ไอซียูเปี่ยมรัก : โอกาสสุดท้ายของชีวิต


             วันก่อนผู้เขียนอยู่เวรตรวจการ  มีผู้ป่วยที่ต้องใส่ท่อและเครื่องช่วยหายใจ ญาติขอกลับไป(....)ที่บ้าน ด้วยการเซ็นยินยอมไม่สมัครใจรับการรักษาในโรงพยาบาล ทางเราได้จัดรถนำส่งพร้อมถังออกซิเจนและอุปกรณ์อย่างพร้อมเพียง  ยังไม่ได้ติดตามดูว่าเป็นอย่างไรแล้วบ้าง

 

             จากการที่ทางโรงพยาบาลของเราเปิดให้บริการผู้ป่วยหนักในไอซียู มาเป็นเวลาเกือบสองเดือน มีญาติที่แสดงความจำนงในการดูแลผู้ป่วยวาระสุดท้ายของชีวิต ที่จะไม่ช่วยฟื้นคืนชีพ หรือการปั๊มหัวใจให้มีชีวิตอยู่ต่อไป จำนวน 5 ราย บางรายขอกลับไป(....)บ้าน แต่หมอไม่อนุญาตและแนะนำว่ายังมีโอกาสลุ้น

 

             มีคนไข้ที่จากเราไป 3 ราย กำลังลุ้นที่จะรอกลับบ้าน 1 ราย  และกำลังรอลุ้นให้สู่ภาวะปกติอีก 1 ราย

 

             คุณตาที่ลูกๆบอกว่า ปล่อยคุณตาไปตามวาระเสียเถอะ แค่นี้ก็มีกรรมมากแล้ว คงไม่ต้องปั๊มหัวใจคุณตาอีก

             คุณตานอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลนานกว่า 3 เดือน คุณตากำลังฝึกการทานอาหารทางปาก จากที่เคยทานทางสายยางมาตลอด มีแผลเจาะคอที่คุณตากำลังเรียนรู้ที่จะพูดออกเสียง อีกไม่นานคุณตาจะฝึกเดินในขณะที่ข้อเข่าเริ่มมีปัญหา คล้ายกับอาการของข้อติด

          

             full medication,No CPR คุณหมอมักจะบันทึกหลังพูดคุยกับญาติเมื่อผู้ป่วยมีอาการในขั้นวิกฤต ไม่สามารถพยากรณ์โรคว่าจะดีขึ้นหรือเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร ญาติมักจะให้ความเห็นเสมอว่าให้การรักษาอย่างเต็มที่แต่ไม่ปั๊มหัวใจ

             พยาบาลเองในฐานะที่ต้องอยู่กับคนไข้ ก็ให้การดูแลเต็มที่ ดูแลทางเดินหายใจให้โล่ง ปรับขนาดยาและสารน้ำ ตามสัญญานชีพที่เปลี่ยนไป ดูแลเรื่องภาวะแทรกซื้อนที่จะเกิด ไม่ว่าจะเป็นแผลกดทับ การติดเชื้อต่างๆ การปรับเครื่องช่วยหายใจให้เข้ากับคนไข้

             

              เมื่อถึงโอกาสสุดท้ายของชีวิต คนไข้หรือญาติ แม้จะมีสิทธิที่จะเลือกจากโลกนี้ไป แต่บางครั้งจริยธรรมและจรรยาบรรณแห่งวิชาชีพก็ไม่สามารถที่ให้คำตอบและทางเลือกได้ทั้งหมด คงต้องศึกษากันต่อไปอีก

 

 

หมายเลขบันทึก: 210803เขียนเมื่อ 22 กันยายน 2008 19:52 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:36 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (11)

เมื่อถึงโอกาสสุดท้ายของชีวิต คนไข้หรือญาติ แม้จะมีสิทธิที่จะเลือกจากโลกนี้ไป แต่บางครั้งจริยธรรมและจรรยาบรรณแห่งวิชาชีพก็ไม่สามารถที่ให้คำตอบและทางเลือกได้ทั้งหมด

เข้าใจครับ ญาติๆก็อยากให้อยู่ แต่เมื่อถึงเวลาก็ต้องลาจากไป เป็น อนิจจตา ครับ

  • ป้าเข้าใจตั้งชื่อน่าเข้าพักจัง
  • แต่ยังไม่อยากรักด้วยเลย...อิอิ
  • เก็บไว้ยามจำเป็นแล้วค่อยรักนะครับ
  • ไอซียูเปี่ยมรัก 

สวัสดีค่ะป้าแดง

- ไอซียูเปี่ยมรัก ของผู้ให้บริการ บางครั้งการตัดสินใจก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเราตลอด .เพราะเราให้สิทธิผู้ป่วย แต่บางอย่างก็ขัดกันเองระหว่างวิชาชีพกับคุณธรรมบ้าง

การดูแลแบบประคับประคองในระยะสุดท้ายของชีวิตเป็นที่สนใจกันมากในปัจจุบัน แต่ไม่ทราบว่าขณะนึ้กฏหมายได้ออกมารองรับมากน้อยแค่ไหนเช่นการให้ผู้ป่วยหนักกลับบ้าน คิดว่าที่สำคัญคือให้ผู้ป่วยได้ตัดสินใจหรือได้ร่วมวางแผนการมีชีวิตอยู่ของตนเองตั้งแต่ยังรู้สึกตัวกับครอบครัวและทีมผู้ให้การรักษา เพราะปัจจุบันญาติๆมักเป็นผู้ตัดสินใจแทนผู้ป่วยเสมอ

  • มาตอบครับ
  • วันที่ 31 นะครับ นอกจากเสน่ห์แรงแล้วยัง เป็นฉลาด ไหวพริบดี มักประสบความสำเร็จทุกเรื่องที่ตั้งใจทำ ลักษณะเป็นคนเข้มแข็งเด็ดขาด เป็นคนที่มีมนุษยสัมพันธ์ดี มีเพื่อนมาก เพราะเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน สุภาพเรียบร้อย แต่ก็ยังต้องการกำลังใจจากเพื่อนๆมาก
  • เปิดตำราว่าให้เลย
  • รับรองตรงเป๊ะ.....ตรงตามหนังสือ...อิอิ  

บางครั้งเหมือนอยู่บนทาง 2 แพร่ง ตัดสินใจลำบาก ระหว่างคุณธรรม และสัจธรรม ยังจำคำกลอนบทหนึ่งได้ว่า "เขาก็ชีวิต เราก็ชีวิต ใครเล่าอ้างถือสิทธิ์ เหนือชีวิตที่เขามี" พินัยกรรมชีวิต อาจเป็นคำตอบสุดท้าย!!

สวัสดีค่ะ ทุกท่านที่แวะมาค่ะ

ขอบคุณมากมายค่ะ ในการแลกเปลี่ยน

อาจารย์ประจักษ์ ตรงเป๊ะเลยค่ะ อิอิอิ

ขบอคุณค่ะ

สวัสดีคะ หนูเป็นสมาชิกใหม่ป้ายแดงพึ่งถอยวันนี้เลยค่ะ

แต่ก่อนหน้านี้หนูก็แวะเวียนมาอ่านเรื่องราวของป้าแดง

(ขออนุญาตเรียกชื่อนี้นะคะ ดูสนิจกันเหมือนป้าหลาน ^^)

วันนี้เลยขอแนะนำตัวเลย

สวัสดีค่ะ

การทำงานเกี่ยวกับ  ชีวิต  น่าเห็นใจนะคะ

เมื่อได้ยินคำว่า ไอซียู  เราก็จะตกใจเอาไว้ก่อน

เพราะรู้แน่ว่าเป็น  อาการหนัก

คอยฟังข่าวว่า..จะออกจากห้องนี้ได้หรือยัง

 

ลูกชายวัยรุ่นป่วยด้วยเนื้องอกสมอง รู้สึกตัว ใส่ท่อช่วยหายใจ แต่ไม่ใช้เครื่องช่วยหายใจ อยู่ในภาวะวิกฤต

แพทย์ให้ข้อมูลกับพ่อ โรคไม่มีโอกาสหายขาด  มีแต่ทรงกับทรุด 

พ่อสงสารลูก ไม่อยากให้ทรมาน  บ้านก็อยู่ไกล   ต้องทำงาน ไม่มีคนดูแล  อยากขอกลับบ้าน (เดิมพ่อกับลูกไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน)

เราเข้าใจพ่อ  แต่ขณะเดียวกันก็ต้องให้โอกาสลูกในการตัดสินใจเลือกด้วย เพราะเป็นชีวิตของเขาเอง

ลูกไม่อยากกลับน้ำตาคลอ ชูสองนิ้ว ขอสู้ต่อ 

พ่อน้ำตาไหล เราเลยพลอยตาแดงด้วย

พบกันครึ่งทาง คือแนะนำให้พ่อกลับไปทำงาน มีโอกาสและมีเงินค่อยมาเยี่ยม ใช้วิธีโทรมาถามข่าวได้

สุดท้าย รักษาจนภาวะต่างๆ เริ่มดีขึ้น ถอดท่อช่วยหายใจออกได้ (แต่โรคไม่หาย)  จึงส่งตัวกลับโรงพยาบาลใกล้บ้าน เพื่อจะได้อยู่ใกล้ครอบครัว

 

ชีวิตหนึ่งจะได้เกิดมาในโลกนี้แสนยาก การดำรงชีวิตอยู่ให้ดีได้ถึงวันนี้ก็แสนลำบาก มีหนทางใดที่เราท่านจะช่วยกันให้มีชีวิตอยู่ได้ก็จงช่วยกันเถิดครับ เผื่อว่าวันหนึ่ง เขา เรา ท่าน จะได้พบพานบรมสุขที่แท้จริง คงมีสักวัน คงมีสักวัน คงมีสักวัน...................

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท