หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ
พ.ญ. ศิริรัตน์ เอกศิลป์ สุวันทโรจน์

ชวนน้องคุย (๑๔) : ราตรีที่มีความหมายในใจฉัน


ถ้าจะช่วยกันลดโลกร้อน เมื่อกลับไปบ้านให้ค้นหาพื้นที่ที่พอจะปลูกต้นไม้ได้ที่บ้านของตนเอง แล้วให้ช่วยกันแค่จุดเล็กๆ คือ ปลูกต้นไม้อะไรก็ได้ขึ้นบนพื้นที่เหล่านั้น ทำแค่เรื่องเล็กๆแค่นี้ ก็ช่วยลดภาวะโลกร้อนได้แล้ว

24  มิถุนายน 2551   วันนี้ มีรุ่นพี่แพทย์ที่นับถือมาปฏิบัติภารกิจที่กระบี่  พี่เขาแวะมาเยี่ยมเจ้านายด้วยในฐานะที่เคยเป็นคู่ทำงานกันมาก่อนแบบพี่ๆน้องๆ จองกันเลื่อนตำแหน่ง  ครอบครัวของพี่เขาเป็นนักท่องเที่ยวทีเดียวแหละค่ะ ไปมาแล้วร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ เที่ยวไปทั่วด้วยรถ เรือ เครื่องบิน สารพัดวิธีเดินทาง  ระหว่างนั่งกินข้าวเย็นกัน ภรรยาของพี่ท่านก็เล่าเรื่องการไปเที่ยวเมืองลาวให้ฟัง แล้วหลานชายลูกของพี่เขาก็ถามขึ้นว่า ไปยังไงครับ พี่เขาตอบว่า ไปทางอุบลราชธานี ออกทางช่องแม็ค เดินทางราวชั่วโมงเศษ  ฉันฟังแล้วเสียดายที่ตอนไปสวนป่าครั้งหลังไม่รู้ข้อมูลมาก่อน จึงไม่ได้วางแผนที่จะเลยไปสัมผัสประเทศลาวดูบ้าง  ไม่เป็นไรใจฉันหมายมั่น เดี๋ยวครั้งหน้าค่อยว่ากันเรื่องไปต่อ เพิ่งรู้ว่าไปลาวง่ายๆจากสวนป่า  ไปวัดป่านานาชาติก็ง่ายด้วย   เฮ้อ! เสี่ยดายจัง


 

 


ณ ราตรีหนึ่ง ที่ซึ้งในใจของฉันมากหลาย

 

หลังจากส่งพี่ท่านขึ้นเครื่องบิน กลับถึงบ้านก็นั่งลงเล่นคอมฯแล้วบังเอิญไปเปิดเจอบันทึกความคาดหวังก่อนมาสวนป่าที่นักศึกษาแพทย์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานีบางคนส่งเมล์ให้ก่อนพบกัน นั่งอ่านทบทวนแล้วเห็นว่า ความคิดของว่าที่คุณหมอเขาที่มีจินตนาการต่อสวนป่าในแง่ของสิ่งแวดล้อม  น่าจะเอามาเผยแพร่กัน   ว่าที่คุณหมอส่งเมล์มาว่าอย่างนี้ค่ะ 

-อยากทราบว่าถ้าเราจบออกไปเป็นหมอแล้วต้องไปอยู่ชุมชนเราจะมีวิธีการทำอย่างไรบ้าง ที่จะทำให้คนในชุมชนหันมาให้ความสำคัญกับสิ่งแวดล้อม 

- มีวิธีการทำอย่างไรบ้าง ที่จะทำให้คนในชุมชนหันมาให้ความสำคัญเรื่องของการช่วยลดภาวะโลกร้อน 

- อยากสัมผัสธรรมชาติที่สวยงาม    ได้ชมธรรมชาติที่สวยงาม 

      - อยากเห็นสิ่งที่ไม่ใช่แต่ในเมือง อยากเห็นในส่วนที่มันร่มรื่นบ้าง

 

   ฉันจำได้ว่าก่อนจากกันในบ่ายของวันอาทิตย์ที่  15 มิย. นั้น  ฉันได้ฝากน้องนักศึกษาว่า  ถ้าจะช่วยกันลดโลกร้อน เมื่อกลับไปบ้านให้ค้นหาพื้นที่ที่พอจะปลูกต้นไม้ได้ที่บ้านของตนเอง แล้วให้ช่วยกันแค่จุดเล็กๆ คือ ปลูกต้นไม้อะไรก็ได้ขึ้นบนพื้นที่เหล่านั้น ทำแค่เรื่องเล็กๆแค่นี้ ก็ช่วยลดภาวะโลกร้อนได้แล้วค่ะ  ก็ภาวะโลกร้อนมันเกิดขึ้นจากการที่ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เพิ่มขึ้นในโลกนี้นี่ค่ะ  ฉันจำไม่ได้แล้วว่าโรงเรียนสอนมาตั้งแต่ปีไหนที่ว่า  ต้นไม้มันใช้คาร์บอนไดอ๊อกไซด์ในเวลากลางวันเพื่อสังเคราะห์อาหารแล้วแถมอ๊อกซิเจนด้วยการคายออกมาทางใบ    ฉะนั้นการปลูกต้นไม้จึงเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดที่จะจัดการลดคาร์บอนไดออกไซด์จริงมั๊ยค่ะ  


  

 


 

 

 

หมายเลขบันทึก: 190486เขียนเมื่อ 25 มิถุนายน 2008 22:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:13 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

สวัสดีค่ะคุณหมอเจ๊

  • มาอ่านแบบลงชื่อ..อิ..อิ.
  • ทำงานเสร็จไปแล้วหนึ่งงาน คิดว่าจะได้อ่านบันทึกสบายๆ
  • คอมพ์เจอไวรัสระบาดกันทั้งโรงเรียน..จ๊ากสสส..
  • ช่วงนี้นอกจากต้องระวังไข้เลือดออกแล้ว..ยังต้องระวังไวรัสอีกนะคะเนี่ย..
  • คิดถึงจังค่ะ  ขอบคุณที่เขียนให้อ่าน  ทำให้รู้สึกเหมือนได้มีประสบการณ์ร่วมนะคะ

หมอเจ๊คนสวย  แซ่เฮมีวัตถุดิบเยอะเลยนะครับ

รออ่านๆๆๆๆ 

คนชอบวิ่งก็มีเมล์จากนักศึกษาแพทย์  อยู่ในการอบรมนักศึกษาตลอด  แต่ทำไมไม่รู้ว่าจะเขียนอะไร  คงต้องไปกระบี่เรียน วิชา  อ่าน เขียน  แปล  จากหมอเจ๊สักหน่อยแล้วครับ  อิอิ

 

  • สวัสดีคร้าบบบบบ  ส่งได้ตามที่อยู่นี้เลยครับ
    กลุ่มเด็กรักป่า
    ตู้ ปณ.123 
    อ.เมือง จ.สุรินทร์ 32000
  • หรือไม่ก็ตามลิ้งค์นี้ครับ
    http://gotoknow.org/blog/day4dream0001/189711
  • คร้าบบบ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท