เรื่องเล่าจากห้องตรวจ ตอน “ผู้ประเมินตัวจริง”
โอพีดีอายุรกรรมจำเป็นต้องปิดซ่อม เราไปขอใช้ห้องตรวจประกันสังคมที่เพิ่งปรับปรุงเสร็จใหม่ๆ เป็นการชั่วคราว ที่ใหม่สวยงามก็จริง แต่เมื่อเป็นสถานที่สำหรับบริการคนเจ็บป่วยเราก็พบความไม่เหมาะสมหลายๆ อย่างที่ต้องปรับแก้
เช้านี้ คนไข้ที่ผ่านการซักประวัติและวัดสัญญานชีพถูกเรียกเข้ามานั่งรอหน้าห้องตรวจแน่นขนัดเหมือนทุกวัน แทบไม่มีทางเดิน
คนไข้ชายอายุราว ๕๐ ต้นๆ สูง ผอม ผิวคล้ำ หน้าตาเคร่งเครียด ถือไม้เท้าพยุงตัว เดินไปเดินมาแบบตรวจตรา ท่าเดินไม่มั่นคงนัก
ฉันเข้าไปไถ่ถาม
“ยื่นบัตรหน้าห้องแล้วหรือยังคะ” ไม่ตอบ
“พยาบาลเรียกเข้ามารอตรวจใช่มั๊ยคะ” ไม่ตอบ
“หาที่นั่งดีมั๊ยคะ หมอมาแล้ว จะเรียกเข้าตรวจแล้วค่ะ” ไม่ตอบ แต่ปรารภเบาๆ แบบไม่มองหน้า
“ย้ายที่ใหม่ แคบ ย้ายทำไม อยู่ที่เดิมก็ดีแล้ว”
“ย้ายมาชั่วคราวค่ะ ปรับปรุงที่เดิมเสร็จก็จะย้ายกลับค่ะ”
มองหน้าแต่ไม่พูด คงพอใจคำตอบ
ราวชั่วโมงเศษ คนไข้รายนี้ถูกเรียกเข้าตรวจ ฉันช่วยพยุงไปนั่งหน้าโต๊ะตรวจ รับไม้เท้าไปวางพิงฝาห้องไว้
“ผมไม่เจอคุณหมอตั้งนาน เขาให้ผมไปตรวจกับหมอคนอื่น ไม่ได้ตรวจกับหมอซะนาน ดีใจจังที่เจอหมอวันนี้ หมอสบายดีแล้วเหรอ ” ทักทายหมอซะยาวแบบคนคุ้นเคย
“สบายดีแล้วครับ คุณทวีเป็นไงมั่งวันนี้หน้าตาไม่สบาย เอ...ความดันก็ปกติดีนี่ครับ”
“กินไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ น้ำหนักลงตั้งยี่สิบกิโล” สงสัยคิดถึงหมอมั๊ง ฉันแอบคิดเอง
หมอตกใจ คิดว่า ๒ เดือนลง ๒๐ กิโล พลิกประวัติดู น้ำหนักค่อยๆ ลดลง พยายามซักประวัติเพื่อค้นหาโรคก็ไม่พบเหตุที่ควรสงสัย ที่แน่ๆ คือคนไข้ขาดสารอาหาร
“เอ หมอดูจากประวัติก็ตรวจไปหลายอย่างแล้วนะ ไม่พบโรคอะไร ทำไมถึงกินไม่ได้ละครับ”
“มันไม่อยากจะกินอะไรหมอ”
“นัดคราวหน้าถ้ายังกินไม่ได้หมอต้องตรวจเพิ่มแล้วละ หนนี้หมอจะให้วิตามินช่วยให้กินข้าวได้เพิ่มไปนะ กินพวกเนื้อสัตว์ บำรุงหน่อยสิ”
“ผมไม่กินหมูนะหมอ กลัวเจอยาเร่งเนื้อแดง”
“กินปลาก็ได้นี่ ดีซะอีก”
“ผมไม่กินปลา มันแช่ฟอร์มาลีน”
“งั้นกินไข่ ดีมั๊ย คุณไขมันไม่สูงกินไข่ได้นี่ เอาไข่แดงออกซะก่อน”
“ผมไม่กินไข่ กลัวไข้หวัดนก ”
“ไม่ต้องกลัวหรอก ทำสุกแล้วก็กินได้” ไม่ปฏิเสธ อนุมานว่าน่าจะยอมกิน หมอเริ่มเขียนใบสั่งยา
“ผมกินแคลเซี่ยมแล้วท้องผูกนะหมอ ช่วยเปลี่ยนยาแคลเซี่ยมตัวที่ไม่ท้องผูกให้ผมนะ” ฮื่อ...คนไข้รายนี้มีความรู้ดี
“งั้นเหรอ บางคนกินแล้วท้องไม่ผูกก็มีนะ แล้วแต่คน เอางี้ หมออยากให้คุณกินแคลเซี่ยมต่อนะ กินผักเยอะหน่อยก็แล้วกัน จะได้ไม่ท้องผูก”
“ผมไม่กินผัก กลัวสารเคมีตกค้าง”
เฮอ...แอบเห็นหมอถอนหายใจ อย่างนี่นี่เอง ทวีถึงมีอาการของคนขาดสารอาหาร เขียนใบสั่งยาเสร็จหมอแนะนำอีกครั้ง
“ดื่มนมได้มั๊ย นมเปรี้ยวก็ดีนะ ช่วยระบบขับถ่าย”
แอบลุ้นว่าทวีจะตอบว่า ผมไม่ดื่มนม กลัวสารเมลามีน แต่ผิดคาด ดูเหมือนทวีจะยิ้มรับคำแนะนำข้อสุดท้ายของหมอ ไชโย
การสนทนาในห้องตรวจจบลงด้วยดี ใบหน้าที่เคร่งเครียดเมื่อเช้าค่อยคลายลง ฉันส่งไม้เท้าให้ทวี เขายันตัวลุกขึ้น ไม้เท้าไถลพรวดไป แต่ไม่ล้ม หันขวับมาที่หมอ
“พื้นลื่นนะหมอ ต้องเปลี่ยนแล้ว เปลี่ยนซะนะ....”
ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า...ขอบคุณ...ขอบคุณ
วันถัดมา หมอยกหูไปคุยกับผู้รับผิดชอบปรับปรุงโอพีดีอายุรกรรมว่า ไม่เอากระเบื้องลื่นแบบโอพีดีประกันสังคม ก่อนทำพื้นขอเลือกกระเบื้องเองนะครับ
นี่ไงล่ะ ผู้ประเมินตัวจริง....ที่เราต้องฟัง
นำกรณีคนไข้รายนี้เล่าให้ว่าที่หมอรัก นิสิตแพทย์ปี ๔ ฟัง ได้วิสัชชนาว่า “ต้อง Screen โรคทางกายก่อน ถ้าไม่พบต้องส่ง Consult แผนกจิตเวชนะพ่อ”
นี่ไงล่ะ หมอตัวจริง....ที่เราต้องฟัง
พฤหัสที่ ๓๐ ตุลาคม ๒๕๕๑
ความเห็น (5)
สวัสดีครับ
แวะมาอ่านครับ
ยึดผู้ป่วยเป็นศุนย์กลางนะคะ เวลาเราให้การดูแลผู้ป่วย
ถูกต้องนะคะ ผู้ประเมินตัวจริง
- คนน่ารัก ก็คือ คนที่ฟังคุณหมอตัวจริงละค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะอาจารย์ธวัชชัย
- ยินดีที่ได้รู้จักน้องประกายค่ะ
- Good Night นะคะหมอนน ง่วงจัง