มือใหม่...หัดสอน
มีโอกาสได้นำความรู้ที่มีอยู่ ไปสอนให้กับเด็กในชุมชนนครหลวง และวังหิน.......
สอนแล้วรู้สึกว่า เด็กก็เป็นเด็ก ทำอะไรก็ดูน่ารักไปหมด...และคิดๆๆ อยู่นะว่ากรรมจะตามสนองจริงๆๆ
เอ้!!!! แต่ตอนเด็กๆ เราเรียน เราก็ตั้งใจนะ ไม่คุยกันนิ....เฮอะๆๆๆ หรือ ว่าเราคุย.....?????? ^-^
เด็กคนไหนตั้งใจเรียนก็ตั้งใจฟังดีมาก..
แต่เด็กที่สมาธิสั้นนิซิ...เราต้องพยายามหาเกม หรือ กิจกรรม มาให้เขาได้เล่น
ก็ไม่ชอบอยู่นิ่งนิ5555++++++
แต่สุดท้ายแล้วสิ่งที่ครูคนนี้คาดหวังจากเด็กๆ คือ ความรู้ที่เขาได้รับ และความรักในวิชาที่เราสอนไป เพราะปูเองก็สอนคณิตศาสตร์ และภาษาอังกฤษ.....
พยายามหาเกมมาให้เล่นบ่อยๆ....เด็กๆ ก็สนุกกันมาก.. โดยเฉพาะวันที่พาร้องเพลงภาษาอังกฤษ...เด็กก็ชอบแล้วนำเสนอขึ้นมาว่า "ครูค่ะ แบ่งกลุ่มให้เต้น และโชว์ให้เพื่อนๆดูหน่อยค่ะ...."
ปูเองก็เอ้อดีนิ....อย่างน้อย การซ้อมเต้น ก็ได้ร้องเพลงบ่อยๆๆ ทำให้เข้าใจ และจำโครงสร้างของประโยคได้ดีขึ้น...นอกจากนี้แล้วพฤติกรรมที่คาดหวัง คือ กล้าแสดงออก กล้าแสดงความคิดเห็น...เพลงช่วยได้นะค่ะ^-^
แต่ที่สำคัญที่สุด คือ กระบวนการทำงาน ปูเพิ่งป็นครูฝึกหัด ก็เลยอยากดู กระบวนการทำงาน ควบคู่ ไปกับผลงานของเด็กๆ
ซึ่งปัจจุบัน มีมากที่สนใจแต่ผลงาน โดยไม่ดูกระบวนการ ขั้นตอนการดำเนินงานเลย ประมาณว่า คุณจะทำมาอย่างไรก็ช่าง ขอแค่ให้งานออกมาสวย สมบูรณ์แบบที่สุด.....
เฮ้ย!!!! นั่นมันไม่ใช่นิ.....รู้สึกขัดแย้งกับความคิดแบบนี้มาก แต่การสอนในสังคมไทยก็ยังคงมีอยู่มาก.....
แต่สุดท้ายแล้ว....จุดประสงค์การสอนของปู อยากให้เด็ก รักในวิชานั้น เรียนแล้วไม่รู้สึกไม่ชอบ...เพราะตัวครูเองก็มีผลต่อความรู้สึกนั้นเช่นกัน...
ปูเองก็เคยเป็น....อิอิ
ความเห็น (3)
เห็นคุณครูสอนแล้วมีความสุข ก็ดีใจแทนเด็ก ๆ แล้วครับ
ดีครับ ผมก็ได้สอนที่ชุมชนภัคดีเหมือนตัวเองนั่นแหละครับอย่ามลืมมาอ่านของผมบ้างล่ะ
- ค่ะ ครูเต้...
- ขอบคุณที่แวะมาเม้นให้นะค่ะ