ความว่างไม่ว่างเว้น (วิจัย+วิทยากร+วิทยานิพนธ์)

เมื่อไหร่จะได้หยุดพัก

เริ่มการศึกษาสำหรับภาคเรียนใหม่ ดูท่าแล้วจะไม่แตกต่างอะไรจากเทอมที่แล้วแหงๆ กะว่าเทอมนี้จะพอมีเวลาว่างให้ได้ทำงานตัวเองบ้าง (เริ่มทำวิทยานิพนธ์) แต่แล้วเมื่อคืนก็ได้รับการทาบทามจากเพื่อน ซึ่งเป็นนักเรียนทุนมหาดไทย สมัยเรียนปริญญาตรีด้วยกัน ตอนนี้เป็นนักพัฒนากร อยู่ที่ยะรัง ติดต่อมาให้เขียนโคงการเพื่อยื่นเสนอทำวิจัยชุมชนร่วมกัน โดยที่เขาจะจัดการเรื่องประสานงานหน่วยงานของบสนับสนุนให้ ผมไม่รีรอ ตัดพ้อไปว่า "จะบ้าหรือให้เราทำวิจัย" เพื่อนก็สวนกลับมาว่า "แกนั่นแหละ" อย่างน้อยจะได้มีงานวิจัยร่วมกันสักชิ้น เพื่อสังคม ผมเลยครุ่นคิด ก็น่าลองดีนะก็เลยตกปากรับคำไปว่าจะร่วมทำงาน ความจริงที่ไม่กล้ารับปากเพราะช่วงนี้งานเขียนเข้ามาค่อนข้างมาก

และอีกอย่างก็เพิ่งยื่นเสนอโครงการวิจัยท้องถิ่นของสถาบันหนึ่งไป ก็เลยไม่กล้ารับปาก แต่ก็คิดแล้วว่าเราไม่ได้ทำคนเดียว เอาไงเอากัน เมื่อคืนก็ได้รับคำตอบจากสถาบัน จากผู้ใหญ่ใจดีว่าจะช่วยเหลือให้ถึงที่สุดเพราะเห็นการทำงานที่มุ่งมั่นของทีมผมกับน้องๆ แถมยังฝากคำพูดที่ทำให้ผมต้องคิดอีกว่า "ถ้าบ้านเมืองมีคนอย่างพวกน้องอยู่มากกว่านี้ ประเทศชาติคงจะเจริญมากกว่านี้ แต่พี่ก็คงฝันไป..." ผมฟังแล้วรู้สึกว่า ยังมีคนคาดหวังในความตั้งใจของพวเรา และเห็นค่าการทำงานของพวกเรา มากกว่าผู้ใหญ่บางท่าน ที่ไม่ช่วยอะไรผมแล้วยังจะคอยกระแนะกระแหน แต่ผมก็ไม่ค่อยสนใจเพราะยังไงก็คนพวกนี้แหละที่ไม่ค่อยทำอะไรให้สังคม ผมทำงานกับเยาวชนคนรุ่นใหม่ กับ ผู้ใหญ่ใจดีสบายใจกว่าเยอะเลยครับ

เสร็จจากเรื่องราวเมื่อคืน ตื่นเช้ามา มีน้องที่เคยทำงานติวเอ็นท์ด้วยกันสมัยเรียน ม.อ.ปัตตานี โทรมาบอกผมได้งานทำเป็นครูอยู่ที่สะเดา และครูใหญ่ให้ช่วยดูแลเรื่องเด็กสอบเข้ามหาวิทยาลัย ก็เลยโทรมาปรึกษาทาบทาม ไปเป็นวิทยากรติวเอ็นท์ที่โรงเรียนช่วงต้นเดือนธันวา ผมเลยรับคำแบบไม่รีรองานนี้ เพราะภารกิจนี้ชอบอยู่แล้ว ก็เป็นอันว่าตอนนี้งานยาวถึงสิ้นปีครับ หากงานวิจัยที่เสนอไปผ่าน (แต่คาดว่าจะไม่มีปัญหาเพราะคนอาสาเป็นที่ปรึกษาออกจะมีบทบาทซะขนาดนั้น...อิอิ ฝากไว้ด้วยนะครับพี่) ก็คงมีงานให้ได้ทำถึงปีหน้า (ฮ่า ฮ่าๆๆๆๆ)

แต่ที่น่าเป็นห่วงก็เห็นจะเป็นวิทยานิพนธ์ครับ เพราะกลัวว่าจะชะงัก แต่ผมคงจะไม่ปล่อยให้มันได้พักผ่อน ชะงักงั้นเหมือนผมแน่ เพราะมิอย่างนั้นแล้ว ป.โท ก็คงไม่จบเสียที (เดี๊ยวผู้ใหญ่บางท่านจะหาว่าเรียนโทยังไม่จบ ยังริมาสอนอีก...ไม่อยากให้ใครมาสบประมาทครับท่าน)

แว่วๆมาว่างานเขียนที่ประกวดเข้ารอบ ๕ เรื่องตอนนี้เขารอบตัดสินเตรียมรับรางวัล รอบ ๓ เรื่องสุดท้ายแล้วครับยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้เด็กที่ไม่ค่อยมีผลงานคนนี้ด้วยนะครับท่าน...

เขียนใน GotoKnow โดย เสียงเล็กๆ فؤاد
ใน บันทึกเรื่องเล่าจากคนต่างถิ่น

คำสำคัญ (Tags): #งานเขียน#วิจัย#วิจัยชุมชน#วิทยากร#วิทยานิพนธ์

หมายเลขบันทึก: 220305เขียนเมื่อ 2 พฤศจิกายน 2008 12:28 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 03:07 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน