*เพราะเธอเป็นแรงบันดาลใจ ให้คนๆนี้
ทุกวันที่มี อยากก้าวเดินต่อไป
แม้ฝันที่มีมันเลือนลาง ก็ยังไม่ท้อใจ
แม้ล้มลง ก็พร้อมลุกขึ้นได้
แค่นึกถึงหน้าเธอ..* (เพลงแรงบันดาลใจ - ยุ้ย ณพอาภา เทวกุล)
ความสำเร็จของดิฉันในวันนี้ก็มีแรงบันดาลใจมาจาก ..แม่...หลายครั้งสิ่งที่ดิฉันทำสำเร็จเมื่อกลับไปเล่าให้แม่ฟัง แม่บอกว่ามันคือสิ่งที่ดิฉันจินตภาพไว้ตั้งแต่ตอนเล็กๆ เช่นการชอบร้องเพลง การตัดเสื้อผ้าให้ตุ๊กตา การทำอะไรไม่เสร็จไม่เลิกทำ
วันนี้ดิฉันโชคดี ที่ฟ้าประทานทายาทมาให้นอกจากมาให้สืบทอดเผ่าพันธ์มนุษยชาติ ยังให้ดิฉันได้ปั้น ได้แต่ง กระตุกเตือนตนว่าเราโตแล้วต้องมีเหตผลและความเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาเป็นเงา มีลูกที่ดูเราเป็นแบบอยู่ ให้มีสิ่งที่กระตุกเตือนให้ได้นึกถึงบุญคุณ พ่อ แม่ ได้อยู่ตลอด
กิจกรรมในวัยเด็กที่ดิฉันเรียกร้องมากแต่แม่ไม่มีให้ คือการได้นอนคุยกันก่อนนอน แม่ต้องใช้เวลาทั้งหมดในการหาเลี้ยงชีพ อย่างเข้มข้นมากกว่าดิฉัน ในยุคนี้ดิฉันมักใช้เวลาในการนอนใน "นอนกกลูก" เป็นความสำคัญในชีวิต (คนโต พี่ปลา 10 ขวบ,คนน้อง น้องแปม 6 ขวบ)
คืนวานชวนเธอคุย เรื่องการคบเพื่อน ผ่านคำถามกับพี่ปลา
เวลา...คบเพื่อน...ลูกคิดยังไง...แยกแยะยังไงเล่าให้แม่ฟังหน่อยซิคะ
บอกไม่ได้แต่รู้ว่าเป็นเพื่อนกันต้องน่ารักกับเพื่อนทุกคน..แล้วคนก็จะชอบเรา.....ก็มีถ้าชอบใครมากจะไปไหนก็ชวน...แม้แต่จะไปห้องน้ำก็ชวน...ไปหาครูก็ชวน บางทีเพื่อนไม่ปวดแต่ลูกชวนก็ยังไปด้วยเลยแม่
เป็นธรรมดาลูก...ถ้าเราชอบใครเราก็จะชอบอยู่ใกล้กับคนนั้น
เธอย้อนถามว่า แม่ชอบลูกตรงไหน
ชอบที่ หนู "ตลก"...คุยแล้วแม่สบายใจ
แม่ชอบน้องแปม ตรงไหน
ชอบที่ "ปากขวิด" มองแล้วน่ารักดี ....ทีนี้ตาลูก ลูกชอบแม่ตรงไหน
ชอบ "มือแม่" เวลาลูกโกรธ ลูกโมโหถ้าแม่มาจับลูกทีไร...มันหายเหมือนความสุขมันมาทุกที
แล้วเวลาโกรธที่โรงเรียนแล้วแม่ไม่อยู่ด้วยหล่ะ
ใช้นึกเอาแม่.....ว่ามีมือแม่มาจับ (จินตนาการครับท่านผู้ชม)
เทียบกับตัวเอง เวลาดิฉันหลุดเข้าอาการ "โมโห" แล้วนี่ดิฉันนึกถึงอะไร ไม่เคยมีอะไรมาฉุดได้เลยค่ะ โมโหทีไรพังทุกทีแต่เมื่อแก่ขึ้นก็
มีวิธีจัดการ ตัวเองซะก่อนจะโมโห(เป็นกลไกที่สร้างทีหลัง จากที่พัง
มาแล้วหลายครั้ง)
ดิฉันภูมิใจที่ "มือดิฉัน" กลายไปเป็น สิ่งข่มความวุ่นวายไม่สบายใจให้แก่เธอได้ ดิฉันติดใจ...จนต้องเอาหยิบยกเอาเรื่องนี้มาเล่า การลงทุน "นอนกกลูกทุกวัน" ออกดอกออกผล
แล้วแปม ชอบแม่ตรงไหนคะ อยากรู้จัง......?
เธอขยับตัวเข้ามาใกล้ล้วงมือเข้ามาในเสื้อ......ชอบที่แม่ NOMYAN ...(อ่านเอาเองนะคะ)
....แม่คนน้องนี้สุดยอดจริงๆ
แล้วเราก็หลับอุ่นกันไปด้วยกันตลอดคืน...
สวัสดีค่ะ คุณเมตตา
แม่ลูกอบอุ่นมากๆๆ แต่หายไปนานมากๆๆๆๆๆ คิดถึงๆๆๆ เหวอ แม่น้องกีตาร์มา อิอิๆๆ
สวัสดีค่ะ คุณน้าขจิตผู้ใจดี
สำหรับผมแล้ว.
เครียดต่อเนื่องมาสองวัน
เพราะเจ้าจุกนักเลงลูกทุ่ง..บอกว่าอยากเป็นกะเทย
ผมเครียดจริง ๆ .
.....
ปล. ผมชอบฟังคำสนทนาของพี่จิ๊บกับลูก ๆ เสมอ .
ดูมีชีวิตชีวา.
ชวนคิด
และมีอารมณ์ขันอยู่อย่างชื่นมื่น
...
ขอบคุณสำหรับการเป็นส่วนหนึ่งของผ้าป่าหนังสือนะครับ
อุ้ย มีหวาดเสียว
คุณแผ่นดินค่ะ เจ้าจุกเข้าใจคำว่ากะเทยแค่ไหนก็ไม่ทราบนะคะ ลองถามเต้าดูอาจจะมีอะไรให้รู้เพิ่มก็ได้นะคะ
พี่ใบบุญหวาดเสียวมากกว่าค่ะ
"ลองถามเต้าดูอาจจะมีอะไร...." ...อิ..อิ...
(อย่าให้คุณน้องขจิตมาเห็นนะคะเนี่ย...รับรอง...หวาด....เสียว...)อิๆๆๆ
อุ้ย...ตายแล้ว...หวาดเสียวจริงๆ...ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาทักทายนะคะ
พี่ติ๋วขา...ผู้หมวดขจิตแกไปปเก็บเห็ดอยู่ค่ะไม่มาเจอแน่ๆ...อิ..อิ..
เอิ๊ก ๆ ๆ
อยากได้อรรถรสกว่านี้ต้องหลังไมด์ค่ะ
....
จินตนาการของลูกสร้างกำลังใจให้ผู้เป็นแม่และคนรอบข้างเสมอ
.....
บทความแบบนี้หายไปนานนนนนนนนนนนนน ทราบแล้วกลับมาเขียนด่วน สมาชิกถามหาครับ ประโยคสุดท้ายเป็นคำพูดของพ่อน้องแปมหรือเปล่าฮับ