๓๕. ยายวง....ผู้อยู่โดยใจสว่างในโลกมืด


ทีมวิจัยผมมาปรึกษาเรื่องพัฒนาโครงการวิจัยผู้สูงอายุ  ผมเลยคิดถึงคุณยายวง  ผู้สูงวัยท่านหนึ่งที่ผมอยากเรียกว่าเป็นผู้ใจสว่างในโลกมืดกว่า 20 ปีในห้วงชีวิตยามชรา

เมื่อตอนวัยรุ่นกว่า 30 ปีแล้ว ผมได้เป็นเด็กวัด วัดเขาวังราชบุรี จังหวัดราชบุรี ซึ่งเป็นวัดที่ญาติโยมมักกล่าวถึงว่าเป็นวัดที่เคร่ง ขณะนั้นเจ้าอาวาสคือหลวงปู่ พระครูภาวนานิเทศก์ ซึ่งเป็นที่กล่าวถึงกันว่าเป็นพระอาจารย์ที่สอนและให้การศึกษาอบรมเก่ง อีกทั้งเน้นพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัดอย่างยิ่งแบบไม่มีข้อยกเว้น  จึงจัดเป็นวัดที่โดดเด่นทั้งความเป็นสำนักปฏิบัติแนววิปัสนากรรมฐาน  แหล่งการศึกษาพระปริยัติธรรม และให้การศึกษาอบรม กล่อมเกลาคนทุกกลุ่ม-ทุกระดับอย่างได้ผล

ระหว่างที่เป็นเด็กวัดอยู่ที่วัดราชบุรีนั้น มีแม่ชีสูงวัยอยู่ท่านหนึ่งชื่อยายวง อายุกว่า 80 ปี ท่านเป็นคนตาบอดตาใส สูงวัยมากกระทั่งตาเสื่อมสภาพ แม้ลืมตาอยู่แต่ก็มองอะไรไม่เห็นแล้ว ทว่า ยายวงกลับทำทุกอย่างได้ด้วยตนเอง ไปไหนมาไหนบนวัดเขาวังได้ทั่ว  และมีวิถีปฏิบัติในทุกวันที่แสนงดงาม  ดำเนินชีวิตในสภาพที่มองไม่เห็นอยู่เกือบ 20 ปี  ซึ่งตรงนี้นั่นเองที่เป็นความประทับใจของทุกคนที่เห็นกิจวัตรตลอดช่วงอายุขัยตอนปลายของคุณยาย โดยเฉพาะผม

ทุกๆเช้าและยามเย็น คุณยายวงจะออกเดินหลังงุ้ม  มือขวาถือไม้กวาดทางมะพร้าว  แล้วก็จะมีแบบแผนการทำกิจกรรมและปฏิบัติ เส้นทางที่ไป และสถานที่ที่ไป อย่างแน่นอนและแม่นยำ โดยผู้คนทั่วไป หากไม่ทราบมาก่อนก็จะไม่รู้เลยว่าทั้งหมดที่คุณยายทำนั้นคุณยายวงตามองไม่เห็น

ตอนเช้า คุณยายจะเดินค่อยๆกวาดลานวัดที่เป็นแนวทางเดินของพระจากแดนพระไปยังศาลาและทางเดินรอบพระอุโบสถ ก่อนจะวนกลับ ยายวงก็จะไปยังหิ้งบูชาพระซึ่งทำขึ้นจำเพาะให้เป็นของคุณยายวง อยู่ข้างพระอุโบสถและวางอยู่บนคาคบของต้นดอกแก้ว  ยายวงจะกวาดลานวัดแถวนั้นแล้วก็นั่งลงที่เดิม หันหน้าไปยังพระประธานในพระอุโบสถซึ่งมีหิ้งบูชาพระบนต้นดอกแก้วอยู่เบื้องหน้าคุณยายพอดี

ผนังพระอุโบสถรอบด้านที่กางกั้นนั้น คนตาดีก็จะมองไม่เห็นเป็นอย่างอื่นไปได้นอกเสียจากผนังทึบอันว่างเปล่า ทว่า ก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อคุณยายที่จะนั่งสวดภาวนาน้อมสักการะไปยังเบื้ององค์พระประธานในพระอุโบสถที่คุณยายคงเห็นอย่างแจ่มชัดอยู่เสมอ ไม่ใช่ด้วยตาซึ่งบอดไปนานแล้ว ทว่า ภาพพระประธานซึ่งคุณยายประทับฝังแน่นเป็นภาพพิมพ์ใจผ่านการเป็นผู้นั่งใกล้พระศาสนาและปฏิบัติดีปฏิบัติชอบทุกเมื่อเชื่อวันตลอดชีวิตนั่นเอง ที่ทำให้คุณยายเห็นอย่างแจ่มกระจ่างด้วยใจ

                     

                      ภาพยายวง : ที่วางแจกันและเครื่องบูชาพระของคุณยายวงวางอยู่บนต้นดอกแก้วข้างพระอุโบสถ  
                     
วาดภาพประกอบ : วิรัตน์ คำศรีจันทร์ 

เสร็จแล้วก็กราบ แล้วก็จะค่อยๆกวาดลานวัดต่อไป จากนั้นก็เดินไปยังด้านหน้ากุฏิหลวงพ่อ เมื่อไปถึงตรงบันไดขึ้นกุฏิก็นั่งประนมมือตรงไปยังหลวงพ่อ นั่งสวดมนต์ภาวนา หลวงพ่อก็จะหยุดและนั่งสงบนิ่งเหมือนกับภาวนาเพ่งความใส่ใจไปยังสิ่งที่คุณยายกำลังปฏิบัติไปด้วยทุกครั้ง ซึ่งเป็นอาการแสดงความเคารพต่อกันที่แสนงดงาม(1) เสร็จแล้วก็กราบ แล้วจึงเดินกวาดลานวัดกลับไปยังแดนของแม่ชี ทำอย่างนี้อย่างไม่มีผิดพลาด

ตอนเย็นก็จะทำอย่างนั้นอีก ทว่า เพิ่มขึ้นมาอีกอย่างคือ คุณยายจะเดินเก็บดอกลั่นทมบนลานวัดไปด้วย บางส่วนก็ไม่ลืมที่จะนำไปกองบนหิ้งบูชาพระ แล้วก็ทั้งหมด ก็จะเก็บรวบรวมไปตากให้แห้งขายให้คนที่รับซื้อไปทำน้ำอบแป้งร่ำเพื่อนำสตางค์มาทำบุญ

ถึงแม้ตาบอดมองไม่เห็นและสูงวัยมาก  แต่ยายวงก็ยากนักที่จะออกปากให้ใครช่วยเหลือ แล้วก็เป็นเรื่องที่แปลกที่คุณยายกลับมักทักทายคนได้ถูกต้องเสียเป็นส่วนใหญ่ เพียงได้ยินเสียงการเดินและตำแหน่งที่ได้พบปะกันเท่านั้น ท่านจดจำแบบแผนชีวิตของคนรอบข้างไว้ได้อย่างหมดจรด ยิ่งถ้ามีการพูดออกมา คุณยายเป็นจำได้อย่างแม่นยำ

ผ้าขาวที่คุณยายครองเป็นเครื่องนุ่งห่มของแม่ชีนั้น  ด้วยความที่คุณยายชราภาพมาก และช่วยเหลือตนเองทุกอย่าง แต่มองไม่เห็น คุณยายเลยไม่สามารถเห็นอย่างที่คนภายนอกเห็น ว่าผ้าห่มที่คุณยายครองนั้นมันกลายจากสีขาวเป็นสีเทาหม่นมอมแมน แต่ก็ไม่มีใครรังเกียจคุณยาย  

น้ำเสียงของคุณยายจะแจ่มใส สัมผัสได้ถึงความเบิกบานและบริสุทธิ์ผุดผ่องที่ส่งออกมาจากข้างใน กระทั่งกล่าวได้ว่า ทั้งผมและคนทั่วไป มองเห็นมนุษย์ผู้ตัวใสสะอาด เบิกบานแจ่มใสซ้อนอยู่ในตัวคุณยาย คอยรักษาร่างที่ทรุดโทรมผุพังให้เขาทำหน้าที่ไปตามสภาพด้วยดี ความเป็นยายวงมีพลังบางอย่างอย่างนั้น

ยายวงเป็นคนเก่าแก่ ศรัทธาแก่กร้า และสมาทานบวชเป็นผู้นั่งใกล้พระศาสนานับแต่ในยุคหลวงพ่อองค์แรก คือหลวงปู่พระครูพรหมสมาจารย์ (สาลี ธรรมสโร)

จากที่ท่านเล่าให้ฟังย้อนหลัง รวมทั้งผู้คนที่รู้จักเล่าให้ฟัง ก็พอจะประมาณได้ว่า ยายวงเป็นโยมที่ศรัทธาในพระศาสนาและเลื่อมใสในวิถีปฏิบัติของวัดเขาวัง นับแต่ยุคหลวงปู่สาลี  ซึ่งร่วมสมัยกับยุคสงครามโลกโน๊น  คุณยายจึงมีโอกาสร่วมเป็นแรงงาน บุกเบิก และทำงานด้วยสองมือ  สร้างวัดให้เป็นหลักฐานมั่นคงร่วมกับพระสงฆ์และญาติโยม  นับตั้งแต่ยังเป็นวังร้างอยู่ในป่าเขา  คุณยายเลยรู้จักก้อนหินแทบทุกก้อน ต้นไม้ทุกต้น  ซึมซับอยู่ในความทรงจำ 

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าการหล่อเลี้ยงชีวิตโดยธรรมและนำตนเองด้วยความทรงจำที่สร้างสมให้กับตนเองแบบน้ำซึมบ่อทรายระหว่างเส้นทางแห่งชีวิตนั้น  มีพลังเพียงพอที่จะพาปัจเจกฝ่าข้ามขีดจำกัดทางกายภาพ และเป็นหนึ่งกับภาะสูงสุดของตนได้อย่างสมบูรณ์  หากสรุปบทเรียนวิถีชีวิตคุณยายวงก็คงจะได้อย่างนี้

ถึงแม้จะสามารถกินข้าวก้นบาตรและรับการดูแลจากคนอื่นได้อย่างแน่นอน แต่คุณยายวงก็หุงหาข้าวปลาอาหารกินเองด้วย ทว่า เนื่องจากคุณยายมองไม่เห็น กระบวนการต่างๆในการทำครัว หุงข้าว และทำข้าวปลาอาหาร  ก็เลยจะทำให้ข้าว กับข้าว ขี้เถ้า และก้อนถ่าน  ถูกจับมาปรุงผสมปนเปกันไปหมด  แต่คุณยายก็ทำกินได้  เพราะเอารสชาดและการกินได้เป็นตัวตั้ง  รูปลักษณ์ของอาหารจะเป็นอย่างไร ก็มองไม่เห็นให้เป็นอุปสรรค

 

             ดอกลั่นทม หรือลีลาวดี ลานวัดที่ปูลาดด้วยหินศิลาแลงและอาณาบริเวณวัดเขาวังราชบุรี บนเขาสัตนาถ จังหวัดราชบุรี 
             ถ่ายภาพ : วิรัตน์ คำศรีจันทร์ 

ผมมีความสุข ที่จะได้ไปทำหน้าที่ทำครัว เตรียมอาหารใส่บาตร และจัดเตรียมสำรับถวายหลวงปู่ ซึ่งเป็นครัวแห่งเดียวกับที่คุณยายวงก็ต้องทำอาหาร  ผมกับคุณยายจึงเป็นคนที่มักจะตื่นเช้าและกลับออกจากครัวทีหลังใครๆ คุณยายกับผมเลยตะโกนคุยกันอยู่เสมอ และเป็นเพื่อนสนิทสนมกันที่สุด บางครั้งคุณยายจะไม่คุยทักทายใคร และหากมีความจำเป็น ก็ไม่ค่อยรับความช่วยเหลือจากใครง่ายๆ ซึ่งเป็นวิถีปรกติของคนที่อบรมตนเองมาอย่างเข้มข้น ที่มักเรียนรู้การพึ่งตนเองก่อนและอยู่แบบเป็นภาระผู้อื่นให้น้อยที่สุด  แต่สำหรับผมแล้ว  คุณยายจะทั้งคุยทักทาย และยอมให้ผมดูแลสิ่งต่างๆให้อย่างไม่เกรงใจ

คุณยายชอบทำอาหารสูตรพิเศษอย่างหนึ่ง คือ แกงคั่วปลาทูใส่ยอดมะขามอ่อน ใส่น้ำกระทิซึ่งคั้นจากมือท่านเอง ซึ่งแน่นอนว่า มันจึงต้องปนเปขี้เถ้าลงไปด้วย แกงคั่วของคุณยายเลยมักจะเป็นสีมอๆ  คุณยายจะทำอาหารสูตรเดิมๆอยู่อย่างนี้ ไม่เปลี่ยนแปลง  มีแปลกไปบ้างคือ อาจเติมสายบัวลงไปในบางวัน ซึ่งนั่นก็นับว่าเป็นสูตรพิเศษที่สุดแล้ว

หลายครั้ง  ผมเห็นว่าแกงของคุณยายมันอาจจะปนไปด้วยขี้เถ้าสักครึ่งต่อครึ่ง ผมเลยอดไม่ได้ที่จะไปขลุกช่วยคุณยาย ทำโน่นทำนี่ คุณยายเลยเอ็นดูและเมตตาผมมาก  ที่ชอบและอบอุ่นมากที่สุดเลยก็คือ พอช่วยคุณยายทำอะไรเสร็จ  ก่อนจะอำลากัน คุณยายก็จะนั่งประนมมือ แล้วก็พูดให้ศีลให้พร  ให้ความรู้สึกได้รับสิ่งอันเป็นมงคลที่สุดแก่ตนเอง

แต่วันหนึ่ง คุณยายก็เลื่อนขั้นการให้บำเหน็จรางวัลผมครับ  คือ  พอผมช่วยทำอาหาร คุณยายก็อยากเผื่อแผ่ฝีมือแกงคั่วครับ คุณยายบอกให้ผมชิมและจะทำเผื่อให้ด้วยหนึ่งมื้อ 

ท่านทำด้วยความเมตตาจริงๆ ครับ  ทว่า  ผมเห็นกะตาอยู่ตลอดเวลาว่า กับข้าวคุณยายมันมักปนเปไปด้วยขี้เถ้า อีกทั้งเล็บ และมือไม้ของคุณยายก็ด๊ำ-ดำ พูดด้วยความสัตย์ก็คือ หากให้เลือกละก็  ผมทานไม่ลงครับ  แต่ผมก็ผูกพันกับคุณยายมาก  จะถือว่าท่านมองไม่เห็น แล้วก็ทำเป็นเออออ  แต่ไม่ได้ทานจริงๆ  ก็ทำอย่างนั้นไม่เป็น อีกทั้งทำอย่างนั้นกับคุณยายไม่ได้  ผมก็เลยต้องชิมและนั่งกินแกงคั่วปลาทูยอดมะขามอ่อนของคุณยาย

คำแรกก็ขนคอลุกครับ  พูดอย่างไม่กลัวบาปกินหัวก็คือ อยากคายทิ้ง  แต่ก็ทำไม่ได้  เลยนั่งเคี้ยวและทำกรรมฐานไปในตัว  เคี้ยวจนได้รสหวานและรู้สึกว่ามันเป็นแกงคั่วไปในที่สุด  คุณยายวงดีใจมาก และมักทำแกงคั่วปลาทูยอดมะขามอ่อนเผื่อผมไปด้วยเสมอ 

ผมออกจากการเป็นเด็กวัดเขาวัง  กระทั่งมาเติบโตอยู่ในกรุงเทพ  ทำงานทำการต่อจากนั้นมาอีกนับสิบปี กระทั่งคุณยายวงอายุขัยล่วง 90 ปี  ทว่า ด้วยการปฏิบัติธรรมหรือเหตุปัจจัยหลายอย่างที่งดงามมากมายในชีวิตของคุณยายหรืออย่างไรก็สุดจะทราบ  คุณยายวงท่านมีสภาพเหมือนต้นไม้ที่ค่อยๆแห้งและยืนต้นตายไป ราวกับระวังไม่ให้ล้มทรุด กระทบแมกไม้ใบหญ้าใดๆรอบข้าง แม้ในวาระสุดท้ายของชีวิต คุณยายดับขันธ์ไปด้วยความสงบ

ก่อนคุณยายสิ้นไปไม่กี่ปี วันหนึ่ง อาว์ผมซึ่งบวชเป็นแม่ชีอยู่ที่วัดเขาวังราชบุรีนั้นด้วย ก็บอกกล่าวให้ผมได้ทราบถึงความเป็นไปของคุณยาย และบอกว่า คุณยายวงถามถึงผม  ซึ่งนั่นเป็นเวลาผ่านไปกว่าสิบปีแล้ว ผมตระหนักรู้ถึงการให้น้ำใจและขวัญชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแก่ผมของคุณยาย ผมรู้ 

วิถีคุณยายเป็นผู้ผ่านทาง ผ่านมาเพื่อสร้างปัจจัยการเข้าถึงธรรม แล้วก็ผ่านไป ความละวางและเปล่าว่างขนาดนั้น จะมีสิ่งใดให้สัมผัสถึงกันได้อีกนอกจากให้การรำลึกถึงด้วยดวงจิตสุดท้าย นับว่าเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่เหลือเกินสำหรับผม

ยามใดที่ผมกราบรำลึกถึงคุณยายวง  รวมไปจนถึงวิถีแห่งศรัทธาของคุณยาย ก็มักจะได้รำลึกถึงคุณยายด้วยความทึ่งและศรัทธาต่อความเป็นผู้มีใจสว่างในโลกมืด ตลอดชีวิตในบั้นปลายของคุณยาย....ยายวงผู้น่าทึ่ง.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

(1) ตามพระธรรมวินัย พระภิกษุจะไม่สามารถรับไหว้อุบาสก อุบาสิกา และฆราวาส การแสดงอาการแห่งความเคารพต่อคุณยายวงของหลวงพ่ออย่างงดงามดังกล่าวนี้ จึงเป็นทั้งการสามารถเอื้อเฟื้อต่อพระธรรมวินัย และมีความงดงามต่อคารวธรรมที่แสดงต่อองค์ธรรมในตัวผู้อยู่ในเพศฆราวาส อีกทั้งบอกถึงความแยบคายลึกซึ้งและธรรมอันสูงส่งของหลวงพ่อ ในการน้อมลงให้แก่ธรรมะและความดีงามที่สะท้อนอยู่ในตัวบุคคล

หมายเลขบันทึก: 222482เขียนเมื่อ 12 พฤศจิกายน 2008 19:32 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:51 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้าจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (49)

เป็นเรื่องเล่าทรงพลัง..

เป็นความทรงจำทรงคุณค่า..

เป็นชีวิตอันควรแก่การเอาเป็นเยี่ยงอย่าง..

อ่านแล้วสะเทือนไปถึงหัวใจ..

ขอกราบคารวะคุณยายวงจรดผืนดินด้วยค่ะ

(ไม่มีภาพดอกลั่นทม จึงขอใช้ภาพทุ่งดอกไม้สีเหลืองอมส้มกราบคารวะคุณยายวงแทนค่ะ)

สวัสดีค่ะอ.วิรัตน์

ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้ค่ะ ทำให้ระลึกถึงคุณแม่ของตัวเองเช่นกันค่ะ....

เป็นที่น่าสังเกตคือ...ยิ่งสูงอายุจะยิ่งไม่อยากทำตัวให้เป็นภาระกับคนอื่น การให้ความช่วยเหลือของลูกหลานจึงต้องระแวดระวัง ใส่ใจ และมีความละเอียดอ่อนยิ่งขึ้นเป็นทวีคูณ

ในช่วงวัยหนึ่ง ทุกคนต้องเดินไปถึงจุดนั้นเช่นเดียวกัน วัยสูงอายุ วัยที่ร่างกาย สังขารถดถอย โรคภัยคุกคาม ... (หรือใครจะเถียงว่าไม่จริง)  เพียงแต่ใครจะเตรียมตัวเตรียมใจไว้ได้พร้อมมากกว่ากันเท่านั้น

ชื่นชมอาจารย์ค่ะ ... น้ำใจที่อาจารย์ให้แก่คุณยายวง ทำให้ท่านยังระลึก ถามไถ่ถึงอาจารย์ แม้ในยามใกล้ลาสังขาร....

ขอกราบคุณยายด้วยความเคารพและชื่นชม ... ผุ้แม้อยู่ในโลกมืด หากใจสว่าง และเป็นแสงส่องปัญญาให้คนรุ่นหลังเช่นเราค่ะ

  • นึกภาพไปตามคุณใบไม้ย้อนแสง  คุณยายวงกราบแบบที่คุณใบไม้ย้อนแสงคารวะท่านเลย  กราบเหมือนกองราบลงไปกับผืนดิน  แล้วก็ช้าๆเหมือนกับท่อง-ภาวนาอะไรไปด้วย  ดีใจที่ชอบนะครับ   ช่วยสะท้อนอย่างนี้ดีมากเลยนะครับ  อย่างที่เคยได้คุยกับคุณใบไม้ย้อนแสงว่า เรื่องราวเล็กๆของชุมชน และชาวบ้าน  หากจะนำมาสร้างการเรียนรู้ถ่ายทอดออกสู่วงกว้าง  ก็ต้องใช้วิธีสกัดและพรรณนา ให้เห็นภาพ เห็นรายละเอียด เพื่อให้สิ่งนั้น แสดงตนในมโนภาพของคนที่ได้ฟัง-ได้อ่านให้ได้มากที่สุด  เรื่องเล็กๆจึงจะมีพลังต่อการจุดประกายในจิตใจคน  ผมก็ได้กับตัวเองไปด้วยมากเลย
  • นอกจากเป็นความทรงจำแล้ว  เรื่องแนวนี้มีความหมายอีกอย่างหนึ่งว่า ระหว่างทางเดิน หรือบนมรรควิถีนั่นเอง ที่มักเต็มไปด้วยเรื่องราวและการเรียนรู้  ไม่น้อยไปกว่าการบรรลุจุดหมาย เหมือนดอกไม้ที่งดงามอยู่รอบๆ  ของคุณใบไม้ย้อนแสงพอดีเลย

 

  • คุณคนไม่มีราก แลกเปลี่ยนข้อสังเกตเหมือนกับที่มักเจออยู่เลยครับ ทั้งในระหว่างการทำงานชุมชน กับแม่และคนเฒ่าคนแก่ที่เป็นญาติพี่น้อง เรื่องนี้สำคัญและจำเป็นสำหรับบ้านเรามากด้วยนะครับ  เป็นประเด็นเชิงสังคม วัฒนธรรม และจิตวิทยาเชิงสังคม  ที่มาเกี่ยวข้องอย่างเป็นเรื่องเดียวกันกับเรื่องสุขภาพตามกลุ่มประชากร  ผมเคยตีโจทย์นี้ให้เป็นเรื่อง  Self- actualization , Social Interaction และ Communication Barriers  แล้วไปทำงานกับกลุ่มผู้สูงอายุที่เมืองกาญจนบุรีและจังหวัดนครปฐมโดยเติมการสร้างเสริมศักยภาพในเรื่องพวกนี้  ผ่านการวาดรูป-นั่งคุยเพื่อสะท้อนตนเอง / ฝึกสื่อสารและพูด-ฟังอย่างลึกซึ้งในสถานการณ์ต่างๆที่จำเป็นต้องใช้ปฏิสัมพันธ์กับลูกหลายและชุมชนรอบข้าง / ฝึกนั่งคุยและแสดงออก  ได้ผลดีและเห็นประเด็นการทำงานวิจัยสุขภาพชุมชนที่ดีๆ หลายเรื่องเลย 

 

  • มีความสุขทั้งสองท่านครับ

พูดอย่างไม่กลัวบาปก็คือ อยากคายทิ้ง  แต่ก็ทำไม่ได้  เลยนั่งเคี้ยวและทำกรรมฐานไปในตัว  เคี้ยวจนได้รสหวานและรู้สึกว่ามันเป็นแกงคั่วไปในที่สุด  คุณยายวงดีใจมาก  และมักทำแกงคั่งปลาทูยอดมะขามอ่อนเผื่อผมไปด้วยเสมอ  มีผมคนเดียวเท่านั้นที่กินกับข้าวของคุณยายได้

คุณยายได้สอน กรรมฐานหมวด อาหาเรปฏิกูลสัญญา ไว้ให้นะครับ :) 

อ่านเรื่องนี้ อย่าง ทึ่งจริงๆค่ะ คุณยาย เป็นบุคคลที่พิเศษจริงๆค่ะ

  • คุณกวินนี่รอบรู้และลึกซึ้งดีจริงๆ  ขอบคุณมากนะครับ ได้ความรู้ขึ้นมาอีกเรื่องหนึ่ง แล้วก็เป็นแนวกรรมฐานที่ได้ใช้บ่อยมากเสียด้วย 
  • เห็นดอกมะลิคุณ sasinand แล้วทำให้คิดถึงบ้านนอกเลย เวลาต้อนรับคนแก่ หรือแขกที่สำคัญ แถวบ้านจะตักน้ำแล้วก็ไปเด็ดดอกมะลิมาลอยในขันน้ำ แล้วก็ใช้ต้อนรับกัน ถือว่าเป็นความพิเศษที่สุดละ 

อ่านว่าอย่างไรเนี่ยเจ้าโก๊ะจิจัง ให้ความรู้อาจารย์หน่อย

สวัสดีค่ะ อาจารย์วิรัตน์

  • คิดถึงคุณยายวงนะค่ะ อยากเห็นภาพของคุณยายวงผู้มีศรัทธาธรรม และบรรยากาศของวัดเขาวัง ราชบุรีจังค่ะ
  • ถึงแม้ดิฉันจะเป็นเสมือน ๑ ในลูกหลานของวัดเขาวัง ดิฉันกลับมีเรื่องราวของวัดเขาวังในความทรงจำน้อยมากค่ะ
  • ในวันนี้ซึ่งเป็นวันแม่แห่งชาติ ดิฉันขอกราบคารวะแด่คุณยายวงค่ะ
  • ชื่อคนเก่าแก่ในตระกูลที่เป็นญาติพี่น้องของอาจารย์ณัฐพัชร์ อย่าง แสง ช่วงสุวนิช เห็นตามสถานที่และสิ่งของต่างๆของวัดเขาวังราชบุรีเยอะเลย
  • โรงเรียนวัดเขาวัง ก็ดูเหมือนจะชื่อ โรงเรียนวัดเขาวัง(แสง ช่วงสุวนิช) นะครับ
  • ค่ะ แสง ช่วงสุวนิช เป็นคุณย่าทวดของดิฉันค่ะ
  • เข้าไปดูในเวบไซต์ของโรงเรียนวัดเขาวัง (แสง ช่วงสุวนิช) แล้ว พบชื่อของ ขุนช่วงบุรการ (แอบ ช่วงสุวนิช) และพลเรือเอกหลวงอาจณรงค์ (อิง ช่วงสุวนิช) ท่านทั้ง ๒ เป็นพี่ชายของคุณย่าเติม ช่วงสุวนิช ซึ่งเป็นคุณแม่ของคุณพ่อ ของดิฉันค่ะ (แอบกระซิบบอกค่ะว่าวันนี้เพิ่งทราบตำแหน่งเต็มๆ ของท่านทั้ง ๒ ค่ะ)
  • ยายวงน่าจะทันท่านเหล่านั้น และคงจะเป็นคนเก่าแก่รุ่นแรกๆที่ร่วมศึกษาอบรมและปฏิบัติธรรมที่วัดเขาวังด้วยกัน
  • เพื่อจะได้รำลึกถึงให้ได้ความงดงามในใจ น้อมคารวะและอนุโมทนาความงดงามต่างๆ เลยรีบวาดให้เลยครับ
พระมหาแล ขำสุข(อาสโย)

เจริญพรโยมอาจารย์วิรัตน์อาจารย์ณัฐพัชร์และท่านผู้อ่านทุกท่าน

เห็นภาพนี้แล้วทำให้คิดถึงยาย(แม่เฒ่า)แม่เฒ่าใส่บาตรทุกเช้าเป็นกิจวัตรประจำวันพวกเราลูกหลานชอบกินข้าวที่เหลือจากใส่บาตรแล้วอร่อยดีมีรสเค็ม ๆ

ก็รู้สึกสุขใจดีที่ได้เห็นคุณยายวงในวันแม่นี้ต้องขออนุโมทนาขอบคุณอาจารย์ณัฐพัชร์ที่ช่วยมีความสุขและให้ได้คิดถึงใครได้อีกหลายคนในวันนี้

วัดเขาวังผ่านบ่อยแต่ไม่ได้ขึ้นไปถึงที่วัดเลยสักที แต่มีพระรุ่นน้องที่รู้จักกันท่านมีบุคลิกเป็นพระกรรมฐานทราบข่าวว่าท่านได้เปรียญ ๙ แล้วขอนุโมทนาด้วย

วันนี้วันแม่ขอรำลึกพระคุณแม่แทนท่านผู้อ่านทุกท่านด้วยบทกลอนบทหนึ่งมาฝาก

แม่ โดย ศ.สียวน

แม่มีท้องต้องลำบากไปฝากท้อง โตก็ต้องฝากโรงเรียนเพียรศึกษา

พอจบเรียนเพียรฝากงานมีหน้าตา แม่ชราขอฝากไข้ไม่ใจมาร

แม่มีแต่ให้ไม่คิดรับ แม่ให้ทรัพย์ให้ชีวิตให้อาหาร

ยามเมื่อแม่แก่เฒ่าชรากาล ไม่อ้างงานทิ้งท่านเหงาเปล่าเปลี่ยวใจ.

ขอเจริญพร

พระมหาแล ขำสุข(อาสโย)

กราบนมัสการ พระคุณเจ้าพระมหาแล ขำสุข(อาสโย) และอรุณสวัสดิ์อาจารย์ ดร.วิรัตน์ค่ะ

  • หลังจากที่เมื่อคืนได้โพสข้อความแสดงความคิดเห็นถึงคุณยายวง คิดถึงคุณยายจริงๆ ค่ะ แถมบล๊อคนี้ยังทำให้ดิฉันได้ข้อมูลของตระกูลตัวเองที่ไม่ค่อยรู้มาก่อนด้วยอีกตะหาก อย่างชื่อ หรือตำแหน่งอย่างเป็นทางการของคุณปู่แอบ และคุณปู่อิง ค่ะ
  • ต้องขอบพระคุณคุณยายวงด้วยค่ะ
  • เช้านี้ตื่นเช้า อากาศสดใส ออกไปใส่บาตรในวันแม่ ในวันพระ กลับบ้านมาไหว้พระ ทำวัตรเช้า .. (พาบุญมาฝากทุกท่านค่ะ)
  • ลงมาเปิดคอมฯ ก็พบคุณยายวงในความทรงจำของอาจารย์ ได้อย่างที่ขอเลยค่ะอาจารย์วิรัตน์ค่ะ ภาพของวัดเขาวังในความทรงจำของดินฉันนั้นลางเลือน พอได้เห็นภาพวาดของอาจารย์แล้ว..วัดเขาวัง และคุณยายวง ผู้ซึ่งมีศรัทธาธรรมนั้นทำเอาดิฉันนั่งน้ำตาซึมหน้าจอคอมฯ เลย งดงามจริงๆ ค่ะคุณยายวง ขอบพระคุณอาจารย์มากๆ ค่ะ ขอกราบคารวะแด่คุณยายวงอีกครั้งค่ะ ...
  • ยิ่งดูภาพ กลิ่นของดอกแก้ว และกลิ่นของดอกลั่นทม หรือดอกลีลาวดีลอยจางๆ เข้ามาในจมูกเลยค่ะ ในความทรงจำของดิฉันวัดเขาวังมีต้นลั่นทมเยอะมากๆ ค่ะ
  • กราบนมัสการขอบพระคุณพระคุณเจ้าสำหรับกลอน "แม่" ในวันแม่ค่ะ เมื่อเช้าตอนไปใส่บาตรได้ส่ง sms ไปหาคุณแม่แล้วค่ะ (ไฮ-เทค จริงๆ) เดี๋ยวสักพักจะโทรฯ ไปอ้อนหล่ะค่ะ
  • กราบนมัสการพระคุณเจ้าครับ ขอบพระคุณในบทกลอนที่ได้นำมาแบ่งปันกับทุกท่านด้วยครับ
  • สวัสดีครับอาจารย์ณัฐพัชร์ รูปยายวงนี่ มองด้านข้างก็เหมือนด้วยครับ ผมวาดเองพอดูแล้วยังต้องนึกในใจเลยว่านี่คือคุณยายวงเลยละครับ
  • ดีใจและขออนุโมทนาที่ได้มีส่วนร่วมในการได้รำลึกและทำสิ่งดีๆทั้งต่อตนเองและต่อบุพการีครับ
  • สวัสดีค่ะอาจารย์
  • หลังจากกลับมาจากวัดมกุฏฯ เมื่อวานนี้ อาจารย์ได้ให้เกียรติแนะนำให้รู้จักกับครอบครัวและญาติ พี่ น้อง ของอาจารย์ โดยเฉพาะจากวัดเขาวัง ราชบุรี กับคุณอาแม่ชี ที่ท่านรู้จักกับครอบครัวสายช่วงสุวนิชของดิฉัน ท่านให้ความเอ็นดู จึงรู้สึกอบอุ่น เหมือนได้อยู่ใกล้ๆ ญาติ พี่ น้อง ของเราเอง
  • มีความรู้สึกว่าจะ กลับบ้านถูก แล้วหล่ะค่ะ
  • คงต้องหาโอกาสไปกราบท่านที่วัดเขาวัง ราชบุรี บ้างแล้วค่ะ คงมีโอกาส สวดมนต์ ไหว้พระ ทำภาวนา กับท่าน ..
  • ขอบคุณค่ะ
  • เป็นเรื่องที่น่ายินดีไปด้วยมากเลยครับ ขออนุโมทนาไปด้วยเลย
  • คงจะเป็นการกลับบ้านถูกจริงๆด้วยแหละครับ เพราะชาวบ้านและคนเก่าแก่ของวัดเขาวังราชบุรี มักจะรับรู้กันดีว่าครอบครัวตระกูลช่วงสุวนิชนั้นเป็นกลุ่มศรัทธาดั้งเดิมของราชบุรีที่มีบทบาทพัฒนาเรื่องการศึกษาและวัดมากมายครับ
รุ่นหลานเจ็ดเสมียน

สวัสดีครับ ทุกๆท่าน แม้ล่วงเลยมานานนับสิบๆปี ผมยังหวลระลึกกลิ่นดอกลั่นทมที่ร่วงหล่น และโรยรา ... แทบตลอดทางลาดขึ้นวัด จำไม่ผิดมีสองทาง แถมมีระเบียงแนวรั้วทำนองนั้น เก่าคร่ำมีทั้งหญ้ามอส เฟิร์นขึ้นเกาะเป็นหย่อมๆ ทางเดินเป็นแผ่นหินตัด ... ผมชอบวิ่งนำหน้าคุณแม่ไปไกลๆ แล้ววิ่งไหลลงมาแบบไวๆแล้วมาเบรคกึกๆหน้าคุณแม่ ... ที่บ้านแวะไปวัดเขาวังอยู่บ่อย จนรู้สึกคุ้นๆ วิ่งเล่นจนไม่หลง ... เรามีญาติผู้ใหญ่ท่านปวารณาตนเป็นอุบาสก อุบาสิกา พำนักที่เรือนไม้สีเทา ข้างๆเขา มองออกไปเป็นวิวเมืองราชบุรี ... เดินย้อนไปอีกทิศ น่าจะเป็นด้านถนนเลี่ยงเมืองปัจจุบัน ไม่แน่ใจนัก จะผ่านที่พักของแม่ชี เป็นอาคารตึกชั้นเดียวน่าจะเป็นส่วนหนึ่งของพระราชวัง หมาเยอะมากเห่าโบ๊งเบ๊ง แม่ชีต้องถือไม้ออกมาไล่เยิ้วๆ วิ่งกระเจิง ... ทุกครั้งที่ขึ้นมาที่นี่เราต้องแวะมาทุกครั้งเพื่อไปกราบไหว้กระดูกบรรพบุรุษที่ขึ้นมาสร้างบ้านหลังเล็กๆพอตัว เพื่อปฎิบัติธรรมที่นี่ ... จำได้ว่าครั้งขึ้นมาเผาศพคุณก๋งคุณยายที่นี่ยังทำเป็นเมรุลอยสวยงาม วัดนี้เพิ่งจะมีเมรุเผาศพแบบเตาเผาเมื่อไม่นาน .... เมื่อต้นเดือนผมได้มาราชบุรี เพื่อมาเผาศพญาติผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่วัดสัตนาถปริวาส ผ่านหน้าวัดเขาวังดูแปลกตาไปมากแทบไม่เหลือเค้าเดิมตามที่กล่าวมาแต่ต้น ... ก็ต้องทำใจ ไม่มีสิ่งใดมายั้งได้ ทุกอย่างล้วนอนิจจังครับทุกท่าน ... สวัสดี

จดจำและถ่ายทอดรายละเอียดได้อย่างมากมายอย่างนี้ ต้องนับว่าเป็นคนรุ่นหลานที่ใกล้ชิดและผูกพันกับวัดเขาวังมายาวนานนะครับ ยิ่งพูดถึงตั้งแต่ยุคมีหญ้ามอสและเฟิร์นเกาะตามทางเดินที่เป็นแผ่นหินน่ะครับ

ดีใจจังเลยครับ กลุ่มศิษย์วัดเขาวังและกลุ่มชาวบ้านที่เป็นกลุ่มศรัทธาของวัดเขาวังที่อยู่แถวเจ็ดเสมียนนั้นมีเยอะครับ มีความเป็นส่วนหนึ่งของวัดเขาวังอย่างหนักแน่นและยาวนานครับ

เมื่อต้นปีที่ผ่านมา ผมมีโอกาสไปทำกิจกรรมที่สวนศิลป์ ลูกศิษย์ของภัทราวดี ศรีไครรัตน์ที่เจ็ดเสมียนด้วยครับ เป็นค่ายศิลปะเพื่อประเมินและติดตามผลเด็กๆหลังการผ่าตัดปากแหว่งเพดานโหว่ แวะไปชมได้ครับ มีความสุขนะครับ

ไม่ทราบว่าท่านทราบหรือยังว่าหลวงพ่อพระราชวรเมธี (ยุ้ย อุปสนฺโต)ท่านมรณภาพแล้วเมื่อวันที่7 ธ.ค. 52

ตอนนี้มีทางวัดมีอีเมลสำหรับแลกเปลี่ยนข่าวสารต่างๆแล้ว [email protected]

สวัสดีครับ

จาก เด็กวัดเขาวัง(เหมือนกัน)

พระมหาแล ขำสุข(อาสโย)

ก็เพิ่งทราบข่าว รู้จักท่านผ่านผลงานต่าง ๆ แต่ท่านไม่รู้จักเรา รู้จักกับลูกศิษย์ของท่านที่วัดเขาวัง

ก็นับว่าเป็นการสูญเสียบุคลากรทางพระศาสนาที่สำคัญรูปหนึ่งทั้งระดับสังฆมณฑลและจังหวัดราชบุรี

ขอบคุณเด็กวัดเขาวังที่แจ้งข่าวนี้ด้วย

ขอบคุณคุณเด็กวัดครับที่นำมาบอกกล่าวกันไว้ในนี้อีก ผมได้ทราบแล้วครับ ทางวัด คณะสงฆ์ ญาติโยม และศิษยานุศิษย์จะตั้งศพเพื่อบำเพ็ญกุศลเป็นเวลา ๑๐๐ วัน ที่วัดเขาวังราชบุรีครับ

เป็นลูกศิษย์แห่งสำนักวัดเขาวังเหมือนกันค่ะ เริ่มเรียนธรรมศึกษาตั้งแต่อายุ 10 ขวบ จนได้ธรรมศึกษาตรี ปัจจุบันอายุใกล้ 40 แล้ว ใครพูดถึงวัดเขาวังอดไม่ได้ที่จะต้องมีส่วนร่วมด้วย บรรยากาศที่อาจารย์บรรยายทำให้หวนระลึกถึง

ต้นแก้วที่อาจารย์พูดถึงซึ่งอยู่บริเวณอุโบสถ และต้นลั่นทมตอนนี้ก็ยังคงอยู่ส่งกลิ่นหอมระเรื่อไปทั่วบริเวณ จะขอเป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยเก็บรักษาไว้ให้ค่ะ

พูดถึงยายวงดิฉันคงไม่ทันเห็นท่าน หรืออาจจะเคยเห็นแต่ก็ไม่รู้ว่าท่านเป็นใคร แต่สิ่งที่อาจารย์ได้บรรยายถึงสภาพของวัดเขาวังทำให้ดิฉันอยากกลับไปในช่วงเวลานั้นมาก มีความสุขอย่างบอกไม่ถูกถึงแม้ว่าจะถูกบังคับจากแม่ให้ขึ้นไปเรียนธรรมศึกษาก็ตาม ซึ่งในช่วงที่เรียนใช้ยานพาหนะโดยจักรยาน เวลาขึ้นต้องจูงขึ้นไปบนเขาพร้อมกับเพื่อนๆคนละคัน เวลาลงไม่ต้องพูดถึง เคยมีเพื่อนคนหนึ่งเบรคแตกวิ่งผ่านถนนข้ามไปยังฝั่งตรงข้าม (บ้านครูสาหร่าย) โชคดีเหลือเกินที่ไม่มีรถสวนมา ตอนนั้นมีพระอาจารย์หลายรูปสอน และสอนเฉพาะครึ่งวันเช้าของวันอาทิตย์ ซึ่งสมัยนั้นเรียกว่าโรงเรียนพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ หลังเลิกเรียนแม่ชีก็จะหิ้วขนมพร้อมกับปิ่นโตหลายเถามาให้เด็กนักเรียนโดยมีแกนนำคือแม่ชีฉวีวรรณ คำศรีจันทร์ (นามสกุลเหมือนอาจารย์เลย)

ถึงแม้ว่าวัดเขาวังจะเปลี่ยนแปลงไปมากด้วยสังคมเมืองที่แวดล้อม หรือเพราะความเป็นอารามหลวง มันก็ไม่ทำให้ความทรงจำเก่าๆของดิฉันเปลี่ยนแปลงไปเลย ครูบาอาจารย์ที่เคยอบรมสั่งสอนก็ยังเหมือนเดิม

สวัสดีครับคุณดอกแก้ว

  • ดีใจมากเลยครับที่ได้เห็นลูกศิษย์วัดเขาวังเข้ามาสนทนาด้วยในนี้
  • ขออนุโมทนาในวิถีปฏิบัติของคุณดอกแก้ว นับแต่ได้มีโอกาสไปเรียนธรรมศึกษาและเข้าวัดตั้งแต่เด็ก กระทั่งถึงวันนี้ก็ยังคงมีวิธีคิดที่แยบคายและเป็นสัมมาอย่างยิ่ง ขอนุโมทนาครับ
  • แม่ชีฉวีวรรณ คำศรีจันทร์ เป็นคุณอาผมเองครับ ท่านบวชเป็นแม่ชีอยู่ที่วัดเขาวังตั้งแต่กำลังเริ่มโตและร่วมสมัยในยุคคุณยายวงเหมือนกัน
  • ตอนนี้ที่เขาวังมีงานที่สำคัญ คือ งานบำเพ็ญกุศลแด่ท่านเจ้าอาวาส เจ้าประคุณพระราชวรเมธี (ยุ้ย อุปสนฺโต) ซึ่งมรณภาพเมื่อ ๗ ธันวาคม ๒๕๕๒ ที่ผ่านมา ทางคณะสงฆ์ ญาติโยม ทางวัด และศิษยานุศิษย์ จะตั้งศพและบำเพ็ญกุศลเป็นเวลา ๑๐๐ วัน ณ ศาลาจอมพลผิณ ชุนหะวัณ คุณดอกแก้วคงได้ทันการได้รับศึกษาอบรมการปฏิบัติต่างๆจากท่านด้วยกระมัง
  • ท่านมรณภาพจากการเอาพาธด้วยโรคมะเร็ง มีพยาธิสภาพที่สาหัสและอุบัติการของโรคก็ดำเนินไปอย่างรุนแรงและรวดเร็ว แพทย์ที่ศิริราช มหาวิทยาลัยมหิดล และลูกศิษย์ลูกหา ได้ทำการรักษาและดูแลอย่างดีที่สุด ในระยะสุดท้ายก็ได้นำไปปฏิบัติดูแลต่ออยู่ที่โรงพยาบาลราชบุรี กระทั่งท่านได้ละสังขารด้วยอาการอันสงบ
  • เจ้าประคุณพระราชวรเมธีนี้ เป็นศิษย์ของเจ้าอาวาสองค์ก่อนของวัดเขาวังราชบุรี คือพระครูภาวนานิเทศก์ (หุ่น อิสฺสโร) ที่นับว่าสืบทอดหลายอย่างจากหลวงปู่หุ่น ทั้งการเน้นในพระวินัยและการปฏิบัติในแนวทางของเขาวังอย่างเข้มข้น เป็นมหาเปรียญ ๙ ประโยคที่แตกฉาน แม่นยำ และเคร่งครัด อีกทั้งเป็นที่เคารพยกย่องทั้งในจังหวัดราชบุรีและในวงการสงฆ์ของประเทศ
  • ๔-๕ ปี ก่อนที่ท่านจะอาพาธและถึงแก่มรณภาพนี้ ท่านได้เขียนหนังสือ พระอริยวินัย แล้วก็พิมพ์เป็นมรดกวรรณกรรมในพระพุทธศาสนาที่ผู้คนซึ่งได้อ่านศึกษาต่างก็ให้การยกย่องและเห็นความปรีชาญาณอย่างปราชญ์ในวงการพระศาสนาของท่านอีกองค์หนึ่ง ท่านเพิ่งจะบอกว่า จะขอนำมาปรับปรุงใหม่ เพราะในครั้งแรกนั้นเหมือนกับยังไม่ได้ไหว้ครู พร้อมทั้งได้เตรียมศึกษาค้นคว้าเพื่อจะเขียน วิสุทธิมรรค ขึ้นอีกเล่มหนึ่ง กระนั้นก็ตาม หนังสือพระอริยวินัยที่ท่านได้เขียนและมอบเป็นมรดกแแก่พระศาสนาและสังคมชาวพุทธนั้น ก็นับว่าเป็นงานวรรณกรรมในพุทธศาสนาที่จะยิ่งล้ำค่าไปอีกนับเป็นร้อยปี ทั้งต่อสังคมไทยและสังคมชาวพุทธ
  • ลูกศิษย์ลูกหาที่ได้มีโอกาสไปกราบนมัสการและรำลึกบูชาท่าน ก็นับว่าเป็นบุญและมีวาสนาอย่างที่สุดที่ได้ร่วมยุคสมัยกับท่าน และได้ทันปฏิบัติศึกษาโดยมีท่านเป็นครูอาจารย์

เด็กวัดปี2517 ได้เห็นความเปลี่ยนแปลง ของวัดอย่างมาก และก็เป็นธรรมดาของสรรพสิ่งมีความเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา วัดเขาวังได้ให้บทเรียนประสบการณ์ชีวิตมากมาย ได้เห็นข้อความต่างๆให้รู้สึกตื้นตันใจ เคยได้ยินได้ฟัง หลวงปู่หุ่น พูดบ่อยๆ เรื่อง กบและแมลงผี้งกับเกษรดอกบัว กับเรื่องทัพพีตักแกง ตอนนั้นฟังแล้วก็รู้สึกธรรมดา ๆ ตอนนี้รู้สึกไม่ธรรมดา มีญาติท่านหนึ่งเคยมีคำพูดสั้นๆว่า"หาอะไรน่ะ" บางทีเราก็หาทางเดินชีวิตอย่างสับสน มาเห็นข้อความตรงนี้และหลายๆแห่ง ทำให้เกิดความรู้สึกดีๆหลายอย่าง บางครั้ง เห็นท้ายรถบางคันติดสติ๊กเกอร์ว่า"อย่าตามมากูหลง" กว่าจะรู้ว่าอะไรเป็นอย่างไร ก็จะสู้กับธรรมชาติของร่างกายแทบไม่ไหวแล้ว " หาอะไรอยู่น่ะ" ดีใจนะที่ หลายๆคนไม่หลงทาง เลยส่งข้อความมาร่วมเป็นกำลังใจ..............................................................................อย่าตามมา...........................................

สวัสดีครับพี่สุทัศน์ : ผมเดาไว้ก่อนว่าเป็นพี่สุทัศน์พี่ชายผม เลยขอยกเป็นพี่ไปก่อนก็แล้วกันนะครับ

ผมก็ดีใจเหมือนกันที่ในบันทึกคุยถึงเรื่องราวของคุณยายวงนี้ นอกจากเป็นการได้แก่ตัวเองของผมที่ได้รำลึกและถ่ายทอดความดีงามของผู้คนที่ไม่ได้มีตัวตนอะไรเลยในสังคม นอกจากคุณความดีและบุญกุศล เก็บไว้ให้ผู้คนที่สนใจได้เข้ามาอ่านและมีเวลาครุ่นคิดอยู่กับตนเอง แล้วนำสิ่งดีๆที่ได้ออกไปใช้ในชีวิตประจำวันแล้ว ก็ทำให้ข้อเขียนในบันทึกนี้เป็นแหล่งที่ทำให้ลูกศิษย์ลูกหาของวัดเขาวังราชบุรี รวมไปจนถึงผู้สนใจในการศึกษาปฏิบัติธรรม ได้เข้ามาพูดคุย สื่อสาร และแลกเปลี่ยนทรรศนะต่างๆด้วยกัน เรียกว่าได้ทำประโยชน์ในหลายสถานไปด้วยเลย

ขณะเดียวกัน ก็เป็นเรื่องที่ทำให้มีหัวข้อที่ผู้มีความรู้ มีบทบาทในการทำงานต่อวงการต่างๆในสังคม และมีทรรศนะอันลึกซึ้งได้เข้ามาคุยเชิงสะท้อนทรรศนะต่อสิ่งต่างๆให้ได้ติดตามคิดใคร่ครวญ ซึ่งจัดว่าเป็นการพัฒนาตนเองไปด้วยอย่างดียิ่ง ......

คุณใบไม้ย้อนแสง เธอเป็นคนทำงานแบบ Freelance ที่ทำงานเป็นมือวิชาการและสื่อเชิงสารคดีแนวทางเลือกเพื่อการพัฒนา ผมเคยสัมผัสการทำงานของเธออยู่หลายครั้ง เลยได้เห็นความเป็นมืออาชีพและความเป็นคนรุ่นใหม่ที่ทำงานแนวอุดมคติ มุ่งแสวงหา ค้นพบ แล้วก็ร่วมส่งเสริมโดยช่วยสื่อเป็นแรงขยายผลสิ่งดีๆเล็กๆน้อยๆ เพื่อให้สังคมวงกว้างได้เรียนรู้ เก็บเกี่ยวเป็นแรงบันดาลใจ ได้เห็นทางเลือกอันหลากหลายออกจากการทำตามๆกัน เพิ่มขึ้นของสังคม

คุณคนไม่มีราก : ผมจินตนาการเอาว่าเป็นนักวิจัยและนักวิชาการพัฒนารุ่นใหม่เช่นกัน ดูเหมือนจะเป็นมือทำงานด้านการศึกษาของคณะทำงานในแนวปฏิรูปของสำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษาแห่งชาติ อ่านจากตัวหนังสือแล้ว เรื่องราวและทรรศนะที่สะท้อนอยู่ในงานเขียนก็บอกให้รู้ว่าไม่เพียงเป็นนักวิชาการที่ดีเท่านั้น เธอมีภาษาธรรมและถ่ายทอดอารมณ์แห่งการเจริญสติภาวนาลงในตัวหนังสือได้ด้วย

คุณกวิน : เป็นนักวิชาการศึกษาอยู่ที่โรงพยาบาลสวรรค์ประชารักษ์ จังหวัดนครสวรรค์ เป็นคนรุ่นใหม่อีกคนหนึ่ง ทว่า ทรรศนะในการคุย วิธีคุย และข้อมูลการอ้างอิงที่บางส่วนมาจากการอ่านนั้น ผมต้องเรียกว่าเป็นคนรุ่นใหม่ที่แก่กร้าในการศึกษาค้นคว้ามาก เป็นนักอ่าน รอบด้าน รอบรู้ ฉลาดในวิธีคิด และขบเรื่องธรรมะที่ให้วิถีการใช้ปัญญาดีมาก ในฐานะเป็นคนอ่านหนังสือด้วยนั้น ผมมองว่าคุณกวินเป็นคนอ่านหนังสือแตกและเขียนหนังสือเพื่อสร้างความรู้ขึ้นใหม่จากข้อมูลและสารสนเทศที่มีอยู่เดิมเป็นมากๆ

หนูโก๊ะจิจัง : เป็นเด็กรุ่นใหม่ที่มาจากลูกหลานชนบท ทว่า นอกจากเรียนเก่งมากแล้วก็ใส่ใจต่อการเรียนรู้และสืบทอดมรดกทางสังคม วัฒนธรรม และภูมิปัญญาต่างๆของสังคมไทย โดยเฉพาะศิลปะการแสดงของท้องถิ่นสุพรรณบุรี เช่น เพลงอีแซว จึงเป็นลูกศิษย์ที่เป็นความภูมิใจของคุณครูของเธอที่ได้อบรมสั่งสอนในหลายช่วงชั้นแก่เธอ มีผลงานเป็นที่รู้จักแพร่หลายพอสมควรในแวดวงที่สนใจ ทั้งจากทางสื่อมวลชนและจากเวทีการแสดง เวทีประชุมวิชาการทั้งในระดับประเทศและระดับท้องถิ่น ปัจจุบันดูเหมือนว่าจะเป็นนักศึกษาคณะอักษรศาสตร์ ของมหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตทับแก้ว จังหวัดนครปฐม และยังคงเป็นนักกิจกรรม นำเสนอและถ่ายทอดสิ่งที่สะท้อนอยู่ในความสามารถพิเศษของเธออย่างเอาจริงเอาจัง

คุณศศินันท์ : คงจะเป็นแพทย์และนักสาธารณสุข หรือนักวิจัยและคนทำงานสื่อสารทางด้านสาธารณสุข แต่มักติดตามความเคลื่อนไหวทางสังคมแล้วก็มีความรู้ ข้อมูล และทรรศนะรอบด้านต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมทางสุขภาพทั้งของไทยและของต่างประเทศ มาพูดคุยถ่ายทอดให้ผู้สนใจได้ติดตามอ่านอยู่เสมอด้วย คนทำงานที่เชื่อมทางด้านการแพทย์และสาธารณสุขระดับนโยบายเข้ากับการทำงานสื่อสารและปฏิสัมพันธ์เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับสังคมอย่างที่เห็นจากแนวทางของคุณศศินันทน์นี้ มีอยู่เป็นจำนวนน้อยในสังคมไทย

ท่านพระอาจารย์มหาแล ขำสุข(อาสโย) : พื้นเพท่านเป็นคนหนองบัวและเป็นผู้จุดประกายให้ผมเขียนบันทึกเปิดเวทีคนหนองบัวและลานปัญญาคนหนองบัวกับท่าน กระทั่งได้ทำสิ่งต่างๆมากมายผ่านเวทีคนหนองบัวร่วมกับท่านและคนหนองบัว กับเครือข่ายคนทำงานในพื้นที่ต่างๆ หลายอย่างด้วยกัน ท่านรู้จักวัดเขาวังราชบุรีและพระราชวรเมธี อีกทั้งรอบรู้เรื่องราวทางสังคมและในวงการพระศาสนา โดยเฉพาะใส่ใจต่อบทบาทของพระและวัดต่อการพัฒนาคนและการพัฒนาชุมชนในแนวทางที่ไม่จำกัดอยู่แต่กิจกรรมทางประเพณีทางศาสนา เวลาท่านคุยนั้น ผมมักสัมผัสได้ถึงความเป็นครูของพระกับความเป็นพระนักการศึกษาและพระนักพัฒนา

อาจารย์ณัฐรพัชร์ : เป็นนักวิจัย นักวิชาการ วิทยากรและอาจารย์พิเศษของหลายแห่ง เป็นคนรุ่นใหม่แต่มีประสบการณ์รอบด้าน เป็นเครือข่ายคนทำงานอาสาสมัครด้านเอดส์ในยุคแรกเริ่มที่ทำงานทั้งในชุมชนชนบทและในกลุ่มผู้ใช้แรงงานในโรงงานอุตสาหกรรมของกรุงเทพมหานครและเขตปริมณฑล ยิ่งไปกว่านั้น เธอเป็นคนราชบุรี เป็นลูกนายทหารและคนในครอบครัวญาติพี่น้องของท่านขุนช่วงสุวนิช ซึ่งเป็นกลุ่มศรัทธาที่อุปถัมภ์พระศาสนาในจังหวัดราชบุรี รวมทั้งวัดเขาวังราชบุรีและโรงเรียนวัดเขาวังราชบุรี(แสง ช่วงสุวนิช) เป็นคนมีฝีมือหลายด้านในการทำงานเชิงสังคมและทำงานชุมชน แล้วก็พูดสำนวนฝรั่งได้ว่า เธอ ครอบครัว และวงสังคมของเธอนั้น เป็น Somebody หรือเป็นคนมีตัวตน มีตำแหน่งแหล่งที่ทางสังคมมากอย่างยิ่งของราชบุรี(อันที่จริงของสังคมไทยด้วย) เรียกว่าหากจะเป็นคนกร่าง อวดตน และติดความเป็นตัวกูของกูแล้ว เธอสามารถทำได้และเป็นของจริง แต่กลับดำเนินชีวิตในวิถีที่เรียบง่าย นอบน้อมต่อผู้อื่น จนเหมือนกับเป็นคนที่ไม่มีอะไร เธอจึงอาจไม่ได้พูดภาษาธรรมะ เพราะธาตุของเธอมันเป็นสิ่งนั้นเลย ตามแหล่งต่างๆของวัดเขาวังราชบุรีและโรงเรียนวัดเขาวังราชบุรี(แสง ช่วงสุวนิช) มักมีจารึกชื่อกับตระกูลญาติพี่น้องของเธอว่าเป็นผู้อุทิศให้แก่สาธารณะ เช่น อาคารเรียนปริยัติ ศาสนสถาน โต๊ะ ที่นั่ง เสนาสนะ ศาศนวัตถุ เครื่องใช้สอยและปัจจัยเพื่อการอยู่ปฏิบัติศึกษาในวัดของผู้คน จึงเป็นหนึ่งของกลุ่มผู้ศรัทธาปสาทะที่อยู่ใกล้วัดเขาวังราชบุรีสืบต่อกันมาอย่างยาวนาน

เรื่องของคุณยายวงเป็นเหตุให้ทุกท่านเหล่านี้ได้มาคุยกัน อีกทั้งเป็นการถ่ายทอดสิ่งต่างๆต่อเติมไว้ในนี้ให้ผู้อื่นที่ได้เข้ามาอ่านทีหลังยิ่งได้สิ่งต่างๆเพิ่มมากขึ้นไปอีก เหล่านี้ ย่อมนับว่าเป็นการกราบคารวะคุณความดีของคุณยายและเป็นการน้อมคารวะต่อพระคุณครูบาอาจารย์แห่งวัดเขาวังราชบุรี เหมือนดังเป็นก้อนดินและปุ๋ยที่ช่วยบำรุงอยู่โดยรอบรากฝอย ร่วมเกื้อหนุนส่งเสริมให้สิ่งที่ดีๆในสังคมได้เจริญงอกงามยิ่งๆขึ้นเหมือนกัน

(ทุกท่านที่ได้กล่าวถึงนี้ ผมไม่รู้จักโดยตรงเลยว่าเป็นใครและทำอะไรอยู่ที่ไหน ได้รู้จักเพียงผ่านผลงานและงานเขียนเท่านั้น ยกเว้นคุณใบไม้ย้อนแสง ซึ่งต่อมาก็ได้มารู้จักและทำงานเกี่ยวข้องกัน และอาจารย์ณัฐพัชร์ ซึ่งมาทราบทีหลังว่าเป็นคนรู้จักกันอยู่แล้ว)

แล้วก็รวมถึงคุณเด็กวัด คุณรุ่นหลานเจ็ดเสมียน คุณดอกแก้ว และพี่สุทัศน์ด้วย ที่ก็ถือว่าเป็นผู้สนใจในแนวทางนี้และเป็นลูกศิษย์ลูกหาของวัดเขาวังราชบุรี ก็ได้มีแหล่งพูดุคยกันในนี้ อย่างน้อยก็เป็นโอกาสได้หยุดจากสิ่งอื่นแล้วมารำลึกถึงสิ่งดีๆ ได้คิดใคร่ครวญหาความแยบคายยิ่งๆขึ้นต่อชีวิต ให้บังเกิดความดีและความงดงามขึ้นภายในตนเอง อย่างน้อยก็ได้เป็นพลังความดีและได้กำลังใจ ไปทำการงานและดำเนินชีวิต ให้ความงดงามและสิ่งดีในใจได้เป็นเพื่อน หนุนเสริมพลังชีวิตให้ประสบความสำเร็จและพอได้มีปฏิสัมพันธ์กับสิ่งที่ตนเองสนใจเพิ่มขึ้นมาอีกช่องทางหนึ่งผ่านการได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันในนี้นะครับ

สวัสดีค่ะ อาจารย์Pวิรัตน์ คำศรีจันทร์

  • ก่อนอื่นใดขอฝากภาพนี้มาแด่อาจารย์ และครอบครัวค่ะ (เป็นต้นไม้ที่คุณแม่ปลูก และเฝ้าทะนุถนอมดูแล) คุณแม่ฝากสวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๓ ด้วยค่ะ ..

ดอกโบตั๋น หรือ หมู่ตาน (peony) ชาวจีนส่วนใหญ่ถือว่า ดอกโบตั๋นมีความหมายเป็นตัวแทนของความมั่งมีศรีสุข ความร่ำรวย ความโชคดี จึงขอมอบดอกโบตั๋นดอกนี้ให้แด่ครอบครัวคำศรีจันทร์ค่ะ          

 

Happy New Year  สวัสดีปีใหม่ค่า~ ซินเจียยู่อี๋ ซินนี่ฮั้วไช่นะคะ

-Nam-

สวัสดีปีใหม่ครับ ครับอาจารย์ ดร.วิรัตน์ เมื่อวานก่อนกวินโทรไปที่ สถาบันฯ เพราะนึกถึงหนังสือที่อาจารย์ส่งมาให้กวิน และนึกถึงคุณ ณัฐพัชร์ ที่ช่วยเป็นบรรณาธิการ ที่นึกถึงเพราะที่ศูนย์แพทย์ รพ.สวรรค์ประชารักษ์ มีกิจกรรมประชุมจริยธรรมทางการแพทย์ มา สองปีแล้ว แต่ปีนี้กวินเพิ่งมาช่วยอาจารย์หมอประสานเรื่องกิจกรรมการประชุม และอาจารย์หมอให้ นศพ เขียนรายงานเหตุการณ์สำคัญ (critical incident report) กวินและอาจารย์หมอเลยคิดอยากจะรวมเล่มผลงาน เพื่อเอาไว้แจกให้ นศพ ปีหกที่จะจบและเอาไว้ให้ผู้ที่ทำงานด้านนี้ได้อ่าน รายงานก็จะเน้นเหตการความประทับใจ หรือสถานการณ์บีบคั้นทางอารมณ์ รักชอบชิงชัง อะไรทำนองนี้น่ะครับ ตอนนี้อาจารย์หมอกำลัง อ่านรายงาน นศพ อยู่ว่าภาพรวมเป็นอย่างไรบ้าง กิจกรรมนี้ก็เป็น กิจกรรมที่ดีครับ นศพ จะหา case มานั่งคุยกัน นศพ ที่เข้าประชุมก็คือ นศพ ปี 4-6 บางกลุ่มก็ไม่ได้เข้าเพราะติดเรียน ติดอยู่เวร แต่ส่วนใหญ่จะเข้าประชุมทุกวันจันทร์ต้นเดือน  ส่วนเนื้อหารายงานก็เขียนจากลายมือ คิดว่าต้องแกะลายมือกันนานหน่อย และมีศัพท์แพทย์ปนเยอะ

ได้ขอเบอร์อาจารย์  ณัฐพัชร์ จากสถาบัน เลยโทรไปปรึกษา เรื่องทำหนังสือ เลยเผลอระบายความเครียดเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว ไปซะเยอะเลยครับ เกรงใจจัง 

ช่วงนี้ก็เล่นการเมืองในที่ทำงาน เหนื่อยเหมือนกัน ครับ มีทั้งคน รักชอบชิงชัง แต่อาศัยศึกษาธรรมอยู่บ้าง เลยยังไหว วันนี้ที่ อุทยานสวรรค์ มีงานกีฬาข้ามปี จัดโดย อบจ กวินไปเดินดูงานมา และมีเชิญพระมาเทศน์ด้วย แต่ก็อดคิดไม่ได้ เพราะ ธรรมมาสน์ ตั้งไว้ข้างล่างเวทีคอนเสิร์ต น่าจะยกไปไว้บนเวทีคอนเสิร์ต ตอนก่อนพระเทศน์ ก็เลยดูเหมือนว่า เรื่อง โลกียบันเทิง อยู่เหนือธรรมะ แต่คิดในแง่ดีก็คือ คนจัดก็ยังแทรกเรื่องธรรมะไว้ในกิจกรรม ปีใหม่ที่กรุ่นกลิ่นไปด้วยเรื่อง การฉลองรื่นเริง พระเทศน์เรื่อง มรณัสติ และความกตัญญู แต่ก็เทศน์แหล่แบบเน้นตลก แบบพระสมัยใหม่ และเน้นรับบริจาคเงินเพื่อสร้างถาวรวัตถุ คนบางคนรวมทั้งกวินเอง ยังเป็นเด็กยุคใหม่ เลยไม่ค่อยคุ้นกะการเทศน์ทรงเครื่อง แบบแหล่ (แอบคิดในใจว่า เหมือนพระมาร้องเพลง คิคิ) แต่ก็คิดว่าเป็นแนวคิดแบบ มหายาน ที่พระจะต้องปรับตัวเข้ากับชุมชนและวัฒนธรรมที่เปลี่ยนไป เพื่อให้ศาสนาดำรงอยู่ได้ ครับ ด้วยความระลึกถึง และสวัสดีปีใหม่นะครับ

 

 

สวัสดีค่ะอ.วิรัตน์

มาอ่านที่อาจารย์ได้กรุณาเขียนถึงคนไม่มีราก... ด้วยความขอบพระคุณค่ะ

อาจารย์ถือเป็น "ครู" ท่านหนึ่งซึ่งคนไม่มีรากนับถือค่ะ คนไม่มีรากเป็นผู้น้อยด้อยปัญญาและประสบการณ์ ได้รับคำชื่นชมยกย่องด้วยจิตที่มีเมตตาเช่นอาจารย์แล้ว อดจะปลื้มไม่ได้ค่ะ

น้อมรับและตั้งใจทำหน้าที่ของตนให้ดียิ่งขึ้นไปอีกค่ะ

ถือโอกาสสวัสดีปีใหม่กับอาจารย์ด้วยค่ะ

(^___^)

สวัสดีปีใหม่ 2553 ค่ะ อ.วิรัตน์

ขอบคุณค่ะที่กรุณาแจ้งข่าว และทำให้ใบไม้ฯ ได้ติดตามกลับมาอ่านบันทึกนี้อีกครั้ง..

ค่อย ๆ อ่านบันทึกนี้อีกรอบ รวมถึงทุกความคิดเห็นที่ไล่เรียงกันมา..

จากบันทึกความทรงจำอันละเมียดละไม ความรู้สึกละเอียดอ่อนลึกซึ้ง

นำมาสู่การรำลึกความหลังร่วมกันของผู้ที่มีความเกี่ยวข้องกับเขาวัง

และอาจนำไปสู่เครือข่ายจากความทรงจำ ความผูกพัน...และอื่น ๆ 

ความจริงที่ใบไม้ฯ ได้พบอาจารย์ที่ G2K เป็นเรื่องบังเอิญ แต่ดูเหมือนได้สื่อสารแลกเปลี่ยนกันอย่างไม่ต้องติดกรอบของการทำงานใด ๆ  ได้พบจุดร่วมในความสนใจ ใส่ใจ และุความลุ่มลึกทางความคิดและอารมณ์ความรู้สึก นับเป็นเรื่องน่ายินดียิ่ง

ขอบคุณอาจารย์มากค่ะที่กรุณาเขียนถึงใบไม้ย้อนแสงด้วยมุมมองที่ให้กำลังใจอย่างยิ่ง ก็พยายามยืนหยัดเดินบนเส้นทางที่ตัวเองเลือกต่อไปค่ะ ใจสั่งมา..เพราะทำแล้วมีความสุข แม้จะตกหลุมพรางความคิดให้ทำงานไม่ทันอยู่เป็นประจำ แหะ ๆ

อาจารย์ได้ทำหน้าที่สื่อสารสร้างความสุขและพลังใจให้แก่ผู้คนเสมอมา..

ขอให้ความสุขและพลังใจที่อาจารย์ส่งออกไป ย้อนคืนกลับมาหาอาจารย์เป็นทบเท่าทวีคุณค่ะ .......^___^........ 

พระพุทธศาสนานอกจากจะมีหลักธรรมให้เราใช้ในการครองตนครองคนครองงานแล้ว..ในยามที่เราอยู่ตามลำพังแต่เพียงผู้เดียวพระธรรมคำสั่งสอนยังเป็นที่พึ่งทางใจไม่ให้เราเตลิดไปด้วยความคิดจินตนาการด้วยหลักต่างๆที่เหมือนจะรู้ว่ามนุษย์จะมีเวลาที่คิดอยู่ตลอดเวลา แต่คิดอย่างไรจึงจะนำไปสู่การปล่อยวางได้ เมื่อปล่อยวางได้ มีสติ มีปัญญา แสงสว่างใดๆก็สู้แสงสว่างในใจไม่ได้..ดุจดังคุณยายยวงได้ประพฤติปฏิบัติจนเกิดความสว่างเรืองรองจากในตัวสะท้อนออกมาให้ผู้พบเห็นได้รู้สึกและสัมผัสได้ถึงความงดงามดังกล่าว ขออนุโมทนากับคุณยายยวงด้วยค่ะ..ขอบคุฯพี่อาจารย์ดร.วิรัตน์ที่มีความละเอียดอ่อนเก็บความงดงามนั้นมาถ่ายทอดให้ได้ชมกันค่ะ..สวัสดีปีใหม่ ไร้โรคภัยนะคะพี่อาจารย์...

สวัสดี ครับ อาจารย์

เข้ามาหาอาจารย์เป็นท่านแรกของปี 2553

ขอชื่นชมวงเวียนชีวิต... คุณยายวง ผ่านบันทึกของอาจารย์วิรัตน์ นะครับ

โลกมืดที่มีแต่ความสว่างในหัวใจของยาย

...ซึบซับ...สิ่งดีงามของคุณยายและของอาจารย์มาไว้ที่ตัวผมแล้ว ครับ

ชื่นใจ..ในสิ่งที่ผมได้สัมผัสในโลกของผม...

....

กราบสวัสดีปีใหม่ 2553 กับ อาจารย์

 

รักและเคารพ...อาจารย์ซะแล้ว ครับ

สวัสดีและขอบคุณนะครับครับคุณน้ำ สวัสดีปีใหม่ฝรั่งครอบคลุมไปถึงปีใหม่จีนเลยนะครับ ขอให้ปีใหม่นำมาซึ่งความสุขสมหวัง สุขภาพดี มีจิตใจ สติ และกำลังแห่งปัญญาที่ดี คิดสิ่งใดก็ให้ได้การเรียนรู้ที่ดีจากการได้ปฏิบัติของเราเอง มีความเจริญงอกงามใหม่ๆเกิดขึ้นในชีวิตอยู่เสมอครับ

สวัสดีครับคุณกวิน

กระแสธารของการตื่นรู้ : ผมพอจะเห็นความสร้างสรรค์วิธีเรียนรู้ภายในเพื่อพัฒนาปัจเจกให้หยั่งถึงศักยภาพสูงสุดของตนเอง แล้วก็ได้ถึงธรรม เข้าถึงตัวปัญญาที่กอปรด้วยองค์แห่งธรรมจำเพาะกาล จำเพาะตน ซึ่งจะเกิดการเรียนรู้ที่งดงามอย่างที่สุด อย่างที่คุณกวินได้ถ่ายทอดและบันทึกวิธี Critical incident report ของกลุ่มนักศึกษาแพทย์ที่อาจารย์แพทย์ได้ลองให้ทำ กิจกรรมอย่างนี้ หากให้ทำระดับกิจกรรมก็จะเป็นวิธีเก็บบันทึกข้อมูล ที่ทำให้การศึกษาและการรายงานมีความรอบด้าน สมบูรณ์มากขึ้น ทว่า หากมีการนำเข้าสู่การเรียนรู้ โน้มนำวิถีและวิธีคิดให้เป็นการภาวนา แล้วสะท้อนออกทางการเขียน ไปด้วย ก็จะเป็นการสะท้อนภาวะการตื่นรู้และถ่ายทอดกระบวนการเรียนรู้ของปัจเจก ที่น่าสนใจมากที่สุดอีกวิธีหนึ่งนะครับ วิธีอย่างนี้คนทำงานทางศิลปะ หรือคนฝึกภาวนา ก็คงจะคุ้นเคยและคุยแล้วก็จะเข้าใจได้ง่าย แต่ไม่รู้ว่าจะดึงให้เข้ากับแนวคิดและทฤษฎีการเรียนรู้แนวไหน จึงจะไปกันได้ดีที่สุด

หลังจากเราทำกิจกรรมหรือมีประสบการณ์ใดๆซึ่งรวมทั้งประสบการณ์ที่เกิดจากกระบวนการภายในจิตใจด้วย แล้วให้โอกาสตนเองได้ละวางความคิดนึก พร้อมกับใช้ความรู้สึก สัมผัสกับสรรพสิ่ง ทั้งภาวะภายในตนเองและโลกรอบข้างด้วยความตื่นตัว ระลึกรู้ แล้วให้เราเป็นเครื่องมือถ่ายทอดภาวะดังกล่าวออกมาผ่านการเขียน วาดรูป พูดสะท้อนจิตใจ ซึ่งงานที่ทำด้วยภาวะดังกล่าวนี้ จะเป็นงานที่ไม่ได้ผ่านตัวความคิด ทว่า จะเป็นกระแสธรรมที่ไหลผ่านความเป็นพุทธะในตัวปัจเจก หรือภาพสะท้อนความเป็นปัจจุบันขณะของสิ่งนั้นๆ เป็นการถ่ายทอดจากจิตใจสู่จิตใจ

แนวการทำกิจกรรมการเรียนรู้ในลักษณะนี้ หากเข้าใจหลักคิด นำการปฏิบัติ และจัดกระบวนการให้เหมาะสม ก็จะเป็นผลดีทั้งในแง่กระบวนการเรียนรู้และในแง่การบันทึกรายงาน ในแง่การเรียนรู้ วิธีอย่างนี้เป็น ๑ ในวิธีโยนิโสมนสิการที่เรียกว่า วิภัชชวาทธรรม คือ เป็นการพูดและแสดงการถ่ายทอดถ้อยคำออกมาให้สัมผัสได้ในโลกภายนอก ทว่า พลังที่ส่งแรงสั่นสะเทือนนั้นมุ่งจัดระเบียบและสะท้อนความแยบคายของภาวะภายในตัวคน ทำให้ผู้พูดเกิดการเรียนรู้และพัฒนาระบบคิดที่แยบคายจากภายใน ในกรณีที่เป็นการเขียนถ่ายทอด ก็มุ่งทำให้ผู้เรียนได้ใช้การเขียนเป็นอริยาบทของการภาวนาและการเจริญสติ  ได้อยู่กับตนเอง ไม่เพียงนำเอาประสบการณ์ที่เกิดจากการปฏิบัติกลับมาตกผลึกและคิดใคร่ครวญ ทว่า นำเอาภาวะความเป็นทั้งหมดแห่งตนมารับรู้ให้ทั่วพร้อม ซึ่งย่อมมีความบูรณาการทั้งประสบการณ์เก่าและประสบการณ์ใหม่  แล้วก็ถ่ายทอดสิ่งที่หยั่งเห็นและได้สัมผัสอย่างปลอดโปร่งในกระแสธารของความตื่นรู้ความเป็นปัจจุบันขณะ ผู้เรียนที่สามารถเข้าไปอยู่ในภาวะดังกล่าวนี้ได้ ก็ย่อมได้การเรียนรู้จำเพาะตนอย่างลึกซึ้งและรอบด้านที่สุด

ในแง่การบันทึกและรายการการศึกษา ก็จะเป็นการบันทึกรายงานประสบการณ์ของปัจเจก ซึ่งจะทำให้ได้กรณีศึกษาและประเด็นการเรียนรู้ที่กอปรด้วยความรู้เชิงบริบท รวมทั้งความรู้จากการพินิจพิเคราะห์อย่างใคร่ครวญ ซึ่งสะท้อนการใช้ความลึกซึ้งของตัวบุคคลเป็นเครื่องมือในการวิเคราะห์วิจัยระดับการสะท้อนการหยั่งรู้และการเห็น ซึ่งคล้ายกับเป็นวิธีสร้างความรู้โดยการวิเคราะห์และตีความ (Interpretation) แต่จะสะท้อนความลึกซึ้งได้ดีกว่า การค้นพบมุมมองใหม่ๆและการได้ความรู้และความบันดาลใจใหม่ๆ บางทีก็อาจจะมาจากวิธีการอย่างนี้ ครั้งหนึ่งผมได้เห็นวารสารงานวิจัยของประเทศญี่ปุ่นและได้เรียนรู้จากศาสตราจารย์ของมหาวิทยาลัยโตเกียว ก็ได้รู้ว่า เขาทำวานสารเพื่อเป็นวิทีรายงานและบันทึกงานเขียนในลักษณะนี้ เหมือนกับเป็นคลังความรู้และงานวิจัยอีกแนวหนึ่งเลยทีเดียว

การสร้างทุนทางสังคม : การเริ่มต้นปีใหม่โดยการทำความคุ้นเคยกับเพื่อนใหม่ๆ ถือว่าเป็นความงอกงามของชีวิตมากเลยนะครับ นี่ผ่านปีใหม่ไปหลายวันแล้ว ผมยังไม่ได้เพื่อนใหม่ๆสักคนหนึ่งเหมือนคุณกวินเลย แต่ก็มีเพื่อเก่าๆแก่ๆกลับมาทักทายและได้รำลึกถึงกัน เลยรู้สึกว่าระหว่างยังไม่ได้เพื่อนใหม่ๆในปีนี้เลยนั้น ก็ต้องขอให้เพื่อนๆและคนรอบข้างได้เหมือนเดิม ยืนยาวเพิ่มขึ้นอีกปีหนึ่งก็แล้วกันเลยนะนี่

สวัสดีครับอาจารย์ณัฐพัชร์ :

  • ขอขอบคุณและสวัสดีปีใหม่อาจารย์ด้วยเช่นกันครับ  และขอกราบขอบพระคุณคุณแม่ รวมทั้งครอบครัวของอาจารย์ด้วยนะครับ
  • นี่ผมเพิ่งเคยเห็นและรู้จักดอกโบตั๋นเลยนะครับ สีเขียวเข้มของใบอย่างกับมรกตเลย และสีแดงอย่างนี้ก็เป็นสีแห่งโชคลาภในคติของชาวจีน เป็นสัญลักษณ์แห่งความดีกำลังสองเลย

สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๓ ครับคุณครูคิม ขอให้มีความสุข มีกำลังใจ ได้เห็นความงอกงามของลูกศิษย์ ได้มีกำลังความคิดเพื่อทำและเรียนรู้สิ่งใหม่ๆอยู่เสมอ ทุกหนแห่งได้เพื่อนและได้แรงบันดาลใจ ทำให้ทุกวันนำความงอกงามของชีวิตและพลังการสร้างสรรค์อย่างไม่รู้หมดสิ้น มาให้นะครับ

สวัสดีปีใหม่ครับคุณคนไม่มีราก ขอให้ประสบสิ่งที่ดีงามและได้ทำสิ่งดีๆมากที่สุดอีกปีหนึ่งครับ

สวัสดีครับคุณใบไม้ย้อนแสง

ประมาณกลางเดือนกุมภา.๕๓ น้องๆและเพื่อนๆของใบไม้ย้อนแสง จะชวนคุณใบไม้ย้อนแสง ให้แวะไปร่วมเวทีนั่งคุยและแลกเปลี่ยนประสบการณืกันเนื่องในวันปิดนิทรรศนการเวที ศิลปะและสื่อสานสุขภาวะชีวเกษม ที่ร้านหนังสือเบิกม่าน หน้ามหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา หากพอจัดจังวะว่างได้ ไปกินข้าวและนั่งคุยกันนะครับ

สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๓ ครับ น้องคุณครูอ้อยเล็ก การดำเนินชีวิตและวิถีปฏิบัติของคุณยายวงนี่ ไร้ความเป็นตัวตนและให้แรงบันดาลใจผู้คนที่มีชีวิตธรมดาๆดีครับ เลยนำมาถ่ายทอดและแบ่งปันกันไว้

สวัสดีครับคุณแสงแห่งความดี คุณแสงแห่งความดีเป็นผู้เรียนรู้อยู่เสมออยู่แล้วครับ แล้วก็เป็นผู้มีความนอบน้อม เหมือนการงอกงามและเติบโตของรวงข้าวเลยครับ ผมก็ได้ปัญญาและเป็นนักเรียนของคุณแสงแห่งความดีอยู่มากมายหลายอย่างครับ

มาช้ายังดีกว่าไม่มานะคะ

ปกติแล้วไม่ถนัดเข้า go to know หรือแม้แต่ OK nation เพราะมัวแต่โลดแล่นอยู่บนเว็บนก

พอดีคุยกับน้องเหมียว(เขียนชื่อจริงยากจังค่ะ) เรื่องพาเด็ก ๆ จบใหม่ไปปฏิบัติธรรมที่วัดเขาวัง

ยัยเหมียวเลยสะกิดให้มารู้จักคุณยายวง

พอรู้จัก(ผ่านตัวอักษร)แล้วก็ให้เกิดความปีติลึก ๆ ในใจ

คุณยายเป็นบุคคลที่งดงามจริง ๆ ค่ะ

แค่เพียงได้อ่าน ยังเกิดความสุขมากมาย และได้แง่คิดเยอะแยะเลย

เวลาเราเหลือน้อยลงทุกวันแล้ว คงต้องเร่งมือเร่งเท้าเดินให้ถูกทางให้มากขึ้นแล้วละ

ขอบคุณสำหรับสิ่งดีดีที่นำมาแบ่งปันนะคะ

และขอกราบคุณยายวง งาม ๆ มา ณ บรรทัดนี้ด้วยค่ะ

   สวัสดีครับพี่เล็ก  

  • แปลกจริงๆครับ อาทิตย์นี้มีคนคุยกับผมเรื่องการเข้ามาอ่านเรื่องของคุณยายวงรวมทั้งพี่เล็กนี่ ๓ คน คนหนึ่งเป็นเพื่อนร่วมงานรุ่นน้องที่มหาวิทยาลัยมหิดล อีกท่านหนึ่งเป็นอาจารย์ที่ผมนับถือมากท่านหนึ่งที่กำลังจะเกษียณปีนี้ แล้วก็มาพี่เล็กอีก ๑ ท่าน มุมมองที่คุยสะท้อนความคิดก็คล้ายกับพี่เล็ก คือ เหมือนกับได้ความบันดาลใจจากชีวิตของคุณยายวง ผมเลยยิ่งได้ตระหนักว่าชีวิตของคุณยายวงนี่มีพลังมากจริงๆ
  • ผมเองนั้นยิ่งดีใจ เพราะเหมือนกับเป็นการอ่านชีวิตคนตัวเล็กๆแล้วนำมาเล่าถ่ายทอดไว้ในนี้ ทั้งเพื่อเป็นการเก็บรวบรวมไว้ให้คนได้ศึกษาเรียนรู้และเป็นการทำงานความรู้ให้เป็นการปฏิบัติคารวะธรรมและความกตัญญูกตเวทิตาต่อคุณยายวงเท่าที่ตนเองพอมีโอกาสจะทำได้
  • ดีใจที่พี่เล็กเข้ามาเยือนครับ ผมเคยเข้าไปอ่านบันทึกเผยแพร่กิจกรรมกลุ่มดูนกของพี่เล็กและหมู่มิตรที่เป็นกลุ่มสนใจเดียวกัน ชอบบรรยากาศของการแลกเปลี่ยนและชอบงานถ่ายภาพมากครับ 
  • กิจกรรมที่พี่เล็ก หมอต้อม และกลุ่มเพื่อนๆ ที่รวมตัวกันทำนั้น ทั้งน่าสนใจและสร้างแต่สิ่งดีๆให้กับคนที่ไม่ค่อยมีโอกาสนะครับ ขออนุโมทนาไปด้วยมากๆอย่างยิ่งครับ

 สวัสดีคะ อาจารย์วิรัตน์

  • แวะนำบุญมาฝากคะ หลังจากที่เมื่อวานใน วันพระใหญ่  วันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๗  ได้ไปร่วมทำบุญ และร่วมเวียนเทียนกับพระภิกษุสงฆ์ แม่ชี อุบาสก อุบาสิกา ที่ วัดเขาวังราชบุรี คะ ..

                           visakhabusha2watkhaowang.jpg

  •  ท้องฟ้ายามเช้า  เหนือวัดเขาวัง และเมืองราชบุรี ในวันวิสาขบูชา แจ่มใสมากๆ คะ .. ได้ร่วมทำวัตรเช้ากับแม่ชี และอุบาสก อุบาสิกา ที่มากันจนล้นต้องออกมานั่งด้านหน้า และนอกท้องพระโรงเลยคะ ..

                           visakhabusha3watkhaowang.jpg

  • ภายในศาลาจอมพล สถานที่ตั้งศพ พระราชวรเมธี (ยุ้ย อุปสนฺโต ปธ.๙) เจ้าอาวาสวัดเขาวังราชบุรี หลังจากที่ช่วงเช้าได้ร่วมทำบุญไปแล้ว ในช่วงเย็นๆ อุบาสก อุบาสิกา ทั้งที่นุ่งขาว ห่มขาว และผู้ทีมีจิตศรัทธาแต่ไม่ได้นุ่งขาวก็ได้กลับมาอีกครั้งในช่วงที่พระภิกษุสงฑ์ทำปาฏิโมกข์ และมารอเวลาการเวียนเทียนที่ศาลาจอมพล ในช่วง ๒ ทุ่มคะ .. 

                           visakhabusha1watkhaowang.jpg yaiwongsplace picture by waweeme

  • อีกเหตุสำคัญที่ตั้งใจในครั้งนี้ เพื่อจะมาดูบริเวณที่  ยายวง  เคยนั่งกราบไหว้ บูชา พระประธานของวัดเขาวัง ด้านข้างพระอุโบสถ หรือพระตำหนักเดิมของรัชกาลที่ ๕ คะ ..
  • ยังไม่ทันได้เดินผ่านด้านข้างของพระอุโบสถ ก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของ  ดอกแก้ว ทำให้รับรู้ และนึกถึงยายวงทันที และต้องเป็นบริเวณนี้แน่นอน ..
  • ยืนมองอยู่พักนึง เรื่องราวของยายวงที่ได้รับรู้จากบันทึกของอาจารย์ก็แทบจะปรากฏออกมาเป็นภาพ แทบจะเห็นว่ายายวงนั่งอยู่ตรงหน้าเลยคะ คงเพราะกลิ่นหอมของดอกแก้วนั่นแหละคะ ..
  •  อิ่มใจ อิ่มบุญ  จึงขอนำมาฝากอาจารย์ และทุกๆ ท่านคะ ..

สวัสดีครับอาจารย์ณัฐพัชร์ครับ

  • ขออนุโมทนาด้วยครับ เป็นการให้แก่ตนเองที่ดีจริงๆมากเลยนะครับ
  • ตอนนี้คงเป็นขึ้น ๑๕ ค่ำของเดือน ๖ ครับและเข้าข้างแรมเดือน ๗ แน่ะครับ วันวิสาขบูชาเป็นการบูชาในเพ็ญเดือนหกน่ะครับ
  • อ่านและดูภาพถ่ายที่อาจารย์พยายามเข้าไปสัมผัสโลกประสบการณ์ของคุณยายวงแล้วก็ต้องยิ้มเลยละครับ อาจารย์ณัฐพัชร์มีกำลังในการจินตนาการดีมากเลยนะครับ
  • อาจารย์ถ่ายภาพตรงด้านที่คุณยายวงมักไปนั่งกราบพระเลยครับ แต่เป็นต้นดอกแก้วที่เลยไปจากตรงที่อาจารย์ถ่ายนี้ไปอีกประมาณ ๒-๓ ต้นครับ
  • แต่อาจารย์เป็นมือแกะรอยที่เก่งมากเลยนะครับ แค่ถือโอกาสถ่ายมาแบ่งปันกันระหว่างไปทำบุญ ก็เล่าด้วยภาพอย่างได้รายละเอียดเรื่องราวของคุณยายวงเลยละครับ

สวัสดีคะอาจารย์

  • แวะมาอีกรอบคะ ..
  • ในวันวิสาขบูชา ที่วัดเขาวังราชบุรี หลังจากทำบุญ ทำวัตรเช้าผ่านไป มีอุบาสิกาท่านนึง คงเห็นว่าเราเดินแบกเป้ถ่ายภาพไปเรื่อยๆ จึงเข้ามาทักทายและพานำชมโดยรอบท้องพระโรง และพระอุโบสถ ..
  • อุบาสิกาท่านนี้ ซึ่งดูจากบุคลิกแล้วน่าจะเป็นคุณครูเก่าคะ พาเดิน และชี้ให้ชมจุดสำคัญๆ ของวัดเขาวัง และได้เอ่ยถึง ตึกแดง ท่านบอกว่าเป็นตึกสำหรับมเหสีของรัชกาลที่ ๕ คะ และ โรงเก็บม้า, ช้าง คะ ..
  • จึงได้บอกไปว่าเราไม่รู้จักทั้ง ตึกแดง และ โรงม้า โรงช้าง อุบาสิกาท่านนี้จึงได้พาเดินลงเนินไปข้างล่าง บริเวณที่พักของแม่ชี และอุบาสิกา ..
  • ถ่ายภาพมาฝากอาจารย์คะ ..

                                visakhabusha4watkhaowang.jpg ตึกแดง วัดเขาวังราชบุรี picture by waweeme

  • ตึกแดง ส่วนของมเหสี (ปัจจุบันเป็นที่พักของแม่ชี และอุบาสิกา) ถ่ายได้แต่หลังคา เพราะด้านล่าง มองลงไปแล้วดูจะเต็มไปด้วยต้นไม้ กิ่งไม้ ทางลงแคบ และน่าจะเป็นเหมือนที่ส่วนบุคคลมากคะ ลงไปยากนิดนึง จึงไม่ได้ลงไปคะ ..
  • ตอนแรกที่อุบาสิกาท่านพูดถึง ตึกแดง แล้วทำให้นึกไปถึง ตึกแดง ตึกขาว ชลบุรี (พิพิธภัณฑ์เฉลิมพระเกียรติ ๗๒ พรรษามหาราช อ่างศิลา ชลบุรี) ซึ่งเรียกว่าตึกแดงเหมือนกัน ทำให้คิดได้ว่า ตึกแดง ของที่นี่ก็น่าจะเคยใช้เป็นที่พักของมเหสีของพระองค์ท่านจริงๆ คะ ..

                                visakhabusha5watkhaowang.jpg โรงเก็บม้า ช้าง วัดเขาวังราชบุรี picture by waweeme

  • เดินลงเนินทางด้านหลังไปอีกหน่อยก็จะพบ โรงม้า โรงช้าง คะ ..
  • อุบาสิกา(ในภาพ)ได้พูดถึงป้อม ๘ เหลี่ยมตรงทางขึ้นวัดเขาวังด้วยคะ ว่าเป็นป้อมทหารเก่า (ไม่ได้ถ่ายภาพมาคะ เพราะตอนลงจากวัดนั้น ดึกมากแล้ว ไว้โอกาสหน้าจะถ่ายภาพมาให้ชมคะ)
  • ได้ถวายหนังสือ ดังลมหายใจ ของอาจารย์แก่อาแม่ชีฉวีวรรณ แล้วนะคะ แม่ชียิ้ม แม่ชีเล็ก เอ่ยถึงอาจารย์ด้วยค่ะ อีกทั้งหลวงพี่ท่านนึง(กุฎิอยู่ด้านขวาของอาคารปริยัติธรรม แอบ ช่วงสุวนิช)ดูว่าท่านจะรู้จักอาจารย์วิรัตน์ เลยถวายหนังสือให้ท่านด้วยคะ ..
  • หลายๆ ท่านที่วัดเขาวังราชบุรี จำอาจารย์ได้นะคะ ถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่ อย่าลืมกลับไปที่วัดเขาวังอีกนะคะ ..

สวัสดีครบอาจารย์ณัฐพัชร์ครับ

  • ผมได้ความรู้เพิ่มอีกหลายเรื่องเลยละครับ
  • เรื่องราวเกี่ยวกับตึกแดงของพระมเหสีนี่ไม่เคยทราบมาก่อนเลยครับ หรือว่าลืมเลือนไปก็ไม่รู้
  • เห็นอีกหลายแง่มุมเลยครับว่า หากมีโอกาสก็จะเก็บรวบรวมข้อมูลมาเขียนบันทึกไว้
  • ขอบคุณและอนุโมทนากับอาจารย์ณัฐพัชร์มากๆเลยนะครับ เป็นโอกาสในการให้แก่ตนเองที่ดีจริงๆครับ แล้วก็ทำให้ผู้คนอีกหลายคนได้ความยินดีในเรื่องต่างๆอีกด้วย

สวัสดีค่ะ อาจารย์วิรัตน์

  • เมื่อวานพี่เล็กได้พานักศึกษาพยาบาล และกัลยาณมิตรไปปฏิบัติธรรมที่วัดเขาวังราชบุรี และทางวัดเขาวังได้มีกิจกรรมเตรียมทำข้าวตอกดอกไม้รวงข้าวฟ่างสำหรับงานบำเพ็ญกุศพพระราชวรเมธี (ยุ้ย อุปสนฺโต ปธ.๙) อดีตเจ้าอาวาสวัดเขาวังราชบุรี ที่จะมีขึ้นในต้นเดือนหน้าค่ะ
  • จึงได้ขออนุญาตพี่เล็กนำภาพพระสงฆ์ แม่ชี และญาติโยมกำลังคั่วรวงข้าวฟ่างมาโพสในบันทึกของอาจารย์ค่ะ .. เสียดายที่ไม่ได้ไปเห็น และทำกิจกรรมร่วมกับอุบาสก อุบาสิกาที่วัดเขาวังในครั้งนี้จังค่ะ ..

          

         

         

                                       

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท