เที่ยวเซี่ยงไฮ้

ท่องเที่ยว

ทริปแรกที่พ่อบ้านไปด้วย(กลัวเครื่องบิน..ตก) ทั้งคณะ

ครูตุ่มได้มีโอกาสไปเที่ยวเมืองจีน ทัวร์นี้พ่อบ้านไปด้วย พร้อมเพื่อนสนิทในกร๊ปที่เที่ยวด้วยกัน ก็สนุกมาก ในแง่ที่เราไม่เคยไป บ้านเมืองเขาก็สะอาดดี น่าอยู่ มีระเบียบ ครูตุ่มสนใจวิธีการดำเนินชีวิตง่าย ๆ ของเขา ตัวอย่างเช่น ใกล้ ๆ กับโรงแรมที่ครูตุ่มไปพัก ครูตุ่มตื่นขึ้นมาตอนเช้ามืด ออกไปมองนอกหน้าต่าง มีคนจีนแก่ ๆ ออกมาตักน้ำในคลองข้าง ๆ โรงแรม ไปรดแปลงผัก เวลาปลูกต้นไม้ยืนต้น เขาไม่ปลูกตรงแบบบ้านเรา เขาปลูกให้ต้นไม้เอน ๆ พอสาย ๆ เงาของต้นไม้ก็จะเป็นร่มให้แปลงผักได้พอดี ผักก็จะงามเพราะได้แดดพอดี ๆ และอีกเรื่องที่พ่อบ้านชอบมาก คือ เบียร์ถูกกว่าน้ำเปล่าอีก เลยกินเบียร์แทนน้ำ เธอว่าจะได้ประหยัดตังค์ เราได้มีโอกาสไปล่องเรือ ไปขึ้นหอไข่มุก (ครูตุ่มมีรูปให้ดูด้วย) อีกที่หนึ่งเป็นวิหารเจ้าพ่ออะไรจำไม่ได้ แต่ที่จำได้คือต้นไม้ที่บริเวณวัดนั้นเต็มไปด้วยผ้าสีแดง(คล้ายโบว์) ผูกตามต้นไม้เต็มไปหมด (ดูในรูปนะคะ) ครูตุ่มไปยืนถ่ายรูปกับพ่อบ้านแล้วก็ท่านรองฯ เพราะคิดว่าเออสวยดี แต่พอไปถามไกด์ว่า ผ้าแดงนี่หมายถึงอะไร มันมาอยู่ที่ต้นไม้ทำไม เขาตอบว่า คือคนจีนเวลาเขามีทุกข์ เขาจะมาไหว้และผูกผ้าแดงนี้ไว้ที่ต้นไม้ เพื่อแสดงว่า เอาความทุกข์มาไว้ที่วัดนี้แล้ว เขาก็จะหมดทุกข์กลับไปบ้าน เรียกว่า เป็นตัวแทนของความทุกข์ที่เขามาทิ้งไว้ อันนี้ทำให้ครูตุ่มอดคิดเปรียบเทียบกับด้ายสีแดงที่เขาแจกเวลาเราไปงานศพคนจีนหรือเปล่า แต่อันนี้เราถือว่าให้เป็นมงคลใช่ไหมคะ (วานผู้รู้ไขความให้ด้วยนะคะ) แต่ที่ที่ทำให้ผิดหวังนิดหน่อยคือที่ตลาดหยางเฟิง ตลาดที่ไกด์บอกว่าเป็นของก็อป100% พอไปเข้าจริง ๆ โอโฮ ซื้อไม่ถูกเพราะมันเยอะจริง ๆ และถูกจริง ๆ ด้วย ครูตุ่มเลยไม่ได้ซื้อ(เพราะมันถูกจนน่ากลัว) อีกอย่างที่ยิ่งกว่าเมืองไทย ก็คือคนขายเขาต้อนลูกค้าชนิดที่เรียกได้ว่าดึงเอาไว้เลย แค่ไปจับนิดเดียวเขาเดินตามตื๊อไปอีกหลายชั่วร้านค้าเลย อันนี้ครูตุ่มไม่ชอบใจเลย เลยไม่ค่อยได้ซื้ออะไร อีกอย่างของก็เหมือนเมืองไทย ประมาณว่า JJ ก็มี แต่ที่เจ็บใจไม่หายคือ ที่ร้านผ้าไหม(ที่เขาบอกว่าเป็นร้านของรัฐบาลจีนเลยนะ) ครูตุ่มซื้อกระเป๋าที่มีกระจกด้วยใบเล็ก ๆ ใส่ลิปสติกได้ ซื้อมากะว่าฝากเพื่อน ลงทุนสูงหน่อย อันละ 20 หยวน(ก็ประมาณ 100 บาทแหละ พอมาเมืองไทยไปเที่ยวเชียงใหม่เจออันละ 20-30 บาทเอง เท่านั้นยังไม่พอลูกศิษย์ที่เป็นนางรำไปรำที่ประเทศจีนซื้อของมาฝาก เหมือนที่ครูตุ่มซื้อเป๊ะเลย เราก็ดุ(เชิงเยาะเย้ยลูกศิษย์ว่าโอ๊ย!ซื้อมาทำไมเมืองไทยเยอะแยะ ปรากฏว่าลูกศิษย์บอกไม่เป็นไรผมซื้อที่หยางเฟิง 2 หยวนเอง(10บาทน่ะค่ะ) งง!