คำทักทาย
คำทักทายที่เจ็บปวด
กาลเทศะ [กาละ-] น. เวลาและสถานที่; ความควรไม่ควร. (ส.). การเรียนรู้เรื่องการรู้จักกาลเทศะ ในหลายด้าน ว่าต้องมี ..สติ...ควบคุมในการกระทำสิ่งอันใดก็ตาม เพราะการมีสติคือการปฎิบัติธรรม.....แค่เรารู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ก็ถือว่าได้ปฎิบัติธรรมแล้ว
ด้วยความด้อยในวุฒิภาวะ ในแต่ละปีพบว่ามีการสูญเสียชีวิตของเยาวชนอย่างมากมาย จากอุบัติเหตุซึ่งผู้ขับขี่ขาดวุฒิภาวะในการขับขี่
เคยประสบเหตุการณ์ที่คำทักทายเกือบกลายเป็นคำอำลา....
ครั้งแรกที่เชียงราย.....ลูกศิษย์ดีใจที่ได้พบอาจารย์....ตะโกนเรียกอยู่อีกฟากถนน...พอได้ยินเสียง...ก็หันไปเห็นร่างของลูกศิษย์กระเด็นไปตามแรงปะทะของรถเสียแล้ว... ผลก็คือขาหัก 2 ท่อน เสียโฉม....เสียเวลาเรียน....และเสียขวัญทั้งครูและศิษย์
ครั้งที่ 2 ที่พิษณุโลก.....ได้ยินเสียงทักว่าสวัสดีค่ะอาจารย์.....สิ้นเสียง...ก็ได้ยินเสียงมอเตอร์ไซด์ของลูกศิษย์ทั้งสอง....ชนท้ายรถยนต์ที่อยู่ข้างหน้าอย่างแรง..ลูกศิษย์บาดเจ็บทางกาย แต่ครูเกิดอาการทางจิต...เพราะมีภาพหลอนซ้อนขึ้นมาแม้เวลาจะห่างกันหลายปี...ทำอย่างไรจึงจะไม่ให้เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นอีก
พยายามเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ลูกศิษย์ฟัง...เพื่อเตือนไม่ให้ประมาท....และบอกว่าการปฏิบัติธรรมด้วยการเจริญสติ ระลึกได้ตลอดว่ากำลังทำอะไรอยู่ รู้กาลเทศะ มีวุฒิภาวะพอที่จะทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดด้วยตนเอง...รู้ว่าการทักทายกันควรและไม่ควรทำในเวลาใด...สถานที่ใด.....มิฉะนั้นแล้ว...คำทักทายอาจจะกลายเป็นคำอำลา.
ความเห็น (1)
ขอบคุณครับ เรื่องนี้โหดจริงๆครับ เล่าได้หยองมากเลย เหอๆๆ