KM ในบ้าน : พ่อสอนลูก

   ในวงสนทนาของครอบครัวเรา เย็นวันหนึ่ง น้องยิ้มเปิดประเด็นเรื่องขำๆที่อ่านพบในอินเตอร์เนท

   ลูกค้าคนหนึ่งโทรศัพท์ไปปรึกษาพนักงานขายคอมพิวเตอร์

   ลูกค้า "สงสัยคอมพ์ผมจะเสียแล้ว เมาส์ไม่ยอมขยับเขยื้อนเลย เพิ่งซื้อมาได้เดือนเดียว เองนะ !!"

   พนักงาน "ใจเย็นๆก่อนค่ะ..ช่วยบอกดิฉันหน่อยซิคะ ว่าบนจอตอนนี้มีอะไรบ้าง?"

   ลูกค้า "... ก็มีต้นแคทตัสที่แฟนผมซื้อให้น่ะ แล้วมันเกี่ยวกับคอมพ์เสียตรงไหน???"

   พนักงาน "...................งง...งง"

   เรื่องน่าจะจบลงด้วยดี กับเสียงหัวเราะของทุกคน แต่คุณพ่อก็สร้างสุนทรียสนทนาใหม่ขึ้นมาจนได้ 

   พ่อ "อย่าเพิ่งจบ...ลูกควรจะคิดต่อให้ได้ด้วยว่า เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นได้เพราะอะไร แล้วมีวิธีป้องกันหรือแก้ไขได้อย่างไร

   ยิ้ม " ก็เขาพูดไม่รู้เรื่อง คนถามก็ถามไม่ชัดเจน คนตอบก็อาจจะกำลังหงุดหงิด"

   พ่อ "แล้วถ้าลูกเป็นพนักงานขาย ลูกจะพูดว่าอย่างไร?

   ยิ้ม "... อึ้ง..(คิด....)"

   พ่อ "..คนขายน่าจะพูดว่า ช่วยบอกหน่อยว่า ขณะนี้ที่หน้าจอคอมพ์มีข้อความใดแสดงอยู่บ้าง"

   คราวนี้เรื่องจบลงจริงๆแล้วค่ะ แต่คุณลิขิตอย่างพี่เม่ยไม่ยอมจบค่ะ วิ่งไล่จับประเด็นอย่างชุลมุน  ได้มาหลายประเด็นค่ะ....

   1. การพูด/ฟัง ด้วยอารมณ์ โมโห หงุดหงิด อาจทำให้เกิดความผิดพลาดได้

   2. คำถามที่ กำกวม ทำให้ไม่ได้คำตอบอย่างใจคิด

   3. ทุกที่ ทุกเวลา ทุกวงสนทนา เกิดความรู้ได้ทั้งสิ้น ด้วย "สุนทรียสนทนา"และการ "คิด"