มหาทาน-มหาทุกข์.


                      

                       ถ้าจะถามว่าอะไรที่สำคัญที่สุดและมีค่ามากที่สุดในโลกนี้ คงจะไม่มีอะไรที่สำคัญไปกว่า"ชีวิต" ชีวิตทุกๆชีวิต ย่อมเป็นทั้งความสำคัญ ความศักดิ์สิทธิ์ และประมูลค่าราคาที่ประมาณมิได้ โดยชีวิตของเราแต่ละคนนั้นไม่สามารถขายชีวิตให้ใครได้ ไม่ว่าจะราคากี่ล้านหรือกี่ร้อยล้านก็ตาม  ดังนั้นการช่วยชีวิตสรรพสัตว์ให้รอดตายจึงเป็นบุญกุศลที่ยิ่งใหญ่  โดยเฉพาะการช่วยที่ต้นเหตุ ไม่ให้สัตว์ต้องล้มตาย นั่นคือ      " การ กินเจ" จนมีสำนวนกล่าวไว้ว่า "๑มื้อกินเจ ๑๐,๐๐๐ ชีวิตรอดตาย" การช่วยให้ชีวิตสัตว์รอดตายได้มากมายเช่นนี้ ย่อมเป็นมหาทาน มหากุศลโดยแท้                                        
   ผู้ให้ชีวิตย่อมได้ชีวิต ผู้ให้กำลังยิ่งมีกำลัง ที่ร้านอาหารชมรมมังสวิรัติจังหวัดเชียงใหม่ แม่ปราณีป่วยด้วยโรคมะเร็งร้ายในปอด  ครั้งแรกที่หมอตรวจดูบอกว่า จะอยู่ได้อีก ๕-๖ เดือน แต่ปัจจุบัน อยู่มา ๕-๖ปีก็ยังไม่ตาย แถมยังมีใจปิติ อยู่ตลอดเวลา ที่ได้ถือศีลกินเจ และมาช่วยขายอาหารมังสวิรัติ ซึ่งทำให้สรรพสัตว์รอดพ้นจากการถูกฆ่าตายได้มากมาย  ใจที่มีปิติต่อการสร้างกุศล ย่อมเป็นโอสถขนานวิเศษ ทำให้เกิดสารสุข (เอ็นโดฟิน)หลั่งออกมาสร้างภูมิต้านทานร่างกายให้แข็งแรง จนสามารถควบคุมเชื้อมะเร็งร้ายในร่างกายได้ ในทำนองเดียวกันถ้าใจของเรามีแต่ความหงุดหงิด งุ่นง่าน โมโหโกรธานั่นคือที่มาของมะเร็งร้ายในอารมณ์ และถ้าหาทางออกไม่ได้ ก็ย่อมปะทุออกตามอวัยวะต่างๆของร่างกาย ให้เจ็บปวดทุกข์ทรมานกันไปจนตาย        มหาทุกข์(การ"เอา"ที่ยิ่งใหญ่ )น่าจะตรงข้ามกับมหาทาน(การ"ให้"ที่ยิ่งใหญ๋ )ชาวพุทธที่แท้จริง ที่คืดเอาหรือยึดเอามาเป็นตัวเรา ของเราเมื่อไหร่ ย่อมทำให้เกิดมหาทุกข์ มหาโทษ มหาโกรธ มหาไม่ชอบใจเมื่อนั้น
                                
  การเจริญเมตตา จึงเป็นมหาทานชั้นเลิศประเสริฐเยี่ยม เพราะนอกจากจะช่วยให้ชีวิตผู้อื่นอยู่รอดปลอดภัยแล้ว จิตของเราก็มีแต่เมตตา คิดให้อนุเคราะห์เกื้อกูล โดยไม่ไปเรียกร้องหรือกำหนดแม้แต่การให้เขาทำดีอย่างที่เราคิดนั่นคือการยึดเอาเป็นตัวเราของเรา เป็นการเจริญอัตตามากกว่าเจริญเมตตา  เมื่อให้วัตถุย่อมได้จิตวิญญาณ ย่อมได้นิพพาน จิตที่ให้ได้สูงสุด บริสุทธิ์ได้มากเท่าไหร่ ย่อมเป็นมหาทานสุงสุดได้มากเท่านั้น.. เข้าพรรษานี้ผู้หวังความเจริญในชีวิตควรอย่างยิ่งที่จะหันมารักษาศีล๕ทานมังสวิรัติ ลดละเลิกอบายมุข เพื่อความเป็นสิริมงคลแก่ตนแก่สังคมอย่างแท้จริง..เจริญธรรมนำสุข..
                                       ภาพประกอบจาก                                                                        
หมายเลขบันทึก: 195152เขียนเมื่อ 19 กรกฎาคม 2008 21:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 01:07 น. ()สัญญาอนุญาต: ไม่สงวนสิทธิ์ใดๆจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

กราบนมัสการ หลวงน้าค่ะ

หลานมารับฟังสิ่งดีๆยามค่ำคืน ก่อนไปอ่านหนังสือเจ้าค่ะ ขอให้หลวงน้ามีสุขภาพที่แข็งแรงนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ

เป็นกำลังใจให้หลวงน้าเจ้าค่ะ ---->น้องจิ ^_^

สาธุขอให้หลานจิมีความสุขเช่นกัน

ผู้ที่ขยันย่อมหาทรัพย์ได้ขอให้หลาน

จงเจริญมีสติและปํญญาอันเป็นสัมมา

ทิฏฐิมีจิตเมตตาเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่

และเป็นลูกที่ดีของคุณพ่อคุณแม่

เพื่อนที่ดีของเพื่อน..

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท