ตำนานรักคิมซูซอน..สงสารใครดี
มาลองคิดกันเล่นๆว่าทำไมนะฮ่องเต้ถึงได้รักออลูตงนักหนา ทำไมนอกใจภรรยาอย่างมเหสีที่บอกว่ารักนักรักหนามาตลอด...
- ออลูตงมีเสน่ห์ ช่างเอาใจ
- เมื่ออยู่กับออลูตงฮ่องเต้ไม่ต้องเป็นฮ่องเต้ เป็นเพียงผู้ชายคนหนึ่งที่สบายๆ
- มเหสียึดติดกับกฏกติกาบ้านเมืองมากเกินไปเหมือนแม่
- ฮ่องเต้เครียดกับบ้านเมืองมากแล้ว อยากได้คนที่รู้ใจ ช่วยผ่อนคลาย
เลยมานึกถึงเมื่อครั้งไปอบรม สุนทรียสนทนามา
อาจารย์ได้ถามว่า : " เคยมั้ยที่ทำงานนั่งโต๊ะ พูดคุยกับผู้คนไปทั่ว แต่กลับถึงบ้านเหมือนเหนื่อยมาก คล้ายกับคนที่แบกงานหนักมาทั้งวัน ? "
นั่นสิ ใช่เลย!! ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นได้ล่ะ
อาจารย์บอกว่า : ลองสังเกตตัวเองดูว่าทั้งวันที่ทำงาน ที่พบปะผู้คน คุณเป็นตัวตนที่แท้จริงหรือไม่
คุณกำลังแสดงบทบาทของพยาบาลที่มีภาพพจน์ดีเยี่ยมอยู่ ผิดพลาดไม่ได้
คุณกำลังรักษาหน้าไม่ให้อาย ไม่ให้ใครติเตียนอยู่หรือไม่
ทุกสิ่งที่คุณทำ ใจคุณก็เลยแบกรับความเหนื่อยไว้เต็มๆ
เมื่อคุณกลับบ้าน ..บ้านที่เป็นวิมานของเรา
คุณจึงได้กลับมาเป็นตัวตนที่แท้จริงอีกครั้ง
ลองย้อนถามตัวเองว่า..ทุกวันนี้คุณยังแบกรับภาพลักษณ์ของคุณเพื่อให้คนศรัทธา รักใคร่ ด้วยความสุขอีกหรือไม่??
การเป็นตัวเอง..แต่ไม่เกิดความเสียหาย ไม่ทำร้ายใครก็น่าจะ OK น่ะ
ความเห็น (12)
- สงสัย ต้องสงสาร ฮ่องเต้ ... ไม่เป็นตัวของตัวเองเลยเน๊าะ
- สวัสดีคะ แวะมาทักทายคะ
- เคยคิดว่าเป็นตัวเองดีที่สุดนะคะ
- แต่บางครั้งหน้าที่การงานก็จำเป็นต้องแบกความน่าเชื่อถือ
- ยิ่งเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับชีวิตยิ่งต้องดูน่าเชื่อถือมากๆคะ
- สุดท้ายเมื่อต้องแบกมากเข้าจึงเหนื่อย
- และเมื่อถึงขีดสุด
- เลือกที่จะเป็นตัวเอง แต่ก็ไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่
- แต่แล้วก็พบว่าคงต้องเจอกันครึ่งทางคะ
- ระหว่างหน้าตาที่แบกไว้กับความเป็นตัวเอง
- นั่นละคะทำให้เหนื่อยน้อยที่สุด และดีที่สุดสำหรับตัวเอง
- ขอบคุณสำหรับความคิดดีๆที่ถ่ายทอดมาคะ
- รออ่านเรื่องต่อไปอยู่คะ
- หมอนนท์ค่ะ กบดูไปดูมาเริ่มสงสารออลูตงซะแล้วที่เกิดมาผิดยุคสมัย
- โดนประหารไปแล้วค่ะ ..วันนี้
- สี่ซี่ ขอบคุณกับความคิดเห็นดีๆค่ะ เพราะส่วนใหญ่เราก็คงเป็นแบบที่คุณสี่ซี่บอกล่ะค่ะ
- แต่ถ้ามีโอกาสเราก็ลองค้นหาตัวเองดูเล่นๆว่าอะไรที่เราทำแล้วมีความสุขที่สุด
- เติมเต็มให้ชีวิตเราเองจ้ะ
- สงสารไปหมดเลยละค่ะ
- ถ้าดูดีดี แต่ละฝ่ายไม่เคยฟังเหตุผลซึ่งกันและกันนะคะ เหตุการณ์ถึงได้บานปลายมากมายเช่นนี้
- แต่อย่างว่าเน๊าะ เราเป็นคนดู ก็เลยรู้ทุกแง่ทุกมุม แต่ถ้าเราอยู่เป็นคนๆ นั้น แล้วเราจะรู้ได้อย่างไร
- นี่ละมั๊ง การติดสินใจอะไรที่ฟังความไม่ทั่ว ก็ผิดพลาดได้
- นี่แสดงว่า เราคนคอเดียวกัน ... ดูหนังไป บันทึกไป เลยใส่อารมณ์มากไปบ้างหรือเปล่า ก็ไม่รู้เน๊อะ
- วันนี้เรามาบันทึกแข่งกันละกันนะ น้องกบ โรงเรียนพ่อแม่
เคยดูแต่ไม่ได้ติดตาม เพราะรู้สึกว่า น่าสงสารผู้ชายที่เป็นพระเอกมากเลย ที่ต้องโดนตัด ของสงวน เลยไม่ค่อยอยากดู
- หมอเปิ้ลคนงามจ๋า ..เขาตัดเพราะรักน่ะ
- หมอนนท์ค่ะ... ดูหนังไป บันทึกไปใช่เลย++ ค่ะ
หวัดดีค่ะ...
ชอบประโยคนี้จังค่ะ
การเป็นตัวเอง..แต่ไม่เกิดความเสียหาย
ไม่ทำร้ายใครก็น่าจะ OK น่ะ
คุณ windy ค่ะหวัดดีด้วยคนค่ะ แต่เป็นหวัดคงไม่ดีนะ จริงป่ะ?
อิ อิ
ไม่สงสารใครเลยค่ะ
เพราะทุกคนที่กล่าวมาไม่ยอมถอดและสวมหมวกที่เหมาะสมกับสถานการณ์
พระราชา: เมื่ออยู่กับออลูตงสามารถสวมหมวกเป็นชายธรรมดาคนหนึ่งที่ต้องการมีความรักเหมือนปุถุชนทั่วไป แต่เมื่อมาดำรงตำแหน่งพระราชา และพระสวามีกลับไม่ยอมเปลี่ยนหมวกสวมขณะอยู่กับออลูตงทำให้ทุกอย่างวุ่นวายไปหมด
พระราชินี: เมื่ออยู่ต่อหน้าต้องสวมหมวกเป็นพระราชินีที่เข้มงวดกวดขันกับบรรดาข้าราชบริพาร แต่เมื่ออยู่กับพระราชาเธอก็ต้องสวมหมวกของภรรยาที่มีหน้าที่ดูแลสามีโดยที่ไม่ต้องนำกฎเกณฑ์ใดใดมาเป็นข้ออ้าง
ส่วนออลูตง: หญิงคนนี้เป็นคนที่เกิดมาผิดยุค ความคิดของเธอเกินกว่าที่ผู้คนในยุคนั้นจะรับได้
- เห็นด้วยจ้าคุณ ki
- วันนี้เราใส่หมวกพยาบาลล่ะ
เรื่องนี้ไม่ได้ดูแต่แรกหรอกค่ะ
มาดูเอาช่วงหลังๆแล้ว
ติดมากเลยค่ะเรื่องนี้ ต้องดูให้ได้
สงสารทุกคนแหละค่ะ แต่อยากให้ฮ่องเต้ดีกับมเหสี
ยิ่งหลังๆรู้สึกว่ามเหสีออกจะนำเรื่องใส่ตัวนิดหน่อยค่ะ
แต่วันอาทิตย์ที่ผ่านมาไม่ได้ดูเพราะไปปีนัง
เสียดายมากเลยค่ะ ช่วยเล่าเรื่องย่อของวันอาทิตย์ให้ฟังบ้างสิคิ ^___^
อยากดูตอนจบเร็วๆจัง.....
- เพื่อนๆบอกว่าเรื่องนี้มีอีกยาวนานมากๆ ถึงรุ่นลูกออกมแก้แค้นแทนรุ่นแม่เลยล่ะ