จับได้แล้ว .....คนขโมยปลาข่อน

วันนี้เป็นวันแดดจัดอีกวัน ฉันปั่นจักรยานคู่ชีพมานา เพื่อมาตัดต้นโน หลังจากที่ไม่ได้มาตัดซะหลายอาทิตย์ เพราะเกิดอาการคันเป็นตุ่ม ตามแขน เพราะแพ้คายต้นข้าว อาการดีขึ้น เลยมาตัดซะหน่อย ขี่จักรยานมาถึงนา เห็นเงาใครบางคนตะคุ่มๆอยู่ในนา ดูพี่แกกะลังก้มๆ เงยๆ สงสัยคนมาเกี่ยวหญ้า ฉันคิดในใจ ว่าแล้วไปดูหน้าซะหน่อยดีกว่าว่า ใครกัน... ปั่นจักรยานมาใกล้ๆเลยเริ่ม เห็นว่าไม่ใช่คนมาเกี่ยวหญ้าแล้วแฮะ แต่พี่แกกะลังจับปลาข่อนในนาของฉันอย่างเพลิดเพลินตะหาก ฮึ่ม....จอดจักรยาน แล้วเดินลงมาที่คันนา สวมบทเจ้าของนา อารมณ์ดี เดินมาเงียบๆ( ทำเสียงโหวกเหวกเดี๋ยวเขาจะตกใจ ฮา...) เดินมาถึงแล้วพี่คนนั้นยังไม่สนใจ หรือแกมองไม่เห็นกันแน่นะ พอแน่ใจว่าแกไม่ทันเห็นแล้วฉันเลยแสดงตัว "ได้หลายบ่" "กะ...บ่หลายปานได๋" ลืมบอกไปว่า ในมือแกมีกระสอบปุ๋ยเย็ยเป็นถุงหูหิ้ว ในหั้นมีปลาของนาฉันดิ้นแด่วๆอยู่อ่ะ "ได๋ เอามาเบิ่งแน " แกยื่นถุงมาให้ ในถุงส่วนใหญ่มีแต่ปลาช่อน ตัวโตๆ ปลาหมอตัวโตๆ และปลาหลด และลูกปลาช่อนขนาดหัวแม่โป้งอีกเพียบ เยอะเหมือนกันแฮะ พี่แกสีหน้าเริ่มเปลี่ยน เมื่อฉันบอกว่า "เจ้าขื้อ มาเหยียบข้าวข่อยมุนเหมิด ?" "ข่อยม่า วางฮัน" "เบิง เจ้าเหยียบข้าวข่อยบักหลาย ฮู้บ่ ข่อยนี่หละเจ้าของนา เจ้ามาเฮ็ดจังซี่ได้จังได๋ ? แกหน้าถอดสีเลยพอรู้ว่าเจ้าของนามาแว้ว.... คงไม่รู้จะทำไงเลยแก้ตัวว่า "ตอนไถนา ข่อยกะมาไถให้ มากับพ่อใหญ่ใจ" "บ่เกี่ยวกัน พ่อใหญ่ใจ บ่แม่น เจ้าของนา แกแคเช่าเฮ็ดซือๆ" ฉันไม่รู้จะจัดการกับพี่คนหน้าซื่อคนนี้ยังไงดี เลยเรียกแกขึ้นมาจากนาซะ แล้วฉันก็จัดแจงเอากระสอบของแก มา เทปลาออก ตอนแรกคิดว่าจะเอาไปหมดดีไหม เพราะเป็นสิทธิ์ของเจ้าของนาอยู่แล้ว และมันก็เป็นปลาข่อนร่นสุดท้ายแล้วด้วย เพราะก่อนหน้านี้มีแต่คนมาแอบจับกันตั้งหลายรายแล้ว แต่ฉันไม่เคยมาเจอจังๆแบบ พี่คนนี้ สรุป ...ฉันเลือกเอาเฉพาะปลาตัวโตๆ และแบ่งปลาอีกครึ่งหนึ่งซึ่งส่วนใหญ่ตัวเล็กยกให้พี่คนนั้นไป แกไม่หึไม่อือเลย ได้แต่นั่งมองเฉยๆ ฉันก็ไม่รู้จะว่าอย่างไรดี จะเอาหมดก็นึกสงสารแก แกอุตสาห์จับ ถึงแม้จะมาจับในนาของฉัน และเหยียบข้าวยับเยินไปหลายต้น แต่ถ้าให้ฉันจับคนเดียว ไม่รู้จะได้เยอะเท่าแกจับมั้ย ฮา.... " คราวหน้าอย่าเฮ็ดจังซี่ อีกเด๊อ " ฉันเตือนพี่แก "ข่อยบ่อยอยากเอาเรื่องซือๆดอก " แกเดินจากไปด้วยความเศร้าสร้อย และคงจะงงจนทำไรไม่เล็กน้อย ที่เจอเจ้าของนาเพี้ยนๆแบบฉัน เพี้ยนยังไง ? ก็เพี้ยนที่ไม่เอาเรื่องเขาน่ะสิ ถ้าเป็นคนอื่นเรื่องถึงตำรวจหรือผู้ใหญ่บ้าน ตามมาด้วยข้อหาลักขโมย และบุกรุกที่นาทำให้ต้นข้าวเสียหาย แต่ฉันดันไม่ทำแบบนั้น กลับมาถึงบ้านในตอนบ่าย ยื่นปลาข่อนให้แม่ป้า พร้อมกับบอกว่าเขามาขโมยปลา แกถามว่าทำไม ไม่เอาเรื่อง แจ้งผู้ใหญ่บ้านได้นะ เขาทำผิด เขามาขโมยของๆเรา ฉันบอกป้า เรื่องมันแล้วไปแล้ว ช่างเถอะ .....อย่างน้อยเราก็ไม่ต้องจับปลาเอง ฮา....

[ร่มไม้ใหญ่ใกล้ทาง]

เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศจึงเอาเนื้อเพลงสัญญาปลาข่อน ของเอกพล มนต์ตระกานต์ มาฝาก กับภาพท้องนาที่บ้านนอก

( เกริ่น ) ลมพัดข้าวดอ หัวใจอ้ายรอฟังข่าว
คึดฮอดผู้สาว ที่เคยเว้ากันปีก่อน
ว่าสิคืนนา ทุกคราเมื่อยามปลาข่อน
แต่พอเจ้าจร ปลาข่อนบ่เห็น...คำแพง

( แหล่........ )
บัดนี้ บัดนี้.........
อ้ายอยากขอกล่าวก้ำ ทวนความจำจั๊กกะหน่อย
ฝากผู้สาวส่ำน้อย ผู้หายจ้อยตั้งแต่นาน......
ตั้งแต่คราวอยู่บ้าน เว้าคำหวานกับอ้ายบ่าว
ยามหัวลมพัดจ้าว กลางฮวงข้าวก่องสลอน
น้ำแจนาปลาข่อน ปลาซิวซอนดิ้นด่อง ๆ
เอาสวิงค่อยซ้อน มาหมกพร้อมอีตู่นา
จ้ำหมกปลาสัญญาน้อง ว่าเฮาสองสิมั่นแก่น
ฮักเป็นแฟนก่อไว้ มื้อได๋พร้อมจั่งแต่งกัน
พอหลังจากมื้อนั้น เฮากะห่างน้อกันไป
เหลือแต่สัญญาใจ ที่แซในหัวใจ....ซื่อ
บัดหลายเดือนหลายมื้อ ฟังเขาลือน้องเป็นต่าง
สังคมเมืองเปลี่ยนร่าง ใจเคยตั้งกะเปลี่ยนตาม
เสริมความงามตามแฟชั่น ตาหวาน ๆ แอวกิ่ว ๆ
จมูกเสริมเติมแต่งคิ้ว มือสิบนิ้วเจ้าใส่แหวน
นั่งเคียงเสี่ยยิ้มแป้น ในเก๋งแวนติดฟิล์มดำ
เคยสัญญาแสนคำ เจ้าบ่จำ......เบิดคุณค่า......

เขาพาเที่ยวคาราโอเกะ ลืมเถียงนาเซที่เฮาเคยเว้าวอน

ลมหนาวมาน้ำขอดนาปลาข่อน เพลินแสงนีออนบ่ฮำฮอนฮักเฮา

อ้ายนั่งเหงาบนคันแทนากิ่ว มองเห็นปลาซิวดิ้นแด่วแด่วแดดเผา

ดั่งสัญญาอ้ายโดนฆ่าด้วยความเหงา เพราะถูกผู้สาวแฟนเก่าเพินตัดรอน

วอนสายลมทวงสัญญาปลาข่อน เบื่อแสงนีออนฟ่าวกลับคอนเด้อ..นาง

เบื่อแสงนีออนฟ่าวกลับคอนเด้อ..นาง..

 

 

[pa_daeng]

สวัสดีค่ะ

ไม่รู้เลยว่าปลาข่อน เป็นสิทธิของเจ้าของนา เห็นคนแถวนี้ไม่สนใจเรืองนาของใครเลย รึว่าเราก็ไม่ได้สนใจเลยไม่รู้เรื่อง

สัญญาปลาข่อน

[พ่อน้องซอมพอ]

เห็นด้วยครับที่ไม่เอาเรื่องกัน เพราะสังคมชาวนาเราอยู่กันด้วยความเป็นพี่เป็นน้อง รู้จักแบ่งปันกัน กฎหมายนั้นเป็นการควบคุมมนุษย์ขั้นต่ำสุดของมนุษย์ครับ สิทธิชุมชน เป็นเรื่องละเอียดอ่อนครับ ถ้าดูจากวิถีแห่งชาวนาแต่เดิมนั้น เจ้าของนาก็มีสิทธิในข้าว พืช พันธุ์ที่ปลูก แต่สิทธิในสิ่งที่มีตามธรรมชาติ นั้นมักจะเป็น "สมบัติของสาธารณะ" เช่น พืชผัก ปู ปลา ในนา จะเห็นว่าแต่เดิมนั้น เราสามารถไปเก็บปู ปลา กุ้งหอย หรือผักที่ขึ้นเองในนาได้ อันนี้เป็นสิทธิสาธารณะหรือสิทธิหน้าหมู่ แต่ต้องไม่ไปละเมิดสิทธิเจ้าของนาคือข้าวที่เขาปลูกให้เสียหาย แต่ปัจจุบันอาจเปลี่ยนไปครับ เพราะมีเจ้าของนาหลายแห่งเลี้ยงปลา เลี้ยงกบ ในนาข้าวของตนเอง

แต่ไม่ว่าจะเปลี่ยนไปอย่างไร การแบ่งปัน และคุยกันแบบฉันท์มิตร น่าจะเป็นสิ่งที่ดีครับ

สงสัยปลาจะเยอะนะครับ ชักอยากไปจับบ้างแล้วล่ะ

[ทัศนวีร์]

รู้ไหมว่าคอยอ่าน สนุกมาก อ่านแล้วมีความสุข อยากอยู่แบบนี้บ้างจัง แต่ไม่กล้าออกจากงานเพราะภาระเยอะ ยังต้องส่งลูกเรียนใช้เงินอีกมาก ไม่มั่นใจว่าทำนาจะมั่นคงพอที่จะส่งลูกเรียนสูงๆได้ เพราะเด็กเดี๋ยวนี้ใช้เงินเยอะ คุณใช้ภาษาได้ดีนะ อ่านแล้วผ่อนคลาย เราก็อยากเขียนได้แบบนี้บ้างจัง แต่รู้สึกบทความเราจะออกเครียดๆตามเจ้าของ

เราเป็นครูมันก็มีทั้งเรื่องเครียด แต่บางวันก็สนุก มีความสุขท่ได้เจอเหตูการณ์แปลกๆ บางวันก็ท้อแม้ผิดหวัง เศร้าเสียใจ เฮ้อ!ชีวิตมีหลายรสชาติ บางที่ก็ได้เรียนรู้อะไรดีๆจากนักเรียน เขียนไปไม่รู้จะสนุกเหมือนคนทำนาไหม แต่อย่าลืมเขียนบ่อยๆนะคะ ติดตามเหมือนติดนิยายเลย นึกซะว่าเผื่อแผ่ความสุขให้กันนะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

[โคสิน]

ขอบคุณ มิตรรักแฟนเพลงหลายๆ เด๊อคะ นี่ถ้าอยู่ใกล้ๆกัน จะชวนไปจับปลาข่อนนะเนี่ย

ปลาวันนั้น ได้แบ่งให้คนแก่แถวบ้าน ตัวเองเอามากิน 3 ตัว และทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้มันเรียบร้อยแล้ว ฮา....

[เอ๋]

น่ารักดีค่ะ

ดีแล้วล่ะที่ไม่เอาเรื่อง

[ครูโย่ง]

• ต้องดูว่าเข้าจับปลาสองมือหรือไม่
• ถ้าจับปลาสองมือ
• ตายยยยยยยยยยยย
• อิอิ

[Bright Lily]

• แวะมาเยี่ยมค่ะ