รักลา.. ใยร้องร่ำ..
คุณเคยปิ๊ง! ใครแบบไม่มีเหตุผลไหมครับ
มีบางคนบอกว่า... ความรักไม่มีเหตุผล
หลายคนบอกว่า ไม่มีเหตุผล... ที่จะรัก
แต่ก็รัก!
แล้วคุณละครับ ไอ้ที่รัก ๆ กันอยู่เนี่ย เคยถามไหมว่ามี เหตุผล
ความรัก(แบบหนุ่ม-สาว)ของมนุษย์
ก็เป็นที่ทราบกันดีว่าเป็นสัญชาติญาณดิบอย่างหนึ่งของคน
( เป็นสิ่งที่ต้องมี เพื่อธำรงเผ่าพันธุ์มนุษย์ไว้ได้ ??? )
บางครั้ง ถ้าเราสังเกตว่าเรารักใครสักคนแบบสุดหัวจิตหัวใจ
แต่ผ่านเวลาไม่นานนัก ความรักก็จืดจาง... (ไม่ว่าด้วยสาเหตุอะไร)
ความรักแบบสัญชาตญาณนั้น มักมีอายุไม่นาน
นายแพทย์ชาวอเมริกันท่านหนึ่งเคยทำวิจัยไว้และสรุปได้ว่า
“ความรักของมนุษย์ มีอายุแค่ ๒ ปี”
(แต่ผมเคยได้ยินบางคนบอกว่า แต่งงานไปเดือนเดียวก็เบื่อแล้ว)
สรุปง่าย ๆ คือ... รักต้องมีวันจืดจาง นี่คือกฎของสรรพสิ่ง... ไม่ว่ากับอะไร
ทุกสิ่งเปรียบเช่นน้ำแข็ง...
ที่จะต่อให้แกะเป็นรูปเทวราชทรงช้างเอราวัณ
หรือมังกร ๕๐๐ หัวคาบแก้วอันวิจิตรพิสดาร
เมื่อเหตุปัจจัยที่จะทำให้ความแข็งตัวมันหมดไป
มันก็ต้องละลาย... ไปสู่ความไม่มีอะไร ไม่มีอะไรห้ามมันได้
ในเมื่อความรักต้องจืดจาง เป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเจอ
เมื่อเราเจอความจริงแล้ว ทำไมเราต้องเศร้ากับมัน
วันนึงก็ต้องมีวันนี้
ทุกสิ่งต้องมีสิ้นสุด
ถ้าเราไม่ “เข้าใจมัน” เราก็ต้องทุกข์กับมัน
มีแต่คนที่ไม่เข้าใจความจริงเท่านั้น (พยายามไม่เข้าใจ)
ที่จะเสียน้ำตาให้กับสิ่งอันเป็นที่รัก
“รักให้เป็น” เถิดครับ แล้วคุณจะไม่ร้องไห้เมื่อเสียมันไป
เชื่อผมเหอะ!!!
ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่านผมบ่น (จนจบ)ครับ ^^
ท้ายอาสน์สงฆ์
๑๖ มิถุนายน ๒๕๕๑
ความเห็น (2)
- สวัสดีค่ะ
- เป็นข้อคิดที่ดีมากแล้วจะนำไปปฏิบัติค่ะ
สวัสดีค่ะ
- ตามมาทักทายค่ะ เห็นท่านหายหน้าหายตาไปนาน
คิดถึงค่ะ