บันทึกที่ทำให้ผมรู้สึกเปลี่ยนไป๋

บันทึกที่ทำให้ผมอบอุ่น

 

จุดเริ่มต้นของการสมัครใช้งานของ GotoKnow ก็ด้วยได้รู้จักรุ่นพี่ท่านหนึ่งทาง msn ท่านเป็นอาจารย์และชอบเขียนหนังสือ ผมแนะนำว่าทำไมไม่มาเขียนใน  GotoKnow ล่ะครับ ผมเห็นนักวิชาการมาแลกเปลี่ยนความรู้กันเยอะนะ พี่เค้าถามว่าสมัครอย่างไรล่ะ อืมม พี่เค้าอาจจะเก่งเรื่องเขียนแต่การใช้งานคอมพิวเตอร์หรืออินเตอร์เน็ตไม่ค่อยคล่อง ก็ส่งลิงค์แนะนำการใช้งานให้พี่ท่านอ่าน พี่ท่านก็ว่าอ่านไม่เข้าใจ ... อ้าว....เอาๆ เดี๋ยวผมลองสมัครดู สมัครเพื่อที่จะได้แนะนำพี่เค้า...เท่านั้นเองจริงๆ 

 

ผมเองตั้งใจจะเขียนบล็อกมานานแต่ไม่ใช่ที่นี่ ...ด้วยรู้สึกว่า โลกที่ Gotoknow นี่แตกต่างจากโลกที่ผมควรจะอยู่ หลังจากทดลองสมัครเพื่อให้รู้และแนะนำเพื่อนรุ่นพี่ให้เป็นสมาชิก เสร็จแล้วว่าจะส่งเมล์หาผู้ดูแลระบบเพื่อขอให้ลบบล็อกของผมออกไปจะได้ไม่เสียพื้นที่จัดเก็บบล็อกที่ว่างเปล่า 

 

แต่ผมก็ไม่ได้ส่งเมล์ที่ตั้งใจ และผมก็ได้กลับมา GotoKnow อีกครั้ง ส่วนเพื่อนรุ่นพี่ ท่านยังไม่ได้เขียนที่นี่แต่แว่วข่าวว่าไปใช้ HI ห้า...

 

ผมเริ่มต้นการเขียนอย่างไม่มีจุดมุ่งหมายอะไรทั้งสิ้น แค่อยากเขียนบันทึกเรื่องราวของตัวเองและเมื่อคุณครูอ้อย แซ่เฮ ได้สละเวลามาพิมพ์ข้อความทักทายอย่างผู้ใหญ่ใจดี ต่อมาท่านอาจารย์ Wasawat Deemarn ได้แวะมาพิมพ์ข้อความขอบคุณสั้นๆ ในบันทึกการลองใช้งาน Chrome ...   ผมก็ได้กลับไปตอบคำทักทายที่บล็อกของท่าน 

 

ซึ่งเมื่อตามไปอ่านบทความที่ท่านอาจารย์เขียนถามเกี่ยวกับการตอบบันทึกทำให้ทรรศนะในการเขียน GotoKnow ของผมเปลี่ยนไป รู้สึกว่าผมนี่เป็นคนใจคอคับแคบแฮะ เพียงเพราะรู้สึกว่าสังคมที่นี่ ไม่ใช่ที่ของตัวเองผมจึงก้มหน้าก้มตา เขียนบันทึกและไม่สนใจสิ่งรอบตัว ตั้งใจแต่จะเขียนๆๆ ไม่สนใจใคร มาคิดดูแบบนี้ถ้าจะมีมิตรภาพก็คงเป็นมิตรภาพที่เป็นแบบที่... เกิดเฉพาะคนบางคน คนบางกลุ่ม คนบางพวก...อย่างที่ท่านอาจารย์บอกไว้ แม้ว่าผมไม่มีความรู้มากมายจะบอกต่อ แต่ผมก็คิดว่ามีเรื่องราวมากมายที่อยากรู้ และมีหลายๆ ท่านใน GotoKnow ที่น่าจะยินดีถ่ายทอดความรู้ ต่อไปนี้ผมจะจุ่นวุ่นวายไปทั่วละนะครับ ผมชื่นชมใครผมก็จะไปให้ความชื่นชม  สงสัยก็จะท่องเที่ยวถามไปทั่วทั้ง GotoKnow นี่ละ  ^^

 

 

 

 

 

[karat]

ชอบอ่านบันทึกค่ะ ขอบคุณที่เขียนมาให้คนชอบอ่านค่ะ

[ชยพร แอคะรัจน์]

อย่าเพิ่งคิดว่า "จะเขียนเพื่อใคร"นะครับ...อยากให้คิดว่า "เขียนเพื่อตัวเองเก็บไว้ใช้ในการ-รวบรวม-สังเกต-วิเคราะห์-สังเคราะห์-ออกแบบ-นำเสนอเพื่อการพัฒนาตนเอง งาน และสังคมวงการใกล้ตัว-ขยายออกไป---"นะครับ...ทั้งนี้เพราะ 1.จะได้เป็นธรรมชาติ -ธรรมชาติจะดุลภาพ(equilibium)บุคคลและสังคมได้เองครับ...2.จะได้ประโยชน์แก่ตน ก่อนที่จะเป็นประโยชน์แก่ท่าน -ซึ่งจะยั่งยืน(sustainable)..การมุ่งทำเพื่อคนอื่นก่อน ดูอาจจะสวยหรู แต่จริงๆแล้ว ก็ อัตตา ที่รอการหวลกลับนะครับ ซึ่งพอไม่เป็นไปตามที่เสียสละ อาจจะส่งผลให้กระบวนการแห่งตน ไม่ยั่งยืน นะครับ...3.เป็นการออกจาก"ภายใน" ของตนแท้ๆ จะมีพลังมากที่สุด (ทุกอย่างเริ่มที่1)....4.ต่อเนื่อง(สันตติ)...กระบวนการเสียดสีให้เกิดไฟ จะหยุดพักนานไม่ได้ ไฟจะมอดนะครับ...5.(สุดท้าย) รับรองว่าจะต้องเกิด"อึดอัด-ขัดใจ"บ้างแน่ ๆ ไม่มากก็น้อย ถ้ากระโจนเข้าสู่วงการ แลกเปลี่ยนเรียนรู้ ทั้งนี้เพราะ"คน"มีบริบทต่างกันมาก ๆ ไม่ว่าจะเป็น เพศ อายุ ฯลฯ ต้อง"เผื่อใจ"ด้วยนะครับ..........จริงใจมากครับ...............ชยพร แอคะรัจน์

[U-and-ME]

• สวัสดีครับคุณ karat ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือนครับ
• สวัสดีครับ ท่านอาจารย์ ชยพร แอคะรัจน์ ขอบคุณครับสำหรับคำแนะนำ ผมคงเลือกเขียนเพื่อการพัฒนาตนเองก่อนเป็นเบื้องต้นครับ แต่ก็จะพยายามต่อไปเพื่อไปให้ถึงขั้นที่สามารถเ ขียนบันทึกที่เป็นประโยชน์ต่อคนอื่นบ้าง ตามที่ท่านอาจารย์แนะนำซึ่งคงเป็นระยะเวลาที่ยังอยู่อีกยาวนานครับ

[ชยพร แอคะรัจน์]

ขอบคุณมากครับ...เป็นกำลังใจให้นะครับ.....ชยพร แอคะรัจน์

[ครูเอ]

เป็นกำลังใจค่ะ

ที่นี่...อบอุ่น ...ยินดีต้อนรับทุกท่านค่ะ

[U-and-ME]

สวัสดีครับ คุณครูเอ ขอบคุณครับที่แวะมาทักทายต้อนรับและให้กำลังใจ 

[U-and-ME]

ขอบคุณ ท่านอาจารย์ชยพร แอคะรัจน์ ครับ...สำหรับกำลังใจ ^^