หัวแม่มือบอกว่าตัวเองเก่งสุดเพราะเวลาคนประสบความสำเร็จเขาจะยกหัวแม่มือว่าคนนี้มันเก่ง
คนนี้มันแน่
หรือหัวแม่มือนี้สามารถไปแปะโป้งเอาเงินจากธนาคารก็ได้แสดงว่ามันเก่ง
<p class="MsoNormal">แต่นิ้วชี้ก็ค้านว่าข้าพเจ้าเก่งกว่า
ถามว่าเก่งอย่างไร..ตอบว่า หัวแม่มือไปเอาเงินมาเป็นแสนเป็นล้าน
แต่สั่งการใครไม่ได้อยากจะสั่งการจริงๆ ต้องใช้เราทำไอ้นั่นที
ทำไอ้นี่ที ฉะนั้น เราจึงมีอำนาจกว่า
นิ้วกลางก็บอกข้าพเจ้าแน่กว่า…ถามว่าแน่ยังไง
เวลาที่เราจะหยิบอะไรในที่สูง
ๆหรือล้วงอะไรในที่ลึกๆเขาต้องใช้นิ้วกลาง
นิ้วนางก็บอกว่าข้าพเจ้าแน่สุด ถามว่าแน่ยังไง เวลาเขาซื้อแหวนเพชร
ราคาเป็นแสนๆเขาใส่นิ้วนางไม่ใส่หัวแม่มือ
นิ้วก้อยก็บอกว่าข้าพเจ้าแน่สุด..แน่ยังไงตัวเองก็เล็ก
ตัวเองก็ต่ำแน่ยังไง
ตอบว่าข้าพเจ้าแน่โดยการแก้ปัยหาได้..ถามว่าแก้ปัยหาอย่างไร
เวลาคันจมูกเขาใช้นิ้วก้อยแหย่ไม่ใช้นิ้วหัวแม่มือแหย่
นอกจากนี้นิ้วก้อยบอกว่า ไม่ใช่เพียงแค่แก้ปัยหาเท่านั้น
เราเป็นผู้นำได้ไม่เชื่อดู เวลามาวัด พนมมือกราบพระพร้อมกัน
เวลากราบนิ้วอื่นวิ่งตามกูเป็นแถวหมด..เราบอกว่า
ถ้านิ้วทั้งหมดนี่มันทะเลาะกันอยู่ร่างกายจะตาย หยิบจอบไม่ได้
หยิบช้อนไม่ได้ ทพอะไรไม่ได้ก็คือตายทั้งหมด ไม่มีใครเก่งกว่าใคร
แต่ถ้ามันรวมตัวกันติด
จึงจะแก้ปัญหาได้ที่เรียกว่าความสามัคคี</p>
<p class="MsoNormal"></p>
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย น.ส. หทัย เหมทานนท์ ใน สวัสดิการและองค์กรการเงินชุมชน
ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก