โทรทัศน์น้อยๆ หน่อยน่าจะดี

 

เราๆ ท่านๆ คงจะมีรายการโทรทัศน์ขวัญใจกันบ้าง... อาจจะเป็นข่าว ละคร (soap opera) รายการคุยกันสัพเพเหระ (talk show) กล่าวกันว่า ดูบ้างก็คลายเครียดได้บ้างทำนองนั้น

ดร.โจชัว โพเกล อาจารย์มหาวิทยาลัยแห่งเมืองนิวยอร์ค สหรัฐอเมริกาได้ทำการศึกษาวิจัยผู้หญิงสูงอายุ 289 คนที่มีอายุ 70-79 ปี ไม่มีอาการแสดงของโรคสมองเสื่อม และชมละครโทรทัศน์ หรือรายการคุยกันสัพเพเหระ (talk show)

กลุ่มตัวอย่างจะได้รับการทดสอบด้วยแบบทดสอบความจำ (memory) ความสนใจ (attention) และความรวดเร็วในการตอบสนอง (mental quickness)

เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมซึ่งเป็นกลุ่มที่ชมข่าวพบว่า ผู้หญิงสูงอายุที่ติดละครโทรทัศน์ภาคกลางวันจะสมรรถนะลดลง 7 เท่า และผู้หญิงสูงอายุที่ติดรายการคุยกันสัพเพเหระภาคกลางวัน (talk show) มีสมรรถนะลดลง 13 เท่า

เรื่องโทรทัศน์นี่คงจะคล้ายกับเรื่องบางเรื่องในชีวิตที่ว่า “น้อยๆ หน่อยนั่นแหละดี (Small is beautiful)” ยิ่งข่าวกรุงเทพฯ (ที่กำลังแบ่งเป็น 2 ฝ่าย)กับข่าว 4 จังหวัดภาคใต้นี่ ดูเท่าที่จำเป็นดีกว่า (as low as possible, as much as necessary) มากไปคงไม่ดีกับสุขภาพ

แหล่งข้อมูล:

• ขอขอบคุณ > Amy Norton. Daytime TV tied to poorer mental scores in elderly. http://go.reuters.com/newsArticle.jhtml?type=healthNews&storyID=11587756&src=eDialog/GetContent > March 21, 2006. (source: Southern Medical Journal, March 2006 / Dr. Joshua Fogel of Brroklyn College of the City University of New York).
• ข้อมูลและการอ้างอิงในบล็อก “บ้านสุขภาพ” มีไว้เพื่อส่งเสริมสุขภาพ และป้องกันโรค ไม่ใช่เพื่อการรักษาโรค
• ท่านที่มีโรคประจำตัวควรปรึกษาหมอที่ดูแลท่านก่อนนำข้อมูลไปใช้
• ขอขอบพระคุณ > อาจารย์เทวินทร์ อุปนันท์ IT โรงพยาบาลค่ายสุรศักดิ์มนตรี
• ขอขอบพระคุณ > อาจารย์ ณรงค์ ม่วงตานี และอาจารย์เทพรัตน์ บุณยะประภูติ IT ศูนย์มะเร็งลำปาง
• นพ.วัลลภ พรเรืองวงศ์ > ๒๑ มีนาคม ๒๕๔๙