tag ความลับของ อ.อาลัม
ได้รับเกียรติจากครูแอ๊ว tag ความลับ
เล่นเอางงครับจะบอกเล่าอะไรดีโดยเฉพาะสิ่งที่เป็นความลับของตนเอง นึกอยู่เป็นนาน สุดท้ายก็ได้เรื่องครับ
เรื่องที่ 1 ก็เรื่องนี้เลยตอนเรียนประถมฯ ผมค่อนข้างจะตัวผอม สามวันดีสี่วันไข้ แถมขี้แยอีกต่างหาก และด้วยคุณสมบัติดังกล่าวผมจึงโดนแกล้งจากเพื่อนๆเสมอ หากวันไหนไม่โดนแกล้งเหมือนขาดอะไรไปอย่างหนึ่ง
· ตอนเช้ามาปั่นจักรยานขากลับจูงครับเพราะเจ้าเพื่อนมันปล่อยลมออก เป็นเช่นนี้เกือบทุกวัน
· ช่วงทานขนมหวานนี่ก็มักโดนแกล้งใส่น้ำปลา และเกลือเสมอๆ เฮออออออ
· นี่ไม่นับโดนเพื่อนเตะ เขกหัว ประจำ
โดยเหตุนี้ผมจึงชอบดูหนังจีน หนังต่อสู้ และอยากเก่งเหมือนตัวเอกในหนัง ช่วงกลางคืนผมจึงแอบฝึกวิทยายุทธ เตะต่อยต้นกล้วย ซึ่งก็หักไปหลายต้น แม่แทบลมจับเมื่อเห็นต้นกล้วยในตอนเช้า ก็โดนสวดตามระเบียบซิครับ นี่ยังไม่นับการวิ่ง การวิดพื้น การกินขนมปัง เพื่อจะได้ตัวโตใหญ่เหมือนฝรั่ง สรุปก็คืออะไรที่จะทำให้ผมเข้มแข็งขึ้นเอาหมด เพื่อป้องกันตัวนะครับ
อยู่มาวันหนึ่งเพื่อนผมคนหนึ่งมาแกล้งผมอีก ผมบอกเขาว่า อย่าๆอย่านะโว้ยเพื่อนมันก็ยังไม่หยุดสุดท้ายผมก็สวมหมัดตรงเข้าให้ ได้ผลครับ โดนครึ่งปากครึ่งจมูกเลือดสาด ปากเจ่อ (ก็ต้นกล้วยยังหักเลยคนมีหรือจะเหลือ) สุดท้าย อ.อาลัม ก็โดนตีตามระเบียบฐานชกหน้าเพื่อนโดยที่ครูไม่สอบสวนทวนความแม้แต่น้อย ผมซึมไปหลายวัน กำหมัดแน่นและบอกกับตัวเองว่า จะไม่ใช้หมัดชกเพื่อนอีก
เรื่องที่ 2 ก็เรื่องว่ายน้ำครับที่สะเตงมีศาลาท่าน้ำยื่นลงไปในแม่น้ำปัตตานีเวลาน้ำขึ้นผมตอนนั้นยังว่ายน้ำไม่เป็นก็ลงไปหัด กล้าๆกลัวๆ ค่อยๆแหย่เท้าลงไป ค่อยๆหัดว่างั้นเถอะ สงสัยรุ่นพี่คนหนึ่งเห็นผมทำเช่นนั้นหลายวัน เขาคงจะหมั่นไส้กระมัง เลยถีบผมลงไปในคลอง โครม ผมตกลงไปในน้ำ สักพักหนึ่งผมก็ร้องออกมาด้วยความดีใจ “ว่ายน้ำได้แล้ว ว่ายน้ำได้แล้ว” หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นผมก็ว่ายน้ำเป็น (หมายเหตุ นี่อาจจะเป็นความสามารถเฉพาะตัวห้ามเลียนแบบครับ) และหลังจากนั้นผมกับเพื่อนๆมักจะไปเล่นน้ำคลองประจำตั้งแต่ ป.1-ป.5 จนกระทั้งเพื่อนคนหนึ่งจมน้ำเสียชีวิต ผมและเพื่อนๆเลยเลิกเล่นน้ำคลอง
เรื่องที่ 3 ผมจบ ม.ศ. 3จากโรงเรียนคณะราษฎรบำรุงยะลา ด้วยเกรดเพียง 1.96ครับ และไปสมัครสอบเข้าเรียนวิทยาลัยเทคนิคยะลา โดนอาจารย์วิทยาลัยเทคนิคถามประมาณว่า นี่พ่อหนุ่มด้วยเกรดเพียง 1.96 นี่นะหรือจะสอบเข้าเรียนวิทยาลัยเทคนิค จะไหวหรือ??? แถมวิชาไฟฟ้าที่เรียนมัธยมได้เกรด ง- (งองูลบ) อีกต่างหาก ผมตอบอาจารย์ท่านนั้นไปอย่างหนักแน่นว่า ไหวซิครับ และผมก็สอบได้ตามคาด สิ้นสุดภาคเรียนที่ 1 ผมได้เกรด 3.82 ครับ รู้สึกจะวิชาอิเลคทรอนิคส์ สอนโดยอาจารย์ที่ย้ายมาจากคณะราษฎรบำรุง ท่านให้ผมแค่ ข.ไข่ ตอนนั้นฝันไว้ว่าอยากเป็นวิศวกรไฟฟ้า แต่ก็ไปไม่ถึงฝันครับ ผมจำเป็นต้องหยุดการเรียนของตัวเองเพียงแค่ ปวช.3 (เคยเล่าแล้วในบันทึกเรื่อง "การอ่าน ของวิเศษชิ้นเดียวที่ผมมี")
เรื่องที่ 4 สอนลูกขี่จักรยาน ตอนนั้นผมพักอยู่แถวตลาดเกษตรที่สะเตง ลูกชายคนโตอายุ ประมาณ 6 ปีขอให้สอนขี่จักยาน หลังจากให้เขาขึ้นขี่แล้วผมผลักให้จักรยานวิ่งแล้วบอกให้อากีฟปั่น บอกเขาว่าไม่ต้องกลัวปั่นไปอาเยาะจับอยู่ ฮิๆ หารู้ไม่ อาเยาะไม่ได้จับอะไรเลย อากีฟปั่นไปไกลจนผมตามไม่ทันเกิดสงสัยเลยหันมาดู เท่านั้นแหละครับ โครม (พอเห็นว่าอาเยาะไม่ได้จับจักรยานก็ล้มลง) ก็เป็นอันว่าใช้เวลาสอนไม่ถึง 5 นาที อากีฟปั่นจักรยานได้ อามีนาน้องคนสุดท้องก็เช่นเดียวกับพี่ชาย มีแต่อากีฟะห์คนกลางที่ผมแทบจะไม่มีเวลาสอน แต่สุดท้ายอากีฟะห์ก็ขี่เป็น เธอฮึดหัดขี่เองจนเป็นครับ แต่ก็ได้แผลพอสมควร อุมมีย์ (แม่ของเด็กๆ)บ่นปนน้อยใจว่าผมลำเอียงทีลูกคนอื่นๆสอนคนกลางไม่สอน แต่ผมกลับแอบอมยิ้ม ลูกคนกลางนี่ เรื่องหัดขี่จักรยานเหมือนอาเยาะเลย “ฮึดหัดขี่จนเป็น” โดยไม่ง้อคนสอน
เรื่องที่ 5 นี้มีเหตุมาจากการเขียนบล็อกใน gotoknow.org นี่แหละครับ หลายท่านที่ได้เข้ามาอ่านและแลกเปลี่ยนเรียนรู้ รวมถึงสอบถาม ปรึกษา ขอข้อมูลเพิ่ม ขอคำแนะนำ และอื่นๆผ่านทาง e-mail บ้าง msn บ้าง ในหลายๆท่านนั้นได้ให้เกียรติเรียกผมว่า “อาเยาะ” หรือ”พ่อ” และที่น่าดีใจที่สุดก็คือลูกๆทุกคนเหล่านั้นล้วนแต่เป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ เป็นนักศึกษาชั้นเยี่ยม เป็นผู้มีความเป็นพลวัตรตลอดเวลา เป็นผู้นำแห่งการเปลี่ยนแปลงที่มีความมุ่งมั่น จริงจัง มีจุดยืนที่น่ายกย่อง และที่สำคัญที่สุดเป็นผู้ที่ยึดมั่นในศาสนา และใฝ่เรียนรู้ในเรื่องศาสนา อันนี้รวมถึงลูกศิษย์บางคนที่วันนี้โตเป็นหนุ่มเป็นสาวแล้วแต่ก็ยังคงระลึกนึกถึงอดีตครูแก่ๆคนนี้ แวะเวียนเข้ามาทักทายบอกข่าว ฝากสลาม เป็นดั่งของขวัญที่ไม่อาจประมาณค่า อัลหัมดุลิลละฮฺ บรรดาการสรรเสริมเป็นสิทธิ์ของอัลลอฮฺ ผู้ทรงยิ่งในความกรุณาปรานี ผู้ทรงยิ่งในความเมตตาเสมอ ซุบฮานัลลอฮฺ วะอาตูบูอิลัยกฺ
ความเห็น (13)
อ่านแล้วอมยิ้มได้
สวัสดีค่ะ
* เข้ามายิ้มกับความลับค่ะ
* สุขกายสุขใจนะคะอาจารย์...
ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณ"หวาน" ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ
- สวัสดีครับท่านอาจารย์พรรณา ผิวเผือก (ไม่มีชื่อกลาง)
- ดีใจที่ท่านอาจารย์แวะมาเยี่ยมอีกครั้ง และขอขอบคุณสำหรับคำอวยพรครับ
- ขอให้ทุกวันคืนของอาจารย์เป็นวันคืนแห่งความสุขครับ
เข้ามาขำ กับอดีตแสนสุขอุรา.
คิดแล้ว จะมาเป็นโดราเอมอน ภาคใหนค่ะ..
จะว่าเป็นโนบิตะก้ไม่ใช่
ใจแอนท์ก็ไม่เชิง
งั้นสองคนสองตัวแสดง..
ทั้งโนบิตะกับใจแอนท์..
- ถ้ามีโดราเอม่อนอย่างที่โนบิตะมีก็ดีซิครับ
- แต่ในชีวิตจริงของคนเรา ไม่ได้เป็นเช่นนั้นนี่ครับ
- ตอนประถมฯนั้นใช่ครับ โนบิตะ
- แต่ตอนแก่นี่ไจแอน
เข้ามาอมยิ้มค่ะ
บางคนมีความลับ ที่เป็นเหตุให้มีจุดเปลี่ยนจุดหักเหในชีวิต จาก 1 อาจพลิกชีวิตเป็น 100 ได้ในทันที .....
เป็นความลับที่พระองค์ทรงรู้
:)
ใช่ครับคุณไคเนส ลับแค่ใหน พระองค์ทรงรู้ครับ
[67.12] แท้จริงบรรดาผู้ยำเกรงต่อพระเจ้าของพวกเขาโดยทางลับ สำหรับพวกเขาจะได้รับการอภัยโทษและรางวัลอันใหญ่หลวง
[67.13] และพวกเจ้าจงปิดบังคำพูดของพวกเจ้าหรือเปิดเผยมันก็ตาม แท้จริงพระองค์ทรงรอบรู้สิ่งที่อยู่ในทรวงอก
[67.14] พระผู้ทรงสร้างจะมิทรงรอบรู้ดอกหรือ ? พระองค์คือผู้ทรงรอบรู้อย่างถี่ถ้วนผู้ทรงตระหนักยิ่ง
ชุกร็อนครับ
ตามมาอ่านความลับของอาจารย์อาลัมค่ะ..
น่ารักมากเลยค่ะ...มีหลายอารมณ์มากเลย ทั้งขำขัน ทั้งชื่นชม ทั้งประทับใจ ในกว่าจะเป็นวันนี้ของอาจารย์..
ส่งการบ้านได้รวดเร็วทันใจที่สุดเลยค่ะ..วันนี้ก็เลยนำดอกไม้สเลเต หรือดอกมหาหงส์..ดอกไม้ไทยกลิ่นหอมมากๆ..มาฝากค่ะ..
มีความสุข..กับครอบครัวอันอบอุ่นนี้ทุกวันคืนนะคะ..
ขอบคุณมากค่ะ..^^
อ้าว.ลืมดอกสเลเตได้ไงเนี่ย..อิอิ.ตามมาส่งอีกรอบค่ะ..
- สวัสดีครับครูแอ๊ว
- ดีใจที่ครูแอ๊วมาตรวจการบ้านแล้ว
- แหมครูให้รางวัลแบบนี้มีหรือลูกศิษย์จะไม่รีบส่งการบ้าน ขอบคุณครูแอ๊วมากครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ดีใจที่ค่ำคืนนี้ได้มาอ่านความลับที่ไม่ลับอีกต่อไปแล้วของอาจารย์
อ่านแล้วยิ้มไปมา บันเทิงดีค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ รักษาสุขภาพนะคะ
ดีใจครับครูอ้อยที่ความลับของผมทำให้ผู้แวะเวียนมาอ่านมีความสุข
ขอบคุณครูอ้อยมากครับ