ตำนานผีล้านนาตอนบ้านผีเฝ้าตับ
เสียงหมาเห่าหล่อ..เห่าหล่อ...(ทางภาษาภาคกลางเรียกกันว่าหมาเห่ากรรโชก)แสดงว่ามันเห่าคนเข้ามาในบ้าน เจ้าของบ้านรีบลุกจากวงขันโตกไปยืนบนบันไดพร้อมสาดไฟฉายส่องลงกลางข่วง(ลานบ้าน)
โป้ง...เสียงปืนลูกซองแผด...ดังสะท้านบ้านผู้คนในครอบครัวร้องหวีดว้ายด้วยความตกใจ พ่อหลวง(ผู้ใหญ่บ้าน)พร้อมญาติต่างช่วยกันเข้ามาช่วยเหลือส่งคนเจ็บไปโรงพยาบาลทั้งๆที่ลมหายใจไม่มีแล้ว
เสร็จงานศพลูกเมียต่างรีบขนย้ายข้าวของหนีอิทธิพลเถื่อนจากการค้ามืดพร้อมกับประกาศขายบ้านไม้สักหลังงามราคาเรือนล้านแต่ประกาศขายเพียงเรือนแสน ก็แน่ละ เป็นที่ถูกอกถูกใจของพ่อค้าไม้เรีอนเก่า ซื้อบ้านไม้สักราคาไม่กี่แสนพอแยกชิ้นส่วนขายมันก็ขึ้นราคาเป็นล้าน เมื่อพ่อค้าซื้อไม้สักแล้วสั่งให้ลูกน้องสามคนเข้าไปเฝ้า กลัวจะมีคนไปลักลอบงัดแงะเอาประตูหน้าต่าง
ตกยามมืดวอนแวน(ยามโพล้เพล้)หลังเสร็จงานก่อสร้าง หัวหน้าช่างขับรถไปส่งลูกน้องสามคนขึ้นบ้านให้เฝ้ารักษา พร้อมให้อาวุธครบมือเตือนว่าหากมีหมาเห่าให้หยิบปืน ลูกซองนี้ขึ้นมาพร้อมกับบอกดังๆว่า "นี่ปืนลูกซอง" หากว่ามันเป็นผีที่ถูกปืนลูกซองยิงมันจะกลัวไม่กล้ามาตอแยเพราะมันตายก็ด้วยปืนลูกซองนี่แหละแม้ว่าจะไม่ใช้กระบอกเดียวกัน แม้ผีเห็นมันก็หย้านหนีแล้ว
ตกกลางคืนเสียงตุ๊กแกร้องที่ปลายเสามุมเทิง(เพดานบ้าน) เว้นระยะสามสี่นาทีมันก็ร้องอีก พอตุ๊กแกหยุดร้อง ก็มีเสียงฝีเท้าคนเดินในครัวไฟ พร้อมกับเสียงช้อนฟัดถ้วยชามดังเหมือนคนล้างถ้วย สามเกลอลูกน้องช่างต่างขนหัวลูกแต่ก็ยังมีปืนลูกซองถือไว้ คนหนึ่งทำเป็นใจแข็งร้องตะโกนว่า " เฮ้ยนี่ปืนลูกซองโว้ย " อีกคนหนึ่งตะโกนทั้งๆที่ขนลุกว่า " อยากต๋ายซ้ำสองกาบ่ะ " เสียงช้อนฟัดถ้วยหยุดลงชั่วครูตุ๊กแกเจ้ากรรมก็ร้องอีกเอาเป็นอย่างนี้ค่อนคืนทำเอาเจ้าสามคนไม่ได้หลับนอนเกือบใกล้รุ่งตีสี่กว่าๆสามเกลอต่างเก็บข้าวของเตรียมเปิดแน้บไปหาเจ้านายขอยอมแพ้เสียงรบกวน
หัวหน้าช่างจึงไปหาอ้ายมูล(อ้ายหมายถึงพี่ชาย)ผู้เป็นคนบักเดียว(คือคนพูดคำใดคำนั้น)พี่แกเป็นคนซื่อเล่นสีสะล้อ ดีดซึง หาคนในหมู่บ้านมาเทียบได้ยากแถมบางครั้งหากพี่แกนึกสนุกจะเอาฮูดัง(จมูก)เป่าขลุ่ยให้เด็กได้ดู เมื่ออ้ายมูลอาสาไปเฝ้าบ้านหัวหน้าช่างก็พาไปส่งพร้อมกับให้ปืนลูกซองไว้เป็นเพื่อนคู่ใจ
ตกค่ำอ้ายมูลเสกเทียนเล่มใหญ่พร้อมธูปเจ็ดเล่มด้วยพระคาถา ชื่อว่า "งัวธนูไฟ.....โอมโกโน มหาโกโน งัวฮ้ายกูตั๋วนี้ขวิดปิ๊ดแต่ต๊องฮอดหัวใจ๋ แสนลุกขึ้นเป๋นเปล๋วไฟ..............โอมสวาห้ะเท้ก..."เสร็จเสกพระคาถาแกจุดธูปไปปักมุมบ้านมุมละดอก รวมสี่ดอก อีกสามดอกแกปักไว้ที่หัวบันไดบ้าน ส่วนเทียนเล่มใหญ่แกปักไว้ในถ้วยสังกะสีกันมิให้ไหม้พื้นบ้านแต่ยังไม่จุดไฟ
ตกมืดค่ำเสียงตุ๊กแกเจ้ากรรมตามที่ไอ้หนุ่มสามเกลอบอกไว้ก่อนนั้น มันก็ร้องจริงๆ ส่วนอ้ายมูลแทนที่พี่แกจะกลัวแกกลับเอาซึ่งมาดีดเล่นเหมือนจะให้ผีฟังเสียงซึงอย่างงั้นแหละ เจ้าตุ๊กแกร้องไปอ้ายมูลก็ดีดซึงไป ตุกแกหยุดร้องเสียงช้อนฟัดถ้วยในครัวไฟ พี่อ้ายมูลก็กลับขับขานเพลงซอคลอเสียงซึงเล่นคนเดียวจนดึกดื่นค่อนคืนแกจะหลับ แกจึงจุดเทียนเล่มใหญ่ไว้ปลายเท้าหลับผลอยไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ในฝันมีคนมาหาบอกว่าเป็นเจ้าของบ้านที่ถูกยิงเนื้อตัวเปรอะด้วยเลือดบอกว่ายังไปไหนไม่ได้เพราะร่างกายยังขาดตับส่วนหนึ่งที่ถูกยิงตับกระเด็นติดซอกเทิง(เพดาน)ขอให้อ้ายมูลเอาออกให้ด้วยจะได้มีตับครบเสียทีมันทรมานมาก
อ้ายมูลบอกปากรับคำสะดุ้งตื่นรอให้พอมีแสงตี๋นฟ้ายก(รุ่งอรุณ)จึงรีบเปิดไฟฟ้าและเอาไฟฉายขึ้นไปส่องดูตามซอกหลืบเทิง(เพดาน) โอ...มีจริงๆ เศษตับคนปนหลิ้มเลือดแห้งติดปลายเสาที่เสียงตุ๊กแกร้องนั่นเอง อ้ายมูลรอจนหัวหน้าช่างมาและได้บอกเรื่องราวให้หัวหน้าช่าง ช่วยกันทำน้ำขมิ้นส้มป่อยแงะเอาเศษตับพร้อมเลือดแห้งเหล่านั้นลงจนหมดนำไปฝังในป่าช้าซึ่งเป็นที่เสียศพพร้อมกับอุทิศส่วนกุศลให้เจ้าของตับมิให้มารบกวนอีกต่อไป
ที่สุดบ้านไม้สักหลังงามก็ถูกรื้อ แยกเศษไม้ต่างๆออกไปขายให้แก่ผู้ต้องการซื้อไม่บ้านเก่าไปทำเครื่องเรือนไว้ประดับ ไว้ผู้คนได้ใช้ต่อไป
เรื่องนี้เกิดขึ้นราวปี พ.ศ. 2528 โน่นแล้วเน้อหมู่เฮา......
ความเห็น (16)
โอ้โห..เจ้าของไม่ไปเกิดเพราะห่วงตับนี่เอง..นี่ป็นเพราะอ้ายมูลบักเดียว คนเดียวนับถือความกล้าแท้ๆ หากเป็นครูแอนคงเปิดแน๊บไปเมินล่ะเจ้า..มาเฮียนฮู้ภาษากำเมืองโตยเน้อลุงหนาน..ยิ๋นดีเจ้า
สวัสดีเจ้า...ครูแอน.... ยินดีจ้าดนักที่เข้ามาอ่านและเก็บเอาความฮู้กำเมืองล้านนา ต่อำปก็จะอู้กำเมืองเก่งอย่าท้อนะครับ.. ลุงหนานไปเมืองปายอีกครั้งจะมาแอ่วหาที่โฮงเฮียนเน่อ.. ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน....พรหมมา
แวะมาเรียนรู้ค่ะ ขอบคุณค่ะ
ยิ๋นดีเจ้าลุงหนาน..ว่าแต่ลุงหนานฮู้จักกับลุงเกโตยก๊ะเจ้า
สวัสดีเจ้าครูต้อยและครูแอนแถมครั้ง...
ขอบคุณที่แว่เข้ามาครับ
ลุงหนานฮู้จักลุงเกตางเวบฯ.เหมือนกั๋นครับ..
เดือนก่อนไปแม่ฮ่องสอน ผ่านปาย ไปแอ่วเมืองแม่ฮ่องสอนลงไปตางแม่สะเรียงเป็นวงกล๋มก็ม่วนดี
หากไปแถมกำจะไปแว่โฮงเฮียนเน้อเจ้า...
ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน....พรหมมา
อ่านแล้วสนุกหลาย
ตับคนตับใหญ่น้อย มอกใด
ตับส่วนตับหายไป บิ่นบ้าง
ตับผีลิ่มเลือดไหล ติดอยู่ เทิงนา
ตับติ่งงัดออกง้าง ฝั่งหื้อผีไป
เลือดติดเทิงแผ่นนั้น ไปไหน
ติดอยู่เป๋นวาวไคร ไป่เสี้ยง
ไปทำสิ่งอันใด ปัดก่อน เนอรา
สูตรท่องเสกโอมเพี้ยง เป่าด้วยพุทธมนต์
- สวัสดีเจ้า ลุงหนานพรหมมา..
เป๋นเรื่องเล่าหรือเกิดขึ้นแต๊ๆ กาเจ้า???
เรื่องนี้เกิดขึ้นราวปี พ.ศ. 2528 โน่นแล้วเน้อหมู่เฮา...... ต้อมกำลังเป๋นล่ะอ่อนอยู่เลย
พ่อลุงสบายดีนะเจ้า ^^
ไหว้สาท่านหานทนันครับและคุณmac....
ยินดีเน้อหมู่เฮาที่เข้ามาแว่อ่านบ่ขาดสาย..
หนานทนันเป๋นห่วงแผ่นไม้ที่ตับติดอยู่..เขาเอาแผ่นไม่ไปเผาที่วัดแล้วครับแล้วเขาก็ทานขันข้าวหื้อเจ้าของแล้วครับ..ส่วนแผ่นไม่อื่นๆก็ขายไปหื้อคนซื้อไม้เก่าไปแป๋งบ้านแป๋งฮ้านก๊า(ร้านค้า)ไม้บางส่วนก็ขายหื้อพ่อค้าแป๋ง(ทำ)เครื่องเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งบ้านครับ..โชคไผบุญมันที่จะได้ไม้ครับ....
ขอบคุณครับทุกท่านที่เข้ามาแว่อ่านครับ....
ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน.....พรหมมา
สวัสดีหลานเนปาลี...จ๊าดเมินบ่มาอ่านของลุงหนานเน้อ....
เรื่องนี้เกิดขึ้นแต๊ๆเจ้า..ลุงหนานเซาะเก็บเรื่องผีๆ และเรื่องขึ้ดที่เกิดขึ้นในชีวิตของคนล้านนา ถ้าไผมีเรื่องเกิดขึ้นนก็บอกลุงหนาน ...ลุงจะไปเก็บข้อมูลแล้วมาเขียนเรื่องราวแข่งกับฝรั่งที่เขียนเรืองผีๆหื้อหมู่เฮาอ่าน..
หมู่เฮาอ่านเรื่องผีฝรั่งติดกั๋นงอมแงมบ่ว่าคนเฒ่า หละอ่อนแต่มาผีล้านนาเฮากับบอกว่าเป๋นเรื่องเหลวไหล..
ลุงหนานเลยจะเขียนเล่าเรื่องผีแข่งกับฝรั่งเขาพ่อง...
ลุงสบายดีเจ้า....ว่างๆหลานไปแอ่วหาลุงที่แหล่งเรียนรู้ผะหญาล้านนา-สวนชาปิ้งหินไฟจะมีหนังสือหื้อเจ้า......
ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน....พรหมมา
นางสาวชมัยพร ชูสุภาวดี(104)
กำแรกอ่านแล้วก็น่ากลัวดี
แต่อ่านไปซักกำเหมือนเรื่องตลกเลย
แต่ก็ม่วนดีนะเจ้าอยากอ่านเรื่องจะอี้แหมนะเจ้า
ไหว้สาคุณชมัยพรครับ....
ขอบคุณที่แว่มาอ่านครับ..
เรื่องมีนักอยู่ครับจะนำมาเล่าเรื่อยๆครับแล้วก็จะรวบรวมเป๋นเล่มครับ..
ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน......พรหมมา
สวัสดีค่ะ ลุงหนาน
มาเรียนรู้ตำนานผีล้านนาตอนบ้านผีเฝ้าตับ ...แถมได้เรียนรู้ภาษากำเมืองจากลุงหนานด้วย ชอบจังเลยค่ะ เป็นภาษาที่ไพเราะมากๆๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ไหว้สาคุณอารย์รัตน์ครับ...
ขอบคุณครับที่มาแว่อ่าน....
ยังมีเรื่องอื่นๆอีกครับจะมาเล่ากันต่อไปครับ...
ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน....พรหมมา
- สวัสดีเจ้า พ่อลุงหนานพรหมมา..
ต้อมเข้ามาอ่านบันทึกของพ่อลุงหนานเสมอแต่บ่ค่อยได้ทิ้งร่องรอยเจ้า ^^ เวลาเข้ามาอ่านบันทึกของพ่อลุงจะทำฮื้อกึ๊ดเติงหาป้อ ตะก่อนป้อก่อชอบเล่าเกี่ยวกับซะป๊ะว่าผีตี้เคยเจอมาน่ะเจ้า
ถ้ามีโอกาสจะแวะไปแอ่วหาไหว้พ่อลุงเน้อเจ้า..
สวัสดีเจ้าหลานเนปาลี....
ยินดีต้อนฮับหากหลานจะไปแอ่วหาที่แหล่งเรียนรู้ผะหญาล้านนาของหมู่เฮาเจ้า..
ลุงหนานจะรอต้อนฮับเจ้า...
ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน...พรหมมา