อินดี้...คิดถึง...บุษบา

อินดี้หลานชายของฉัน ตอนนี้อายุ 7 ขวบ ติดสอยห้อยตามคุณแม่ที่ไปเรียนเมืองนอก...รู้ข่าวการตายของเจ้าจูน...ร้องไห้เพราะสงสารจูนไม่อยากให้จูนตาย

♦แม่ของอินดี้ : ใครตายง่ะ เจ้าจูนจุ๊นเหรอ ...เป็นไรง่ะ เมื่อสองวันก่อนอินดี้ยังพูดถึงบุษบาอยู่เลยว่าให้ช่วยบอกป้ารีด้วยว่าอินดี้คิดถึงบุษบามาก...ถ้ายังไงช่วยบอกบุษบาให้อินดี้ด้วยครับ

♦แม่ของอินดี้ : เมื่อกี้เพิ่งเข้าไปอ่านใน gotoknow เลยชวนอินดี้มาดูและเล่าให้อินดี้ฟัง อินดี้ร้องไห้น้ำตาหยดแหมะ ๆ เลย แล้วบอกว่า... "อินดี้หวังว่าบุษบายังไม่ตายใช่มั้ย" ...ก็บอกว่ายัง แล้วถามว่า "แล้วอินดี้จะร้องไห้ทำไม บุษบายังอยู่" อินดี้บอกว่า... "ถึงอินดี้จะรักบุษบามากกว่าแต่อินดี้ก็สงสารจูน ไม่อยากให้จูนตาย" อินดี้ทำเอาแม่ต้องร้องไห้เพราะหมาจูนตายไปด้วยเลย :-(

ส่วนเจ้าบุษบา(คนสวย)ที่พูดถึงนั้นเป็นน้องหมาอีกตัวของฉัน...ที่เพื่อนฝากเลี้ยง จนกลายเป็นหมาของตัวเองไปแล้ว... อินดี้ชอบบุษบามาก... คราวที่กลับมาเมืองไทย...แอบเอาขนมมาแจกน้องหมาทุกคราวไป...มีลีลาการล่อน้องหมาให้ออกมาหาตัวเอง... โดยการวางขนมต่อๆ กันเป็นทางยาวเพื่อให้หมาออกมาจากใต้ท้องรถยนต์...ผลที่ได้ อินดี้ บอกว่า: เวิกๆๆๆบุษบาออกมาแล้วป้ารี...น้ำเสียงแสดงความดีใจเป็นที่สุดที่ทำสำเร็จ...

อินดี้ ครับ! ป้ารีฝากรูปบุษบามาให้ดูแทนความคิดถึงน่ะค่ะ