ชีวิตที่พอเพียง : ๕๔๗. อยู่ในเขตปลอดโครงสร้างอำนาจ

 

          วันที่ ๑๔ ก.ค. ๕๑ ผมไปเป็นประธาน “การประชุมหารือวางแผนสนับสนุนงานสาธารณสุขมูลฐานและระบบบริการปฐมภูมิ” ที่ สวรส.    มีผู้เข้าร่วมประชุมจากหน่วยงานต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับงานสาธารณสุขมูลฐาน (Primary Health Care) ที่จะต้องทำหน้าที่จัดการประชุมฉลอง ๓๐ ปี ของการสาธารณสุขมูลฐาน    โดยที่บางคนเป็นนักวิชาการ   บางคนเป็นเจ้าหน้าที่ระดับกลาง

          มีคนพูดขึ้นว่า รู้สึกว่าบรรยากาศการประชุมดี   ไม่รู้สึกว่ามีพวกเขาพวกเรา    ไม่มีความรู้สึกว่าหน่วยงานกำลังจะถูกแย่งบทบาทหรือถูกแย่งอำนาจ   

          ผมได้ชี้ให้เห็นว่าที่ประชุมนั้น ปลอดจากโครงสร้างอำนาจ    ทำให้มีอิสระ มีความสร้างสรรค์ จึงรู้สึกสบายใจ จิดใจโปร่งโล่งสบายและมีมิตรภาพ    รวมทั้งทุกคนมีเป้าหมายร่วมที่ยิ่งใหญ่ คือการร่วมกันทำประโยชน์ให้แก่บ้านเมือง    ซึ่งใหญ่กว่าผลประโยชน์ของหน่วยงานที่เป็นกรมหรือกระทรวง

          ชีวิตของผมโชคดี ที่ไม่ติดกับ หรือตกหลุม โครงสร้างอำนาจ    และเวลานี้ตนเองปลอดจากอำนาจทั้งปวง    คือไม่มีอำนาจที่จะสั่งใคร  และไม่มีใครมาสั่งผมได้    เป็นชีวิตที่โปร่งโล่งสบาย

          ในการประชุม มีการพูดถึงผู้บริหาร ว่าจะต้องหาทางทำ policy advocacy ให้ผู้บริหารเปลี่ยนใจ    ผมได้ชี้ให้ที่ประชุมเห็นว่า การแสดงบทบาทของผู้บริหารในหลายๆ กรณี เป็นการ “เล่นตามหัวโขนที่สวม”    เขาต้องแสดงความสามารถในการเล่นให้สมบทบาท   เราต้องเห็นใจผู้บริหารที่ต้องแสดงบทในโครงสร้างอำนาจ    ต้องเล่นให้สมบท    คนที่จะทำงานขับเคลื่อนการเปลี่ยนแปลง ต้องรู้จักใช้ความสามารถของผู้บริหารในฐานะผู้จัดการการเปลี่ยนแปลง    ซึ่งไม่ใช่การแสดงบทในโครงสร้างอำนาจ แต่เป็นการแสดงบทสร้างสรรค์เปลี่ยนแปลง    หรือผู้นำการเปลี่ยนแปลงหลักการหรือแนวคิด  

          ต้องให้ท่านเหล่านั้นแสดงบทนอกโครงสร้างอำนาจ

 

วิจารณ์ พานิช
๑๔ ก.ค. ๕๑

 

                                                  

[อาจารย์เหม่ง]

เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยค่ะอาจารย์ ยิ่งผู้มีอำนาจที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาเด็ก เยาวชน ครอบครัว แสดงบทนอกอำนาจโครงสร้างได้ จะเกิดประโยชน์ต่อสังคม เป็นพลังในการขับเคลื่อนสังคม เพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันให้กับประเทศอย่างมากทีเดียวค่ะ