- บางทีเราไว้ใจเทนโนโลยีมากเกินไปก็ไม่ดีครับ เคยติดต่อทุกๆๆคนไม่ได้ เพราะลืมมือถือไว้ที่บ้าน จะโทรไปที่บ้านก็ไม่ได้ จำเบอร์โทรพี่สาวไม่ได้ ตอนหลัง จะจดไว้เผื่อเบอร์ทุกคนหาย เช่นเบอร์พี่บางทราย
- หายไปเสียดายแย่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณครับที่เท่าให้รู้เท่าทันเทคโนโลยี
ชีวิตมือถือ
ไอ้ศักดิ์ เพื่อนรักผมเป็นคนใต้ เราเรียนมาด้วยกัน พักห้องเดียวกัน อดข้าวมาด้วยกัน(ตังค์หมด) กินเหล้าเมามาด้วยกัน ไม่ได้พบกันนานมากทีเดียว เราเพียงคุยกันทางโทรศัพท์ เมื่อคิดถึงกัน แต่ก็แค่นั้น คราวที่ชุมนุมเพื่อนร่วมรุ่นก็ไม่พบกัน ไอ้ศักดิ์ไปร่วมงาน ผมไม่ได้ไป ตอนผมไปมันไม่ได้ไป จึงไม่ได้เจอะเจอหน้ากันซักที
ท่านศักดิ์ เจ้านายที่มีผู้อยู่ใต้บังคับบัญชามากกว่าพันคน ผลิตภัณฑ์ที่องค์กรท่านศักดิ์ผลิตออกมานั้นทุกคนต้องใช้ ..... อย่ามากเรื่องเลย มันคือกระดาษน่ะครับ ท่านศักดิ์มาเป็นผู้จัดการใหญ่โรงงานกระดาษที่ขอนแก่น เราก็แอบบดีใจว่าเออจะได้พบเพื่อนกันซะที แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้เจอะเพราะงานมันยุ่งจริงๆ
เออ..ชีวิตงานนี่มันเอาเวลาส่วนตัวไปหมดเลยนะ
มองเหลียวหลังไปดูครอบครัวเราก็เป็นเช่นนั้น บ่อยครั้งที่ผมหยุดงานเสาร์-อาทิตย์ก็กลับบ้านขอนแก่นเพื่ออยู่กับครอบครัว แต่เธอก็เดินทางไปราชการบ้าง งานจ๊อบบ้าง ลูกเต้าก็เรียนอยู่กรุงเทพฯโน่น คนละทิศละทาง
เออ..ชีวิตปัจจุบันเป็นเช่นนี้หนอ
เมื่อวันก่อนผมต้องไปรับคนข้างกายเดินทางกลับจากกรุงเทพฯเครื่องเที่ยวค่ำ ไปเห็นไอ้ศักดิ์แว๊บๆที่เดินเข้าไปในห้อง check-in ผมเดินเร็วๆเพื่อเรียกมันมาพบกันหน่อย ยังไม่ทันเรียกมันก็เดินออกมา ทำหน้ามุ่ยๆ ไม่รู้มีเรื่องอะไร ผมตะโกนเรียกมัน มันหันหน้ามาก็เรียกชื่อผม ความรู้สึกเหมือนเมื่อสมัยเรียน จับไม้จับมือกันแล้วก็ทักทายกัน
บ. “มึงจะไปกรุงเทพฯหรือ”
ศ. “เออว่ะ” แต่ความที่ใบหน้ามันมุ่ยๆจึงถามว่า
บ. “มึงมีปัญหาอะไรวะ”
ศ. ห่...เอ้ย... กูตามหาโทรมือถือ กูลืมไว้ในรถที่มาส่งกู
บ. เอ้าก็โทรตามหามันซิ
ศ. ระยำฉิบ...กูจำเบอร์มันไม่ได้…???
บ. เอ้างั้นก็โทรไปที่โรงงานให้เขาโทรหาหน่อย
ศ. ห่...เอ้ย กูจำเบอร์โรงงานไม่ได้ว่ะ กูจำไม่ได้สักกะเบอร์ มันอยู่ในมือถือหมด
มันเดินงุ่นง่านไปทางโน้นที ทางนี้ที
ศ. บ้าฉิบ...ชีวิตนี่ไม่มีมือถือมันเหมือนตาบอดจริงๆ งานโรงงานทั้งหลายแหล่นั้นราคาเป็นพันๆล้านอยู่แต่ในมือถือนี่นะ ลูกค้าต้องโทรเข้ามา เจ้านายต้องโทรเข้ามา ใครต่อใครต้องติดต่อ ระยำฉิบ...ดันลืมไว้ในรถ...
ไอ้ศักดิ์ของผมมันวิ่งไปที่ร้านในสนามบินถามเบอร์โน่นเบอร์นี่ ก็ไม่ได้สักอย่าง
เครื่องบินก็กำลังจะออกแล้ว....
ในที่สุด...ไอ้ศักดิ์ก็จำต้องเดินเข้าห้อง check-in เพื่อเดินทางขึ้นเครื่องตามที่เขาประกาศเรียกชื่อแล้วด้วยใบหน้าที่วิตกเป็นที่สุด....
ผมตะโกนส่งมัน....ก่อนเดินออกไปที่รถขับกลับบ้านกับคนข้างกาย
เราสองคนพูดใส่กันว่า คนมีตำแหน่งสูงๆ เงินเดือนแพงๆ เอาชีวิตผูกไว้กับเทคโนโลยี่ ดูจะอันตรายเสียแล้วหากเจ้าเทคโนโลยี่นี้เกิดมีปัญหาขึ้นมา
โรงงานที่มันคุมนั้นราคาเป็นพันล้าน ราคามูลค่าทั้งหมดเป็นหมื่นล้าน และโรงงานก็ประกันความปลอดภัยด้วย ISO มากมาย โรงงานประกันความเสี่ยงหลายต่อหลายด้าน แต่ เออ..ผู้จัดการใหญ่ดันไม่ได้ประกันความเสี่ยงกับเจ้ามือถือเล็กๆนี้
ดังนั้นระบบป้องกันความสี่ยงทั้งหมดของโรงงานยังขึ้นต่อมือถือกรรมการผู้จัดการใหญ่ด้วยซินะ......
เฮ่อ.....ชีวิตมือถือ ขาดเอ็งแล้วชีวิตบกพร่อง โลกมันเอียงไปขนาดนี้แล้วหรือนี่
โชคดีนะเพื่อนรัก เอาใจช่วย...
(ขออภัยที่ใช้ภาษาพ่อขุนรามน่ะครับ เราสนิทกันมากไม่เคยใช้คุณใช้ผมกันเลย อิอิ.)
คำสำคัญ (Tags): #มือถือ cell phone
หมายเลขบันทึก: 192775เขียนเมื่อ 8 กรกฎาคม 2008 08:00 น. ()ความเห็น (31)
- บางทีเราไว้ใจเทนโนโลยีมากเกินไปก็ไม่ดีครับ
- เคยติดต่อทุกๆๆคนไม่ได้
- เพราะลืมมือถือไว้ที่บ้าน
- จะโทรไปที่บ้านก็ไม่ได้
- จำเบอร์โทรพี่สาวไม่ได้
- ตอนหลัง จะจดไว้เผื่อเบอร์ทุกคนหาย
- เช่นเบอร์พี่บางทราย
- หายไปเสียดายแย่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
- ขอบคุณครับที่เท่าให้รู้เท่าทันเทคโนโลยี
อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ท่านบางทราย ส่งเสียงทักทายจากอุบลฯ ค่ะ
* ฮัลโหล พี่ท่านขา .. ว้า ลืมไป ยังไม่มีเบอร์พี่ท่าน แป๊ววว
* ...
* ง่ายนิดเดียวค่ะ พี่ท่านขา .. จำแค่เบอร์ท่านพี่ แบรด พริก
* เจ้าของคห. 1 ... แล้วก็จะโทรไปถามหากอยากทราบเบอร์
* ใครๆ ใน gtk เท่านี้แหละคะ ... คนของปชช. มีหมดทุกเบอร์ค่า
.... พี่ท่าน รักษาสุขภาพนะคะ .. มีความสุขในวันอังคารสานฝันค่ะ ...
- พี่บางทรายขออนุญาตนะครับ
- น้องปูๆๆๆ
- คนนะไม่ใช่สมุดหน้าเหลือง
- อิอิๆๆๆ
- พี่บางทรายค่ะ
- ขอบคุณที่มากระตุกให้ได้คิดค่ะ
- หมอเจ๊เคยจำทุกอย่างในสมอง ต่อมาได้คิดว่า อะไรๆก็จำเสียหมด ปล่อยวางไปซะเถอะ จำแล้วบางทีก็ทำให้คนอื่นมีปัญหา เพราะเราจำได้ เขาจำไม่ได้ เวลาพุดกันก็ขัดแย้งง่าย ช่วงหลังเลยฝึกตัวเองให้เอาสิ่งที่จะต้องจำ ไปจดจารเสีย
- แต่ก่อนไม่ใช้มือถือ ก็จำเบอร์ได้ดีอยู่หรอก แต่พอใช้มือถือ เม็มมันไว้แล้วก็ขี้เกียจจำ ทุกเบอร์ใครให้ก็ไม่จดจารไว้อีก พอจะใช้ก็มีปัญหาเหมียนกัลเลยค่ะ
- ............
- เห็นทีว่าต้องเริ่มทำสมุดหน้าเหลืองพกประจำตัวไว้แล้วละค่ะ กลัวทำให้เกิดความเสียหายอย่างเพื่อนพี่ค่ะ.....อิอิ
หนูเหว่าก็เป็น เอาเบอร์ทุกอย่างใส่ไว้ที่เบอร์มือถือหมดเลย จำได้ 3 เบอร์เอง อิ อิ
สวัสดีครับ
สมัยไม่มีมือถือ เคยจดไว้ในสมุดครับ ตอนนี้จำได้แค่ไม่กี่เบอร์ ความจำสั้นจู๋
เรื่องนี้..น่าคิด..จริงๆ..ต่อไปไม่มีคอมพิวเตอร์..คนเราคงเป็นง่อย..กันหลายคน..น้องจิคงลงแดงตายก่อนใคร..เพราะไม่ได้เขียน ไม่ได้อ่าน บันทึก gotoKnow
สวัสดีครับ 
1. ขจิต ฝอยทอง
อย่าว่าแต่เพื่อนศักดิ์เล้ยยยย พี่ก็เป็นเหมือนกัน จำเบอร์บ้านกับเบอร์คนข้างกายได้เท่านั้น อิอิ นอกนั้น อยู่ในมือถือ
สวัสดีครับ น้องปู 
2. poo
อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ท่านบางทราย ส่งเสียงทักทายจากอุบลฯ ค่ะ
* ฮัลโหล พี่ท่านขา .. ว้า ลืมไป ยังไม่มีเบอร์พี่ท่าน แป๊ววว
* ง่ายนิดเดียวค่ะ พี่ท่านขา .. จำแค่เบอร์ท่านพี่ แบรด พริก
* เจ้าของคห. 1 ... แล้วก็จะโทรไปถามหากอยากทราบเบอร์
ใช่แล้วครับ อาจารย์ขจิตไม่ได้เป็นสมุดหน้าเหลือง แต่เป็นสมุดหน้าเขียว อิอิ เพราะโดนรบกวนอยู่เรื่อยๆ ก็คนกว้างขวาง ใจดี ใครๆก็อยากคุยด้วยไง
* ใครๆ ใน gtk เท่านี้แหละคะ ... คนของปชช. มีหมดทุกเบอร์ค่า
.... พี่ท่าน รักษาสุขภาพนะคะ .. มีความสุขในวันอังคารสานฝันค่ะ ...
ขอบคุณครับ เพิ่มกลับมาจากไปเอายาละลายนิ่วมาครับ คุณหมอสั่งให้กิน 4 เดือน แล้วไปพบกันใหม่ครับ
ขอบคุณนะครับ
สวัสดีค่ะ
* ...มือถือผู้ทรงคุณค่า...
* ....มนุยืมือถือ....
* ....มือถือผู้มีอิธิพล...
* ....ทุกชีวิตฝากไว้ในมือถือ...
* ...อิอิ..มือถือ
สวัสดีครับน้องหมอเจ๊ 
4. หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ
- ขอบคุณที่มากระตุกให้ได้คิดค่ะ
- หมอเจ๊เคยจำทุกอย่างในสมอง ต่อมาได้คิดว่า อะไรๆก็จำเสียหมด ปล่อยวางไปซะเถอะ จำแล้วบางทีก็ทำให้คนอื่นมีปัญหา เพราะเราจำได้ เขาจำไม่ได้ เวลาพุดกันก็ขัดแย้งง่าย ช่วงหลังเลยฝึกตัวเองให้เอาสิ่งที่จะต้องจำ ไปจดจารเสีย
- แต่ก่อนไม่ใช้มือถือ ก็จำเบอร์ได้ดีอยู่หรอก แต่พอใช้มือถือ เม็มมันไว้แล้วก็ขี้เกียจจำ ทุกเบอร์ใครให้ก็ไม่จดจารไว้อีก พอจะใช้ก็มีปัญหาเหมียนกัลเลยค่ะ
- ............
- เห็นทีว่าต้องเริ่มทำสมุดหน้าเหลืองพกประจำตัวไว้แล้วละค่ะ กลัวทำให้เกิดความเสียหายอย่างเพื่อนพี่ค่ะ.....อิอิ
เวลาเราทำเอกสารสำคัญมักจะมีสำเนา พี่ยังคิดเล่นๆว่าต่อไปนักธุรกิจ อาจจะทำมือถือสำเนา ซื้อหนึ่งแถมหนึ่ง แล้วทำระบบให้ copy ข้อมูลใส่กันได้ หากเม็มเครื่องที่หนึ่ง ก็จะสำเนาเครื่องที่สองในตัวเอง ใช้เครื่องที่หนึ่ง แล้วเครื่องที่สองใส่ประเป๋าไว้ สำรอง หากเครื่องที่ 1 หายไป หรือลืมไว้ ก็เอาเครื่องท่สองมาใช้ได้ อิอิ เราก็คิดเล่นๆไปเพราะนักธุรกิจชอบคิดขายของที่มาแก้ปัญหาในชีวิตประจำวีนของคนในเมือง อิอิ เขาจะเอาเงินจากกระเป๋าเรา อ่ะน่ะ
สวัสดีครับน้องกาเหว่า 
5. กัลยา
หนูเหว่าก็เป็น เอาเบอร์ทุกอย่างใส่ไว้ที่เบอร์มือถือหมดเลย จำได้ 3 เบอร์เอง อิ อิ
เป็นเหมือนกันหมดแหละ อิอิ คนที่บ้านก็เป็นอย่างนั้น แต่บางทีก็แกล้งลืมเหมือนกันนะ ช่วงที่เขาโทรมาทวงงานน่ะ ห้า ห้า ห้า....
สวัสดีครับ 
6. ธ.วั ช ชั ย
สมัยไม่มีมือถือ เคยจดไว้ในสมุดครับ ตอนนี้จำได้แค่ไม่กี่เบอร์ ความจำสั้นจู๋
สมุดบันทึกพี่ ด้านหลังจะเต็มไปด้วยเบอร์โทร อีเมล์ ของเพื่อนๆและคนที่เราต้องติดต่อด้วย หายเกลี้ยงตั้งแต่ใส่ในมือถือได้ แล้วก็เกิดปัญหาแบบเพื่อนจนได้เหมือนกัน เรื่องเหล่านี้เรามีประสบการณ์อันเดียวกันนะครับ
สวัสดีครับอาจารย์ที่คิดถึง 
7. พิสูจน์
เรื่องนี้..น่าคิด..จริงๆ..ต่อไปไม่มีคอมพิวเตอร์..คนเราคงเป็นง่อย..กันหลายคน..น้องจิคงลงแดงตายก่อนใคร..เพราะไม่ได้เขียน ไม่ได้อ่าน บันทึก gotoKnow
อิอิอิอิอิอิ....น้องจิ...เอ๋ย... อย่าเพิ่งลงแดงตายซะก่อนล่ะ อิอิ โรคนี้พอรักษาได้ อิอิ คิดถึงอาจารย์พิสุจน์ครับ
สวัสดีครับ 
10. นาง พรรณา ผิวเผือก (ไม่มีชื่อกลาง)
* ...มือถือผู้ทรงคุณค่า...
* ....มนุษย์มือถือ....
* ....มือถือผู้มีอิธิพล...
* ....ทุกชีวิตฝากไว้ในมือถือ...
* ...อิอิ..มือถือ
ต่อไปคงมีการแก้ปัญหานี้กันต่อไปครับ ชีวิตเราไปผูกติดกับมันมากจริงๆครับ แล้วก็ได้เรื่อง ผมว่านักธุรกิจกำลังมองหาผลิตภัณฑ์ตัวใหม่มาแก้ปัญหานี้ครับ อิอิ มันจะเอาสตางค์จากกระเป๋าเรา...
สวัสดีค่ะพี่ชาย
- วันนี้หัวอกเดียวกับท่านศักดิ์เพื่อนพี่ชายเลยค่ะ นั่งรถมาได้ครึ่งทาง ตายละ ลืมหยิบมือถือมาด้วย ไม่เป็นไร จะได้นั่งทำงานเงียบๆ สักวัน
- มาถึงที่ทำงาน ตายแล้วค่ะพี่ กระเป๋าทำไมเบา ปรากฏว่า ลืม External HD เฉยเลย ทุกอย่างอยู่ในนั้นหมด วันนี้เป็นอัมพาตการทำงานไปเศษสามส่วนสี่ตัวเลยค่ะ นี่เลยค่ะนักเสพย์ติดไอทีอีกคนหนึ่ง (เดี๋ยวว่าจะแว้บกลับบ้านแล้วละค่ะ)
เป็นตัวอย่างที่ดีมากเลยค่ะ เห็นชัดเลยว่าเราพึ่งพาเทคโนโลยีมากๆ
ถามตัวเองเรื่องเบอร์โทรศัพท์ ก็พบว่าเหลือเบอร์ในหัวไม่กี่เบอร์ เป็นเบอร์ที่บ้าน(ที่ไม่ใช่มือถือ) เท่านั้น
แต่ก่อนใช้ PDA ก็จะโอนเบอร์และข้อมูลสำคัญมากลงคอมพ์ไว้ด้วย แต่เดี๋ยวนี้ไม่ได้ทำแล้ว เห็นทีจะต้อง back up ชีวิต และลดสิ่งต่างๆ ที่ไม่จำเป็นต่อชีวิตให้ลดลงไปค่ะ มันจะได้ไม่มีอะไรให้หายไงคะ อิอิ
เห็นท่าจะจริงค่ะ ชีวิตกว่าครึ่ง แขวนไว้บนมือถือ และเทคโนโลยีอีกหลายชนิดค่ะ
สงสัยจะต้องมาจัดระบบชีวิตตัวเองใหม่ซะแล้วค่ะ
สวัสดีครับ 
16. ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี
สวัสดีค่ะพี่ชาย
- วันนี้หัวอกเดียวกับท่านศักดิ์เพื่อนพี่ชายเลยค่ะ นั่งรถมาได้ครึ่งทาง ตายละ ลืมหยิบมือถือมาด้วย ไม่เป็นไร จะได้นั่งทำงานเงียบๆ สักวัน
- มาถึงที่ทำงาน ตายแล้วค่ะพี่ กระเป๋าทำไมเบา ปรากฏว่า ลืม External HD เฉยเลย ทุกอย่างอยู่ในนั้นหมด วันนี้เป็นอัมพาตการทำงานไปเศษสามส่วนสี่ตัวเลยค่ะ นี่เลยค่ะนักเสพย์ติดไอทีอีกคนหนึ่ง (เดี๋ยวว่าจะแว้บกลับบ้านแล้วละค่ะ)
ก๊ากกกกส์.....เห็นไหมล่ะน้องสาว เป็นเหมือนกันหมดเลย พวกเรากำลังเผชิญปัญหานี้กันอย่างทั่วหน้าครับ เป็นโรคระบาดอย่างหนึ่งนะครับ อิอิ
สวัสดีครับ อาจารย์น้อง
17. กมลวัลย์
เป็นตัวอย่างที่ดีมากเลยค่ะ เห็นชัดเลยว่าเราพึ่งพาเทคโนโลยีมากๆ
ถามตัวเองเรื่องเบอร์โทรศัพท์ ก็พบว่าเหลือเบอร์ในหัวไม่กี่เบอร์ เป็นเบอร์ที่บ้าน(ที่ไม่ใช่มือถือ) เท่านั้น
แต่ก่อนใช้ PDA ก็จะโอนเบอร์และข้อมูลสำคัญมากลงคอมพ์ไว้ด้วย แต่เดี๋ยวนี้ไม่ได้ทำแล้ว เห็นทีจะต้อง back up ชีวิต และลดสิ่งต่างๆ ที่ไม่จำเป็นต่อชีวิตให้ลดลงไปค่ะ มันจะได้ไม่มีอะไรให้หายไงคะ อิอิ
การลืมเป็นเรื่องปกติของคนเรา แต่บางครั้งการลืมครั้งนั้นมันสำคัญมากๆต้อหน้าที่การงาน บางทีอาจจะถึงต่อชีวิตด้วย ก็เคยมีมาแล้ว หากการลืมครั้งนั้นมีความสำคัญระดับนั้น เราจะเสียใจสักเท่าใหร่หนา นึกภาพไม่ออก
ถ้างั้น อาจารย์น้องไปเข้าธรรมที่ว่าชีวิตอย่าอยู่บนความประมาท ควรจะลดความเสี่ยงลงด้วยวิธีการต่างๆนะครับเท่าที่จะทำได้ เพราะหากวันข้างหน้าลืมในสิ่ที่สำคัญที่สุดแล้วจะได้ มีทางแก้ได้ทันครับ
สวัสดีครับน้องสาว 
18. Independent Woman
เห็นท่าจะจริงค่ะ ชีวิตกว่าครึ่ง แขวนไว้บนมือถือ และเทคโนโลยีอีกหลายชนิดค่ะ
สงสัยจะต้องมาจัดระบบชีวิตตัวเองใหม่ซะแล้วค่ะ
- ข้อมูลในคอมพี่จะถ่ายเก็บลงใน external hard disk เกือบทุกวัน
- email address คัดลอกและแยกเก็บไว้หลายที่ รวมทั้ง print out ไปแปะไว้ในสมุดบันทึก
- สาระในมือถือถ่ายลงใน คอม แล้วเก็บในคอมด้วย
- จำเบอร์สำคัญๆไว้สำหรับการติดต่อฉุกเฉินครับ
- ฯลฯ
- ชีวิตเราเอาไปผูกไว้กับเทคโนโลยี่มากขึ้นทุกวัน เหมือนกับว่าเราไปพึ่งข้างนอกมากขึ้นๆๆๆๆๆ อิอิ น่าคิดนะน้องนะ
สวัสดีครับ คุณลุงบางทราย
- นานมาแล้วมีอาจารย์ท่านหนึ่ง สอนโดยทำเป็นตัวอย่างคือท่านไม่ใช้มือถือเลย บอกว่าไม่อยากเป็นทาสของมือถือ ผมก็มองว่าทำไมท่านพิลึกจัง แต่ก็นำกลับมาวิเคราะห์ตลอดว่าเกิดอะไรขึ้นกับท่าน...เวลาผ่านไปผมคิดได้ จึงเริ่มทดลองง่าย ๆ โดยการลด ละ เลิก (ยังเลิกไม่ได้ครับ) เริ่มจากลดการโทรเน้นการรับ แรก ๆ เพื่อน ๆ ก็สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น เราก็ตอบอย่างอาจารย์ตอบ คือ ไม่อยากเป็นทาสมือถือ จนทุกวันนี้ผมจะใช้เมื่อจำเป็นต้องใช้เท่านั้นครับ อิ อิ ประหยัดด้วยครับ
- พึ่งอ่านไปพบบันทึกเกี่ยวกับสุขภาพของท่าน ขอเป็นกำลังใจ ขอให้หายเร็ว ๆ นะครับ ที่สำคัญอย่านอนดึกนะครับ
สวัสดีครับ 
22. เด็กข้างบ้าน
- นานมาแล้วมีอาจารย์ท่านหนึ่ง สอนโดยทำเป็นตัวอย่างคือท่านไม่ใช้มือถือเลย บอกว่าไม่อยากเป็นทาสของมือถือ ผมก็มองว่าทำไมท่านพิลึกจัง แต่ก็นำกลับมาวิเคราะห์ตลอดว่าเกิดอะไรขึ้นกับท่าน...เวลาผ่านไปผมคิดได้ จึงเริ่มทดลองง่าย ๆ โดยการลด ละ เลิก (ยังเลิกไม่ได้ครับ) เริ่มจากลดการโทรเน้นการรับ แรก ๆ เพื่อน ๆ ก็สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น เราก็ตอบอย่างอาจารย์ตอบ คือ ไม่อยากเป็นทาสมือถือ จนทุกวันนี้ผมจะใช้เมื่อจำเป็นต้องใช้เท่านั้นครับ อิ อิ ประหยัดด้วยครับ
เป็นแนวทางที่เห็นด้วยครับ สำหรับบุคคลที่พยายามห่างไกล "สิ่งแปลกปลอมนี้" แต่วิถีชีวิตใหม่ ส่วนหนึ่งถูกแรงผลักทางระบบโฆษณาทางธุรกิจว่าเป็นความจำเป็นในชีวิต รวมทั้งองค์กรก็ไหลไปตามสิ่งเหล่านี้ เพื่อแข่งกันเป็นความทันสมัย แต่ความทันสมัยก็คือการผูกชีวิตไว้กับระบบนี้ เราไปหนุนเนื่องให้ธุรกิจการพึ่งพิงฟูเฟื่องมากขึ้น เมื่อถึงจุก peak สุด ก็อาจจะเหมือนน้ำมันนะครับ การไม่พึงพิง หรือลดการพึ่งพิงลงมาย่อมเป็นการเพิ่มการพึ่งตนเองมากขึ้นครับ
- พึ่งอ่านไปพบบันทึกเกี่ยวกับสุขภาพของท่าน ขอเป็นกำลังใจ ขอให้หายเร็ว ๆ นะครับ ที่สำคัญอย่านอนดึกนะครับ
อิอิ ขอบคุณครับ เราใช้ชีวิตมาหนักๆมากแล้ว ร่างกายก็ทวงคืนความเป็นธรรมชาติของเขาบ้างน่ะครับ วัยขนาดนี้แล้วก็บ่ายแล้วครับ ขอบคุณครับ
- ธุค่ะ..
หลายๆ ครั้งต้อมเคยถามว่าตัวเองตกเป็นทาสมือถือและเทคโนโลยีต่างๆ หรือไม่ สมัยก่อนจำเบอร์คนโน้น-คนนี้ได้อย่างแม่นยำและรวดเร็วเพราะถึงจะมีมือถือแต่ก็ยังใช้บริการโทรจากตู้อยู่ดี(ตอนนั้นที่ยังเด็กๆ ค่าโทรต่างจังหวัดมหาโหด) แต่พอนานๆ ไปน่ะสิ..มาจนถึงตอนนี้จำได้แค่สามเบอร์เท่านั้นเอง เบอร์ตัวเอง/เบอร์เจ้านาย/เบอร์ออฟฟิศ
เมื่อก่อนเคยคุยมือถือข้ามวันข้ามคืนด้วย แบบจะวางสายก็เกรงใจคนโทร.. เดี๋ยวนี้..สามวันชาร์ตแบตที อิอิ
ไม่รู้สิ ต้อมว่าคนเราพอถึงจุดๆ หนึ่ง ก็จะกลับโหยหาวิถีชีวิตเดิมๆ หรือไม่ก็ก้าวต่อไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้งนั่นล่ะค่ะ
- สวัสดีค่ะ พี่บางทราย
- มือถือ เป็นสิ่งฟุ่มเฟือยที่จำเป็นในยุคนี้
- ก้าวออกจากบ้าน ถึงที่ทำงาน หากลืมไว้ การติดต่อสื่อสารชะงักหมด แม้จะมีโทรศัพท์ที่ออฟฟิส ก็ตาม
- โดยเฉพาะถ้าออกพื้นที่ ค่ะ
- เห็นด้วยกับคุณปู
- ที่มีสมุดหน้าเหลืองปก ว่าดร.ขจ.อยู่ใน g2k ค่ะ อิ อิ
สวัสดีครับ 
24. เนปาลี
- ธุค่ะ..
- ธุครับ
หลายๆ ครั้งต้อมเคยถามว่าตัวเองตกเป็นทาสมือถือและเทคโนโลยีต่างๆ หรือไม่ สมัยก่อนจำเบอร์คนโน้น-คนนี้ได้อย่างแม่นยำและรวดเร็วเพราะถึงจะมีมือถือแต่ก็ยังใช้บริการโทรจากตู้อยู่ดี(ตอนนั้นที่ยังเด็กๆ ค่าโทรต่างจังหวัดมหาโหด) แต่พอนานๆ ไปน่ะสิ..มาจนถึงตอนนี้จำได้แค่สามเบอร์เท่านั้นเอง เบอร์ตัวเอง/เบอร์เจ้านาย/เบอร์ออฟฟิศ
ไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอกครับ น้องเนปาลี หนวดงาม ตั้งแต่พวกเราตกหลุมความทันสมัย อะไรอัไรหลายอย่างก็ไปพึ่งเขาเสียหมดแล้ว
เมื่อก่อนเคยคุยมือถือข้ามวันข้ามคืนด้วย แบบจะวางสายก็เกรงใจคนโทร.. เดี๋ยวนี้..สามวันชาร์ตแบตที อิอิ
ไม่รู้สิ ต้อมว่าคนเราพอถึงจุดๆ หนึ่ง ก็จะกลับโหยหาวิถีชีวิตเดิมๆ หรือไม่ก็ก้าวต่อไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้งนั่นล่ะค่ะ
มีหลายท่านก็กล่าวเช่นน้องเนปาลีเช่นกันครับ จะเกิดสุดโต่งสองด้าน คือ ย้อนกลับไปใช้ชีวิตที่เรียบง่ายและพึ่งตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ และอีกกลุ่มหนึ่งตะเกียกตะกายสร้างเทคโนโลยี่ต่างๆเข้ามามากขึ้นเพื่อเอามารับใช้ชีวิตเรา แต่เราคงจะไม่อยู่ถึงวันที่สุดของมัน
สวัสดีครับ น้อง 
25. เอื้องแซะ
สวัสดีค่ะพี่บางทราย
- อ่านบันทึกนี้แล้ว นึกถึงการจัดการข้อมูลของตัวเองอยู่เหมือนกันค่ะ
- ความจำยิ่งน้อยๆ อยู่นะคะ
- แต่การจัดการข้อมูลเป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลาจริงๆ บางทีงานตรงหน้าก็สะสางไม่ค่อยทันอยู่แล้ว
- คงต้องบอกตัวเองให้จัดระบบให้ดีกว่านี้แล้วล่ะค่ะ
- ขอบคุณที่ทำให้ต้องคิดนะคะพี่
- หวังว่าพี่คงสบายใจกับเรื่องสุขภาพมากขึ้นนะคะ
- ขอให้มีสุขภาพที่แข็งแรงค่ะ
สวัสดีครับน้องอึ่ง 
28. dd_L
- อ่านบันทึกนี้แล้ว นึกถึงการจัดการข้อมูลของตัวเองอยู่เหมือนกันค่ะ
- ความจำยิ่งน้อยๆ อยู่นะคะ
- แต่การจัดการข้อมูลเป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลาจริงๆ บางทีงานตรงหน้าก็สะสางไม่ค่อยทันอยู่แล้ว
- คงต้องบอกตัวเองให้จัดระบบให้ดีกว่านี้แล้วล่ะค่ะ
- ขอบคุณที่ทำให้ต้องคิดนะคะพี่
- หวังว่าพี่คงสบายใจกับเรื่องสุขภาพมากขึ้นนะคะ
- ขอให้มีสุขภาพที่แข็งแรงค่ะ
พี่สบายดีครับ กำลังทานยาละลายนิ่วในไตอยู่ครับ ซึ่งหากไม่ไปทำ ultra sound และ CT scan ก็คงไม่ทราบว่ามีก้อนนิ่วเล็กๆอยู่ในไตครับ และไม่มีอาการเจ็บป่วยแต่ประการใด ปกติที่สุด เพียงแต่บางครั้งรู้สึกจี๊ดๆ เท่านั้น ก่อนเอาผล scan ไปให้คุณหมอวิเคราะห์ ใจยังเหี่ยวว่าอุย...ไอ้จี๊ดๆ นั้นน่ะคงเป็นมะเร็งกำลังทำงานของมัน อิอิ เมื่อทราบว่าไม่ใช่ก็โล่งใจ เมื่อ10 ปีก่อนเคยพบก้อนนิ่วเล็กๆมาครั้งหนึ่งแล้วครับ และเอาออกไปแล้ว มาเป็นอีกครับ
เรื่องระบบข้อมูลนั้นพบบ่อยๆครับว่ามั่วๆ แม้พี่เองก็ตาม ที่บ้านเปิดห้องสมุดได้เลยเพราะบ้าหนังสือ เก็บไว้ เก็บไว้จนล้นห้อง
เคยทำการจ้างนักศึกษามาจัดทำระบบ แต่ต่อมาย้ายห้องสมุดส่วนตัว เลยมั่วไปอีก อิอิ... นี่ยังกองเป็นมัดๆอยู่เลยจะแกะออกมาก็กลัวคืนที่เดิมยาก เลยมัดเป็นฟ่อนๆกองอยู่ตรงนั้นอยู่เลย ของใหม่ก็เข้ามาอีก ...... พี่เองก็ไม่อยู่บ้านไปทำงานมุกดาหารโน้น...กลับมาทีก็เหนื่อย...และมีอย่างอื่นต้องทำก่อนทุกที.... เอ้า เอาของตัวเองมาเปิดเผยซะแล้ว...
พระอาจารย์ท่านหนึ่งบอกว่า เทคโนโลยีเหล่านั้น เมื่อใช้การไม่ได้ก็ขยะหรือเศษเหล็กดีๆนี่เองครับ
ใช่แล้วน้องครูเสือ
อิอิ อ.ขจิตเป็นคนหน้าเหลือง เอ้ย สมุดหน้าเหลือง...จริงๆ น้องเอื้องแซะครับ ก็ท่านขยัน และกว้างขวาง เป็น Blogger คนเดียวมั๊งที่ มีเพื่อนรู้จักมากที่สุด เป็นสุดยอด blogger จริงๆ ครับ