พฤหัสสกัดความรู้ 3
พฤหัสสกัดความรู้ 3 กำลังจะเริ่มอีกรอบ
โดน tag ในโครงการวันพฤหัสสกัดความรู้จนได้ …..ว่าด้วยหัวข้อ...รู้จักฉัน....รู้จักเธอ
ผูเขียนก็ต้องขุดรูปสมัยเด็ก ๆ มาให้เพื่อน ๆ ร่วมงานได้รู้จัก..จนถึงปัจจุบันก็ค่อนข้างลำบากใจอยู่ไม่น้อยเพราะรูปมีเยอะมาก....กลัวว่าเพื่อน ๆ จะดูไม่หมด.....555
พฤหัสสกัดความรู้ก็ผ่านมาได้ 3 อาทิตย์แล้ว อาทิตย์ที่ 3 สัปดาห์แหล่งการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่เริ่มเป็นรูปเป็นร่างมากยิ่งขึ้น แต่ยังไม่เข้มข้นพอ ก่อนที่จะมีการแลกเปลี่ยนกันในหัวข้อ
"ภารกิจฉันเธอคือผู้แบ่งปัน....และเติมเต็ม"
ผู้เขียนเองก็ได้หยิบยกเอานาฬิกา......กับเวลา มาเป็นตัวชูให้ทุก ๆ คนฟังว่า เวลา..นาฬิกา สองสิ่งนี้ต่างก็มีความสำคัญทีแตกต่างกันออกไป ดังที่ว่า
เวลา... เดินไปข้างหน้า
นาฬิกา.. เดินอยู่ที่เก่า
เวลา.. เราไม่อาจย้อนกลับ
นาฬิกา.. เราหมุนย้อนมันได้
เวลา.. เมื่อสูญเสียไปแล้วไม่อาจเรียกร้องคืน
นาฬิกา.. เสียก็ซ่อม หรือซื้อใหม่ไปเลย
เวลา.. ได้มาฟรีๆ ไม่ต้องแลกกะอะไร
นาฬิกา.. ยิ่งสวยยิ่งแพง ใช้เงินซื้อมันมาทั้งนั้น
แล้วอย่างนี้ มันจะคู่กันได้ยังไง ในเมื่อมันแตกต่างกันเหลือเกิน
แต่ถามหน่อย.. ถ้าไม่มีนาฬิกา จะรู้เวลามั๊ย
หรือถ้ามีแต่นาฬิกา แต่ไม่รู้จักเวลา จะมีประโยชน์อะไร
ถึง 2 สิ่งจะแตกต่างกัน แต่ถ้ามันจะคู่กันแล้ว
ย่อมมีจุดร่วมกันเสมอ เพียงแต่จะมองเห็นมันรึป่าว?
ฉันกับเค้า.. อาจไม่มีอะไรเหมือนกัน
ฉันกับเค้า.. มีความคิด และวิถีชีวิตที่ต่างกัน
ฉันกับเค้า.. อาจเดินกันคนละเส้นทาง
ฉันกับเค้า.. อาจมีความฝันที่ห่างไกลกัน
ฉัน.. อาจเหมือนกับเวลา ที่ชอบเดินไปข้างหน้า หาสิ่งใหม่ๆที่ท้าทาย โดยทิ้งหลายสิ่งไว้ข้างหลัง
เค้า.. อาจเหมือนกับนาฬิกา ที่ยังเป็นแบบเดิมๆ ใช้ชีวิตและทำหน้าที่ไปเรื่อยๆ ในมุมเก่าๆ
ฉันอาจไม่พบกับเค้าเลย ถ้าฉันยังดึงดันจะมองแต่ข้างหน้า
ฉันอาจไม่พบกับเค้าเลย ถ้าฉันไม่มองไปข้างหลัง
เค้ายังไม่เห็นฉัน เพราะเขายังอยู่แบบเดิมๆ
เค้ายังไม่เห็นฉัน เพราะเขายังก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ของเขาไป
แต่ฉันยังเฝ้ามอง เฝ้ารอ … ความแตกต่าง อาจสร้างกำแพงบังเค้าไว้
แต่ฉันยังเชื่อมั่น ว่าซักวัน สิ่งนั้นน่ะแหละ ที่จะเชื่อมโยงใจเราเข้าหากัน
ความแตกต่าง จะเติมเต็มส่วนที่เราขาดหาย
และสุดท้ายก็จะเหลือเพียงแค่คำว่า..**กันและกัน **
หลังจากที่ได้นำเสนอเสร็จน้อง ๆ ก็นำเสนอในแง่มุมของตนเอง ว่าต้องการอะไรมาเติมเต็มในส่วนของทำงานของตนเองบ้าง....สรุปโดยรวมได้คือ
1. ต้องการให้เพื่อนร่วมงานเติมเต็มในส่วนของงานตนเอง เช่น มีโครงการก็อยากให้เพื่อน ๆ ช่วยเหลือกันโดยที่ไม่ต้องรอคำสั่ง อยากให้เพื่อน ๆ ช่วยด้วยใจมากกว่าที่จะบังคับหรือรอคำสั่ง
2. ต้องการกำลังใจจากเพื่อนร่วมงาน และผู้บริหาร ในการปฏิบัติงาน
3. ต้องการผู้นำที่ลุ่มลึกทางด้านความคิด และมีความยุติธรรม
ผู้เขียนเองก็นั่งฟังน้อง ๆ ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกันจนครบทุกคนก็คิดว่าการทำงานแบบธรรมชาตินั้น ก็คงจะต้องปรับกันอีกเยอะเพราะเราฝืนกันมาตั้งแต่ต้นแล้ว เราก็ต้องมีการปรับตัวและฟื้นฟูเสียก่อน นั้นแหละมันถึงจะคืนกลับมาในสภาพธรรมชาติที่แท้จริง แต่ถ้าส่วนไหนที่ยังทำงานแบบไม่เป็นธรรมชาตก็ถือเสียว่าเขากำลังหลงแสงสีอยู่ แต่สุดท้ายใครจะชอบธรรมชาติ หรือชอบแสงสี เราก็มิอาจไปห้ามได้ “ขอเพียงใจทุกดวง มีกันและกันเหมือนนาฬิกา….กับเวลาก็พอแล้วมิใช่หรือ”
ความเห็น (8)
- เป็นความจริงทุกอย่าง
- เปรียบเทียบนำเสนอได้เยี่ยมจริงๆ
- ขอบคุณมากครับ
- สวัสดีค่ะ
- ตอนนี้เราเริ่มทำโครงการได้ไม่นานก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะประสบผลสำเร็จ เพื่อประโยชน์ของหน่วงงานและตัวเขาเอง
- ขอบคุณค่ะอาจารย์
สวัสดีครับพี่ เจี๊ยบ
ผมชอบคำนี้ครับ "กันและกัน" คำนี้ถึงแม้จะสั้น แต่ความหมายพอได้ยินหรือรับฟังแล้วทำให้รู้สึกอบอุ่น ที่ไม่รู้สึกอยู่อย่างเดียวดาย ที่สำคัญถ้ากรณีในองค์กร ผมเชื่อเหลือเกินครับ "กันและกัน" คำนี้ จะขับเคลื่อนนำองค์กรให้บรรลุเป้าหมายด้งที่ตั้งไว้ครับ
ขอบคุณครับ
พี่ก็เห็นดัวยกับน้องเอ็มเป็นอย่างยิ่ง ไม่มีใครจะอยู่คนเดียวได้โดยไม่เพื่อน ซึ่งเพื่อนก็จะเป็นส่วนที่คอยเติมเต็มให้กับเรา เราก็เป็นส่วนในการเติมเต็มให้ "กันและกัน"
ขอบคุณครับน้องเอ็ม
มาตรวจการบ้าน ...
ให้ 8.5 จาก 10 คะแนน ครับ
ขอบคุณคุณแผ่นดิน
จะได้คะแนนเท่าไหร่ก็คงไม่เป็นไร
เพราะที่ได้ทำมาตั้งแต่ต้นก็อยากให้ได้ประโยชน์กับหน่วยงานมากที่สุด และต้องการทำงานอย่างมีความสุข อยู่กันแบบพี่แบบน้อง ไม่มีการอิฉาริษยา ไม่ต้องการทำงานอย่างอึดอัดใจ ก็เป็นพอ
แวะมาร่วมวงเล่าค่ะ
- ขอบคุณที่เป็นส่วนหนึ่งในการเล่าเรื่อง
- สนุกและอร่อยด้วย