พี่เอก.............................
-------------------------------------------
ครับผม
:)
ใต้สันติสุข : บทเริ่มต้นของการเดินทางไปนราธิวาส
(๑) เดินทางไปนราธิวาส...
หลังจากระเบิดคาร์บอมบ์ที่สุไหงโกลก ผมไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับสถานการณ์ความไม่สงบที่นราธิวาส ทราบจากสื่อเพียงว่า เหตุระเบิดครั้งนี้เกิดขึ้น ๒ ครั้งห่างกันภายใน ๒๐ นาที ครั้งแรกเป็น“มอเตอร์ไซค์บอมบ์” ๑ ครั้ง และ “คาร์บอมบ์” อีก ๑ ครั้ง ในเวลาห่างกันเพียงไม่ถึง ๒๐ นาที เพราะเหตุการณ์ครั้งนี้สร้างความเสียหายอย่างหนักไม่ว่าจะเป็นผู้คนหรือทรัพย์สิน อีกทั้งยังทำให้นักข่าวอาวุโสต้องสังเวยชีวิตเป็นครั้งแรกในเหตุการณ์ความไม่สงบจังหวัดชายแดนภาคใต้ด้วย เป็นรูปแบบการระเบิดแบบ second bomb ที่เกิดขึ้นได้เสมอๆในพื้นที่ดังกล่าว
หากตัดความรุนแรงที่รับรู้ออกไป ภารกิจของผมที่นราธิวาสบวกกับความตั้งใจที่อยากไปเยือนเมืองเขตแดนทำให้ผมมีความรู้สึกตื่นเต้นการเดินทางมาก
ใครจะรู้ว่าผมเก็บตัวที่หาดใหญ่มากกว่า ๓ วัน เพื่อนั่งเขียนงานเงียบๆในโรงแรมเล็กๆที่มีฉากวิวสวยของเมืองหาดใหญ่อยู่ข้างหน้า ท่ามกลางเดินทางของเมืองใหญ่ เมืองท่าหลักของเมืองใต้ ผมนั่งสังเกตวิถีผู้คนอยู่ริมกระจก เมื่อทุกอย่างเคลื่อนไปข้างหน้า แน่นอนว่าปัญหาต้องเกิดขึ้น สิ่งที่ท้าทายของนักพัฒนาสังคมก็คือ จะใช้ทางเลือกใดในการแก้ไขปัญหา และการแก้ปัญหานั้นจะส่งผลต่อคนหมู่มากอย่างไร...เสียงของ ASTV ดังกลบเสียงเงียบในบางคราที่ผมเบื่อๆละสายตาจากงานมองไปยังทีวีในห้อง “ที่กรุงเทพยังวุ่นวายดูเหมือนไม่มีวันจบ”
ภายใต้ปรากฏการณ์ทางการเมือง ภาพของผู้ชุมนุม ใครจะรู้ได้ว่าเขารู้สึกอะไร เขาคิดอย่างไร ที่ต้องไปกรำแดด ตากฝน เพียงเพื่อขับไล่ความไม่ชอบธรรมที่ครองเมือง
เช้าอีกวัน ที่ผมต้องเดินทางไปนราธิวาสแล้ว...เสียงโทรศัพท์บังเลาะห์ดังขึ้น เขามารับผมที่โรงแรมตามที่นัดหมายไว้ ผมตั้งใจออกเดินทางเช้าๆเพื่อไม่เร่งรีบและอากาศร้อนมากนัก ก่อนไปขอนั่งจิบกาแฟก่อนออกเมืองหาดใหญ่
บังเลาะห์ พาผมลัดเลาะซอยแคบๆ ไปโผ่ลอีกที่ซึ่งผมไม่ทราบ เราพากันไปนั่งร้านน้ำชาเล็กๆริมน้ำร้านหนึ่ง คนไม่พลุกพล่านมากนัก เสียง ASTV ยังดังกระหึ่มในร้าน มุมเงียบๆข้างร้าน ทำให้ผมคิดไปว่า ตลอดเวลาผมบริโภคเรื่องราวการเมืองมากไปหรือเปล่า...แต่ผมก็อยากรู้ความเป็นไปของบ้านเมือง หนังสือพิมพ์ที่วางพับไว้บนโต๊ะก็ไม่มีข่าวอะไรเด่นไปมากกว่าข่าวการเมืองในห้วงนี้ เสียงผู้คนข้างโต๊ะน้ำชาก็คุยเรื่องการเมือง...
ผมมองว่าหากเราจะสื่อสารสิ่งใดกับพี่น้องประชาชน “สื่อ” มีอิทธิพลมากที่สุดกับความรู้สึก นึกคิด รวสมถึงการตัดสินใจดำเนินชีวิตของสังคม สื่อจึงเป็นมากกว่าช่องทางการสื่อสารจากจุดหนึ่งไปจุดหนึ่ง รสชาติกาแฟยามเช้าของผมขมๆมากไปบ้างเมื่อคิดถึง “สื่อของรัฐที่ไม่เป็นกลาง” แต่ผมก็จำเป็นต้องดื่มให้หมดถ้วยก่อนออกเดินทางไปนราธิวาส
ก่อนขึ้นรถผมโทรไปแจ้งการจองห้องพักกับโรงแรมใหญ่แห่งหนึ่งของเมืองนรา พร้อมยืนยันเวลาที่จะเดินทางไปถึง เธอ(คนรับสายปลายทาง) ถามผมว่า ผมออกจากหาดใหญ่กี่โมง และน่าจะไปถึงนราสักกี่โมงด้วยรถยนต์ส่วนตัว
เราเดินทางออกจากหาดใหญ่ไม่เร่งรีบ ค่อยๆไปตามสไตล์ผม บทสนทนาในรถบทแล้วบทเล่าผมและบังเลาะห์ เราแลกเปลี่ยนเรื่องราวของชีวิตระหว่างกัน เขาเล่าเรื่องได้สนุก บ่อยครั้งที่ผมต้องหัวเราะออกมาดังๆ หลายคำที่ฉุกใจคิดที่ทำให้ผมต้องอึ้งๆไป ชีวิตของคนหนึ่งคนมีเรื่องเล่ามากมาย เห็นการก้าวข้ามผ่านสิ่งต่างๆอย่างน่าสนใจ
ประเด็นที่เราคุยกันอย่างถูกคอ คือ เรื่องราวการเมือง ผมสนใจทัศนะของบังเลาะห์ หนุ่มใหญ่หัวใจรักความยุติธรรม เขาสนใจการเมืองเช่นเดียวกับพี่น้องชาวใต้ที่ติดตามตลอดเวลา เขาวิเคราะห์ประเด็นให้ผมฟังอย่างเจาะลึก และทำนายอนาคตของปรากฏการณ์อย่างน่าสนใจทีเดียว...
ผมได้แต่เออออ ..พร้อมพยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่เขาพูด มีบางคำที่บังพูดขึ้นมาท่าทางจริงจัง บังบอกผมว่า “ผมสงสารพระเจ้าอยู่หัวที่ท่านต้องมารับรู้เรื่องเหล่านี้”
คุยกันเพลินรถของเราผ่านปัตตานีมาแล้ว เราเบี่ยงรถเข้าเลนซ้ายเพื่อบายพาสไปยัง อ.สายบุรี ก่อนเลียบไปตามชายฝั่ง ไปยังนราธิวาส เห็นด่านตรวจที่ถี่ขึ้นตามระยะทางที่เราผ่านเข้าไป หาดใหญ่ – นราธิวาส ไม่ไกลมากในความคิดของผม หรือว่าเราคุยกันจนเพลินเลยรู้สึกว่าใกล้นิดเดียว
เรามาถึงนราธิวาสแล้ว...แดดแรงได้ใจเลยทีเดียว บังเลาะห์ พาผมหลงทางในเมืองไปพักใหญ่ ก็ดีเหมือนกัน การหลงทางทำให้ผมเห็นสภาพบ้านเมือง มากขึ้นก่อนเข้าโรงแรมผมตั้งใจว่า อยากจะถ่ายรูปในบางจุดของเมือง ตาม บุคไกด์ ที่ผมนำติดตัวมา การหลงทางยิ่งทำให้ผมรู้สึกสนุกมากขึ้น
เราขับรถลัดเลาะซอยเล็กๆ โผล่อีกทีก็ถึงโรงแรมที่พักแล้ว...
ก่อนลงจากรถบังเลาะห์ ถามผมว่า "อยู่ได้มั้ย” บังคงเป็นห่วงผมที่ดูเป็นคนแปลกหน้ามาสำหรับที่นี่
“สบายมากครับบัง ...บังกลับเถอะครับ” ผมย้ำให้ความมั่นใจกับบัง ผมรู้ว่าหลังจากมาส่งผมที่นราแล้วเขามีงานต่อที่ปัตตานี หลังจากเช็คอินเสร็จบังก็ขอลากลับ
ผมนั่งที่ล็อบบี้สักครู่ ก่อนขึ้นห้องพัก กะว่าขอพักผ่อนสักพักใหญ่ๆ ก่อนจะผมเดินออกมาเก็บภาพและบันทึกเรื่องราวความทรงจำที่เมืองนรา เมืองสวยแห่งหนึ่งของสามจังหวัดชายแดนใต้ จากวันเป็นคืนที่เมืองชายแดน ผมได้เรียนรู้เรื่องราวของคนที่นี่ผ่านภาพชีวิตที่ต่างออกไปจากที่ผมคุ้นชิน อาหารท้องถิ่นที่ผมชิมจนอิ่มแป้ล ...
(อ่าวมะนาว นราธิวาส)
กลับมาถึงโรงแรมก็เหนื่อยพอสมควร
คืนนี้หลังจากอาบน้ำให้สดชื่น ผมนอนหลับอุตุบนเตียงใหญ่ หนานุ่มอย่างมีความสุข
เช้าวันนี้มีตำรวจสองสามนาย มารับผมที่โรงแรมเตรียมตัวสำหรับภารกิจรอรับผู้ใหญ่หลายท่านที่สนามบินบ้านทอน นราธิวาส
ต่อจากนี้ภาระกิจของผมยังอีกยาวใกลที่เมืองใต้...
ติดตามตอน (๒) ต่อไปครับ
คำสำคัญ (Tags): #นราธิวาส#ปัตตานี#สถาบันพระปกเกล้า#สสสส.รุ่น 1#สามจังหวัดชายแดนใต้#หาดใหญ่#เรื่องเล่า#เสริมสร้างสังคมสันติสุขรุ่นที่ 1#เหตุการณ์ความไม่สงบ#digital divide
หมายเลขบันทึก: 206273เขียนเมื่อ 6 กันยายน 2008 09:49 น. ()ความเห็น (69)
ถ้าผ่านเข้ามาในตัวเมืองยะลา อย่าลืมแวะมาทักทายกันหน่อย
ขอบคุณมาก
เขียนได้ดีมาก ๆ เลยครับ..ชีวิตมีคุณค่ามากเลยนะครับ..ศรัทธา และห่วงใยนะครับ......พี่ชาย ชยพร แอคะรัจน์
เป็นเรื่องราวเดิมเมื่อสัปดาห์ก่อนครับผม รบกวนพี่ ยาว เกษตรยะลา โทรศัพท์โชว์เบอร์ที่เครื่องใหม่ ซิมเดิมผมด้วยครับ ผมจะได้บันทึกเก็บไว้
ขอให้เมืองลังกาสุกะ จงกลับมาสู่ความสันติเหมือนเดิม
ขอให้เมืองลังกาสุกะ จงกลับมาสู่ความสันติเหมือนเดิม
อาจารย์ชยพร แอคะรัจน์ ครับ
ต้องขอบพระคุณในความห่วงใยและเอื้อเอ็นดูผมเสมอมาครับ ด้วยภารกิจของงานและความตั้งใจของผม ทำให้งานสนุกและมีความสุขทุกที่ทุกเวลา
ยิ่งมีกำลังใจดีๆแบบนี้ ผมมีพลังขึ้นมากเลยครับ
ให้กำลังใจอาจารย์เช่นกันครับผม
ดอกไม้ข้างทาง ที่อ่างเก็บน้ำ มอ.หาดใหญ่
คุณ จำเริญ
ลูกชาย น่ารักน่าชังมากครับ...
ทุกคนก็หวังให้เกิดมี "สันติสุข" ในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้ครับ ขอเป็นกำลังใจให้พี่น้องชาวใต้ รวมถึงผู้ปฏิบัติงานด้วยความตั้งใจและมีปณิธานดีงามที่จะกอบกู้สันติเข้ามาในพื้นที่เช่นเดิม
สวัสดีค่ะ พี่เอก...
แวะมาติดตามการเดินทางของพี่เอกค่ะ
เป็นกำลังใจให้พี่น้องชาวใต้ทุกๆคน...รวมถึงพี่เอกด้วยนะค่ะ
มีความสุข เดินทางปลอดภัย ....นะค่ะ
ด้วยความห่วงใยคะ
เป็นคนใต้อีกคนที่อยากห็นสามจังหวัดชายแดนภาคใต้สงบสุขค่ะ
ขอบคุณครับ น้องkittyjump~เลขา~natadee(มากๆ)
ซีรีส์การเดินทางใต้ครั้งนี้ มีหลากหลายมากมายครับ คิดว่าจะทยอยออกมาเขียนเป็นตอนๆไป
ขอบคุณกำลังใจที่ดีเสมอมาครับ สู้ๆครับ
สวัสดีครับ คุณ เด่นนภา แตงอ่อน โปฏกะรัตน์ เราต่างมีจุดมุ่งหมายเหมือนกัน ช่วยกันคนละไม้คนละมือนะครับในภารกิจของเรา
สวัสดีครับ ไม่ได้มีโอกาสเข้ามาพักใหญ่ ๆ แล้ว เลยแวะเข้ามาติดตามการเดินทางครับ
ขอให้คุณเอกปลอดภัยและบรรลุจุดมุ่งหมายนะครับ
เป็นกำลังใจให้ (ห่าง ๆ )(อย่าง..สม่ำ)เสมอครับ
สวัสดีครับ คุณหมอanalyst ครับ
ผมยังเดินทางสม่ำเสมอเช่นเดียวกัน และส่วนหนึ่งได้รับกำลังใจจากเพื่อนๆตลอดเวลา
อบอุ่นครับ
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีค่ะ พี่เอก ...ดูแลตัวเองด้วยนะคะ เอาใจช่วยค่ะ ขอให้พี่ทำงานอย่างมีความสุขและปลอดภัยนะคะ พี่..... ทำไมต้องไปด้วยคะ แต่คิดว่าคำตอบคงยาว ไม่เป็นไรพอลล่าเข้าใจค่ะ ที่สถาบันฯ ก็มีอาจารย์บางท่านที่ยินดีไปเยี่ยมรพ. ในสาม สี่ จังหวัดภาคใต้ ค่ะ ความสุข ศรัทธา ที่แตกต่างของคน เคารพความเห็นของกันและกันค่ะ
พี่เอกสู้ๆๆๆๆ
- สวัสดีค่ะคุณเอก
- มาเป็นกำลังใจในการทำงานค่ะ
- เห็นภาพ“มอเตอร์ไซค์บอมบ์” รู้สึกหดหู่ใจบอกไม่ถูก ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้กับพี่น้องชาวใต้ด้วยคนค่ะ
- หลาน ๆ สบายดีพูดถึงบ่อย ๆ
- ขอให้พระคุ้มครอง
สวัสดีครับ
เมื่อคืนนี้ผมดูรายการพิเศษเกี่ยวสถาบันพระปกเกล้า มองหาพี่เอกในละครอยู่เหมือนกันครับ อิอิ
ขึ้นต้นด้วยรูปที่น่ากลัวนะครับ ฮิฮิแต่จบลงด้วยความสวยงาม
- สวัสดีค่ะ คุณเอก
- แวะมาทักทายยามเย็นของวันหยุด
- ไปทำงานไกลจังนะคะ ประสบการณ์เพียบจริงๆ
- ขอให้มีความสุขค่ะ
สวัสดีครับ อ.เอก
1)พี่ดีใจที่มีคนปายคนหนึ่งได้เป็นส่วนร่วมในการแก้ไขปัญหาภาคใต้ ได้ทำอะไร ๆเพื่อในหลวงของเรา
2)อ่านบล็อกแล้วได้บรรยากาศเหมือนเดินทางไปเองเลยเนี่ย...เคยไปนานมาก ๆแล้ว
3)สื่อ...มีผลต่อความคิดของคน สื่อมีผลส่งให้เกิดเหตุการณ์สถานการณ์ต่าง ๆได้มากจริง ๆ
4)อยากให้สื่อทุกแขนงทั้งภาครัฐและเอกชนทำตัวเป็นกลาง...สร้างสรรค์ให้เกิดความสงบ..ทั้งที่ กทม.และ 3 จังหวัด
ผมทำงานด้วยความสุขและปลอดภัยด้วยครับ เพราะเราเชื่อมั่นในความดีที่เราทำ และชัดเจนว่าทำเพื่อใครทำอะไร
เราต่างหวังสันติสุขให้เกิดขึ้นในพื้นที่ ...
ถามว่า ทำไมต้องไป ทำไมต้องเดินทาง ผมมองว่า เป็นเรื่อง ธรรมะจัดสรร ให้ผมต้องทำ ดังนั้นหน้าที่นี้ ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ
ผมมีงานอีกชิ้นที่ถอดบทเรียน "จิตปัญญา" ของทางภาคใต้ ได้เรียนรู้ซึมซับเอาความรู้สึกดีๆจากคนทำงานที่ก้าวข้ามผ่านความกลัว ความหวาดระเเวง จนกระทั่งแปรออกมาเป็นพลังบวกในการทำงานสาธารณสุข
ให้กำลังใจน้องพอลล่าในการทำงานด้วยเช่นกันครับ
คุณdanthai
ผมคิดถึงหลานๆมากครับ เห็นรูปในบันทึกน้องนุ้ยเด็กน้อยกระโดดน้ำ ยิ่งคิดถึงเขาคงพูดเก่งและน่ารักเหมือนเดิมนะครับ
ช่วงที่ผมอยู่ค่ายนาวิกโยธินที่นราธิวาส (ค่าจุฬาภรณ์) ช่วงงานเลี้ยงตอนเย็น ก็ได้คุยกับหลาน แดนไท เขาหัวร่อที่ผม เว้าอีสาน ไม่เป็น...อยากเว้าอยู่ดอก กลัวเว้าบ่ถึก เดี๋ยว เจ้าหลานจอมซนแดนไทจะหัวเราะเยาะผมอีก
ขอบคุณกำลังใจจากครอบครัว "แผ่นดิน แดนไท" อบอุ่นเสมอครับ..
ขอบคุณมากๆครับ
ขอให้สันติภาพเกิดโดยเร็วครับ
ท่ามกลางความรุนแรง-ร้อนแรงทางการเมือง...ยังมีมุมสงบงามให้ชม...
มีความสุขกับการทำงานนะครับ
คุณกบครับข้ามสีทันดร
ในละครเขามี พระเอก นางเอกแล้วครับ...ผมจะเเย่งบทเขาไม่ได้ครับ
สบายดีหรือเปล่าครับ เงียบไป หรือว่าผมเข้า gotoknow น้อยลงหรือเปล่าไม่ทราบนะครับ
ขอบคุณครับผม
แวะมาอ่านงานเขียน...ดีๆ
แวะมาทักทายค่ะ
มีความสุขในการทำงาน
มีแต่สิ่งดีๆในทุกๆวัน ปลอดภัยนะคะ :)
อ.อีย์ จารุวัจน์
เรื่องราวที่ใต้ ...ยังมีเรื่องราวดีๆที่เราไม่ได้นำเสนออีกเยอะ เพราะว่า เรื่องดีต้องซื้อนำเสนอ เรื่องร้ายๆสื่อวิ่งหามานำเสนอครับ
ดังนั้น การนำเสนอสิ่งดีๆน่าจะกำลังใจอย่างหนึ่งให้กับพี่น้องทางภาคใต้
ขอสันติสุขจงมีแด่ท่านนะครับผม
----------------
เมื่อใดที่สายลมพัด ดั่งมีความรักมาช่วยปลอบความเหงาใจ
ไม่ว่าตัวเธออยู่ไหน ลมจะเป็นเหมือนใจที่ห่วงใยกัน
เพราะรักแท้ก็เหมือนลมที่โอบกอดฉัน
แม้มองไม่เห็นแต่ฉันรู้สึกถึงเธอ?
ส่วนหนึ่งของเพลง "สายลม" ของเจนนิเฟอร์ คิ้ม
ความอ่อนด้อยเชิงยุทธวิธี
วัดปรอทชายแดนใต้
มูฮำมัดอายุบ ปาทาน
หากเปรียบเทียบในเชิงยุทธศาสตร์ ระหว่างรัฐไทยและขบวนการใต้ดินที่ก่อความรุนแรงชายแดนภาคใต้ ก็จะเห็นถึงความได้เปรียบในทุกด้านของรัฐไทย
ความเป็นรัฐไทยนั้นเหนือกว่าทั้งโครงสร้างกลไกอำนาจรัฐในพื้นที่ แสนยานุภาพทางทหาร สถานะในเวทีการเมืองโลก ด้านนโยบายต่อปัญหารัฐไทยก็มุ่งสู่การสร้างสันติภาพ การพัฒนาคุณภาพชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชน ขณะที่ฝ่ายใต้ดินมุ่งก่อความรุนแรง
นี่คือความได้เปรียบในเชิงยุทธศาสตร์ของรัฐไทย ที่ขบวนการใต้ดินมิอาจเทียบได้ ภายใต้ความพรั่งพร้อมทางยุทธศาสตร์เช่นนี้ เหตุใดสถานการณ์จึงยืดเยื้อมานานกว่า 4 ปี และยังมิอาจคาดได้ถึงจุดสิ้นสุดยุติ
ประเด็นที่น่าวิเคราะห์ศึกษาก็คือ ภายใต้ความเสียเปรียบและอ่อนด้อยกว่าในเชิงยุทธศาสตร์ แต่ขบวนการใต้ดินสามารถดำเนินยุทธวิธี ก่อเหตุพลิกแพลงหลากหลาย ความตกตะลึงได้เสมอ แม้จะมิใช่การก่อเหตุที่มุ่งสู่การทำลายล้างกองกำลังฝ่ายตรงข้ามเพื่อนำไปสู่จุดแตกหักทางการทหาร
ดังนั้นเป้าหมายของความรุนแรงที่ขบวนการใต้ดินกระทำอยู่ในขณะนี้คืออะไร
หากใช้ความรุนแรงสร้างความกลัวเพื่อควบคุมมวลชน การควบคุมมวลชนเอาไว้ได้นั้น มีจุดมุ่งหมายอะไร
การสร้างสันติภาพภายใต้นโยบายการเมืองนำการทหารเพื่อสร้างความเข้าใจ ความเชื่อมั่นศรัทธาต่ออำนาจรัฐ ด้วยการเข้าถึงมวลชนในพื้นที่ วันนี้ทำได้แค่ไหน ภายใต้ความรุนแรง ซึ่งทำให้คนทำงานการเมืองสร้างความเข้าใจกับประชาชนก็หวาดกลัว ประชาชนซึ่งอยู่ในพื้นที่ก็หวาดกลัว
วันนี้ความน่าสะพรึงกลัวจึงอยู่เหนือทุกสิ่ง การพัฒนาเครื่องมือสำคัญของการทำงานการเมืองพลิกฟื้นศรัทธาเชื่อมั่นต่อรัฐ เดินหน้าไปไม่ได้ก็เพราะความรุนแรง
วิธีการก่อความรุนแรงที่พัฒนารูปแบบใหม่อยู่เสมอ เป็นการทำให้รัฐตกเป็นฝ่ายตั้งรับทางยุทธวิธี เพื่อสกัดกั้นและทำลายหนทางยุทธศาสตร์การสร้างสันติภาพ ความสงบสุขของรัฐหรือไม่ และภายใต้ภาวะเช่นนี้รัฐจะกำหนดยุทธวิธีเพื่อบรรลุเป้าหมายทางยุทธศาสตร์ได้อย่างไร
ยุทธศาสตร์การสร้างสันติภาพของรัฐไทยกำลังถูกท้าทายด้วยความรุนแรง
ที่กล่าวมานี้สะท้อนจากสิ่งที่ผ่านมา หน่วยงาน องค์กร คณะบุคคลต่างๆ ที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับปัญหาชายแดนภาคใต้ ต่างก็ได้ผลิตข้อเสนอ จัดทำนโยบายแผนแม่บทการแก้ไขปัญหามาแล้วเป็นจำนวนมาก แต่สถานการณ์ก็ยังอยู่ในวังวนของความรุนแรง ซึ่งปิดกั้นโอกาสให้แผนงานเหล่านี้ดำเนินไปได้อย่างเต็มที่ จึงยากที่จะประเมินผลได้ว่าแผนงานนโยบายที่กำหนดกันมานั้นถูกต้อง เหมาะสม หรือต้องปรับแก้กันอย่างไร
หากยุทธศาสตร์คือเป้าหมายว่าจะทำอะไร ยุทธวิธีก็คือคำอธิบายว่าจะทำเช่นนั้นอย่างไร
คำตอบของปัญหาชายแดนภาคใต้ ณ ขณะนี้มิใช่การบอกว่าจะทำอะไร เพราะหลายหน่วยงานก็มียุทธศาสตร์ มีแผนแม่บทเตรียมไว้แล้วทั้งนั้น เพียงแต่ทำได้แค่ไหนเท่านั้นเอง ที่เป็นเช่นนี้เนื่องจากขาดแคลนความรู้ที่จะสร้างวิธีปฏิบัติที่เหมาะสม ทั้งระดับบุคคล โครงสร้างทางสังคม และพื้นที่
ฉะนั้นคำตอบที่ถูกเรียกหาในขณะนี้ก็คือ ‘อะไร' ที่จะทำนั้น จะทำกัน ‘อย่างไร' ภายใต้เงื่อนไขความรุนแรง
การเอาชนะทางความคิด การพัฒนาเพื่อแสดงความจริงใจ สลายอคติ ฟื้นฟูความศรัทธาต่อรัฐให้กลับคืนมา และแม้กระทั่งการเฝ้าระวังพื้นที่เพื่อรักษาความสงบสุขเรียบร้อย ปิดกั้นโอกาสการก่อเหตุ
การทำเช่นนี้ได้นั้น จะทำอย่างไร และใครที่จะต้องเข้ามาร่วมทำบ้าง นี่คือคำถามที่กำลังรอตอบ
เหมือนกำลังอ่านนวนิยายเลยละ บันทึกนี้
เอาใจช่วยสำหรับภาระกิจ
หากมีโอกาสก็ยังอยากไปเยือนเมืองนราค่ะ
ยินดีต้อนรับ ครับ
ยินดีต้อนรับ ครับ
อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยน่ะค่ะ เวลาเดินทางปลอดภัยไว้ก่อนค่ะ หนูรี/ยะลา
พี่เอก.............................
พี่เอื้องแซะ
ขอบคุณครับ ความห่วงใย จากใจคนเมืองสามหมอก
ทุกวันก็ชีพจรลงเท้า ถือว่าเป็นโอกาสที่ดีที่ผมได้เรียนรู้ครับ ก่อนที่ผมจะเรียนในอีกไม่กี่เดือนนี้
อยากกลับบ้าน(เหนือ) ครับ เลยต้องรีบเรียนให้จบเร็วไว
พี่หมอรอนMr. Kraton Pai
ก็ถือได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งของปรากฏการณ์ที่นี่ หากภารกิจของผมพอจะช่วยได้บ้าง(ไม่มากก็น้อย) ยินดีเสมอครับ
ส่วนใหญ่เป็นงานเขียน งานวิจัยที่สะท้อนปัญหาที่เกิดขึ้นจริงในพื้นที่
ปัญหาก็มีว่า ผมอาจยังมองไม่ทะลุในตอนนี้ แต่ก็พยายามครับ ..คิดว่า ทางเลือกในการแก้ไขนั้น ต้องเป็นไปตามแนวทาง "สันติวิธี"
แต่สันติวิธีอย่างไรนั้น อาจต้องคุยกันอีกยาว
ขอบคุณพี่หมอมากครับ
เราต่างก็หวังให้เกิด "สันติสุข"ในพื้นที่โดยเร็วครับผม
ขอบคุณครับที่มาเยี่ยม
พี่พิทักษ์
ตามจริงที่ผมเกริ่นไปหลายๆบันทึก ความดีงาม ความสุขที่ภาคใต้ของเรายังคงมีให้เห็นมากมาย แต่ไม่ได้ถูกนำเสนอ
ปัญหาความรุนแรง กลบเรื่องราวดีๆหมด
หากวันหนึ่งหมดไปซึ่งปัญหาที่มี ใต้เป็นเมืองที่น่าอยู่ครับ
ขอบคุณครับ กำลังใจที่ดีจากพี่ครับ
บังยุบ ครับ
ต้องขออขอบคุณที่บังแสดงความเห็นผ่านบันทึกนี้
ผมนั่งฟังที่บังได้เสวนาผ่านเวทีที่ยะลาวันนั้น ทำให้ผมได้ประเด็นต่อเนื่องในหลายๆประเด็นเลย
"การสร้างสันติภาพภายใต้นโยบายการเมืองนำการทหารเพื่อสร้างความเข้าใจ ความเชื่อมั่นศรัทธาต่ออำนาจรัฐ ด้วยการเข้าถึงมวลชนในพื้นที่ วันนี้ทำได้แค่ไหน ภายใต้ความรุนแรง ซึ่งทำให้คนทำงานการเมืองสร้างความเข้าใจกับประชาชนก็หวาดกลัว ประชาชนซึ่งอยู่ในพื้นที่ก็หวาดกลัว
วันนี้ความน่าสะพรึงกลัวจึงอยู่เหนือทุกสิ่ง การพัฒนาเครื่องมือสำคัญของการทำงานการเมืองพลิกฟื้นศรัทธาเชื่อมั่นต่อรัฐ เดินหน้าไปไม่ได้ก็เพราะความรุนแรง "
เรื่องใต้ เป็นปรากฏการณ์ที่ยืดเยื้อ ต่อเนื่อง และรุนแรงมากขึ้นตามลำดับ การเปลี่ยนแปลงยุทธศาสตร์เชิงรบของฝ่ายตรงข้ามรัฐ พลิกแพลง สู้กันในรูปแบบยุทธวิธีที่เหนือชั้น เกินคาดหมายมากขึ้น
เป็นการต่อสู้ทางวิธีคิดส่วนหนึ่ง
เราเห็นว่า วันนี้เราไม่ทันต่อการคิดเชิงยุทธการของอีกฝ่ายเลย...ในขณะเดียวกันงานพัฒนาด้านมวลชน เราก็ถูกมัดปมที่ปัญหา "คอรัปชั่น" ซึ่งผมมองว่าปัญหางบไอติมนับวันจะมากขึ้น ตามงบประมาณที่ได้รับไป นี่เป็นเงื่อนไขส่วนหนึ่ง
แต่อย่างไรก็ตามผมก็เห็นสิ่งที่ดีๆที่ได้ไปเข้าร่วมเรียนรู้ ทุกหน่วย ทุกองค์กร แม้กระทั่งระดับปัจเจกที่พยายามแก้ไขปัญหาในพื้นที่ -อย่างขันแข็ง
ปัญหาอยู่ที่ว่า
- เราไม่ได้รวมตัวกันเป็นเครือข่ายคนทำงาน การตอบสนองต่อเป้าหมายเลยไม่ค่อยมีพลัง
- เราไม่มีการจัดการความรู้ในสถานการณ์ความรุนเเรง จำเป้นอย่างยิ่งต้อง think tank เพื่อเสริมข้อมูลด้านยุทธศาสตร์ แม้กระทั่งยุทธการ
- ความจริงใจ และความสม่ำเสมอ ต่อเนื่องของการแก้ไขปัญหา
และตลอดเวลาที่ไปอยู่ใต้(ช่วงดูงานหน่วยงาน) เราเห็นวิธีคิดเดิมๆอยู่มาก
ปัญหาที่ใต้เป็นปัญหาพิเศษ ต้องแก้ไขด้วย วิธีการที่พิเศษ
หน่วยงานองค์กรที่แก้ไขปัญหา ต้องพิเศษและมีอำนาจเต็ม..
ที่ผ่านมา ปัญหาโครงสร้างองค์กรที่เลียนแบบรัฐ เทอะทะ อุ้ยอ้าย ไปไม่ถึงไหน
งานวิจัยใต้ของผม ต้องขอบังช่วยเติมมุมมองด้วยครับ ดราฟความก้าวหน้าของชิ้นงานเป็นชิ้นแรก มีโอกาสผมจะส่งให้ครับ
สำหรับบทสรุปของบทความถูกใจผมมากครับ
"คำตอบของปัญหาชายแดนภาคใต้ ณ ขณะนี้มิใช่การบอกว่าจะทำอะไร เพราะหลายหน่วยงานก็มียุทธศาสตร์ มีแผนแม่บทเตรียมไว้แล้วทั้งนั้น เพียงแต่ทำได้แค่ไหนเท่านั้นเอง ที่เป็นเช่นนี้เนื่องจากขาดแคลนความรู้ที่จะสร้างวิธีปฏิบัติที่เหมาะสม ทั้งระดับบุคคล โครงสร้างทางสังคม และพื้นที่"
ขอบคุณบังมากๆครับ
ป้า pa_daeng [มณีแดง คนสวย แซ่เฮ]
จริงๆชีวิตผมก็ ดั่งนิยาย ครับ ตอนที่ สอง ต่อจากนี้ก็ยิ่งกว่านิยาย ติดตามต่อนะครับ
ขอบคุณคุณหนูรีมากครับ สำหรับความห่วงใยและกำลังใจที่ดีครับ
คือพอลล่าอยากบอกพี่ว่าเป็นห่วงพี่ค่ะ
ขอบคุณครับ ผมไปทำสิ่งดีๆครับ เชื่อมั่นในความดี และผมเชื่อว่าผมปลอดภัยมีสิ่งคุ้มครองผมเสมอ...
ขอบคุณในความห่วงใยของน้องพอลล่ามากๆนะครับผม
ขอบคุณมากครับ ผมเขียนเกี่ยวกับใต้เรื่องนี้ประมาณ 30 ตอน ครับ วันไปเรียนจะถ่ายไปให้ จตุพร ด้วย
ขอบคุณบังอีกครั้งครับ
ผมชอบ เรื่องราวที่บังสื่อตรงไปตรงมา และชัด ลึกแบบคนในสถานการณ์...
เรื่องจริงที่ต้องรับฟัง ผมคิดว่าบังสื่อได้ดี
งานวิจัยใต้ของผม ...อยากให้เป็นงานวิจัยที่มีคุณค่าและปฏิบัติได้จริงไม่ได้เพียงเอกสารวิชาการ
ขอบคุณในความกรุณาครับ...
ผมอยากอ่านเรื่องราวใต้มากๆครับ...จอรอนะครับ
+ น้องเอก...พี่อ๋อยว่าจะ ลปรร.ด้วยหน่อย....
+ แอมแปร์ก็ร้องแง ๆ หาแม่...ขอตัวไปดูก่อนแล้วจะมาใหม่ค่ะ...
+ เอาเป็นพรุ่งนี้แล้วกันค่ะ.....
+ รักษาสุขภาพกายและใจด้วยค่ะ....
สวัสดีครับ พี่อ๋อยแอมแปร์~natadee
เห็นภาพครอบครัวที่น่ารักในบันทึกครอบครัว GotoKnow...สายใยที่สร้างสรรค์สายสัมพันธ์อันอบอุ่น แล้ว น่ารักมากครับ เจ้าตัวเล็กท่าทางจะเอาเรื่องนะครับ
มีโอกาสผมผ่านไปทาง ปัตตานี จะขอเเวะไปดื่มน้ำเย็นๆสักแก้วที่โรงเรียนนะครับ
เรื่องราวทางใต้ผมเองอยากได้ข้อมูลที่หลากหลาย จึงพยายามอ่านความคิดทั้งหนังสือ และผู้คน
จะรอความคิดเห็น แลกเปลี่ยนจากพี่อ๋อยนะครับ
สวัสดีครับคุณจตุพร
ผมเคยไปนราธิวาสครั้งหนึ่งเมื่อยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา ตอนนั้นเหตุการณ์ต่าง ๆ ทางใต้ยังไม่ค่อยรุนแรงเหมือนตอนนี้
ถือว่าเมืองที่สวยงามและน่าท่องเที่ยวเมืองหนึ่ง
ขอให้คุณเอกเดินทางโดยสวัสดิภาพครับ
เห็นด้วยกับคุณ วัชรา ทองหยอด ครับ นราธิวาสเป็นพื้นที่ที่มีทุนทางธรรมชาติล้นเหลือ และหากไม่มีเหตุการณ์ความรุนแรง จะเป็นเมืองท่องเที่ยวที่น่าจับตามองอีกแห่งครับ
ขอบคุณครับสำหรับกำลังใจ
แวะมาทักทาย...นักเดินทางครับ
- ดูแลสุขภาพบ้างนะ
- ขอบคุณมากเลยนะครับสำหรับข้อมูลทำรายงานสถานะการณ์ไฟใต้
ลองฟังใหม่นะ http://jetkaro.exteen.com/20071213/entry มือใหม่
พี่แจ็คJ.moragot ครับ
นอนดึกมากเลยนะครับ
ขอบคุณมากครับ เพลงของพี่เบิร์ดเพลงนี้มีความหมายมาก ยิ่งฟังยิ่งเพราะและให้อารมณ์สวยงามมากครับ
ช่วงนี้เป็นหวัดบ้างแต่ก็หายแล้ว อาจเป็นเพราะพักผ่อนน้อย มีใครคนหนึ่งโทรมาผมบอกว่า วันหนึ่งเบื่อๆอาจแว้บขึ้นไปที่นครสวรรค์หาพี่สักวันครับ
ขอบคุณมากครับ มีอะไรให้ผมได้รับใช้ ยินดีเสมอครับ
ป.ล....
"คิดถึง" เช่นกันครับ
- ตามมาบอกน้องเอกว่า
- แถวนั้นมีญาติทางพ่อ
- ที่ใช้นามสกุลเดียวกันครับ
- หนองสาหร่าย อ.พนมทวน จ.กาญจนบุรี
ไม่แน่ใจว่าจะเรียกน้องเอกว่าไรดี..อิอิ.เคยรู้จักในนามของ...
หมอเอก..ครูเอก..และต่อมาไม่ค่อยแน่ใจว่าคือ..นักวิจัยเอก..นักพัฒนาฯลฯ เอก
แต่ตอนนี้คิดว่าไม่นานจะได้หยิบอ่านหนังสือแนวของ.นักประพันธ์เอก.นะพี่ว่า..อิอิ)
วันนี้วัน กศน. คน กศน.เลยแวะมาทักทายทบทวนความทรงจำในงาน กศน.ที่ครูเอกเคยหยิบยื่นให้ค่ะ...ขอให้มีความสุขกับงาน..ชีวิต..การเดินทางตลอดไปค่ะ..
(เหนือล่องใต้เลยนะคะพี่อิฉาจังค่ะ...ให้การบ้านเดาเอาเองนะคะว่านึกออกป่าวพี่คนนี้หน้าตาไง..55555..บายยยค่ะ)
อ.ขจิต ฝอยทองที่ปรึกษา~natadee
ถึง บางอ้อ ครับ ไม่ใช่สิครับ "หนองสาหร่าย" ครับ เป็น อบต.เป้าหมายที่ผมไปเก็บข้อมูล Health Public Policy ชาวบ้านน่ารักมากครับ
เราจะจัดเวทีที่ อ.พนมทวน อีกครั้งเร็วๆนี้ครับ ว่างไปด้วยกันนะครับ พี่ครับ
คณะผมมี
- ดร.มุกดา สป.สช.
- อ.ธันยพร ม.ศิลปากร
- อ.วิมล กรมอนามัย
- อ.ฉัตรวิมล กรมอนามัย
คาดว่า อ.ขจิต รู้จักทุกคนที่เอ่ยนามมานะครับ และผมเป็น คนที่หล่อที่สุดคนกลุ่มนี้ครับ
ดีใจมากครับ พี่อ่อน...
ผมอ่านข้อเสนอแนะแล้ว ภาพใบหน้าที่แสนใจดี ยิ้มหวานของพี่อ่อนลอยเด่นมาแต่ไกลเลยครับ
ใช่เลยครับ ผมสลับมาหลายบทบาทมาก ตามที่พี่เขียนมา เป็นหัวโขนที่ผมถอดเข้า ถอดออก อยู่เรื่อยๆ จนล่าสุดผมมาเป็น นศ.โข่ง อีกแล้วครับ
อืมม...ดีใจครับ ดีใจจนเขียนอะไรไม่ค่อยออก ไม่คิดว่าพี่อ่อนจะมาอ่านบันทึกพเนจรของผมด้วย
ฝากความระลึกถึง คนศึกษานอกระบบ ที่ แม่ฮ่องสอน ด้วยนะครับ ...ผมให้กำลังใจทุกท่านเสมอ
ผมเขียนหนังสือหนึ่งเล่มแล้วครับ ออกวางแผงแล้ว ปรากฏว่าหมดแล้วด้วย ด้วยเหตุที่ว่า ผมบังคับเพื่อนและคนรู้จักซื้อคนละหลายสิบเล่มนะสิครับ
ขอบคุณครับ ที่พี่อ่อนมาเยี่ยมเยียน...
หากโอกาสงามๆ ผมมีโอกาสกลับไปที่แม่ฮ่องสอน จะไปเยี่ยม ทักทายนะครับผม
ให้กำลังใจในการทำงานของพี่อ่อนด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ
:)
สวัสดีค่ะ พี่เอก
แวะมาทักทายยามดึกค่ะ
คอยติดตามทุกการเดินทางและเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
สวัสดีครับ น้องสาว kittyjump~เลขา~natadee(มากๆ)
ขอบคุณมากนะครับสำหรับกำลังใจ ในทุกเส้นทาง
นี่ถือว่าเป็นความอบอุ่นของ gotoknow ที่เราสัมผัสได้จริงๆ
และพี่เป็นกำลังใจให้น้องเช่นกันครับ...
อ่าวมะนาว น่าเที่ยวดีจัง แต่ก็อย่างที่พี่บอกแหละ ความรุนแรงกลบเกลื่อนซะหมด
คนในพื้นที่ต้องร่วมแรงร่วมใจและร่วมมือกันแก้ไขปัญหา แสวงจุดร่วม สงวนจุดต่าง (ถูกปะเนียะ อิอิ ยืมเค้ามาใช้)ปัญหามีไว้ให้แก้ อุปสรรคมีไว้ให้ฝ่าฟันค่ะ สู้ สู้ พี่เอก เป็นกะลังใจให้เจ้า...
น้องต่ายดอกไม้บานในใจเรา
ขอบคุณครับ
ด้วยภารกิจที่ผมมี และ ภารกิจที่ทาง หลักสูตร เสริมสร้างสังคมสันติสุข รุ่นที่ ๑ ที่ผมได้ร่วมในกระบวนการนั้น...
น่าจะเป็นจุดเริ่มต้นของการ ช่วยคิด ช่วยทำ ระดมความคิด ทุนทางความคิดดีๆ สร้างทางเลือกใหม่ๆให้กับสังคม
ช่วยกันครับ
สวัสดีค่ะ
อ่านอย่างตั้งใจกลับไปกลับมา 2 เที่ยวค่ะ วัดความคิดรวบยอด วัดความรู้สึกส่วนตัว ทำอย่างไรจะให้คนไทยทุกคนได้รู้และเข้าใจเรื่องราว ความเป็นมาที่เกิดขึ้นบนผืนแผ่นดินที่เราเกิด บางทีก็คิดได้แต่ว่า ทำไม ทำไม หมู่บ้าน ตำบล อำเภอ จังหวัดของตัวเองก็ยังไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร
ตอนนี้รอบ ๆ ชุมชนที่โรงเรียนของครูคิมอยู่ เต็มไปด้วยสวนยางพารา ซึ่งคนทางภาคใต้อพยพไปอยู่ และคนแถวนั้นก็ขายที่ทำกิน มีความภาคภูมิใจกับเงินก้อนโต และให้ลูกหลานไปรับจ้างเขาอีกที เพราะเขาไม่คิดจะเป็นผู้ทำสวนยาง คิดได้แต่ขายที่เท่านั้น
ความรู้และประสบการณ์เหล่านี้จะได้นำไปถ่ายทอดให้เด็ก ๆ ที่รออยู่ที่บ้านนอกบนเขาค่ะ
หนังสือต่าง ๆ ที่ครูคิมซื้อมาอ่านแล้ว ถ้าควรค่าแก่เด็กจะอ่าน ต้องย้อนกลับไปซื้ออีก นำไปให้เด็กอ่าน ต้องยั่วยุให้อ่านอีกต่างหาก
ขออนุญาตนำลิงค์ของคุณจตุพร ไปไว้บนเว็ปครูคิมนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้มีสุขภาพดี มีความสขและปลอดภัย
ถ้ามีเวลาว่างขอเชิญไปเยี่ยมพวกเราที่บ้านนอกบ้างนะคะ
เว็ปครูคิมสวยมากครับ แต่ขอแก้ไขชื่อผมนิดหน่อยนะครับ "จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร" ครับ
นอกจากเรื่องราวทางใต้ซึ่งเป็นงานหลักที่ทำตอนนนี้ก็มีประเด็นหลากหลายที่อยากแลกเปลี่ยนกับคุณครูครับ
ให้กำลังใจในการทำงานและสุขภาพดี ปลอดภัยเช่นกันครับ
สวัสดีค่ะ
พี่คิมมาติดตามอ่านเรื่องราวต่าง ๆ อ่านแล้วก็อ่านอีกได้ ขออภัยค่ะที่สะกดชื่อ สกุลผิดพลาด ตอนนี้ได้แก้แล้วนะคะ
เรื่องเว็ปไม่มีความชำนาญมากนัก ทำไปแบบลองผิดลองถูก ในความต้งใจพี่คิมสนใจงานวิจัยคุณภาพ 2 เรื่องคือ
1. เรื่องการสร้างจิตสำนึก/ปัจจัยที่ส่งเสริมให้คนมีจิตสำนึก/จิตสาธารณะ
2. เรื่องการที่จะให้ชุมชนรู้จักบทบาทและหน้าที่ที่มีต่อการจัดการศึกษาของชุมชน
แต่ส่วนตัว 25 ชั่วโมง (เวลา 24 ชั่วโมงน้อยเกินไปกับความรับผิดชอบ) ทุ่มเทให้กับเด็ก ๆ แทบไม่มีช่องว่าง
แต่สนุก และมันดีค่ะ พี่คิมรักโรงเรียนบ้านนอก รักเด็กที่บ้านนอก คงย้ายจากเขาไปไม่ได้ ทนเดินทางไปและกลับวันละเกือบ 200 ก.ม. บางทีก็ลืมไปว่าวันไหนที่เท่าไร เดือนอะไรยังลืมเลยนะคะ
เว็ปของพี่คิมโพสได้นะคะ
สวัสดีครับkrukim
เรื่องชื่อมีคนสะกดผิดบ่อยครับ :)
ประเด็นที่พี่คิมสนใจทั้ง ๒ ประเด็นนั้นน่าสนใจมาก แต่ประเด็นแรกเป็นนามธรรมสูง ทำยากหน่อย แต่น่าสนใจมาก ประเด็นที่สองใช้เป็นหัวข้อดุษฏีนิพนธ์ได้เลยครับ
ทำงานหนัก รักษาสุขภาพกายใจ ด้วยนะครับ
มีโอกาสไปทักทายครูถึงถิ่นแน่นอน
สวัสดีค่ะ
พี่คิมตามมาทักทายไม่ทันเลยนะคะ เห็นแว็ป ๆ อยู่หน้าโฮม
เริ่มไปร้านหนังสือแล้วค่ะ ไปมาสองเดิอนกว่าได้ ไปหาตำราเกี่ยวกับการวิจัยเชิงคุณภาพ มาอ่าน
คิดว่าจะทดลองทำประเมินโครงการไปก่อน เพราะพี่คิมทำโครงการจิตสาธารณะสู่กระบวนการเรียนรู้โดยชุมชนมีส่วนร่วม
ขอเป็นกำลังใจนะคะ "ประสบการณ์คือสุดยอดของการเรียนรู้"
ยินดีต้อนรับหากจะไปเยี่ยมที่โรงเรียน
สวัสดีครับ krukim
ช่วงเช้าผมเข้ามาเช็คเมลและรีบไปเป็นวิทยากรที่โรงแรมแห่งหนึ่งที่นนทบุรีครับ
ประเด็นงานที่ครูคิมสนใจ หากทำได้ มีประโยชน์มากครับ
วันนี้ผมได้ร่วมถอดบทเรียนกิจกรรมบางอย่างกับคุณครูผมพบปัญหาด้งนี้ครับ
- ครูไม่ถนัดคิดเชิงระบบ..
- และพบว่าคุณครูหลายท่านมีปัญหาเรื่องทักษะการเขียน
ทั้งสองประเด็นผมพบในอัตรา ๘๐ เปอร์เซนต์ ในกลุ่มครูที่มาร่วมกิจกรรม
เป็นปรากฏการณ์ที่พบแว้บๆเองนะครับ แต่ผมคิดว่า เวลาอาจน้อยไปก็ได้ครับ ทำให้เกิดปัญหาข้างต้น สองข้อนั้น
สวัสดีค่ะ
กระบวนการคิดเชิงระบบ จะเกิดขึ้นได้ต่อเมื่อ มีการวางแผนทำงาน ทำตามแผน เกิดปัญหา หาทางแก้ = แนวคิดใหม่
คนคิดเก่ง มาจาก คนทำงานเก่ง คนขยันทำงาน คนพัฒนาตนเองอยู่เสมอ คนไม่แกล้งโง่ (พี่คิมเคยเจอนะคะ พอรู้ว่าจะมีงานใหม่หรือนโยบายใหม่ ๆ ยังไม่ได้ทำรีบบอกเลยว่า แบบนี้ไม่ดี)
คนเขียนเก่ง มาจากคนอ่านเก่ง คนมีประสบการณ์ ได้รู้ ได้ดู ได้เห็น ได้ฝึก
นโยบายการส่งเสริมและสร้างนิสัยการอ่าน ครูไม่อ่าน แล้วจะให้เด็กรักการอ่านอย่างไรคะ
พี่คิมจะเริ่มแล้วนะคะ เริ่มที่เด็กก่อน ให้ไปหาข้อมูล และรวบรวมข้อมูลมาสังเคราะห์ และออกหาข้อมูลเอง แบบนี้ได้ไหมคะ
แวะมาเยี่ยมพี่ชายใจดี คนงานเยอะ เฮ่อ ...รักษาสุขภาพ โตยนะคะ
ขอบคุณ ครูคิม และ คุณพรหล้า ♥.paula ที่ปรึกษาตัวน้อยแต่~natadee✿ ครับ
ตามมาอ่านประเด็นงานใต้ เพื่อสังเคราะห์ ยังพบว่ายังไม่ได้เขียนข้อเสนอแนะผู้มาเยี่ยม
:)