แต่บางอย่างสับปลับเกินรับไหว
ยินตำหูรู้ตำตามาตำใจ
แต่ไม่อาจแก้ไขอะไรเลย
แค่สามัญชนคนไร้เสียง
มีสิทธิ์เพียงทนดูอยู่เฉยเฉย
ถูกกระทำทารุณจนคุ้นเคย
ไม่กล้าเอ่ยกล้าอ้างอย่างที่คิด
มิใช่ทำใจไม่เปิดกว้าง
แต่เคว้างคว้างมืดมนจนหงุดหงิด
ด้วยน้ำมือคนถ่อยเพียงนิด
มาชี้ทิศชี้ทางให้ย่างเดิน
มิใช่ทำใจไม่เปิดกว้าง
แต่ทุกเส้นทางล้วนโขดเขิน
ร่างกายอ่อนแอแผลยับเยิน
จึงยากเกินทำใจให้ยอมรับ
มิใช่ทำใจไม่เปิดกว้าง
มิใช่จะขัดขวางขัดขา
แต่สิ่งที่เกิดที่ก่อกันมา
ยากเมินหน้าไม่ใส่ใจ
มิใช่ทำใจไม่เปิดกว้าง
มิใช่ทำใจไม่เปิดกว้าง
มิใช่ทำใจไม่เปิดกว้าง
แต่เพราะใจเช่นนี้ธรรมดา
.................
:D
แค่สามัญชนคนไร้เสียง
มีสิทธิ์เพียงทนดูอยู่เฉยเฉย
ถูกกระทำทารุณจนคุ้นเคย
ไม่กล้าเอ่ยกล้าอ้างอย่างที่คิด
มิใช่ทำใจไม่เปิดกว้าง
แต่เคว้างคว้างมืดมนจนหงุดหงิด
ด้วยน้ำมือคนถ่อยเพียงนิด
มาชี้ทิศชี้ทางให้ย่างเดิน
......
รออีกนิด ทนอีกหน่อย ค่อยดีขึ้น
จะไม่ขึ้ง เคืองโกรธ ให้หมองศรี
ไม่ต่อกร คนพาล มาราวี
ไม่จี้เอา พิมเสน ไปแลกเกลือ ....
ขอบพระคุณค่ะ ..
กลอน คมกริบ เลยนะคะ :)
สวัสดีครับคุณ CK
ดีใจที่แวะมาแลกเปลี่ยนครับ
สวัสดีครับคุณ poo
ขอบคุณที่แวะมาและนำภาพสวยๆมาฝากเช่นเคย
แวะไปชมบล็อกของคุณ pooหลายครั้งแล้วครับ