42.การสอนภาษาอังกฤษ ตอน เรียนเท่าไรก็ไม่Get
วันนี้ฉันสอนเรื่องภาษาอังกฤษเร่อง คำนาม ซ้ำ เป็นครั้งที่ 3สำหรับนักเรียนชั้น ป.6 /2 จำนวน 31 คน
สิ่งที่ได้การเรียนรู้นอกจากความเข้าใจ และจดจำนำไปใช้ได้ตามมาตราฐานการเรียนรู้แล้ว ควรจะต้องเกิดอาการของการเรียนรู้ที่เรียกว่า " เออ I get " เมื่อนักเรียนเรียนรู้แล้วสามารถนำความรู้ และกระบวนการเรียนรู้ไปปรับใช้กับชีวิตจริงๆได้มากกว่าการทำข้อสอบได้เท่านั้น ฉันคาดหวังมากไปรึปล่าววว...นี่
เช้าวันนี้หลังการเรียนรู้ตามแผนการสอนที่เดินหน้าตามปกติ เด็กๆทำแบบฝึกหัดเรื่องคำนามได้ แต่มีนักเรียนอยู่ 9 คนที่ไม่ได้ และในเก้าคนนี้ มีคนหนึ่งถูกเพื่อนถามว่า "เฮ้ยมึง เก็ตไหมวะ" เขาส่ายหน้า เราเรียนรู้ในห้องปฏิบัตการ เพราะห้องเรียนยังเฉอะแฉะ จากน้ำท่วมเมื่อวาน ดังนั้น เมื่อเด็กๆพูดอะไรกันฉันจึงรับรู้ และได้ยินหมด บางครั้งก็ต้องเอาหูไปฝากไว้ที่นา เอาตาไปฝากไว้ที่ไร่ เหมือนกัน แต่วันนี้ฝากใครไม่ได้ สมองวิ่วปร๊าด ...ฉันเรียกหาอาสาสมัคร บอกเด็กๆว่าเรามาทำผังความคิดหุ่นยนต์พูดได้กันดีไหม เด็กๆรับคำทันที่
ฉันมองออกไปนอกน้องเรียน วันนี้น้ำก็ใกล้มาแล้ว ดช. มนชัย เปรี่ยมสุวรรณ บอกว่า มันมาทุกวันครับ คำพูดแสดงว่าไม่เป็นมิตรและไม่ใยดีกับน้ำท่วม ฉันก็รู้สึกเช่นเดียวกับ ดช.มานะชัย เพราะวันนี้ฉันและเด็กหลายคนเริ่มคันตามร่องนิ้วแล้ว แม้จะได้ล้างนำสะอาดแล้วก็ตาม
เราเริ่มเรียนรู้โดยสมมติให้อาสาสมัครคนแรกคือ ดญ.ธิราพร บุญเกลี้ยง ตัวสูงใหญ่ เป็นหุ่นยนต์ชื่อคำนาม( Noun)และบอกเพื่อนๆว่า ฉันเป็นใคร ทำไมใครๆ จึงเรียกฉันว่าคำนาม เพื่อนๆลองยกตัวอย่างคำนามมาคนละ 1 คำ บรรยากาศงานวัดจึงเริ่มขึ้น นักเรียนต่างตะโกนบอกคำนาม คนละ 1 บ้าง 2 บ้าง คนไหนเก่งก็จะพูดเยอะ ส่วนคน ไม่เก่งก็เหลียวหน้าแลหลัง นานๆ พูด ซัก 1คำ
ฉันยุติด้วยการโบกมือ
เด็กๆเริ่มเงียบ ฉันบอกว่าคำนามมีมากมาย ดังนั้นเขาจึงแบ่งคำนาม เป็น 2 ประเภท และฉันต้องการอาสาสมัคร หุ่นยนต์ แยกร่าง ออกจากคำนาม สองตัว คือ
ที่เป็นคำนามที่นับได้ ( Countable Nouns ) และ นามนับไม่ได้( Uncountable Nouns )นักเรียนคนไหน อยากมาเป็นนามทั้งสองให้ออกมา
ดญ.สิริกร ศิริทัพย์ ก้าวออกมา ยืนข้างหน้า คำนาม และพูดว่า
ฉันคือคำนามที่นับได้( Countable Nouns ) ฉันถูกแยกประเภทออกมาจากคำนาม( Noun ) เพื่อนๆ ช่วยบอกฉันหน่อยว่า นามนับได้น่าจะมีลักษณะอย่างไร อะไรบ้าง ยกตัวอย่างมาเลย ปรากฏว่านามนับได้มีเยอะเกือบหมดห้อง ไอ้ที่ไม่รู้เรื่อง ก็พลอยนึกออก ตอบได้ ยกตัวอย่างได้ แม้ว่าจะตอบเลียนแบบเช่นถ้านักเรียนเก่งตอบ คำนามเกียวกับสัตว์ เด็ก กลุ่มน้อยนี้ก็จะพยายามนึกถึงสัตว์ต่างๆ
ฉันดำเนินการต่อ ....
"ต่อไป เป็นคำนามนับไม่ได้ ใครอยากแสดงเป็นหุ่นตัวนี้ออกมา ปรากฎว่า นักเรียนชายออกมา เขาชื่อ ดช. พงศธร ศรีสุนทร ฉันให้พงศธร บอกว่าเขาเป็นใคร ฉันพูดไม่ทันจบ ดช. พงศธร พยักหน้า แล้วรีบพูดมา
"ผมเป็นเด็กผู้ชายครับ เรียนอยู่ชั้น ป.6/2"
มีเสียงฮาของเด็กๆดังขึ้น ฮา.... พร้อมมีเสียงตะโกนมาว่า "ไอ้บ้า..ม่ามี๊ให้เธอเป็นหุ่นยนต์พูดได้ ต้องพูดว่า ผมเป็นคำนามที่นับไม่ได้ ไม่เก็ตเลย...ไอ้นี่" ดช.พงศธรส่ายหน้าอายๆ พูดยิ้มๆว่า"ไม่เข้าใจเลย ไม่เห็นจะเก็ตแก็ต อะไรเลย " แล้วไอ้คนพูดว่าเพื่อนก็ดึง ดช. พงศธรเข้ามานั่งที่เก้าอี้ ส่วนตัวเขาเดินมายืนแทนที่พงศธร หมอนี่ชื่อรุจโรจน์ เพิ่งย้ายมาจากโรงเรียนเอกชนชื่อดัง เพราะไม่มีเงินจ่ายค่าเรียน เลยถูกพิพากษาจากโรงเรียนเดิมไม่ให้ขึ้นชั้น ป.6 ก็เลยย้ายมาเรียนที่โรงเรียนของฉัน ผอ. ทรงศัดิ์ บุญเทียม ท่านเมตตารับไว้ แล้วไปเจรจาผ่อนผัน ติดไว้ก่อน ขอเอกสารให้ย้ายมา โดยไม่ต้องซ้ำชั้น เพราะผลการเรียนเมื่อป.5 ดี
ฉันมองไปยิ้มๆ เด็กๆมองตาม เจ้าหมอนี่มองตอบฉัน ยิ้มอายๆ พูดว่า "เปล่าครับ" ฉันเลยพูดขำๆว่า เออ..ไอ้..เปล่าครับนี่...ม่ามี๊ก็ไม่เก็ตเหมือนกันนะ เด็กๆขำกันคิกคักๆ
แนวร่วมไม่มีเมื่อถึงคราวคนเก่งออกมาเป็นหุ่นยนต์นับไม่ได้ ก็แนะนำตัวเช่นคนอื่น แต่พอให้เพื่อนๆ ช่วยกันบอกชื่อคำนามที่นับไม่ได้ ไม่มีใครแสดงความคิดเห็นเลย ไม่มีแนวร่วม หุ่นยนต์เริ่มมีอาการมองซ้ายที ขวาที เกาศีรษะ ยื่นหน้า ทำเสียงกระซิบเพื่อน พยักหน้า ให้เพื่อนพูด
ฉันยกมือและพูดว่า Sugar เด็กๆยังไม่เคลื่อนไหว ฉันหยิบภาพ ข้าวสาร ภาพเน้อหมู และหยิบขวดน้ำขึ้นมา มีเสียงพูดว่าอ้อรู้แล้ว แสดงว่าเด็ก นึกออก รุจโรจน์ค่อยยิ้มออกได้
ต่อไป คำนามที่นับได้แตกออกเป็นสองฝ่าย คือนามที่เป็นเอกพจน์และนามที่เป็นพหูพจน์
ใครจะแสดงออกมาปรากฏว่าคราวนี้มีหญิงหนึ่งคน เป็น เด็กหน้าตาดี เรียบร้อย ชื่อสิรินภา แหยมอุบล
ฝ่ายหญิงเพื่อนๆเชียร์ให้เป็นนามเอกพจน์ สมาชิกเอกพจน์มีมาก ต้องปิดรับสมัคร โดยเร็ว ส่วนฝ่ายชายเป็นตัวแทนของคำนามที่เป็นพหูพจน์ ชื่อดช.กิตติธัช เลี้ยงเจริญ และ ดช. ขวัญชัย หางสวาย
มีใครคนหนึ่งฉันดูไม่ทัน พูดว่าเป็นนามพหูพจน์ดีนะมีคู่ด้วย
แล้วสมาชิกพหูพจน์ก็จับคู่กันมา คราวนี้นัวเนียไปหมด บางเป็น3ตัว บ้างเป็น4 ตัว 2 ตัว
ส่วนผู้แสดงเป็นพหูพจน์ เป็นนักเรียน ชายชื่อดช.กิตติธัช เลี้ยงเจริญ มาคู่กับ
ถึงบางอ้อ ฉันตรวจสอบความเข้าใจพื้นฐาน แล้วแจกใบความรู้ ให้อ่านพร้อมกัน เพระนักเรียนบางคนอ่านหนังสือไม่เก่ง แต่เขียนเก่ง พร้อมกับช่วยนักเรียนสรุปความรู้ บนกระดานนักเรียนลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกัน ว่า เรียนแบบนี้สนุกดี ทุกคนถึงบางอ้อ ในเวลาที่ต่างกันมันจะเป็นทฤษฎีไร้ระเบียบหรือเปล่าฉันไม่รู้ชัด ขอเพียงเด็กฉันเรียนรู้ด้วยความสุข และยั่งยืนฉันก็พอใจแล้วฉันจะยังไม่ให้การบ้าน เพราะพรุ่งนี้ เด็กๆ จะฝึกพูด และฉันต้องเตรียมสื่อบัตรภาพไว้มากๆ ให้เด็กๆเลือก ตามใจชอบ เพราะเด็กๆจะเลือกบัตรภาพที่พวกเขารู้จัก บัตรภาพที่เหลือจึงเป็นคำศัพท์ที่ยากสำหรับเด็กๆ ฉันก็จะเอาไว้หากินในวันต่อไป อิอิ
ความเห็น (14)
ขอบคุณที่ให้ความรู้ และที่เข้าไปเยี่ยมบล็อก
มาเยี่ยมการเรียนการสอน วิชาภาษาอังกฤษค่ะ
ขอให้มีความสุขนะค่ะ
ขอบคุณที่เข้าเยี่ยมบล็อกและขอร่วมรับความรู้จากการเรียนการสอนวิชาภาษาอังกฤษด้วยคนค่ะ
- สนุกจังเลย
- เป็นการเรียนปนเล่น
- ปกติผมจะวาดรูปวงกลม
- แล้วให้เขาจินตนาการว่าเป็นอะไรได้บ้าง
- จะมีคำตอบเช่น sun ice-cream etc.
- แล้วให้เขียนประโยคจากคำศัพท์นั้น
- อาจเอาคำศัพท์เหล่านั้นมาแยกว่าเป็นนามนับไม่ได้ นามนับได้ก่อนก็ได้ครับ
- คุณครูครับ
- ชอบการบันทึกแบบนี้
- เผื่อคุณครูท่านไหนสนใจ
- จะได้นำเอาไปใช้บ้างครับ
ขอบคุณ คุณลูกฮวกค่ะ
MSU-KM :panatung~natadee ขอบคุณ ค่ะ เชิญวิพาก วิจารณ์ได้ทุกรูปแบบนะคะ เพื่อนำไปพัฒนาการเรียนรู้ และการแก้ปัญหาเด็กไทยเรียนภาษาอังกฤษนาน เก่งไวยากรณ์ แต่พูดไม่ได้ อิอิ
-เรียนอาจารรย์ขจิต
-ขอบคุณที่ชอบค่ะ
-ทำMind mapping ? ใช่เลย
-นำคำจาก MM . มาแต่งประโยค เรียงร้อยเรื่องราวสั้นๆ
-วิเคราห์ แยกแยะ จำแนก ประเภทของคำ จัดหมวดหมู๋ เจ๊งค่ะ อาจารย์
-วันนี้ทำแล้วเติมเต็ม จากคำแนะนำของอ.ขจิต เด็กๆสนุกหลายเด้อ
-Thank you หลายค่ะ
สวัสดีค่ะ
- เราเองก็เช่นเดียวกันค่ะ
- กับการมันจะเป็นทฤษฎีไร้ระเบียบหรือเปล่าฉันไม่รู้ชัด ขอเพียงเด็กฉันเรียนรู้ด้วยความสุข และยั่งยืนฉันก็พอใจแล้ว
- หลายครั้งที่ขัดแย้งกับกระบวนการ คล้าย ๆ กับโบร้าน โบรานยังไง..แต่ก็ทำให้เด็กและเราทะลุเป้าพร้อม ๆกัน
- http://www.krukimpbmind.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=538685700
- ขอเป็นกำลังให้ค่ะ..เพื่อนรัก
- รักและคิดถึงนะคะ
♥.·° ♥ สวัสดีค่ะครูต้อย
แวะมาเรียนภาษอังกฤษด้วยคนค่ะ....อิอิ สบายดีนะค่ะ
น้องครูคิมเพื่อนรัก
-ปัญหาการสอนภาษาอังกฤษ พูดมากไปสะเทือนใจเพื่อนครู
-เราน้องพี่ ต่างรูดีว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมเด็กคัดพิเศษ ที่เรียนในโรงเรียนขยายโอกาส จึงมีความรู้ทางภาษาอังกฤษไม่ต่างมากมายไปจากเด็กเก่ง ในโรงเรียนประถม ใจกลางเมือง อันศิวิไล
-ทำไมครู ต้องพบกับปัญหา การซ่อมในรายวิชา มากมาย
-ทำไมเด็กเบื่อ ไม่ชอบเรียน มันยาก
-แล้วทำไมมันยาก ทำให้ง่ายไม่ได้หรือ
-เรียนแล้วก็ไม่ได้ใช้ หมดชั่วโมงก็หมดไป
-จะspeak กับเพื่อนๆ สนุกๆๆ เพื่อนๆๆที่ค่อนแคะ
-เราแก้กันไม่ถูกจุด หรือจุดมันเด้งไม่ให้แก้ หรือตัวจี้จุดมันเสื่อมสภาพ
-เอาเป็นว่าทัศนคติบวกล้มเหลว ในหัวใจ กระนั้นหรือ
-ครูต้อยก็เช่นกัน ขอบคุณคุณครูคิม น้องรักมาก ตามไปอ่านมาแล้ว
เอิ๊กๆ ๆๆๆ เหงาบ่
-สุภาษิตบอกว่า ตีเหล็กต้องตีกำลังร้อน เอามาใช้ได้ไม่ทุกสถานการณ์ หรอกนะ พี่น้อง...อิอิ
-
โอ้โฮ ดีใจจังที่ได้รู้จักคุณครูผู้อุทิศตนในการสอน สอนด้วยจิตใจการเป็นครูที่แท้จริง อยากบอกว่าภาษาอังกฤษนั้นเป็นสิ่งที่ช่วยผลักให้พี่ก้าวมาถึงจุดนี้ เพราะการเข้าใจภาษาอื่นคือการเปิดหน้าต่างอีกบานหนึ่งจะได้เห็นได้เข้าใจสิ่งต่างๆกว้างไกลให้ได้เรียนรู้อีกมากค่ะ
ส่งแจกันดอกไม้จัดเองเมื่อเช้านี้มาให้กำลังใจค่ะ
-สวัสดีค่ะ คุณนายด็อกเตอร์ เก๋จังเลย
-ขอบคุณค่ะ ครูต้อยเรียนรู้อะไรหลายอย่างจากบล็อกขอ
พี่ ด็อกเตอร์ และได้อ่านเรื่องราวของพี่ให้เด็กๆฟัง เป็นที่ประทับใจ
กันมาก ความสำเร็จของผู้คนๆหนึ่ง สามารถก่อให้เกิดแรงบันดาลใน
หลายๆคนนั้นเป็นความจริงค่ะ
-ดอกอะไรเอ่ย สวยมากนะคะ ว๊าวววว มีอัญชัญแต่งแต้มแซมให้
ฉงน ภาชนะแจกัน ที่คลาสิค หาใดปาน งามจริงๆค่ะ
-ได้ข้อคิด หลากหลาย แนวคิด หลากหลายเผ่าพันธุ์ รวมกันด้วยจุด
หมายเดี่ยวกัน เพื่อพัฒนาการศึกษาไทย ให้ก้าวไกล
- เอ..ดูอีกที ใช่ปีป ไหมเอ่ย ใบสีเขียว คล้ายใบกุหลาบ อ่อนหวาน
และสดชื่นค่ะ
อยากเรียนและอยากเก่งภาษาอังกฤษจังเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ภาษาเป็นสื่อค่ะ ภาษช้วยใหก้เราเข้าใจกัน
สำหรับครูต้อยมันเป็นอุบัติเหตุค่ะ ที่นำพาให้มาอยู่ในแวดวงตรงนี้ แล้วก็รักและหกลงไหลมันค่ะ ขอบคุณค่ะ