ความตั้งใจ...ดับโกรธา
เจ้าของร้านบอกว่าไม่ต้องรดน้ำมาก มันจะตาย ผมถามอย่างห่วงใย
“ เหรอ มันไม่ชอบน้ำขนาดนั้นเชียว “
“มันไม่เอาอะไรมากหรอก หักปักก็ติด มันอยากอยู่จะตายไป “
คำนั้นติดหูกลับมาบ้าน “ มันอยากอยู่จะตายไป “ ผมเคยได้ยินเรื่องทำนองนี้ คนแก่ใกล้ตายไม่ยอมตาย เพราะรอลูกชายกลับบ้าน พอลูกกลับมาได้คุยเรื่องที่ค้างคาใจแล้วก็ตาย เป็นความตั้งใจที่จะมีชีวิตอยู่เพื่อรอ
ความตั้งใจมีอานุภาพนัก ถ้าใครปักมันติดเหมือนลั่นทม มันจะไม่ยอมตายง่าย ๆ แต่ความตั้งใจของคนปักติดยาก เหมือนไม้บางชนิดที่ต้องเริ่มที่เพาะเมล็ด เวลาคุยกัน “ ตั้งใจนะ ตั้งใจนะ “ มองตาแป๋วไปในอนาคตว่าจะทำอย่างนั้นอย่างนี้ดูยาวไกล พอพ้นไปได้วันสองวัน ความตั้งใจไม่รู้ไปไหน มันเบื่อ ไปเที่ยวดีกว่า ตั้งใจอะไรที ทำนานกว่าจะสำเร็จ รอนาน ไม่ชอบรอ
การหยุดความโกรธก็เหมือนกับการเพาะเมล็ด ต้องตั้งใจมากที่จะให้มันมีชีวิตอยู่ เราจะดำรง “ ความประพฤติไปสู่ความหยุดโกรธนี้ ” ให้ยาวนานและมีความมั่นคงอยู่ในใจมากทีเดียว จึงจะทำได้ เรียกว่าต้องเหนื่อยกันพักใหญ่ทีเดียวแหละ ต้องคอยเลี้ยงดูประคบประหงมให้ความตั้งใจนี้อ้วนพีมีแรง อย่าปล่อยให้มันเป็นอนิจจังไปโดยเร็ว คือ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป วันเดียวเบื่อ หมดความตั้งใจไปเสียแล้ว ก็เป็นอันต้องเลิกรา เราต้องมีความตั้งใจซ้อน คือ ตั้งใจที่จะตั้งใจหยุดโกรธให้ดี ก็จะผ่านไปได้ด้วยดีครับ
ความตั้งใจนี้มีความสำคัญมาก เพราะว่าโดยธรรมชาติคนเราย่อมรักสบาย ทำอะไรง่าย ๆ ฉะนั้น ถ้าเราไม่ตั้งใจให้มั่น เราก็จะยกโทษให้ตัวเองทุกครั้งที่โกรธ บอกตัวเองว่าคราวนี้ขอโกรธก่อน ก็เรื่องนี้มันสมควรโกรธ เป็นใครก็ต้องโกรธทั้งนั้นแหละครับ สารพัดจะเข้าข้างบอกตัวเองไป
เราควรตั้งใจให้สูงว่า ไม่ว่าเรื่องสมควรหรือไม่สมควร ก็จะไม่โกรธ เพราะจุดหมายไม่ได้อยู่ที่ว่า มันสมควรโกรธไหม แต่จุดหมายอยู่ที่ใจจะไม่โกรธ ฉะนั้น แม้ว่าเรื่องนั้นมันน่าจะโกรธ ก็ต้องทำใจให้ไม่โกรธก่อน ฉะนั้น แม้ว่าเรื่องนั้นมันจะน่าโกรธ
บางทีเหมือนเสียดาย ที่ไม่ได้โกรธเรื่องนั้น มันไม่เท่ เสียเหลี่ยม เสียหน้า โกรธเสียหน่อย เพราะการไม่โกรธในเรื่องที่คิดอยู่ว่ามันน่าโกรธ ก็เหมือนกับการยอมแพ้คู่กรณี พอตั้งใจไม่โกรธ ดูเหมือนกับจะยอมอะไร ๆ ไปเสียหมด บางคนคิดเลยไปถึงการเป็นคนขี้แพ้ แพ้ทุกเรื่อง ความจริงไม่ใช่ หลวงพ่อพระพยอม กัลยาโณ สอนว่า “ ยอม หยุด เย็น “ เมื่อเรายอมฟัง เราจะไม่โกรธ การ
ทะเลาะกันก็จะหยุดไป ความเย็นก็จะเข้ามาในใจ พอให้มีสติ มองเหตุการ์ณในมุมอื่น เหตุผลอื่นได้ เพราะความเย็นทำให้ตาสว่างมองอะไรได้กว้าง ไร้เมฆหมอกปิดบัง คนโบราณว่า ให้เอาน้ำเย็นเข้าลูบ ลูบใคร ก็ลูบทั้งเราทั้งเขานั่นแหละ ถ้าโกรธมากเอาน้ำเย็น ลูบไม่ไหว เอาน้ำเย็นสาดก็ยังดี คงจะใช้แทนกันได้ ยังไงคงดีกว่าน้ำร้อน คือ พอมันเย็นไปฝ่าย อีกฝ่ายก็ต้องคลายลงด้วยไม่มีแรงปะทะ เหมือนตบมือข้างเดียวไม่ดัง
แม้เราจะมีความตั้งใจมาก แต่ใหม่ ๆ เวลามีเรื่องเข้ามาให้โกรธ ก็จะโกรธ คือจับไม่ทัน แต่อย่าได้กังวล ให้ตั้งใจต่อไป อะไรมันมีใหม่ได้มันก็เก่าได้ เก่าคือนาน คือทำไปนาน ๆ มันจะโกรธช้าลงและน้อยลงไปเอง แต่อย่าให้ความตั้งใจลดน้อยลงตามไปด้วยก็เป็นอันใช้ได้
ความเห็น (10)
มาอ่านข้อคิดดีๆค่ะ
อะไรมันมีใหม่ได้มันก็เก่าได้
ขอบคุณค่ะ
การดับความโกรธ คือความไม่โกรธ ซึ่งข้อนี้ทำได้ยากมากจิงๆค่ะ ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ใจ
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆค่ะ
ใช่ แล้ว ครับ ทุก อย่าง ใจ เป็น อย่าง แต่ ถ้า ทำ ไม่ ได้ ก็ ต้อง ปล่อย มัน ไป เพียง แค่ เรา ดำเนิน ตาม ตถตา ก็ เพียง พอ
- เวลาโกรธ จะเงียบ
- ถามตัวเองว่า โกรธทำไม โกรธแล้วได้อะไร
- แล้วหายใจเข้า นับ 1 2 3 หายใจออกนับ 1 2 3 4 5 6 ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนผ่อนคลาย(ลองทำดู)
- อยู่คนเดียวสักพัก...
- แล้วจะค่อยๆ ดีขึ้น...
- แล้วอโหสิค่ะ
สวัสดีครับ วิธีนี้ดีครับ
อย่าให้ความตั้งใจ ลดน้อยลงไป
ขอบคุณค่ะ น้องชาย
สวัสดีคะ มีอีกวิธีนะคะที่เมื่อโกรธจะใช้ พูดกับคนที่เราโกรธเพราะมาก มีคะมีขา นำเสียงจะหวาน ไพเราะ ในใจโกรธมาก ๆ จนน้องที่ทำงาน พี่พูดเพราะจัง ทำให้เรามีภาพลักษณ์ที่ดีเวลาโกรธ
ดีครับ ถ้าเป็นผมนะ ผมก็จะพูดเพราะแต่ต้องมีกัดฟันแถมด้วย กรอดๆ ครับ อิอิ