แม้ตัวสะกดที่ใช้จะยังไม่ถูกต้องนัก
แต่ก็เห็นได้ชัดว่ามีความสามารถในการผันอักษรให้ได้เสียงอย่างที่ต้องการ
การใช้ตัว “ท”
ย่อมเป็นที่คุ้นเคยกว่า “ถ” เพราะมีคำในชีวิตประจำวันมากมาย
ทำให้เกิดความคุ้นชินในการนำเอาตัว ท มาใช้ทันที
เมื่อต้องการจะใช้เสียง เทอะ
เป็นที่น่าสังเกตว่าหนูคนนี้สามารถเขียนคำว่า อากาศ ได้อย่างถูกต้อง
ทั้งๆที่เป็นคำยาก แต่สำหรับเธอคำว่าอากาศเป็นคำที่ไม่ยากเลย
นั่นเพราะมีโอกาสได้ใช้บ่อยจนเกิดความเคยชินนั่นเอง
เพราะในหน่วยวิชามานุษย์กับโลกของโรงเรียนนี้มีการสอนเรื่องอากาศ
ดังนั้นการจะระบุว่าคำใดเป็นคำยาก หรือคำที่ไม่ยากนั้น
ส่วนหนึ่งก็ขึ้นอยู่กับว่าผู้เรียนมีโอกาสใช้บ่อยแค่ไหน
และการระบุว่าคำที่กำลังเรียนอยู่เป็นคำยากนั้น
บางทีอาจทำให้เด็กเกร็ง และเกิดอาการท้อถอย
รู้สึกว่าเป็นเรื่องยากทันทีที่ได้เห็นคำเหล่านั้นก็เป็นได้
จากนั้นก็จะพาลให้รู้สึกสับสนกับตัวสะกด
และท้ายที่สุดก็จะรู้สึกว่าการเรียนเป็นเรื่องยากไปจริงๆ
การมีความรู้เรื่องอากาศว่ามีคุณสมบัติเบา ลอย
และเป็นสิ่งที่ออกมาได้จากการหายใจ
ก็ทำให้เขาอธิบายหลักการใหญ่ๆของของเล่นชิ้นนี้ได้แล้วว่าปลาเป่าฟองสบู่
ทำงานอย่างไร การที่เขารู้ได้ว่าน้ำในขวดนี้คือฟองสบู่
ก็แสดงว่าเขาต้องเคยมีประสบการณ์ในการใช้สบู่เหลวมาก่อน
เมื่อเห็นของเหลวที่มีลักษณะคล้ายกันจึงระบุได้ว่าคือสบู่
แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ในบรรจุภัณฑ์ที่เคยเห็น
และไม่ได้เป็นก้อนอย่างที่สบู่ควรจะเป็นก็ตาม
สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าเขาสามารถระบุความเป็นสบู่ได้
และนำไปใช้ได้อย่างแม่นยำ
และเด็กคนนี้ยังสังเกตและใคร่ครวญถึงอาการของฟองที่สัมพันธ์กับการเป่าลมของเธอได้ว่า
ถ้าเป่าลมออกมาน้อย ลูกป่อง(หรือลูกโป่ง) จะออกมาน้อย
ถ้าเป่าลมมากลูกป่องจะออกมามาก
แสดงให้เห็นถึงความมีทักษะทางวิทยาศาสตร์ได้อย่างชัดเจน
เพราะทักษะแรกที่เด็กจะต้องเรียนรู้จากวิชาวิทยาศาสตร์คือทักษะการสังเกต
และบันทึกสิ่งที่เห็นให้ตรงกับความเป็นจริง
แล้วถ่ายทอดสิ่งที่เห็นออกมาได้
มีการเห็นจำนวนไม่น้อย ที่ผู้เห็นไม่ได้เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
แต่เป็นการเห็นสิ่งที่อยู่ในจินตภาพเดิมของตน
ที่ได้สร้างขึ้นไว้ก่อนหน้านี้ การสอนให้ลูกศิษย์ “เห็น”ในสิ่งที่เห็นอย่างตรงไปตรงมา
เป็นความยากอย่างหนึ่งของครู
แต่เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่ต้องได้รับการฝึก
ครั้งหนึ่งครูเคยพากลุ่มเด็กที่อยู่ในวัยเดียวกันนี้ไปนั่งสังเกตไก่ที่มีชีวิต
และกำลังเดินไปเดินมา แล้วบอกให้เด็กวาดไก่ตัวนี้ให้เหมือน
ปรากฏว่ามีเด็กบางคนวาดไก่เป็นรูปวงกลมสองวง มีขาเป็นขีดตรงลงมา
ครูต้องไปชวนให้ดู และชวนให้สังเกตส่วนต่างๆของไก่อยู่เป็นนาน
กว่าเด็กจะมองเห็นและวาดสิ่งที่เห็นออกมาได้บ้าง
บางคนก็นั่งหันหลังให้ไก่
แล้วก็วาดออกมาจนเสร็จโดยที่ไม่ได้หันไปมองไก่ตัวที่กำลังเดินอยู่เลย
ไม่มีความเห็น