2 วันนี้เดินทางไปประชุมทางวิชาการที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน ในหัวข้อ Hill Tribe Addiction Medicine ซึ่งได้พูดกันถึงปัญหายาเสพติดที่มีการเปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลา การใช้หลักในการรักษาแบบเดิม ๆ อาจไม่ได้ผล หรือได้ผลแต่ผลที่ได้ไม่ยั่งยืนถาวร จึงมีการศึกษา หาแนวทางเพื่อให้ได้นวตกรรมใหม่ ๆในการป้องกันแก้ไขปัญหายาเสพติดขึ้นเรื่อย ๆ
เดิม เรามักใช้วิธีการจัดการปัญหายาเสพติดที่มีอยู่ในชุมชนประดุจว่าปัญหานั้นเป็นปัญหาของตัวเราเอง คิดแทน ทำแทน ไปจัดการเขาให้ทำตามความคิดเรา บริบทของเราทั้งหมดที่ใส่ให้เขาโดยที่บางที่ บางแห่งยังไม่เข้าใจเลยเสียด้วยซ้ำ ผลออกมาคือเป็นการบำบัดรักษาแก้ไขปัญหาโดยเจ้าเหน้าที่และเพื่อเจ้าหน้าที่ นั่นก็คือการสนองตอบต่อคำสั่ง นโยบายของเจ้านายที่สั่งการมาเท่านั้น มิติการแก้ไขปัญหาเกิดขึ้นเพียงฝ่ายเดียว ผลที่ตามมาคือความล้มเหลว
ที่ผ่านมาความเข้าใจบริบทของปัญหาด้านยาเสพติดที่เราเข้าใจอาจไม่ถูกต้องก็ได้ การใช้ยาเสพติดอาจเป็นเพียงอาการอย่างหนึ่งของโรค โรคชนิดหนึ่งของคน ของชุมชน ของสังคม (นเรศ สงเคราะห์สุข 19:07:2551) "โรคขาดความสุข" คนไม่สุขจึงต้องพึ่งพายาเสพติด หรือต้องอาศัยสารสร้างสุขไปเรื่อย ๆ ไม่ว่าจะเป็นยาบ้า ยาอี บุหรี่ สุรา หากเราสามารถสร้างสุขภาวะหรือสร้างให้คนมีความสุข ชุมชนมีความสุข สังคมมีความสุข สารสร้างสุขเหล่านั้นจะมีประโยชน์อันใด
แนวทางการแก้ไขปัญหาที่ผ่านมาบางครั้งจึงล้มเหลว เพราะ
"การจัดการตัวเอง" เป็นทางออกที่ดีสำหรับการแก้ไขปัญหา เริ่มตั้งแต่ตัวผู้เสพ ผู้ใช้ ญาติ ชุมชน และสังคม ต้องจัดการตัวเอง เริ่มตั้งแต่ "ฮู้คิง"ก่อน (รู้สึกตัวเสียก่อน)ว่าเราเป็นอะไร อย่างไร แล้วลงมือหาทางจัดการกับมัน ไม่ใช่ให้คนอื่นมาจัดการให้เรา
ในขณะที่ชุมชน สังคม ต้องรู้สึกความเป็นเจ้าของหรือคำเมืองเรียกว่าของ "หน้าหมู่" หรือของ"ส่วนรวม" เสียก่อน หากเป็นความเป็นของ"หน้าหมู่"ของเรื่องของปัญหายังไม่เกิด การแก้ไขปัญหาบางครั้งจึงเป็นแค่การแสดงปาหี่เท่านั้น!
(ของ "หน้าหมู่" เป็นคำเมือง หมายถึงของส่วนรวมที่เป็นของทุกคน มีความหมายลึกซึ้งกว่า "ของสาธารณะ" เพราะของหน้าหมู่คือของ ๆทุกคน แต่ของสาธารณะเจ้าของคือราชการ)
และที่สำคัญคือการที่ชุมชนมีความคิดเห็นร่วมว่าเป็นปัญหาและเป็น"ปัญหาหน้าหมู่"ที่ทุกคนต้องช่วยเหลือกัน โดยมีหลักการคิดว่า ทุกคนเป็นลูกหลานเครือญาติ "ไม่ใช่คนอื่น" ทุกคนเป็นคนบ้านเดียวกัน "ต้องอยู่ร่วมกัน" และมีสามัญสำนึกไม่แบ่งพวก "ให้อภัยและให้โอกาส" ตัวปัญหาอยู่ที่ "คน" ไม่ใช่ "ยา" มองและแก้ไขปัญหาแบบ "เชื่อมโยง" โดยอาศัยกลไก การเป็นเครือญาติ การเป็นพวกเดียวกัน การเคารพกันตามระบบอาวุโส เชื่อมโยงให้คนมีจิต มีมิติแห่งสามัญสำนึกแห่งการให้โอกาส และยกระดับปัญหาเป็นปัญหาหน้าหมู่ที่ทุกคนต้องช่วยกัน ปัญหายาเสพติดก็จะถูกจัดการด้วยวิธีและแนวทางที่เหมาะที่สุดสำหรับคนนั้น ๆชุมชนนั้น ๆครับ
สำหรับผมคิดเลยเถิดไปถึง "ความเป็นหน้าหมู่" ขององค์กร ว่าจะทำได้อย่างไรดีครับผม
สวัสดีค่ะ คุณหมอกะท้อน
- กลับมาแล้วนะคะ ... กะท้อนสุกหรือยังค่ะที่ปาย
... ภารกิจระดับชาติเลยนะคะเนี่ย เรื่องยาเสพติด
- ได้ยินคำว่า ฮู้คิง แล้ว คิดถึง แหนมป้าย่นค่ะ
+ ฮู้คิง ... มั่นใจในคิง .. นับถือ คิง ... รัก คิง
แล้ว การหลงผิด เสพติด คงค่อยๆ ลดลง รึเปล่าคะ
+ เปลี่ยนความคิด ทัศนคติ ต่อ หน้าหมู่ - จิตสาธารณะ
+ ให้โอกาส เพื่อการอยู่ร่วมกันได้ ของคนทั่วไปและผู้พลั้งพลาด
- ขอบพระคุณ สำหรับเรื่อง น่าคิด ต่อ ... เรื่องนี้ค่ะ
สวัสดีครับคุณ poo
ผมยังสังเคราะห์เรื่องที่ประชุมมาได้ไม่หมด
ด้วยความที่ไม่ค่อยมีเวลา เพราะตอนนี้ต้องเตรียมงานวันที่ 26 นี้
แต่ที่ได้มาจาก อ.นเรศ เป็นเรื่องที่ต้องคิด ต้องต่อยอด
(ต่อยอด คือการที่เอาสิ่งดี ๆปไต่อกับสิ่งที่เป็นของเดิมเพื่อให้ได้ของดี ๆมาครับ เช่น
ถ้าเรามีต้นมะม่วงสามฤดูอยู่ต้นหนึ่งซึ่งมีรสชาดเปรี้ยวไม่อร่อย อยากทานมะม่วงที่อร่อยเราก็หายอดมะม่วงที่อร่อยมาต่อต้นเดิมให้ออกดิดกออกผลเป้นมะม่วงที่เราต้องการ แต่เราไม่ได้ขุดเอาต้นเดิมมันออกมานะครับ ฮิ ฮิ)
กระท้อนที่บ้านยังไม่สุกครับ แต่นายกระท้อนเกือบจะสุกแล้วครับ
"รวมพลังหน้าหมู่"
สวัสดีครับครูโย่ง
ผมว่าโครงการ D.A.R.E ก็น่าสนใจนะครับหากจะนำมาจัดในเด็ก ๆ ป.5-6
มี ตร.ที่อบรมเรื่องนี้มามากครับ เลือกคนที่จริงจัง รักเด็กมาช่วย เยี่ยมเลยครับ
ขอบคุณครับ
jytiutyijti
แวะมาทักทายค่ะ
งานคงหนักน่าดูเลยนะคะ
มีกำลังใจดีๆ มีความสุขในการทำงาน
สุขภาพแข็งแรง นะคะ
สู้ๆค่ะ :)
เก็บดอกไม้สวยๆมาฝากค่ะ...
ใครเจอพี่ต๋อม นเรศ บ้างฝากความระลึกถึงด้วยคนค่ะ...(*-*)