กราบเท้าอาลัยลา ส่งแม่สถิตฟ้าชั่วนิรันดร์ ๓
กราบเท้าอาลัยลา ส่งแม่สถิตฟ้าชั่วนิรันดร์ (๓ )
๕๘ แม่อย่าได้ อาลัย ในภพนี้ จงไปดี เถิดแม่ แท้ทุกอย่าง
ความกังวล พ้นห่วง บ่วงละวาง ที่หมองหมาง อโหสิกรรม จึงนำพ้น
๕๙ เป็นกฎแห่ง ของกรรม ไม่อาจหนี ชีวิตมี รอยกรรม เป็นมรรคผล
บุญกุศล สร้างสม เป็นมงคล บันดาลดล ให้แม่ เป็นสุขดี
๖๐ ลูกทั้งหลาย ขอส่ง กุศลสร้าง หนุนนำทาง ส่งแม่ ให้สุขี
เสวยสวรรค์ ชั้นฟ้า รัชนี แจ่มจำรัส สดสี เทพวิมาน
๖๑ ละสังขาร อันเสื่อม เพราะภพชาติ ณ พระเมรุมาศ สงบสถาน
เมื่อมีเกิด ย่อมมีดับ ไปตามกาล ไม่มีใคร อยู่นาน จนค้ำฟ้า
๖๒ ไม่เคยมี ใครอยู่ จนค้ำโลก เกิดมาแล้ว ถือมีโชค วาสนา
ได้หมั่นทำ บุญกุศล สั่งสมพา แม้ชาติหน้า เกิดใหม่ ย่อมได้บุญ
๖๓ แม่ได้ทำ กุศลดี มีเปี่ยมแท้ ย่อมส่งแม่ สู่สวรรค์ นั้นนำหนุน
สังขารนี้ มีไว้ ให้เป็นทุน แม่สร้างคุณ ความดี ช่วยชี้ทาง
๖๔ สรรพชีวิต ติดอยู่ ในไตรลักษณ์ จะขืนหัก หลีกหนี ไม่มีอ้าง
จวบจนพ้น พระนิพพาน กาลสิ้นวาง ทุกสิ่งอย่าง ดับสิ้น สูญอินทรีย์
๖๕ อนิจจ ลักษณะ นั้นแปรเปลี่ยน ดั่งเล่มเทียน จุดสว่าง อย่างสดสี
เปลวไฟกิน เนื้อเทียน อยู่ทุกที และมอดดับ สุดที่ จะคงทน
๖๖ ทุกข ลักษณะ นั้นเดือดร้อน จะหายห่อน อย่างไร ไม่เป็นผล
เกิด แก่ เจ็บ ตาย เวียนว่ายวน สังขารตน ต้องดูแล แก้ทุกข์ไป
๖๗ อนัตต ลักษณะ ใช่ตัวกู จะต่อสู้ ฉุดดึง คงไม่ได้
เมื่อเจ้าเกิด เกิดมา มีอะไร เจ้าก็ไป ตัวเปล่า ก็เท่านั้น
๖๘ เมื่อเปลวเพลิง เผาผลาญ สังขารไหม้ เหลือสิ่งใด ให้คน ระลึกนั่น
คือความดี ที่แท้ แน่นิรันดร์ จารึกมั่น ในใจ ให้ศรัทธา
๖๙ ณ ที่นี้ ญาติมิตร ประชุมพร้อม ลูกหลานน้อม อาลัย ใจห่วงหา
ประชุมเพลิง แสงต้อง เต็มน้ำตา ไหลอาบหน้า เพราะอาลัย ใจสะท้อน
๗๐ จะอดกลั้น เวทนา หามิได้ จะหักใจ ข่มจิต สุดคิดถอน
เพราะความดี แม่ให้ ใจอาวรณ์ แม่ม้วยมรณ์ จึ่งยาก หักใจลง
................................................มีต่อ/ ทั้งหมดมี ๘๑ บท
ขออาลัยแด่ คุณแม่สมศรี เพชรรุ่ง (อายุ ๘๑ ปี) ที่จากไป
กำหนดสวดพระอภิธรรมศพ วันที่ ๖ - ๑๐ กันยายน ๒๕๕๑ เวลา ๑๘.๓๐ - ๑๙.๐๐ น.
ณ ศาลา ๔ วัดพระศรีมหาธาตุวรมหาวิหาร บางเขน กทม.
พระราชทานเพลิงศพเป็นกรณีพิเศษ วันพฤหัสบดีที่ ๑๑ กันยายน ๒๕๕๑ เวลา ๑๖.๐๐ น.
ณ เมรุวัดพระศรีมหาธาตุวรมหาวิหาร บางเขน กทม.
ความเห็น (3)
กลอนไพเราะเหลือเกินค่ะ อาจารย์
เพราะความดี แม่ให้ ใจอาวรณ์ แม่ม้วยมรณ์ จึ่งยาก หักใจลง
สวัสดีคะอาจารย์
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ
อ่านถึงตอนนี้แล้วกลัวจังค่ะว่า
ถ้าวันหนึ่งถึงเวลาที่พ่อกับแม่ต้องจากไปแล้วหนูจะเป็นยังไง
พี่น้องก็ไม่มี หนูคงเหงาน่าดู
แต่ก็เป็นสัจธรรมนะคะ ที่มีการเกิด แก่ เจ็บ ตาย ที่ต้องเวียนว่ายตายเกิด