กวี และชีวิต2
มีเวลาว่างเล็กน้อย หลังเลิกเรียน เอนหลังกับเก้าอี้ผ้าใบ หยิบหนังสือบทกวีของเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ เล่มเก่า มาอ่าน ได้บทกลอนดีๆ มาฝากเป็นกำลังใจมวลสมาชิกเช่นเคย
ดาววูบดับ วับดวง แล้วดวงเล่า
มันเรียกเร้า มันเร่งรัด ไม่ผัดผ่อน
โลกยังแล้ง แห้งเหือด ยังเดือดร้อน
ใช่เวลา จะมานอน ชมดารา
งานที่ต้อง ทำต่อ รอไม่ได้
มีเงื่อนไข ต้องทำ ต้องข้ามฝ่า
ไร้เงื่อนไข ต้องคิด พิจารณา
สร้างขึ้นมา แล้วจง ลงมือทำ
อ่านถึงตรงนี้ ได้กำลังใจมาเป็นกอง ทันใดนั้น ได้ยินเสียงเรียกไกลมาจากหลังบ้าน "เออ! ใช่สิ เราจะมามัวนอนอ่านกลอน อยู่ได้อย่างไร ไปซักผ้าดีกว่า" เฮ้อ! ครูไทย.........
ความเห็น (5)
สวัสดีค่ะ
ได้กำลังใจ ได้ความสร้างสรรค์ค่ะ
ขอขอบคุณกับสิ่งดี ๆ
ลงมือแล้ว พบเจอ กับปัญหา
ใช้สมอง มือทั้งสอง ช่วยแก้ไข
แล้วจะได้ แสงส่อง ครรลองใจ
ถึงเส้นชัย พร้อมแน่ แค่ไม่ยอม
คนพลัดถิ่น มาเยือน ขอเอื้อนเอ่ย
พี่น้องเอย หมดหวัง จงถนอม
แรงกายหมด แรงใจก่อ อกไม่ตรอม
พรุ่งนี้พร้อม ลุกขึ้นสู้ อยู่เรื่อยไป
สวัสดียามเย็นครับ
ขอขอบคุณ คนพลัดถิ่น และครูคิมที่กรุณาแวะมาเยี่ยม
มาอ่านกลอน อ่อนหวาน ซ่านซึ้งนัก
เพราะว่ารัก อักษรา ภาษาศิลป์
เสนาะหู รื่นกมล แม้นยลยิน
พรถวิล รินกวี ที่นี่เอย
พอได้กำลังใจปุ๊บ ก็มีพลังในการทำหน้าที่ปั๊บนะครับครูคำเทศ
ขอบคุณที่นำสิ่งดีดีมาให้ครับ
รพี