เทคนิคการใช้ Brain Storm ให้ได้ผล (เงินเดือนนิดเดียวต้องเหนื่อยให้น้อยที่สุด)
ผมมี Tips จากหนังสือชื่อ "เงินเดือนนิดเดียวต้องเหนื่อยให้น้อยที่สุด" ของคุณ "อภิชาติ สิริผาติ"
เรื่อง "เทคนิคการใช้ Brain Storm ให้ได้ผล" ... พูดภาษาทั่วไป ก็คือ การประชุมระดมสมองระดมความคิดจากคนในองค์กรนั่นเอง
เขามีเทคนิคมานำเสนอแนะ ผมคิดว่า น่าสนใจมาก จึงมาเก็บไว้ในบันทึกนี้
-
เปิดใจกว้าง รับความคิดเห็นที่แตกต่าง
-
ผู้ที่เป็นผู้นำโครงการต้องทำการบ้านมาก่อน เพื่อให้สามารถอธิบายให้ทุกคนเข้าใจในสิ่งที่ต้องการทำเป้าหมายที่ต้องการ
-
อย่าชี้นำ ให้แสดงความคิดเห็นคิดตามมุมมองวิธีของตัวเอง
-
ให้ทุกคนคิด เสนอไอเดียอย่างอิสระ โดยไม่มีการคัดค้าน หรือ วิจารณ์ ทั้งจากเจ้าของโครงการ และ ผู้แสดงความคิดเห็นคนอื่น ๆ หรือ ตัดความเห็นทิ้งในขั้นแรก แต่ให้เน้นปริมาณความคิดเห็นไว้ก่อน โดยให้จดความเห็นทั้งหมดไว้
-
การระดมความคิดร่วมกันในห้องประชุมจะเป็นสิ่งที่ดี เนื่องจากความเห็น หรือไอเดียต่าง ๆ อาจเกิดจากการที่เราได้ฟังความเห็นไอเดียของคนอื่น ก่อให้เกิดการต่อยอด
-
อาจมีการให้ส่งความเห็นเพิ่มเติมภายหลัง โดยกำหนดกรอบเวลาไว้
-
ทำการจัดกลุ่มไอเดียที่ได้ทั้งหมดเป็นหมวดสำหรับที่คล้ายกัน หรือ เหมือนกัน
-
ทำการคัดเลือกไอเดียที่คิดว่า มีความเป็นไปได้ น่าสนใจโดยการพิจารณาจากการตอบสนองเป้าหมาย ข้อจำกัด ข้อดี ข้อเสีย เมื่อเทียบกับทางเลือกอื่น ๆ
-
สำหรับการคัดเลือกที่เข้มข้นขึ้น อาจเปิดโอกาสให้เจ้าของไอเดีย Present และตอบข้อซักถามต่าง ๆ ที่มีเพื่อใช้พิจารณาให้ละเอียด
-
ทำการเลือกไอเดียที่คิดว่าดีที่สุด จากหลาย ๆ คน
ความคิดเห็นส่วนตัว
หากองค์กร หรือ ผู้นำองค์กรสามารถปฎิบัติตามเทคนิคนี้ได้ ... องค์กรจะเดินหน้าไปอย่างรวดเร็วและแข็งแกร่ง พร้อมกันนั้นทำให้คนทำงานในองค์กรทุกคนรู้สึกว่า องค์กรเป็นของตัวเอง ไม่ใช่รู้สึกว่า เป็นของเจ้านายคนเดียว
ประสบการณ์ตรงของผม ... องค์กรผมแทบไม่มีการประชุมระดมความคิดแต่อย่างใด โดยมากเป็นการประชุมแบบขอไปที หากมีการแสดงความคิดเห็นก็มักจะทำเป็นรับฟัง แต่ไม่เคยใช้ประโยชน์
ผู้นำองค์กรไม่เคยนำผลการประชุม มติที่ประชุมไปใช้จริง แต่เมื่อประชุมเสร็จ ก็แอบแก้ไขมติที่ประชุมออกเป็นคำสั่งตามที่ตนเองต้องการทุกครั้ง ... องค์กรจึงเหมือนเจ้านายทำงานคนเดียว เพื่อนร่วมงานไม่มีโอกาสช่วยคิด ... นี่เป็นตัวอย่างหนึ่งครับ
ผู้เขียนบันทึกใน Gotoknow สามารถนำมาประยุกต์ใช้ได้ ในการเปิดประเด็นเพื่อการระดมความคิดของทุกคนในชุมชน ผู้ตั้งประเด็น ก็ต้องรับฟังก่อน แล้วจึงนำความคิดเห็นต่าง ๆ มาแยกแยะความเห็นใหม่ ๆ แล้วทำเป็นข้อสรุปว่า ชุมชนคิดกันอย่างไรกันบ้าง ? ... ที่เคยเห็นบ้างก็คือ ตั้งประเด็นไว้ หากใครเห็นขัดแย้ง ก็จะใช้ถ้อยคำที่ไม่ค่อยดี หรือ รุนแรง ทำร้ายความรู้สึกผู้ที่มีความคิดเห็น ไม่ค่อยคุยกันด้วยเหตุผล ... สงสัยว่า วัฒนธรรมพวกพ้องในการเมืองแวะมาหล่อหลอมกะเค้าไปด้วยมั้ง ... แบบนี้ไม่ต้องระดมความคิดครับ ให้รู้อยู่กับตัว แล้วตายไปกับตัวดีกว่า หรือไม่ก็แจ้งไปตั้งแต่แรกเลยว่า ไม่ต้องการให้ใครมาแสดงความคิดเห็น เพราะเป็นบันทึกส่วนตัว
ความคิดส่วนตัวนะครับ .. ไม่ตีกับใคร
ขอบคุณ ... บุญรักษา ทุกท่าน ครับ :)
แหล่งอ้างอิง
อภิชาติ สิริผาติ. เงินเดือนนิดเดียวต้องเหนื่อยให้น้อยที่สุด. กรุงเทพฯ: เนชั่นบุ๊คส์, 2551.
ความเห็น (27)
- บ้านเราอันนี้ไม่ค่อยมีแบบอาจารย์ว่าเลย
-
ให้ทุกคนคิด เสนอไอเดียอย่างอิสระ โดยไม่มีการคัดค้าน หรือ วิจารณ์ ทั้งจากเจ้าของโครงการ และ ผู้แสดงความคิดเห็นคนอื่น ๆ หรือ ตัดความเห็นทิ้งในขั้นแรก แต่ให้เน้นปริมาณความคิดเห็นไว้ก่อน โดยให้จดความเห็นทั้งหมดไว้
-
-
-
การระดมความคิดร่วมกันในห้องประชุมจะเป็นสิ่งที่ดี เนื่องจากความเห็น หรือไอเดียต่าง ๆ อาจเกิดจากการที่เราได้ฟังความเห็นไอเดียของคนอื่น ก่อให้เกิดการต่อยอด
-
- แต่น่าทำนะครับ
- บ้านเราชอบวิจารณ์ในขณะที่เขาอธิบายไม่หมดเลยไม่เกิดไอเดียใหม่
- มาทักทายอาจารย์
- ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นดีๆๆจากหนังสือครับ
- เอ้อ อาจารย์ขา เป็นพวกเงินเดือนนิดเดียวแต่เหนื่อยมากที่สุดค่ะ ต้องไปหาหนังสือเล่มนี้ไปฝากเจ้านาย ฮ่าๆ
- ผู้นำองค์กรไม่เคยนำผลการประชุม มติที่ประชุมไปใช้จริง ...อันนี้คุ้นๆค่ะ หลังๆนี่เขาเลยเลิกประชุม เพราะระดมสมองทีไรตีกันทุกที แล้วทุกข้อเสนอที่เสนอไปมักไม่ได้รับการปฎิบัติตาม แล้วจะประชุมทำไมให้เสียเวลา...เฮ้อ
สวัสดีครับ อาจารย์ ขจิต ฝอยทอง :)
สิ่งที่อาจารย์ได้แสดงความคิดเห็นนั้น เป็นจริง ครับ ... แสดงความคิดเห็นยังไม่ทันเสร็จ ก็ถูก "เสียบ" เสียแล้ว บางทีก็ต้องล้มเลิกความคิดเห็นนั้นไปเลย หรือไม่ความคิดอุตส่าห์บรรเจิด ๆ ถูก "เสียบ" ปั๊บ ... อ้าว ลืมไป ตะกี้พูดอะไรไปหว่า 555
ขอบคุณครับอาจารย์ :)
สวัสดีครับ อาจารย์ naree suwan :)
ยกมือสนับสนุนการซื้อหนังสือเล่มนี้ไปให้เจ้านายครับ 555
ใช่ครับ ... เขาถึงอยากเป็นผู้นำกันไงครับ แบบว่า ... "ข้าจะทำ เอ็งจะทำไม" ประมาณนี้เลยครับ หรือ "เซ็นแกร๊ก กระเป๋าตุงปั๊บ" 555
ขอบคุณครับอาจารย์ :)
- เง๊อ ขอโทษทีค่ะ
- เกิดผิดพลาดทางเทคกะนิค อย่างแรง
- รบกวน อาจารย์ลบให้หน่อยนะคะ
- เดี๋ยวจะมาโพสต์ใหม่ค่ะ
- แฮ่ะ ๆ
ก่อนอาหารเที่ยงค่ะ ท่านอ. เสือ หิ๊ว หิว :)
ส่วนใหญ่ ก็เห็นแต่ ...
* ได้ฮะพี่ ... ดีครับผม .. เหมาะสมค่ะท่าน ... *
* มาเห็นด้วย กับ คห. 2 ค่ะ ...
- ข้อเสนอที่เสนอไปมักไม่ได้รับการปฎิบัติตาม แล้วจะประชุมทำไมให้เสียเวลา - หลายๆ ที่ ก็ เห็นอย่างนี้ค่ะ .. บ่นๆ กัน .. หุ หุ ...
- คงจะประชุม ฆ่าเวลา และ ลับฝีปาก มังคะ -
มาอมยิ้ม ถูกจายย ๆ คห. 4 ค่ะ - "เซ็นแกร๊ก กระเป๋าตุงปั๊บ" 555 -
แฮะ ๆ ท่านแน่ มาก ๆ ...
* ไปก่อนค่ะ ... จะมาใหม่ นะคะ ...
ดำเนินการ "ลบ" ตามที่เขียนภาษามนุษย์ต่างด้าว เอ้ย มนุษย์ต่างดาว แล้วนะครับ คุณ ครูปู :)
สวัสดีครับ คุณ poo :)
* ได้ฮะพี่ ... ดีครับผม .. เหมาะสมค่ะท่าน ... *
ประเด็นนี้ ... เลียไม่พอ ต้อง "เม้ม" ด้วยครับ
"เลียทุเรียน เป็นบ่ะเต้า (แตงโม)"
อันนี้เรียกว่า ฝีมือ
บางที่น่ะ เค้าประชุมกันเป็นพิธี แต่ที่ทำงานผมน่ะ "บันทึกการประชุม" ไม่เคยมี ผู้บริหารเค้ากลัวการโต้แย้ง และมีหลักฐาน
ขอบคุณครับ :)
เปิดใจกว้าง รับความคิดเห็นที่แตกต่าง
-
คิดว่า อันนี้หล่ะค่ะ ที่ยากที่สุด
-
ลองทำได้ข้อนึงแล้ว ข้อที่เหลือไม่น่าจะเป็นปัญหานะคะ
-
อาจารย์เสือสบายดีนะคะ
-
เพิ่งกลับจากบ้านค่ะ เหลือหิ้วของมาฝาก
-
ท่านอ. เสือ มาช้า ใสเจียนะคะ ... เหลือแต่ไข่ขาว ไว้ให้แล้วกันค่ะ ... หุ หุ J ….
- คิดถึงช่วงไปอบ รม เวลาจะระดมสมอง ประเด็นอะไร วิทยากรจะแจกกระดาษ ให้ทุกคน เขียน ความเห็น ข้อเสนอแนะ ในประเด็นนั้น ๆ แล้ว จับมาแยก กลุ่ม เนื้อหาใกล้เคียงกัน อีกครั้ง แล้วค่อย เจาะลึกทีละ หัวข้อๆ เพื่อต่อยอด โดยละเอียดต่อไปค่ะ
- ... มาทบทวน บทเรียน เรียนรู้ค่ะ ... ขอบคุณค่ะ ...
....
"เลียทุเรียน เป็นบ่ะเต้า (แตงโม)"
ประโยคนี้หมายความว่า จั๋งได๋ผ้อง เจ๊า ...
มาช้าเหลือแต่ไข่ขาวไปแล้ว ว้า .. อด
ขอบคุณครับ คุณ ครูปู :)
ทุเรียนมันมีหนามไงครับ คุณ poo ... คนที่ขี้ประจบ สอพลอ เจ้านายเก่ง ๆ ขนาดทุเรียนมีหนาม ยังมีความสามารถใช้ลิ้นเลียได้จนกลายเป็นไม่มีหนามเหมือนแตงโม จึงเป็นดั่งสำนวนนี้ครับ
ฝีมือ สุดยอดการเลียแข้งเลียขาเจ้านาย :)
ขอบคุณ "เทคนิค"ดีๆในการระดมสมองครับ และถอดจากประสบการณ์ของผมนะครับ จะให้ได้ผลก็คือ การสร้างบรรยากาศให้เอื้อต่อการระดมสมอง เป็นประเด็นที่สำคัญที่สุด ความจริงก็ครอบคลุมทุกประเด็นที่เขียนครับ ล้วนแล้วแต่เป็นการสร้างบรรยากาศที่ดี
และผมพบอีกอย่างหนึ่งว่า ยากที่จะหาไอเดียที่ดีที่สุดครับ มีเพียงแต่ไอเดียที่เหมาะสมกับสถานการณ์ในขณะนั้นมากกว่า
ส่วนใน โลกเสมือนใน gotoknow เราก็พบเห็นบ้าง แต่ก็เข้าใจในความหลากหลายของบุคคลครับ...
วันนี้ทำให้ผมนิ่งมากขึ้นครับผม
อ๋อ ค่ะ ไอซี - Integration of Circulation -
ต๊าย เพิ่งเคยได้ยินสำนวนนี้ ก็นี่ล่ะคะ .. เป็นไปได้ ? คะ
....
ในโลกเสมือนออนไลน์ เราก็พบเห็นบ้าง แต่ก็เข้าใจในความหลากหลายของบุคคลค่ะ...
... แต่ วันนี้ทำให้ปู หยุดนิ่งไม่ได้เลย ... ขอบคุณค่ะ
....
หนังสือเล่มนี้ อยู่ในรายการแล้วว่า ต้องซื้อให้ได้
- ความคิดของเรากับความเห็นของคุณต่อการทำงานองค์กร เป็นเช่นเดียวกัน ...
- ในการประชุมระดับแผนกของเรา ...มีการประชุมรวมหัว ก่อนจัดกิจกรรม...และนายเราเปิดกว้าง
- การประชุมในระดับสูงกว่านั้น ไม่ค่อยเปิดกว้างนักหรอก แต่ก็ขยันเรียกประชุมกันจัง วันๆ นายไม่ต้องอะไร ได้แต่รอเรียกประชุม ผลจากการประชุมของระดับสูง เราไม่เห็นอะไรที่แตกต่างไปจาก สิ่งที่ผู้บริหารสูงสุดต้องการทำเลยซักครั้ง
- และแน่นอน สิ่งที่เค้าต้องการก็คือตัวกำหนดสิ่งที่เราต้องทำ แม้จะรวมหัวกันแทบตาย ก็ไม่ได้ทำอย่างที่อยากทำซะที
เล่มนี้น่าซื้อไปแจกเพื่อนในสำนักงานอ่านกันจัง จะได้รวมหัวกันอู้งานบ้าง
ขอบคุณมากครับ คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร ..
"การสร้างบรรยากาศให้เอื้อต่อการระดมสมอง" เหมือนด้านการเรียนรู้ครับ คือ "ครูต้องสร้างบรรยากาศในห้องเรียนให้เอื้อต่อการเรียนรู้ของนักเรียน"
และ ไม่มีสิ่งที่ใดที่ดีที่สุด ยังเป็น "สัจธรรม" ครับ จริง ๆ ด้วย :)
คุณ poo ... สำนวนนี้อยู่ภาคเหนือครับ ... :)
ขอบคุณครับ คุณ นัทธ์ ... หนังสือเล่มนี้ถึงจะเขียนว่า จะได้อู้งานได้นั้น แท้จริง หมายถึง การลดขั้นตอนการทำงานที่ยุ่งยาก แล้วทำให้งานทำได้ง่ายและรวดเร็วขึ้นครับ
หนังสือเล่มนี้เพิ่งออกวางแผงครับผม :)
ขอคารวะท่าน ผอ.นายประจักษ์ :)
ขอบคุณครับ
หิ้ว "โล่งโต้ง" (ก๋วยเตี๋ยวสูตรเฉพาะของจังหวัดสุราษฎร์ธานี) มาฝาก 1 ชาม ด้วยความระลึกถึง เจ้าค่ะ อิอิ
เข้าบันทึกของท่านอาจารย์ได้ ลำบาก มั่ก ๆ ค่ะ (ขอบอก หุ..หุ..)
ขอบคุณครับ คุณ ครูปู ... สำหรับ "โล่งโต้ง" เพิ่งรู้จักครับ
เอ ทำไมถึงเข้าบันทึกผมยากล่ะครับ เกณฑ์ไม่ผ่านมั้งครับ 555
มาแทะ ให้อ. เสือJแยะ ๆ ค่ะ
- เริ่มแรกงาน เงินเดือนน้อย พลอยหงุดหงิด
- เหนื่อยใจนิด แต่กายหนัก มิพักหาย
- นานนานไป เริ่มกลับกัน มิพลันวาย
- งานสบาย แต่เหนื่อยใจ ให้มึนงง
- ....
- เหมือนยิ่งสูง ยิ่งหนาว ราวขุนเขา
- สะท้อนเงา เพลาพราย สลายฝัน
- แสวงหา เมื่อไหร่ จะพบพลัน
- อยู่ที่ใจ เรานั้น จะเลือกเอง ....
.... มาสังเกตว่า ตอนทำงานใหม่ๆ ผลตอบแทนน้อย
เหนื่อยกาย แต่สบายใจ ... ยิ่งผลตอบแทนสูง สบายกาย
แต่ใจก็รานรอน ... หากมิสามารถควบคุมได้ ... มีความสุขค่ะ
ขอบคุณที่มาแทะให้แก้เหงาและแก้ยุ่ง ครับ คุณ poo :)
ยิ่งสูง ยิ่งหนาว ... ต้องไปฟังเพลงของพี่เต๋อ เรวัต พุทธินันท์ :)
เอาแค่เริ่มต้นข้อแรกเปิดใจกว้าง รับความคิดเห็นที่แตกต่าง ในองค์กรไทยก็ทำได้ยากแล้วค่ะ โปรดสังเกตจากการประชุม ส่วนใหญ่นั่งฟังเงียบ จะค้านก็ไม่มีใครค้าน ได้แต่เก็บมาตั้งวงนินทา เซ็งเป็ดค่ะ
เซ็งห่านด้วยครับ น้อง berger0123 ;)