคราะห์หาเหตุผลความล้มเหลวของการทำงานเป็นเวลานาน อยู่มาวันหนึ่ง ประมาณ ปี ๒๕๑๘ ได้มีโอกาสเข้ารับการอบรมสัมมนาเกี่ยวกับเรื่อง QCC. (Quality Control Circle) จึงได้นำแนวความคิดมาประยุกต์ใช้ในการบริหารงานโรงเรียนจิระศาสตร์วิทยา โดยได้ประชุมชี้แจงคณะครูและบุคลากรผู้เกี่ยวข้องทุกฝ่ายในโรงเรียนเพื่อ “สร้างความเข้าใจ ให้ความสำคัญ และร่วมกันผลักดันคุณภาพ” ทำให้ครูและบุคลากรทุกฝ่ายมีความรู้สึกเป็นเจ้าของโรงเรียนร่วมกัน ดังจะเห็นได้จากบุคลากรในโรงเรียนทุกฝ่ายทั้งผู้บริหาร ครูอาจารย์ และพนักงาน “มีส่วนร่วมคิด ร่วมทำ ร่วมแก้ปัญหา ร่วมพัฒนาและร่วมรักษาเกียรติคุณความดี” อาจารย์จิระพันธุ์ได้พบความจริงว่า “การบริหารงานโรงเรียนเอกชนไม่เหมือนการบริหารงานโรงเรียนรัฐบาล” เพราะธรรมชาติของโรงเรียนทั้งสองแตกต่างกัน ดังนั้นจึงได้ริเริ่มปรับระบบการบริหารงานโรงเรียนแบบใหม่ โดยจัดให้มี “การบริหารงานแบบมีส่วนร่วม” มีการเลือกตั้ง “คณะกรรมการสภาครู” โดยให้ครูในโรงเรียนเลือกผู้แทนของ ตนเองจำนวน ๙ คน ซึ่งมาจากตัวแทนระดับอนุบาล ประถมศึกษา และมัธยมศึกษา ระดับละ ๓ คน เข้ามาบริหารงานร่วมกับคณะผู้บริหาร ทำหน้าที่เป็นผู้แทนครู และบุคลากรในการพิจารณาแก้ไขปัญหาตลอดจนการจัดสวัสดิการต่างๆให้กับครูและบุคลากร นอกจากนั้นยังได้ปรับปรุงโครงสร้างการบริหารงานในโรงเรียนโดยคำนึงถึงศักยภาพ ความรู้ ความสามารถของครูและบุคลากร บนพื้นฐานความเชื่อที่ว่า “ถ้าให้ทุกคนได้ทำงานตามความถนัด ความสามารถ ความสนใจแล้ว เขาจะทำงานอย่างเต็มใจและมีผลงานเป็นที่พอใจ” ฉะนั้นจึงได้แบ่งฝ่ายรับผิดชอบงานโรงเรียนออกเป็น ๗ ฝ่าย ให้ครูทุกคนเลือกเป็นกรรมการฝ่ายตามที่ตนเองถนัดและสนใจ เช่น ฝ่ายวิชาการ กิจการนักเรียน บริการและสวัสดิการ บุคลากร อาคาร-สถานที่ ธุรการ-การเงิน และฝ่ายความสัมพันธ์กับชุมชน ทำให้บุคลากรทุกคนพึงพอใจ และให้ความร่วมมือในการทำงาน อย่างดียิ่ง
แนวคิดเกี่ยวกับการบริหารสถานศึกษา
อาจารย์จิระพันธุ์ พิมพ์พันธุ์ กล่าวว่าในการทำงานร่วมกันของคนหมู่มาก ซึ่งต่างเพศต่างวัย ต่างประสบการณ์ความรู้ อาจจะมีปัญหาข้อขัดแย้งกันบ้างเป็นธรรมดา บางครั้งผู้บริหารไม่จำเป
ความเห็น (5)
หนูชอบโรงเรียนจิระศาสตร์วิทยามากค่ะเพราะหนูเคยเรียนมา หนูชอบครูทุกท่านมากเลยค่ะเพราะครูใจดี และดูแลเด็กลูกของตน
หนูชอบโรงเรียนจิระศาสตร์มากค่ะครูใจดีตามใจเด็กหนูเรียนโรงเรียนนี้มา5ปีหนูตอนนี้อยู่ร.รสุนทรวิทยาแต่ชอบร.ร จิระศาสตร์มากมากมากกว่ากว่า
พวกเราชอบ ร.ร จิระศาสตร์
ด.ญ.ฐานันตา สุวรรณเลิศ
หนูคิดว่าโรงเรียนจิระศาสตร์ดีถ้าไม่ดีพ่อของหนูคงไม่ให้เข้าหรอกใช่ไหมคะ ตอนนี้หนูกำลังศึกษาอยู่ชั้นป.5คะแล้วกำลังจะย้ายไปโรงเรียนจิระศาสตร์คะ
อรรถพล จรรยพงษ์
คิดถึงโรงเรียนจิระศาสตร์วิทยามากครับ ไม่ได้กลับไปหา 5 ปีแล้ว