วันที่ถูกเตะขาลาก เกือบพิการเพราะพี่เลี้ยงไม่ดี...ถ้า....พ่อ ท่านเป็นพี่เลี้ยงคงไม่เจ็บอย่างนี้

ทั้งๆที่เขาเป็นมวยโนเนม ก่อนชกราคาผมเป็นต่อ ๕/๑ เพราะเราไปเชื่อพี่เลี้ยงมากเกินไป ตั้งแต่นั้นมาคนที่จะมาเป็นพี่เลี้ยงต้องเป็นคนที่เราไว้ใจได้.. " เริ่มยกแรก พี่เลี้ยงให้ดึงราคา อย่าพึงทำ....ยกสอง คู่ชกดูเหมือนได้ใจ ..พักยกสาม พี่เลี้ยงบอก เยี่ยมมากมึงทำเหมือน..เหมือนบ้าอะไร กูเป็นตะคริว .นึกถึงพี่แอ๊ว(บางขัน ศิษย์ครูเพ่ง)สอนให้เตะเสยขึ้นไปตรงๆดัดหน้าตีนเหมือนบาทารูปพักตร์ และถีบด้วยขาหลังโดยใช้ส้นเท้าโดนที่หน้าท้องและโคนขา .วิธีแก้ ยืนให้นิ่งเพราะขาเจ็บ ขาที่ดีต้องเป็นหลักยืน ขาที่เจ็บใช้เป็นอาวุธ ตั้งแต่นั้นมา ผมไม่เคยเชื่อพี่เลี้ยงคนไหน และไม่ยอมให้ขึ้นนอกจากพ่อเป็นคนเลือก นักเลงการพนัน เล่ห์เหลี่ยมเยอะมาก เพราะวันนั้นมันบอกว่ามันเล่นผมไม่ได้เลย

วันที่ถูกเตะขาลาก  เกือบพิการเพราะพี่เลี้ยงไม่ดี

วันนั้นชกที่เวทีอดิศร สระบุรี กำลังเรียนครู ปี ๑ (พ.ศ. ๒๕๑๙) ขาเกือบเสียเพราะความประมาท  คู่ชกวันนั้นเป็นมวยทหารค่าย ม.พัน๑๑  ....(...ไม่ได้โม้....ถ้าไปกับพ่อ ท่านเป็นพี่เลี้ยงคงไม่เจ็บอย่างนี้)

        ทั้งๆที่เขาเป็นมวยโนเนม  ก่อนชกราคาผมเป็นต่อ ๕/๑ เพราะเราไปเชื่อพี่เลี้ยงมากเกินไป ตั้งแต่นั้นมาคนที่จะมาเป็นพี่เลี้ยงต้องเป็นคนที่เราไว้ใจได้

      " เริ่มยกแรก พี่เลี้ยงให้ดึงราคา  อย่าพึงทำ  ผมชกไปประคองตัวไป  ป้องกันได้ทุกลูกที่ถูกทำ

         พอยกที่สอง  คู่ชกดูเหมือนได้ใจ  เดินเตะซ้ายเข้าที่โคนขาลูกเดียว  ผมจึงยกหน้าแข้งรับและโต้ตอบด้วยจังหวะสอง คือเตะตามในช่วงที่คู่ชกชักเท้ากลับ  ยกนี้มันมาก คนดูบอกมัน แลกเตะกันอุดตลุด แต่พี่เลี้ยงบอก มึงอย่าพึงทำ ราคาต่อรองยังเป็นต่อ  แค่มึงโต้สองสามที  ราคาก็กลับมาเป็นของเอง  ยกนี้ดึงราคาไว้ก่อนได้ไหมแล้วยกสี่-ห้า ค่อยเร่ง   นี่เป็นวิธีการของเซียนมวยเพื่อการพนัน

         ยกที่สามเริ่มขึ้น  ชกตามแผนพี่เลี้ยง รับ-บัง-โต้บ้าง แกล้งทำไม่โดนบ้าง.....  แต่แล้วปลายยกพลาดจนได้เมื่อ  น่องขวามีอาการเหมือนตะคริวกิน  ปวดและยกไม่ขึ้น ไอ้คู่ชกดูเหมือนจะรู้ เดินเตะขาขวาอย่างเดียว  จนคนดูเฮ  แต่ก็สามารถใช้จังหวะฝีมือเอาตัวรอดมาได้โต้ตอบด้วยหมัดบ้าง กอดตีเข่าบ้าง  แค่โดนจังหวะหมัดของเรามันก็หมุนไปหมุนมา  ราคาเซียนยกนี้กลับมาอยู่ที่เสมอไหนเสมอกัน

         ระหว่างพักยกสาม  พี่เลี้ยงบอก  เยี่ยมมากมึงทำเหมือน.....  เหมือนบ้าอะไร  กูเป็นตะคริว .... พี่เลี้ยงนวดใหญ่จนฝ่ายตรงข้ามเห็นผิดสังเกต  ...  ความแตกละมึง...  มันรู้ว่ากูเจ็บจริง ๆ  ... ถ้าอย่างนั้นมึงต้องรีบน๊อก.... ไม่เช่นนั้นเดินกลับบ้านอดข้าวต้มแน่......นึกในใจ  กูไม่น่าเชื่อเชื่อมึงเลย....เดี๋ยวเซียนว่าล้มมวยละก็เสียชื่อ

         ขึ้นยกสี่  วงการพนันปั่นป่วน  เมื่อผมเดินกะเด๊กๆๆๆ ออกจากมุม ยกนี้เดินออกจากมุม  ได้ยินเสียงกองเชียร์พูกไม่ดีเท่าไร  เอาหลังมาเด้งเชือกได้ยินคำพูดหนึ่งว่า " มึงแพ้ลงมากูไม่เอาไว้.?" .... เครียดเลยทีนี้  ขาขวาก็เจ็บ  และดูว่าจะยืนไม่อยู่  พยายามเดินไปแตะมือเก็บอาการ  มองเห็นทันทีว่า คู่ต่อส้ของเรามันมองขาขวาเราอย่างเดียว  ....  แล้วก็จริงอย่างที่คิดมันเดินเตะขาเราอย่างเดียว.... นึกถึงพี่แอ๊ว(บางขัน  ศิษย์ครูเพ่ง)สอนให้เตะเสยขึ้นไปตรงๆดัดหน้าตีนเหมือนบาทารูปพักตร์  และถีบด้วยขาหลังโดยใช้ส้นเท้าโดนที่หน้าท้องและโคนขา 

         ได้ผล  การใช้เท้าหลังถีบแบบคาราเต้ กึ่งถีบกึ่งเตะด้วยส้นเท้า  เข้าหน้าท้องบ้าง โดนโคนขาบ้าง  ทำให้มันกังวล  หมดยกสี่  พี่เลี้ยงบอกมึงทำได้อย่างไง  ดี... ดีมาก ราคากลับมาเป็นต่อ ห้า/สี่...สาม/สอง.....  (ดูซิเพื่อน  มันไม่ห่วงเลยว่าว่าผมเจ็บไหม ใหวไหม)  ... 

         ขึ้นยกห้า  แพ้ก็ได้...ชนะก็ได้.....เราต้องไม่แพ้เพราะรู้แล้วว่าจะต้องทำอย่างไง  มันเดินมาเตะขาอย่างเดียว วิธีแก้ ยืนให้นิ่งเพราะขาเจ็บ ขาที่ดีต้องเป็นหลักยืน  ขาที่เจ็บใช้เป็นอาวุธ เตะแบบคาราเต้ขึ้นไปตรงๆ จะออกแรงน้อยกว่าแต่ได้น้ำหนัก  โต้ตอบได้หลายครั้งจนมันเปลี่ยนแผนมากอดแล้วพยายามเหวี่ยงฟัดให้ผมล้ม  จังหวะนี้เข้าทางเรา  เพราะร้ว่าจังหวะล๊อกแขนของมันทำไม่เป็นจึงทำให้ผมได้โอกาสพลิกตัวเข้าข้างลำตัวข้างขวาของมัน  ใช้แขน-มือซ้ายกอดเอวและล๊อกแขนซ้ายของมันไว้  ศอกและแขนขวาของผมกดที่ต้นคอและใบหน้าของมันจังหวะนี้ยกเข่าขวาขึ้นตีถึงปลายคางและใบหน้าได้ สองครั้งติด ๆ ดังป๊อก-โพล๊ะ   สะใจ 

        ได้ยินกรรมการสั่งหยุด  ผมยังงง  หยุดทำไมเรากำลังได้เปรียบ

        มันโดนเข่าที่หน้า  ทั้งเบ้าตาและเหนือคิ้วแตกฉีกเป็นแผล เลือดออกมากไม่หยุด

        ผมดีใจที่สุด  กว่าจะชนะมึงได้  ขาเกือบเสีย

        ตั้งแต่นั้นมา  ผมไม่เคยเชื่อพี่เลี้ยงคนไหน และไม่ยอมให้ขึ้นนอกจากพ่อเป็นคนเลือก  นักเลงการพนัน  เล่ห์เหลี่ยมเยอะมาก เพราะวันนั้นมันบอกว่ามันเล่นผมไม่ได้เลย