เรื่องของความสามัคคี ๒

หัวแม่มือบอกว่าตัวเองเก่งสุดเพราะเวลาคนประสบความสำเร็จเขาจะยกหัวแม่มือว่าคนนี้มันเก่ง คนนี้มันแน่ หรือหัวแม่มือนี้สามารถไปแปะโป้งเอาเงินจากธนาคารก็ได้แสดงว่ามันเก่ง <p class="MsoNormal">แต่นิ้วชี้ก็ค้านว่าข้าพเจ้าเก่งกว่า ถามว่าเก่งอย่างไร..ตอบว่า หัวแม่มือไปเอาเงินมาเป็นแสนเป็นล้าน แต่สั่งการใครไม่ได้อยากจะสั่งการจริงๆ ต้องใช้เราทำไอ้นั่นที ทำไอ้นี่ที ฉะนั้น เราจึงมีอำนาจกว่า นิ้วกลางก็บอกข้าพเจ้าแน่กว่า…ถามว่าแน่ยังไง เวลาที่เราจะหยิบอะไรในที่สูง ๆหรือล้วงอะไรในที่ลึกๆเขาต้องใช้นิ้วกลาง นิ้วนางก็บอกว่าข้าพเจ้าแน่สุด ถามว่าแน่ยังไง เวลาเขาซื้อแหวนเพชร ราคาเป็นแสนๆเขาใส่นิ้วนางไม่ใส่หัวแม่มือ นิ้วก้อยก็บอกว่าข้าพเจ้าแน่สุด..แน่ยังไงตัวเองก็เล็ก ตัวเองก็ต่ำแน่ยังไง ตอบว่าข้าพเจ้าแน่โดยการแก้ปัยหาได้..ถามว่าแก้ปัยหาอย่างไร เวลาคันจมูกเขาใช้นิ้วก้อยแหย่ไม่ใช้นิ้วหัวแม่มือแหย่ นอกจากนี้นิ้วก้อยบอกว่า ไม่ใช่เพียงแค่แก้ปัยหาเท่านั้น เราเป็นผู้นำได้ไม่เชื่อดู เวลามาวัด พนมมือกราบพระพร้อมกัน เวลากราบนิ้วอื่นวิ่งตามกูเป็นแถวหมด..เราบอกว่า ถ้านิ้วทั้งหมดนี่มันทะเลาะกันอยู่ร่างกายจะตาย หยิบจอบไม่ได้ หยิบช้อนไม่ได้ ทพอะไรไม่ได้ก็คือตายทั้งหมด ไม่มีใครเก่งกว่าใคร แต่ถ้ามันรวมตัวกันติด จึงจะแก้ปัญหาได้ที่เรียกว่าความสามัคคี</p> <p class="MsoNormal"></p>