นักสู้ภูดอย : ครูซัน สมพงษ์ หมื่นจิตต์
สวัสดีค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ยังมีผู้ร่วมอุดมการณ์ครูดี
อีกมากมายในประเทศไทย
พี่คิมขอเป็นคนหนึ่งในการช่วยสร้างฝันให้กับเด็ก ๆค่ะ
แวะมาเยี่ยมคุณครูครับ
ชอบเพลงนี้มากๆเลยครับ ซึ้งๆครับ
เเวะตามพี่โย่งมาครับ
เด็ก ๆ เป็นรอยยิ้มของโลก...
แต่เสียดาย ผู้ใหญ่กลับระบายสีของโลกให้ซับซ้อนมากจนเกินไป
ผมชื่นชอบงานที่ทำกับเด็ก ๆ ... ทำแล้ว ช่วยให้เรารู้สึกว่าโลกสดใส และชีวิตก็มีความหวัง
ผมเป็นกำลังใจให้นะครับ
เยี่ยมมาก..ขอชื่มชม..และเป็นกำลังใจให้ครับ
ขอบคุณครูซัน(แม้วันนี้ท่านไม่อยู่แล้ว)ผมเป็นคนดอยครับอยู่ที่เข็กน้อย อ.เขาค้อ จ.เพชรบูรณ์ ทุกน้ำใจของทุกท่านคนชายขอบไม่ลืมครับ
เป็นคนสุโขทัย แต่มาเรียนที่ตากค่ะได้ฟังเพลงของครูซันหลายเพลงแต่ไม่เคยรู้จักตัวตนของครู วันนี้ได้อ่านประวัติของครูรู้สึกดีจริงๆที่ครูทำเพื่อเด็กๆเพื่อสังคมขนาดนี้
ตามมาเป็นกำลังค่ะครู
เทียนน้อยก็ชอบฟังเพลงครูซันค่ะ
^_^
คิดถึงคุณครุมากคับ
ครูชันเป็นครูที่สอนหนังสือผมมาตอนที่ผมเป็นเด็ก มาวันนี้ผมผมเรียนจบโท คิดถึงครูชันจัง
สวัสดีค่ะทุกท่าน
หนูกำลังจะเรียน ครู
หนุอยากเป็นครู
และอยากเป็นครูที่ดีเหมือนครูชันด้วย
มีอะไรแนะนำด้วยนะคะ
ฟังเพลงนี้แล้ว รู้สึกผิดมากๆที่ได้ย้ายตัวเองออกจากบนดอยมา เคยได้สัมผัสรอยยิ้มและคราบน้ำตาจากเด็ก นึกถึงแล้วใจหายเวลาครูย้ายเด็กๆเทียววิ่งหาดอกไม้มาไว้ครู น้ำตาเด็กๆไหล สะอึกสะอื้น นั่นคือ ความรู้สึกจากใจดวงน้อยที่แสนใสสะอาด ถ้าเป็นไปได้อยากผันชีวิตกลับไปอยู่บนดอยอีกครั้ง เพื่อ เด็กน้อย เด็กดอย ที่ผมรัก รักมาก.............
เมื่อหลายปีก่อนเคยร่วมก่อสร้างโรงเรียนรักไทย บนเขาสุศิริน ตอนสร้างอาคารเรียนเสร็จเด็กๆนักเรียนเป็นร้อยคน มาออยืนดูอาคารเรียนหลังใหม่กัน และจะร่วมกันลงเทียนที่พื้นไม้ ผมและเพื่อนต้มเทียนแท่งในปี้บ แล้วเด็กๆเอากาบมะพร้าวชุบลากและขัด สนุกๆร่วมกับธรรมชาติของเด็กยังจำแววตาของเด็กๆได้ ทุกคนดูเต็มไปด้วยความหวัง ความสนุก ความดีใจ ถึงผ่านมาร่วม 30 ปี ยังไม่ลืม
ชอบมากเลยคะ ดีกว่าผอ.บางคนอีก สู้ๆต่อไปคะ